Γιατί οι γνωματεύσεις βάσει των οποίων δίνονται οι άδειες πρέπει να προέρχονται αποκλειστικά από ιατρούς Δημοσίων Νοσοκομείων; Και από που κι ως που είναι λογικό να επιβάλλεται να εγχειρίζονται οι Δημόσιοι Υπάλληλοι μόνο σε Δημόσια Νοσοκομεία; Είναι παράνομη η ιδιωτική υγεία στην χώρα μας; Ούτως η άλλως οι ιδιωτικές κλινικές αδειοδοτούνται λειτουργικά από τους αρμόδιους φορείς της Κεντρικής Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης, κατά συνέπεια τηρούν τις νόμιμες προδιαγραφές παροχής υπηρεσιών υγείας.
Είναι απαράδεκτο να στερείται από τους Δημοσίους Υπαλλήλους η πρόσβαση στις ιδιωτικές κλινικές εφόσον την επιθυμούν και έχουν την σχετική οικονομική δυνατότητα.
Λαμβανομένης υπόψη της κατάστασης της Δημόσιας Υγείας στην χώρα μας μία τέτοια ρύθμιση μάλλον ως βασανιστήριο και τιμωρία μπορεί να εκλειφθεί.
Εκτός και αν οι συντάκτες του σχεδίου νόμου υπονοούν ότι οι ιατροί των ιδιωτικών μονάδων παροχής υπηρεσιών υγείας είναι στο σύνολο τους διεφθαρμένοι και η γνωματεύσεις τους αναξιόπιστες σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους του Δημοσίου οι οποίοι είναι εκ προοιμίου πλήρως αξιόπιστοι...
Είναι προφανές ότι ο γνωματεύων ιατρός πρέπει να έχει την νομική ευθύνη της γνωμάτευσης του και τις αντίστοιχες επιπτώσεις σε περίπτωση ηθελημένου λάθους ασχέτως αν υπηρετεί στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιώς ή στο ιδιωτικό Metropolitan και προς αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί το όποιο νέο νομικό πλαίσιο.
Υποτίθεται ότι αυτού του τύπου οι νομοθετικές ρυθμίσεις έχουν σκοπό τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του Δημοσίου και όχι την αναπαραγωγή του μέχρι σήμερα κουτοπόνηρου τρόπου λειτουργίας όπου ο ελεγχόμενος δημόσιος υπάλληλος ή πολίτης θεωρείται εκ προοιμίου απατεώνας με αποτέλεσμα αυτός με την σειρά του να εκλαμβάνει το κράτος ως καταπιεστή που πρέπει - και δικαιούται ηθικά - να τον ξεγελάσει παντοιοτρόπως.
Αν αυτή η λογική δεν αλλάξει θα συνεχιστεί ο κύκλος της διαφθοράς. Είναι λίγο ως πολύ προφανές ότι ο καθένας θα προσπαθήσει να καλύψει το πρόβλημα υγείας του όσο καλύτερα μπορεί και να εξασφαλίσει την αναγκαία πιστοποίηση μέσω της γνωστής μικρού μεγέθους ταχυδρομικής συσκευασίας (φακελάκι).
Αυτή η κριτική ισχύει λίγο ως πολύ για όλα τα άρθρα του σχεδίου νόμου που ορίζουν ότι το 2013 σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μία κατηγορία εργαζομένων απαγορεύεται να αναζητήσει τις υπηρεσίες υγείας που επιθυμεί.
Γιατί οι γνωματεύσεις βάσει των οποίων δίνονται οι άδειες πρέπει να προέρχονται αποκλειστικά από ιατρούς Δημοσίων Νοσοκομείων; Και από που κι ως που είναι λογικό να επιβάλλεται να εγχειρίζονται οι Δημόσιοι Υπάλληλοι μόνο σε Δημόσια Νοσοκομεία; Είναι παράνομη η ιδιωτική υγεία στην χώρα μας; Ούτως η άλλως οι ιδιωτικές κλινικές αδειοδοτούνται λειτουργικά από τους αρμόδιους φορείς της Κεντρικής Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης, κατά συνέπεια τηρούν τις νόμιμες προδιαγραφές παροχής υπηρεσιών υγείας. Είναι απαράδεκτο να στερείται από τους Δημοσίους Υπαλλήλους η πρόσβαση στις ιδιωτικές κλινικές εφόσον την επιθυμούν και έχουν την σχετική οικονομική δυνατότητα. Λαμβανομένης υπόψη της κατάστασης της Δημόσιας Υγείας στην χώρα μας μία τέτοια ρύθμιση μάλλον ως βασανιστήριο και τιμωρία μπορεί να εκλειφθεί. Εκτός και αν οι συντάκτες του σχεδίου νόμου υπονοούν ότι οι ιατροί των ιδιωτικών μονάδων παροχής υπηρεσιών υγείας είναι στο σύνολο τους διεφθαρμένοι και η γνωματεύσεις τους αναξιόπιστες σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους του Δημοσίου οι οποίοι είναι εκ προοιμίου πλήρως αξιόπιστοι... Είναι προφανές ότι ο γνωματεύων ιατρός πρέπει να έχει την νομική ευθύνη της γνωμάτευσης του και τις αντίστοιχες επιπτώσεις σε περίπτωση ηθελημένου λάθους ασχέτως αν υπηρετεί στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιώς ή στο ιδιωτικό Metropolitan και προς αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί το όποιο νέο νομικό πλαίσιο. Υποτίθεται ότι αυτού του τύπου οι νομοθετικές ρυθμίσεις έχουν σκοπό τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του Δημοσίου και όχι την αναπαραγωγή του μέχρι σήμερα κουτοπόνηρου τρόπου λειτουργίας όπου ο ελεγχόμενος δημόσιος υπάλληλος ή πολίτης θεωρείται εκ προοιμίου απατεώνας με αποτέλεσμα αυτός με την σειρά του να εκλαμβάνει το κράτος ως καταπιεστή που πρέπει - και δικαιούται ηθικά - να τον ξεγελάσει παντοιοτρόπως. Αν αυτή η λογική δεν αλλάξει θα συνεχιστεί ο κύκλος της διαφθοράς. Είναι λίγο ως πολύ προφανές ότι ο καθένας θα προσπαθήσει να καλύψει το πρόβλημα υγείας του όσο καλύτερα μπορεί και να εξασφαλίσει την αναγκαία πιστοποίηση μέσω της γνωστής μικρού μεγέθους ταχυδρομικής συσκευασίας (φακελάκι). Αυτή η κριτική ισχύει λίγο ως πολύ για όλα τα άρθρα του σχεδίου νόμου που ορίζουν ότι το 2013 σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μία κατηγορία εργαζομένων απαγορεύεται να αναζητήσει τις υπηρεσίες υγείας που επιθυμεί.