Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κουντούρη Φανή' | 8 Οκτωβρίου 2012, 11:52

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι δημόσιες πολιτικές στην χώρα μας και εν προκειμένω οι πολιτικές που αφορούν στα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δημόσια αγαθά της έρευνας και της παιδείας δεν ακολουθούν διαδικασίες ανάπτυξης δημόσιων πολιτικών όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν ακολουθούν δηλαδή διαδικασίες συντεταγμένης και δημοκρατικά διαμορφούμενης πολιτικής ατζέντας, διαδικασίες πρότερης διαβούλευσης και αντιπαράθεσης και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού. Δεν υπάρχει ένα επεξεργασμένο και τυποποιημένο σύστημα διαμόρφωσης στόχων και προτεραιοτήτων της κρατικής πολιτικής. Εν προκειμένω το άρθρο 9 «Κατάργηση και συγχώνευση νομικών προσώπων του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα» που κατατέθηκε στη δημόσια διαβούλευση από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης όπου επιχειρείται η κατάργηση του ΕΚΚΕ και η συγχώνευσή του με το ΕΙΕ αποτυπώνει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την προχειρότητα και την έλλειψη στοχοθεσίας και αποτελεσματικότητας μιας δημόσιας πολιτικής. Το παρόν σχέδιο νόμου θέτει μία σειρά από ζητήματα που επιτάσσουν την άμεση απόσυρσή του: 1. Προχωρά στην κατάργηση της αυτοτέλειας ενός θεσμού κοινωνικής έρευνας η αναγκαιότητα του οποίου έχει αναγνωριστεί μέσω της ίδρυσής του ήδη από την κοινωνικοπολιτικά ταραγμένη δεκαετία του 50. Επιπλέον, η εν λόγω κατάργηση/συγχώνευση γίνεται χωρίς κανένα διαπιστωμένο δημοσιονομικό όφελος. 2. Αίρει τη μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων με την μετατροπή τους σε υπαλλήλους ιδιωτικού τομέα θέτοντας έτσι ζητήματα συνταγματικότητας πολλαπλώς διαπιστωμένα από πληθώρα συναδέλφων 3. Συντελείται συγχώνευση δύο ερευνητικών κέντρων εκτός πλαισίου αναδιάρθρωσης του ερευνητικού ιστού, αλλά μέσα από μία διοικητική μεταρρύθμιση που επιχειρεί να καλύψει ετερόκλιτους δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες. Αίτημα της ερευνητικής κοινότητας είναι οι όποιες μεταρρυθμίσεις σε ερευνητικά κέντρα να μην αφορούν σε αποσπασματικές συγχωνεύσεις Ερευνητικών κέντρων και μάλιστα με αλλαγή του νομικού καθεστώτος που τις διέπει. 4. Τέλος προκύπτει και το ακανθώδες ζήτημα των απολύσεων παρά τις διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών εταίρων περί του αντιθέτου. Στο άρθρο 15 των γενικών διατάξεων σημειώνεται ότι «λήγει αυτοδικαίως και αζημίως για το Ελληνικό Δημόσιο, η θητεία του Προέδρου, των μελών των οργάνων διοίκησης και του προσωπικού με θητεία των φορέων που καταργούνται, συγχωνεύονται ή λύονται». Εφόσον λοιπόν οι ερευνητές Δ΄ και Γ΄ Βαθμίδας κατέχουν μεν οργανική θέση αλλά είναι επί θητεία (δόκιμοι ερευνητές) θα πρέπει να αναμένουμε την άμεση απόλυσή τους. Θεωρώ ότι πρόκειται ένα νομικό πλαίσιο το οποίο φαίνεται ότι θα λειτουργήσει πιλοτικά στον ευρύτερο χώρο της παιδείας και της έρευνας στην κατεύθυνση συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά τρόπο ελλειπτικό, πρόχειρο, αντισυνταγματικό και πολιτικά ακραίως νεοφιλελεύθερο (άρση μονιμότητας, απολύσεις, ιδιωτικοποιήση της παιδείας). Ωστόσο όταν φιμώνονται κριτικές φωνές που θέτουν στο επίκεντρο του ερευνητικού τους ενδιαφέροντος ζητήματα μετανάστευσης, πολιτικής συμπεριφοράς, φτώχειας, κοινωνικού αποκλεισμού, αστικής πολιτικής διευκολύνεται η ανάδυση νοοτροπιών και συμπεριφορών που εκφασίζουν και δεν εξορθολογίζουν την κοινωνία. Φανή Κουντούρη Ερευνήτρια Δ΄Βαθμίδας ΕΚΚΕ