Υποθέτω ότι κάθε χώρα έχει τους Φορείς Διαχείρισης που της αξίζουν. Γι αυτό στην Ελλάδα έχουμε 29 Φορείς που δεν έχουν μόνιμο προσωπικό αλλά μόνο συμβασιούχους με ημερομηνία λήξης, δεν έχουν διευθυντές, δεν έχουν ουσιαστικές αρμοδιότητες, οι έδρες των 5 από αυτούς επιλέχθηκαν με βάση τον τόπο καταγωγής Υπουργών, Υφυπουργών, Γενικών Γραμματέων και συμβούλου Υπουργού του ΥΠΕΚΑ, δεν έχουν εθνική χρηματοδότηση, δεν διαχειρίζονται τόσο το φυσικό περιβάλλον όσο κάποια κονδύλια της Ε.Ε. Στα συμβούλια τους συμμετέχουν δασολόγοι που ακόμη ονειρεύονται πότε θα καταργηθούν οι Φορείς εντελώς, για να γυρίσουμε στην παλιά καλή εποχή των Δ/σων Δασών που διαχειριζόταν τις περιοχές γνωστές και ως «εθνικούς οδυρμούς» και που τότε όλα ήταν καλά.
Συμμετέχουν ακόμη και εκπρόσωποι των ΜΚΟ και Πανεπιστημιακοί που ορισμένες φορές εργάζονται εμμέσως και στις μελέτες που δίνουν οι Φορείς και έτσι καλού-κακού δεν θέλουν να συγχωνευθεί κανένας Φορέας. Και που εισηγούνται (τα ΜΚΟ) παιδαριώδη νομοσχέδια σε ευκολόπιστες Υπουργούς οι οποίες υιοθετώντας τα γυρίζουν πίσω την κήρυξη των προστατευόμενων περιοχών περίπου 10 χρόνια πίσω, όχι λόγω κάποιας οικονομικής σκοπιμότητας αυτή τη φορά αλλά λόγω καθαρής βλακείας, όμως η γνώμη αυτών των ΜΚΟ-μαθητεύομενων μάγων πρέπει πάντα να εισακούεται και να βγαίνει και στις εφημερίδες επειδή είμαστε σύγχρονη χώρα.
Και κάπου υπάρχει και κάποια Επιτροπή ΦΥΣΗ 2000 απαρτιζόμενη από Σοφούς Πανεπιστημιακούς Καθηγητές (αυτοί ενδιαφέρονται ακόμη περισσότερο για τις μελέτες που δίνουν οι Φορείς, λόγω αυξημένων προσόντων) η οποία έβγαλε κάποιο πόρισμα στο πλαίσιο της κατάρτισής αυτού εδώ του άρθρου που συζητάμε, το οποίο δεν κατέληγε σε καμία απολύτως πρόταση.
Στο πλαίσιο αυτό, που κανείς από τους σχολιαστές του νομοσχεδίου δεν μπήκε στον κόπο να το αναφέρει, τι ρόλο παίζει η παρούσα συγχώνευση;
Το αρμόδιο Υπουργείο δεν φαίνεται να έχει κάποια σταθερή πολιτική για τις προστατευόμενες περιοχές, επομένως είναι δύσκολο να μας πείσει ότι κάνει τη συγχώνευση για το καλό των Φορέων και την εξασφάλισή της ύπαρξής τους.
Μάλλον το κάνει για να παρουσιάσει η Κυβέρνηση έργο στον τομέα που λέγεται «συγχωνεύσεις – καταργήσεις οργανισμών».
Υποθέτω ότι κάθε χώρα έχει τους Φορείς Διαχείρισης που της αξίζουν. Γι αυτό στην Ελλάδα έχουμε 29 Φορείς που δεν έχουν μόνιμο προσωπικό αλλά μόνο συμβασιούχους με ημερομηνία λήξης, δεν έχουν διευθυντές, δεν έχουν ουσιαστικές αρμοδιότητες, οι έδρες των 5 από αυτούς επιλέχθηκαν με βάση τον τόπο καταγωγής Υπουργών, Υφυπουργών, Γενικών Γραμματέων και συμβούλου Υπουργού του ΥΠΕΚΑ, δεν έχουν εθνική χρηματοδότηση, δεν διαχειρίζονται τόσο το φυσικό περιβάλλον όσο κάποια κονδύλια της Ε.Ε. Στα συμβούλια τους συμμετέχουν δασολόγοι που ακόμη ονειρεύονται πότε θα καταργηθούν οι Φορείς εντελώς, για να γυρίσουμε στην παλιά καλή εποχή των Δ/σων Δασών που διαχειριζόταν τις περιοχές γνωστές και ως «εθνικούς οδυρμούς» και που τότε όλα ήταν καλά. Συμμετέχουν ακόμη και εκπρόσωποι των ΜΚΟ και Πανεπιστημιακοί που ορισμένες φορές εργάζονται εμμέσως και στις μελέτες που δίνουν οι Φορείς και έτσι καλού-κακού δεν θέλουν να συγχωνευθεί κανένας Φορέας. Και που εισηγούνται (τα ΜΚΟ) παιδαριώδη νομοσχέδια σε ευκολόπιστες Υπουργούς οι οποίες υιοθετώντας τα γυρίζουν πίσω την κήρυξη των προστατευόμενων περιοχών περίπου 10 χρόνια πίσω, όχι λόγω κάποιας οικονομικής σκοπιμότητας αυτή τη φορά αλλά λόγω καθαρής βλακείας, όμως η γνώμη αυτών των ΜΚΟ-μαθητεύομενων μάγων πρέπει πάντα να εισακούεται και να βγαίνει και στις εφημερίδες επειδή είμαστε σύγχρονη χώρα. Και κάπου υπάρχει και κάποια Επιτροπή ΦΥΣΗ 2000 απαρτιζόμενη από Σοφούς Πανεπιστημιακούς Καθηγητές (αυτοί ενδιαφέρονται ακόμη περισσότερο για τις μελέτες που δίνουν οι Φορείς, λόγω αυξημένων προσόντων) η οποία έβγαλε κάποιο πόρισμα στο πλαίσιο της κατάρτισής αυτού εδώ του άρθρου που συζητάμε, το οποίο δεν κατέληγε σε καμία απολύτως πρόταση. Στο πλαίσιο αυτό, που κανείς από τους σχολιαστές του νομοσχεδίου δεν μπήκε στον κόπο να το αναφέρει, τι ρόλο παίζει η παρούσα συγχώνευση; Το αρμόδιο Υπουργείο δεν φαίνεται να έχει κάποια σταθερή πολιτική για τις προστατευόμενες περιοχές, επομένως είναι δύσκολο να μας πείσει ότι κάνει τη συγχώνευση για το καλό των Φορέων και την εξασφάλισή της ύπαρξής τους. Μάλλον το κάνει για να παρουσιάσει η Κυβέρνηση έργο στον τομέα που λέγεται «συγχωνεύσεις – καταργήσεις οργανισμών».