Πέρα απο τα πτυχία θα πρέπει να εξετάζεται και η εμπειρία σε θέσεις (όχι μόνον ευθύνης) που έχει υπηρετήσει ο υπάλληλος. Για παράδειγμα όταν ένας υπάλληλος μονιμοποίηθηκε με ένα απο τα γνωστά διατάγματα (Παπανδρέου και Παυλόπουλου) λόγω συμμετοχής του με συμβάσεις σε ερευνητικά προγράμματα και έκτοτε τοποθετήθηκε σε μια μόνο θέση γιατί έτσι βόλευε, με ποιά εμπειρία θα εξελιχθεί σε Δ/ντή ?! Επιπλέον, γενικότερα ένας υπάλληλος σε θέση ευθύνης δεν μπορεί να μην έχει διατελέσει και ως απλός υπάλληλος με βάση την εξέλιξη στην ιεραρχία αλλά να τοποθετείται σε θέση ευθύνης κατ' ευθείαν. Θα πρέπει να γνωρίζει ένα ευρύ φάσμα της διοίκησης ώστε να συνεργάζεται και να είναι αποτελεσματικός με τις επι μέρους υπηρεσίας και άλλους δημόσιους φορείς. Παρατηρείται το φαινόμενο υπάλληλοι που δεν είχαν ποτέ πριν διοικητικά καθήκοντα να αναλαμβάνουν θέσεις, να μην εκπαιδεύονται και στη συνέχεια να αναλαμβάνουν θέσεις.
Ενας άλλος παράγοντας θα έπρεπε να είναι και ο αριθμός των υπαλλήλων που εποπτεύει ένας προιστάμενος γιατί με τις αναθέσεις σε αν. προισταμένους που έχουν γίνει σχετικά πρόσφατα παρατηρείται ο τμηματάρχης ή ο προιστάμενος να εποπτεύει τον εαυτό του(!) ή το πολύ άλλον έναν υπάλληλο.
Πέρα απο τα τεχνικά χαρακτηριστικά των πτυχιών τα οποία θα πρέπει να έχουν κάποια συγγένεια με ανθρώπινο δυναμικό ή διοίκηση δεν νοείται να εξισώνεται πτυχίο, μάστερ ή διδακτορικό στη χημεία για παράδειγμα με τη θέση ενός προιστάμενου π.χ. διοικητικού ή οικονομικού. Εχει καμια σχέση το πτυχίο του χημικού με το αντικείμενο της θέσης?
Η αξιολόγηση ενός υπαλλήλου θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της πέρα απο τη συνέντευξη και τα προσόντα και τη δημιουργικότητα, τη πρωτοβουλία, τη κενοτομία στις ιδέες και στο ξεπέρασμα της γραφειοκρατίας και της αναβλητικότητας που πολλοί, δυστυχώς, απο τους δημόσιους υπαλλήλους έχουν με αποτέλεσμα να μην εξυπηρετούν, να μην έχουν προτάσεις υπέρβασης προβλημάτων και να είναι στάσιμοι στην διεκπεραίωση προβλημάτων.Για την υπέρβαση αυτών των προβλημάτων θα πρέπει να αξιολογείται απο νωρίς ο υπάλληλος, να ελέγχεται η αποδοτικότητά του και η δυνατότητα να προσαρμόζεται όταν χρειάζεται ακόμα και στη 'λάντζα'. Συγκεντρωτισμός και ερασιτεχνία είναι τα μεγάλα προβλήματα.
Πέρα απο τα πτυχία θα πρέπει να εξετάζεται και η εμπειρία σε θέσεις (όχι μόνον ευθύνης) που έχει υπηρετήσει ο υπάλληλος. Για παράδειγμα όταν ένας υπάλληλος μονιμοποίηθηκε με ένα απο τα γνωστά διατάγματα (Παπανδρέου και Παυλόπουλου) λόγω συμμετοχής του με συμβάσεις σε ερευνητικά προγράμματα και έκτοτε τοποθετήθηκε σε μια μόνο θέση γιατί έτσι βόλευε, με ποιά εμπειρία θα εξελιχθεί σε Δ/ντή ?! Επιπλέον, γενικότερα ένας υπάλληλος σε θέση ευθύνης δεν μπορεί να μην έχει διατελέσει και ως απλός υπάλληλος με βάση την εξέλιξη στην ιεραρχία αλλά να τοποθετείται σε θέση ευθύνης κατ' ευθείαν. Θα πρέπει να γνωρίζει ένα ευρύ φάσμα της διοίκησης ώστε να συνεργάζεται και να είναι αποτελεσματικός με τις επι μέρους υπηρεσίας και άλλους δημόσιους φορείς. Παρατηρείται το φαινόμενο υπάλληλοι που δεν είχαν ποτέ πριν διοικητικά καθήκοντα να αναλαμβάνουν θέσεις, να μην εκπαιδεύονται και στη συνέχεια να αναλαμβάνουν θέσεις. Ενας άλλος παράγοντας θα έπρεπε να είναι και ο αριθμός των υπαλλήλων που εποπτεύει ένας προιστάμενος γιατί με τις αναθέσεις σε αν. προισταμένους που έχουν γίνει σχετικά πρόσφατα παρατηρείται ο τμηματάρχης ή ο προιστάμενος να εποπτεύει τον εαυτό του(!) ή το πολύ άλλον έναν υπάλληλο. Πέρα απο τα τεχνικά χαρακτηριστικά των πτυχιών τα οποία θα πρέπει να έχουν κάποια συγγένεια με ανθρώπινο δυναμικό ή διοίκηση δεν νοείται να εξισώνεται πτυχίο, μάστερ ή διδακτορικό στη χημεία για παράδειγμα με τη θέση ενός προιστάμενου π.χ. διοικητικού ή οικονομικού. Εχει καμια σχέση το πτυχίο του χημικού με το αντικείμενο της θέσης? Η αξιολόγηση ενός υπαλλήλου θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της πέρα απο τη συνέντευξη και τα προσόντα και τη δημιουργικότητα, τη πρωτοβουλία, τη κενοτομία στις ιδέες και στο ξεπέρασμα της γραφειοκρατίας και της αναβλητικότητας που πολλοί, δυστυχώς, απο τους δημόσιους υπαλλήλους έχουν με αποτέλεσμα να μην εξυπηρετούν, να μην έχουν προτάσεις υπέρβασης προβλημάτων και να είναι στάσιμοι στην διεκπεραίωση προβλημάτων.Για την υπέρβαση αυτών των προβλημάτων θα πρέπει να αξιολογείται απο νωρίς ο υπάλληλος, να ελέγχεται η αποδοτικότητά του και η δυνατότητα να προσαρμόζεται όταν χρειάζεται ακόμα και στη 'λάντζα'. Συγκεντρωτισμός και ερασιτεχνία είναι τα μεγάλα προβλήματα.