Ο Δημόσιος Τομέας για να είναι αποδοτικός και ο τίτλος του Δημόσιου υπαλλήλου να γίνει τιμητικός και όχι απαξιωτικός όπως έχει καταντήσει σήμερα θα πρέπει κατά την άποψή μου να ισχύσουν τα εξής:
1) Αξιολόγηση των στελεχών με απόλυτη διαφάνεια και με βάση τις γνώσεις,τις σχολές που έχουν τελειώσει και τις δεξιότητες που έχουν αναπτύξει
2)Να επιβραβεύονται οι υπάλληλοι εκείνοι οι οποίοι αναζητούν και ολοκληρώνουν επιπλέον σεμινάρια,σχολές,επιμορφωτικά προγράμματα κτλ όντας στον Δημόσιο τομέα και όχι εκείνοι που αναπαύονται στα κεκτημένα.
(Η επιβράβευση να είναι ηθική,οικονομική και αντικειμενική χωρίς να επιβραβεύονται οι αρεστοί και οι ημέτεροι αλλά οι πραγματικά άξιοι)
3) Να θεσπιστούν κίνητρα για την κατάληψη μεγαλύτερης θέσης αλλά και μια σειρά προσόντων που πρέπει να αποκτηθούν καθώς και συγκεκριμένες σχολές ή επιμορφωτικά προγράμματα κτλ που πρέπει κάποιος να έχει παρακολουθήσει και να εκπαιδευθεί για να μπορέσει να προαχθεί.
4)Οι προαγωγές πρέπει να πάψουν να γίνονται με την αρχαιότητα. Διευθυντές πρέπει να γίνονται οι πιο εκπαιδευμένοι και πιο άξιοι με αντικειμενικά κριτήρια και όχι όσοι έτυχε να είναι περισσότερα χρόνια στο Δημόσιο. Αξιοκρατία και όχι γεροντοκρατία.
5)Τέλος, εκτός από τις επιβραβεύσεις που μπορεί να δέχεται ο δημόσιος υπάλληλος, θα πρέπει να θεσπιστεί και ένα αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας που αν κάποιος το παραβεί θα πρέπει να γνωρίζει πως μπορεί να βρεθεί χωρίς δουλειά,με δημευμένη προσωπική περιουσία,στη φυλακή και χωρίς ποτέ να ξαναμπορέσει να ξαναενταχθεί στο δημόσιο.
Ο δημόσιος υπάλληλος πρέπει να μεταμορφωθεί σε δημόσιο λειτουργό, να νιώθει υπερήφανος για τον τίτλο του και να ξέρει πως αν θέλει μπορεί να εξελιχθεί και όχι να παραμένει στάσιμος. Διαφορετικά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, οι ικανοί κουράζονται και είτε αποχωρούν είτε αποσύρονται στα τετριμμένα με αποτέλεσμα ο κρατικός τομέας να λειτουργεί στη μετριότητα και όχι σε ανώτερα επίπεδα.
Ο Δημόσιος Τομέας για να είναι αποδοτικός και ο τίτλος του Δημόσιου υπαλλήλου να γίνει τιμητικός και όχι απαξιωτικός όπως έχει καταντήσει σήμερα θα πρέπει κατά την άποψή μου να ισχύσουν τα εξής: 1) Αξιολόγηση των στελεχών με απόλυτη διαφάνεια και με βάση τις γνώσεις,τις σχολές που έχουν τελειώσει και τις δεξιότητες που έχουν αναπτύξει 2)Να επιβραβεύονται οι υπάλληλοι εκείνοι οι οποίοι αναζητούν και ολοκληρώνουν επιπλέον σεμινάρια,σχολές,επιμορφωτικά προγράμματα κτλ όντας στον Δημόσιο τομέα και όχι εκείνοι που αναπαύονται στα κεκτημένα. (Η επιβράβευση να είναι ηθική,οικονομική και αντικειμενική χωρίς να επιβραβεύονται οι αρεστοί και οι ημέτεροι αλλά οι πραγματικά άξιοι) 3) Να θεσπιστούν κίνητρα για την κατάληψη μεγαλύτερης θέσης αλλά και μια σειρά προσόντων που πρέπει να αποκτηθούν καθώς και συγκεκριμένες σχολές ή επιμορφωτικά προγράμματα κτλ που πρέπει κάποιος να έχει παρακολουθήσει και να εκπαιδευθεί για να μπορέσει να προαχθεί. 4)Οι προαγωγές πρέπει να πάψουν να γίνονται με την αρχαιότητα. Διευθυντές πρέπει να γίνονται οι πιο εκπαιδευμένοι και πιο άξιοι με αντικειμενικά κριτήρια και όχι όσοι έτυχε να είναι περισσότερα χρόνια στο Δημόσιο. Αξιοκρατία και όχι γεροντοκρατία. 5)Τέλος, εκτός από τις επιβραβεύσεις που μπορεί να δέχεται ο δημόσιος υπάλληλος, θα πρέπει να θεσπιστεί και ένα αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας που αν κάποιος το παραβεί θα πρέπει να γνωρίζει πως μπορεί να βρεθεί χωρίς δουλειά,με δημευμένη προσωπική περιουσία,στη φυλακή και χωρίς ποτέ να ξαναμπορέσει να ξαναενταχθεί στο δημόσιο. Ο δημόσιος υπάλληλος πρέπει να μεταμορφωθεί σε δημόσιο λειτουργό, να νιώθει υπερήφανος για τον τίτλο του και να ξέρει πως αν θέλει μπορεί να εξελιχθεί και όχι να παραμένει στάσιμος. Διαφορετικά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, οι ικανοί κουράζονται και είτε αποχωρούν είτε αποσύρονται στα τετριμμένα με αποτέλεσμα ο κρατικός τομέας να λειτουργεί στη μετριότητα και όχι σε ανώτερα επίπεδα.