Σχετικά με τη συγχώνευση των δυο ν.π.δ.δ. που υπάγονται στην «Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου», ήτοι του «Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων Δωδεκανήσου» και του «Κέντρου Προστασίας Παιδιού Δωδεκάνησο: Η προβλεπόμενη συγχώνευση στοχεύει προφανώς σε κτιριακή μεταστέγαση του ενός εκτός ως άνω ν.π.δ.δ. χρονίων παθήσεων με το κέντρο προστασίας παιδιού. Ο σκοπός του Κέντρου Προστασίας Παιδιού Δωδ/σου είναι η περίθαλψη, μόρφωση και εκπαίδευση παιδιών που είναι απροστάτευτα και στερούνται οικογενειακής φροντίδας. Τα παιδιά αυτά διαθέτουν όμως σωματική και πνευματική υγεία. Η συγκατοίκησή τους με άτομα με αναπηρίες θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στον ψυχικό τους κόσμο. Μετά την απελευθέρωση της Δωδεκάνησο το 1947 η διοίκηση της Ρόδου μαζί με τον τότε μητροπολίτη Ρόδου Τιμόθεο, παρέδωσαν τα παιδιά στη φροντίδα ορθόδοξων μορφωμένων μοναχών , οι οποίες έως σήμερα παρέχουν στα παιδιά αμέριστη ηθική συμπαράσταση και σημαντική υλική υποστήριξη. Επίσης το κέντρο στηρίζεται από την κοινωνία της Ρόδου. Σύλλογοι και πολίτες προσφέρουν εθελοντικά, ανάλογα με την ειδικότητά τους, υπηρεσίες στα παιδιά. Οι ισορροπίες που έχουν εδραιωθεί εδώ και 65 χρόνια και που έχουν αποδειχθεί απαραίτητες για την πραγματοποίηση της σκοπιμότητας του κέντρου, κινδυνεύουν να ανατραπούν. Θύματα της νομικής αυτής μεταβολής θα είναι τα παιδιά που είναι ήδη θύματα της οικογενειακής εγκατάλειψης.
Σχετικά με τη συγχώνευση των δυο ν.π.δ.δ. που υπάγονται στην «Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου», ήτοι του «Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων Δωδεκανήσου» και του «Κέντρου Προστασίας Παιδιού Δωδεκάνησο: Η προβλεπόμενη συγχώνευση στοχεύει προφανώς σε κτιριακή μεταστέγαση του ενός εκτός ως άνω ν.π.δ.δ. χρονίων παθήσεων με το κέντρο προστασίας παιδιού. Ο σκοπός του Κέντρου Προστασίας Παιδιού Δωδ/σου είναι η περίθαλψη, μόρφωση και εκπαίδευση παιδιών που είναι απροστάτευτα και στερούνται οικογενειακής φροντίδας. Τα παιδιά αυτά διαθέτουν όμως σωματική και πνευματική υγεία. Η συγκατοίκησή τους με άτομα με αναπηρίες θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στον ψυχικό τους κόσμο. Μετά την απελευθέρωση της Δωδεκάνησο το 1947 η διοίκηση της Ρόδου μαζί με τον τότε μητροπολίτη Ρόδου Τιμόθεο, παρέδωσαν τα παιδιά στη φροντίδα ορθόδοξων μορφωμένων μοναχών , οι οποίες έως σήμερα παρέχουν στα παιδιά αμέριστη ηθική συμπαράσταση και σημαντική υλική υποστήριξη. Επίσης το κέντρο στηρίζεται από την κοινωνία της Ρόδου. Σύλλογοι και πολίτες προσφέρουν εθελοντικά, ανάλογα με την ειδικότητά τους, υπηρεσίες στα παιδιά. Οι ισορροπίες που έχουν εδραιωθεί εδώ και 65 χρόνια και που έχουν αποδειχθεί απαραίτητες για την πραγματοποίηση της σκοπιμότητας του κέντρου, κινδυνεύουν να ανατραπούν. Θύματα της νομικής αυτής μεταβολής θα είναι τα παιδιά που είναι ήδη θύματα της οικογενειακής εγκατάλειψης.