Είναι προφανές για κάποιον που γνωρίζει έστω και στοιχειωδώς τον τομέα της Πρόνοιας και την λειτουργία και τις ανάγκες αυτού ότι το νέο σχέδιο Νόμου αποτελεί κατα τα κοινώς λεγόμενα "δουλειά του ποδαριού", χωρίς καμία σε βάθος μελέτη και χωρίς κανέναν απολύτως κοινωνικο-πολιτικό σχεδιασμό. Με μια απλή ανάγνωση του κειμένου του σχεδίου Νόμου καθίσταται σαφές ότι οι δημιουργοί του αρκέστηκαν στο να συγκεντρώσουν όλες τις Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας της Ελληνικής επικράτειας και έν συνεχεία να τις χωρίσουν ανά περιφέρεια δημιουργώντας ένα νομικό πρόσωπο στην κάθε περιφέρεια, αδιαφορώντας πλήρως τόσο για τον σκοπό όσο και για τις ανάγκες και το μέγεθος της κάθε υπό συγχώνευση Μονάδας.
Συνέπεια του απλοικού αυτού σχεδιασμού και διαχωρισμού είναι η δημιουργία τεράστιων ανισοτήτων, οι οποίες δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες στην λειτουργία των νέων φορέων είς βάρος πάντα των εξυπηρετόυμενων παιδιών.
Για να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα: στον Νομό Αττικής συγχωνεύονται σε ένα νέο νομικό πρόσωπο τα θεραπευτήρια ανατολικής και δυτικής Αθήνας, το ΚΑΑΠ Βούλας, το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής Η ΜΗΤΕΡΑ και το Μιχαλήνειο Αναπτυξιακό Κέντρο, τα οποία πλέον θα αποτελούν διευθύνσεις του νέου φορέα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό αυτόν λοιπό το Μιχαλήνειο Αναπτυξιακό Κέντρο, το οποίο απασχολεί ελάχιστο προσωπικό και εξυπηρετεί ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι του παιδιού πληθυσμού εξομοιώνεται με το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής Η ΜΗΤΕΡΑ, το οποίο μετά την τελευταία συγχώνευση που υπέστη με τον Νομό 4025/2011 έχει μετατραπεί πλέον σε έναν υδροκέφαλο φορέα που εξυπηρετέι περίπου 300-400 παιδία (συμπεριλαμβανομένων των παιδιών που παρακολουθούνται στις ανάδοχες οικογένειες), και απασχολεί προσωπικό περίπου 500 ατόμων. Το ίδιο ισχυεί και για το ΚΑΑΠ Βούλας το οποίο και αυτό μέτα την τελευταία συγχώνευση έχει μετατραπεί σε έναν υδροκέφαλο φορέα. Κατά συνέπεια για να καθοριστούν οι διευθύνσεις του νέου φορέα θα πρέπει να ληφθούν υπόψη η διάσταση και οι ανάγκες του κάθε συγχωνευόμενου φορέα.
Επίσης προκειμένου η νέα συγχώνευση να έιναι παραγωγική και αποτελεσματική θα πρέπει απαραίτητα να ληφθεί υπόψη ο σκοπός που εξυπηρετεί η κάθε Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας. Για παράδειγμα πρωταρχικός σκοπός του Κέντρου Προστασίας του Παιδιού Αττικής Η ΜΗΤΕΡΑ, αντίθετα με τα θεραπευτήριο Αττικής και το Μιχαλήνειο Αναπτυξιακό Κέντρο είναι η αποκατάσταση των φιλοξενούμενων παιδιών μέσω του θεσμού της αναδοχής και της υιοθεσίας. Η σωστή και συνεπής εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού απαιτεί καθημερινή κινητικότητα τόσο των υπηρεσιών της Μονάδας, όσο και της διόικησης, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθεί να αποφασίσει για την εισαγωγή ενός παιδιού στη Μονάδα απο το Μαιευτήριο ή την τοποθέτηση ενός παιδιού σε οικογένεια. Επομένως οι ανάγκες διοίκησης για την κάθε υπό συγχώνευση Μονάδα διαφέρουν και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Επίσης με το νέο σχέδιο Νόμου το οποίο ως μοναδικό κριτήριο έχει τον τοπικιστικό διαχωρισμό βλέπουμε την δημιουργία μεγάλων ανισοτήτων όσον αφορά την Αττική και την υπόλοιπη Περιφέρεια, με την δημιουργία στην Αττική ενός τεράστιου υδροκέφαλου δυσκίνητου φορέα. Αλήθεια διερωτούμαι οι δημιουργοί του σχεδίου Νόμου γνωρίζουν πράγματι τους φορείς των οποίων σχεδιάζουν την συγχώνευση; Εχουν ενδιαφερθεί να μάθουν τον σκοπό που εξυπηρετεί έκαστος εξ αυτών, τον τρόπο λειτουργίας τους και τις καθημερινές τους ανάγκες σε επίπεδο διοίκησης; Μάλλον όχι. Το νέο σχέδιο νόμου αρκείται σε συγχωνεύσεις ανά περιφέρεια χωρίς κανέναν απολύτως σχεδιασμό σε δεύτερο επίπεδο για το πως θα λειτουργούν οι συγχωνευόμενοι φορείς ανάλογα με τον σκοπό που εξυπηρετούν και το μέγεθος του παιδικού πληθυσμού που έχουν ύπο την εποπτεία τους.
Θεωρώ απαραίτητο πέρα από την συγχώνευση των φορέων ανά περιφέρεια (εάν θεωρήσουμε οτι κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο )να υπάρξει σχεδιασμός σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο στο εσωτερικό των νέων νομικών προσώπων προκειμένου να καταπολεμηθούν ανισότητες που βλάπτουν και δημιουργούν ανυπέρβλητο εμπόδια στην λειτουργία των υπό συγχώνευση Μονάδων με τελικά θύματα τα παιδιά.
Είναι προφανές για κάποιον που γνωρίζει έστω και στοιχειωδώς τον τομέα της Πρόνοιας και την λειτουργία και τις ανάγκες αυτού ότι το νέο σχέδιο Νόμου αποτελεί κατα τα κοινώς λεγόμενα "δουλειά του ποδαριού", χωρίς καμία σε βάθος μελέτη και χωρίς κανέναν απολύτως κοινωνικο-πολιτικό σχεδιασμό. Με μια απλή ανάγνωση του κειμένου του σχεδίου Νόμου καθίσταται σαφές ότι οι δημιουργοί του αρκέστηκαν στο να συγκεντρώσουν όλες τις Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας της Ελληνικής επικράτειας και έν συνεχεία να τις χωρίσουν ανά περιφέρεια δημιουργώντας ένα νομικό πρόσωπο στην κάθε περιφέρεια, αδιαφορώντας πλήρως τόσο για τον σκοπό όσο και για τις ανάγκες και το μέγεθος της κάθε υπό συγχώνευση Μονάδας. Συνέπεια του απλοικού αυτού σχεδιασμού και διαχωρισμού είναι η δημιουργία τεράστιων ανισοτήτων, οι οποίες δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες στην λειτουργία των νέων φορέων είς βάρος πάντα των εξυπηρετόυμενων παιδιών. Για να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα: στον Νομό Αττικής συγχωνεύονται σε ένα νέο νομικό πρόσωπο τα