Σχέδιο Δράσης OGP OGP

Αρχική Καταργηση ΟργανισμωνΆρθρο 09: Ένταξη του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου «Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών» (Ε.Κ.Κ.Ε.) στο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου «Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών» (Ε.Ι.Ε.)Σχόλιο του χρήστη Γεράσιμος Νοταράς, Επικεφαλής του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας | 11 Οκτωβρίου 2012, 00:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεράσιμος Νοταράς, Επικεφαλής του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας' | 11 Οκτωβρίου 2012, 00:23

    Το τότε "ΚΚΕ Αθηνών" που μετεξελίχθηκε σε "ΕΚΚΕ" δημιουργήθηκε σε μία συγκυρία όπου η αισιοδοξία και η δημιουργικότητα ήταν χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Η κοινωνία αυτή ήθελε να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, συνέπεια του παγκόσμιου και εμφύλιου πολέμου. Φωτισμένοι άνθρωποι έκαναν πράξη την παγκόσμια αποδεκτή διαπίστωση ότι η έξοδος από την κρίση και την οπισθοδρόμηση που αυτή συνεπάγεται, είναι η απόκτηση "εργαλείων" μελέτης της κοινωνικής πραγματικότητας, χωρίς παρωπίδες και οποιουδήποτε είδους σκοπιμότητες. Προϋπόθεση ενός τέτοιου εγχειρήματος η ανεξαρτησία και η αυτοδιοίκηση, ώστε η πρωτογενής και εφαρμοσμένη έρευνα να είναι απαλλαγμένες από κάθε είδους επιρροές. Να αποτελούν δηλαδή ένα αξιόπιστο εργαλείο στο οποίο να μπορούν οι κυβερνόντες να στηρίξουν τους αναπτυξιακούς και άλλους σχεδιασμούς τους. Είχα το μοναδικό προνόμιο να υπάρξω μέλος της πρώτης εκείνης ομάδας και δε θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω τη δημιουργικότητα, την επιστημονική αυστηρότητα και το κέφι με το οποίο μελετήσαμε και αναδείξαμε παθογένειες που έπλητταν την τότε κοινωνία μας και που δυστυχώς δεν έχουν ακόμη εκλείψει. Η παιδική εγκληματικότητα, παθογένειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος, η μετανάστευση, η πορνεία, το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας, κτλ, κτλ, κτλ. Η "χαμένη άνοιξη", όπως την ονόμασε ο Στρατής Τσίρκας, τέλειωσε για μένα ένα πρωί της 23ης Οκτωβρίου του 1967 όταν ο Μπάμπαλης και ο Σπανός (της Ασφάλειας και όχι της ΕΣΑ) με υποδέχθηκαν στο γραφείο του Ηλία Δημητρά, που με είχε καλέσει για να μου τους …συστήσει. Αυτό αποτέλεσε και το τέλος της "χαμένης άνοιξης" για το Κέντρο, το οποίο ανέστειλε τις εργασίες του, μεγάλο μέρος του προσωπικού του βρέθηκε στη φυλακή, στη παρανομία ή στο εξωτερικό. Ξανάνοιξε πάλι ως Εθνικό Κέντρο με νέα, εν πολλοίς, σύνθεση. Αυτό υπήρξε και το πρώτο καίριο πλήγμα για τον οργανισμό. Η μεταπολίτευση επανέφερε σε τάξη το Κέντρο αλλά χωρίς να του δώσει, κατά τη γνώμη μου, την ηθική και υλική στήριξη που έπρεπε, ώστε να καταστεί ένας ουσιαστικός παράγοντας χάραξης αναπτυξιακής πολιτικής. Τώρα επιχειρείται μια επιπλέον αποδυνάμωσή του. Η συγχώνευση δύο επιστημονικών οργανισμών, που με ευθύνη της Πολιτείας, την τελευταία δεκαετία έχουν μετατραπεί σε "αποπαίδια". Χωρίς στοιχειώδη μέσα για να επιτελούν το έργο τους. Με τη δημιουργία επαναλαμβανόμενων αβεβαιοτήτων. Χωρίς τη χάραξη πλαισίου και στόχων. Δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα. Ούτε καν να πείσουν τους δανειστές μας ότι κάτι κάνουμε προς την κατεύθυνση του εξορθολογισμού της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. Ως πολίτης της χώρας αυτής συμπαρίσταμαι στο προσωπικό του Κέντρου και στα μέλη της επιστημονικής κοινότητας που εναντιώνονται σε μία άσκοπη κίνηση εντυπώσεων και απευθυνόμενος στον εκ των συναρμοδίων υπουργών, με τον οποίoν σε δύσκολες στιγμές βρεθήκαμε στα ίδια χαρακώματα, έχω να του πω: Αντώνη δεν το ξανασκέφτεσαι; Γεράσιμος Νοταράς Πρώην μέλος του προσωπικού του Κέντρου Κοινωνικών Επιστημών Σήμερα Επικεφαλής του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας