Θεωρώ το "4.δ" εντελώς άδικο και αδικαιολόγητο. Καθένας έχει δικαίωμα επιλογής του πού θα χειρουργηθεί ή από ποιον (και ΔΕΝ χειρουργούν ΟΛΟΙ οι χειρουργοί σε δημόσια νοσοκομεία).
Στο ζητούμενο του "5"-δεύτερη περίπτωση όπου αναφέρεται ότι <> πρέπει να συνυπολογισθεί ότι αντικειμενικά, δυστυχώς, δεν είναι η μηχανοργάνωση στη χώρα μας στο επίπεδο που απαιτείται για να μπορεί η προϋπόθεση αυτή να λειτουργήσει εύκολα και δίχως λάθη. Πιστεύω ότι πρέπει να επανεκτιμηθεί ο ορίζοντας της 8ετίας, τουλάχιστον στο μισό (4ετία δλδ).
Στο "8" δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το εάν ο υπάλληλος μπορεί να παραμείνει εργαζόμενος αλλά σε ΑΛΛΗ αρμοδιότητα/πόστο, οπουδήποτε αλλού, έτσι ώστε να διατηρήσει την ικανότητά του για αξιοπρεπή διαβίωση. Ωθείται λοιπόν στην απόλυση τη στιγμή που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει άλλες ανάγκες (ακόμη και ως προσωπικό καθαριότητας/κλητήρα/θυρωρού). Η απόλυση δεν είναι πάντα λύση! Είναι απλώς η εύκολη λύση...
Θεωρώ το "4.δ" εντελώς άδικο και αδικαιολόγητο. Καθένας έχει δικαίωμα επιλογής του πού θα χειρουργηθεί ή από ποιον (και ΔΕΝ χειρουργούν ΟΛΟΙ οι χειρουργοί σε δημόσια νοσοκομεία). Στο ζητούμενο του "5"-δεύτερη περίπτωση όπου αναφέρεται ότι <> πρέπει να συνυπολογισθεί ότι αντικειμενικά, δυστυχώς, δεν είναι η μηχανοργάνωση στη χώρα μας στο επίπεδο που απαιτείται για να μπορεί η προϋπόθεση αυτή να λειτουργήσει εύκολα και δίχως λάθη. Πιστεύω ότι πρέπει να επανεκτιμηθεί ο ορίζοντας της 8ετίας, τουλάχιστον στο μισό (4ετία δλδ). Στο "8" δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το εάν ο υπάλληλος μπορεί να παραμείνει εργαζόμενος αλλά σε ΑΛΛΗ αρμοδιότητα/πόστο, οπουδήποτε αλλού, έτσι ώστε να διατηρήσει την ικανότητά του για αξιοπρεπή διαβίωση. Ωθείται λοιπόν στην απόλυση τη στιγμή που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει άλλες ανάγκες (ακόμη και ως προσωπικό καθαριότητας/κλητήρα/θυρωρού). Η απόλυση δεν είναι πάντα λύση! Είναι απλώς η εύκολη λύση...