θεραπευτήρια ανατολικής και δυτικής Αθήνας, το ΚΑΑΠ Βούλας, το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής Η ΜΗΤΕΡΑ και το Μιχαλήνειο Αναπτυξιακό Κέντρο, τα οποία πλέον θα αποτελούν διευθύνσεις του νέου φορέα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό αυτόν λοιπό το Μιχαλήνειο Αναπτυξιακό Κέντρο, το οποίο απασχολεί ελάχιστο προσωπικό και εξυπηρετεί ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι του παιδιού πληθυσμού εξομοιώνεται με το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής Η ΜΗΤΕΡΑ, το οποίο μετά την τελευταία συγχώνευση που υπέστη με τον Νομό 4025/2011 έχει μετατραπεί πλέον σε έναν υδροκέφαλο φορέα που εξυπηρετέι περίπου 300-400 παιδία (συμπεριλαμβανομένων των παιδιών που παρακολουθούνται στις ανάδοχες οικογένειες), και απασχολεί προσωπικό περίπου 500 ατόμων. Το ίδιο ισχυεί και για το ΚΑΑΠ Βούλας το οποίο και αυτό μέτα την τελευταία συγχώνευση έχει μετατραπεί σε έναν υδροκέφαλο φορέα. Κατά συνέπεια για να καθοριστούν οι διευθύνσεις του νέου φορέα θα πρέπει να ληφθούν υπόψη η διάσταση και οι ανάγκες του κάθε συγχωνευόμενου φορέα. Επίσης προκειμένου η νέα συγχώνευση να έιναι παραγωγική και αποτελεσματική θα πρέπει απαραίτητα να ληφθεί υπόψη ο σκοπός που εξυπηρετεί η κάθε Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας. Για παράδειγμα πρωταρχικός σκοπός του Κέντρου Προστασίας του Παιδιού Αττικής Η ΜΗΤΕΡΑ, αντίθετα με τα θεραπευτήριο Αττικής και το Μιχαλήνειο Αναπτυξιακό Κέντρο είναι η αποκατάσταση των φιλοξενούμενων παιδιών μέσω του θεσμού της αναδοχής και της υιοθεσίας. Η σωστή και συνεπής εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού απαιτεί καθημερινή κινητικότητα τόσο των υπηρεσιών της Μονάδας, όσο και της διόικησης, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθεί να αποφασίσει για την εισαγωγή ενός παιδιού στη Μονάδα απο το Μαιευτήριο ή την τοποθέτηση ενός παιδιού σε οικογένεια. Επομένως οι ανάγκες διοίκησης για την κάθε υπό συγχώνευση Μονάδα διαφέρουν και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Επίσης με το νέο σχέδιο Νόμου το οποίο ως μοναδικό κριτήριο έχει τον τοπικιστικό διαχωρισμό βλέπουμε την δημιουργία μεγάλων ανισοτήτων όσον αφορά την Αττική και την υπόλοιπη Περιφέρεια, με την δημιουργία στην Αττική ενός τεράστιου υδροκέφαλου δυσκίνητου φορέα. Αλήθεια διερωτούμαι οι δημιουργοί του σχεδίου Νόμου γνωρίζουν πράγματι τους φορείς των οποίων σχεδιάζουν την συγχώνευση; Εχουν ενδιαφερθεί να μάθουν τον σκοπό που εξυπηρετεί έκαστος εξ αυτών, τον τρόπο λειτουργίας τους και τις καθημερινές τους ανάγκες σε επίπεδο διοίκησης; Μάλλον όχι. Το νέο σχέδιο νόμου αρκείται σε συγχωνεύσεις ανά περιφέρεια χωρίς κανέναν απολύτως σχεδιασμό σε δεύτερο επίπεδο για το πως θα λειτουργούν οι συγχωνευόμενοι φορείς ανάλογα με τον σκοπό που εξυπηρετούν και το μέγεθος του παιδικού πληθυσμού που έχουν ύπο την εποπτεία τους. Θεωρώ απαραίτητο πέρα από την συγχώνευση των φορέων ανά περιφέρεια (εάν θεωρήσουμε οτι κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο )να υπάρξει σχεδιασμός σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο στο εσωτερικό των νέων νομικών προσώπων προκειμένου να καταπολεμηθούν ανισότητες που βλάπτουν και δημιουργούν ανυπέρβλητο εμπόδια στην λειτουργία των υπό συγχώνευση Μονάδων με τελικά θύματα τα παιδιά.