Άρθρο 107 περίπτωση κε)
αναφέρεται ότι πειθαρχικό παράπτωμα είναι και η άσκηση εργασίας ή έργου με αμοιβή χωρίς προηγούμενη άδεια της υπηρεσίας.
Θεωρώ ότι αυτό το θέμα (ειδικά σήμερα που οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν υποστεί τόσο μεγάλες μειώσεις μισθών) θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη σοβαρότητα και όχι να γίνεται και πειθαρχικό παράπτωμα!
Αυτή τη στιγμή, αυτό που ισχύει είναι, ότι αν κάποιος θέλει να εργαστεί πρέπει να πάρει άδεια από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο το οποίο αποφασίζει μετά από μήνες και χωρίς κανένα ουσιαστικό κριτήριο.
Θα έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένες καταγεγραμμένες περιπτώσεις που απαγορεύεται η εργασία εκτός δημοσίου τομέα (π.χ. απαγόρευση των καθηγητών να εργάζονται με τους μαθητές τους ή σε φροντιστήρια, απαγόρευση των σχετιζόμενων με προμήθειες να εργάζονται στις αντίστοιχες εταιρεία κλπ) και για όλες τια υπόλοιπες περιπτώσεις να επιτρέπεται η εργασία χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις. Αν τώρα κάποιος υπάλληλος παραβεί τους κανόνες, υπάρχουν ήδη πειθαρχικές διατάξεις που μπορούν να εγερθούν προκειμένου να διωχθεί πειθαρχικά.
Δεν είναι δυνατόν να θωρείται εν δυνάμει πειθαρχικό παράπτωμα η εργασία εκτός δημοσίου για έναν άνθρωπο που θα πάει να βγάλει ένα μεροκάματο για να αναπλήρωσει αυτά που του κόψανε από το δημόσιο!
Ούτε είναι δυνατό να περιμένει ένας άνθρωπος 3 μήνες να αποφασίσει το Υπηρεσιακό Συμβούλιο αν μπορεί να εργαστεί ως σερβιτόρος σε καφετέρια τα σαββατοκύριακα!! (το οποίο υπηρεσιακό μπορεί και να αποφασίσει και αρνητικά ανάλογα με την περίσταση και χωρίςαιτιολογία!)
Άρθρο 107 περίπτωση κε) αναφέρεται ότι πειθαρχικό παράπτωμα είναι και η άσκηση εργασίας ή έργου με αμοιβή χωρίς προηγούμενη άδεια της υπηρεσίας. Θεωρώ ότι αυτό το θέμα (ειδικά σήμερα που οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν υποστεί τόσο μεγάλες μειώσεις μισθών) θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη σοβαρότητα και όχι να γίνεται και πειθαρχικό παράπτωμα! Αυτή τη στιγμή, αυτό που ισχύει είναι, ότι αν κάποιος θέλει να εργαστεί πρέπει να πάρει άδεια από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο το οποίο αποφασίζει μετά από μήνες και χωρίς κανένα ουσιαστικό κριτήριο. Θα έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένες καταγεγραμμένες περιπτώσεις που απαγορεύεται η εργασία εκτός δημοσίου τομέα (π.χ. απαγόρευση των καθηγητών να εργάζονται με τους μαθητές τους ή σε φροντιστήρια, απαγόρευση των σχετιζόμενων με προμήθειες να εργάζονται στις αντίστοιχες εταιρεία κλπ) και για όλες τια υπόλοιπες περιπτώσεις να επιτρέπεται η εργασία χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις. Αν τώρα κάποιος υπάλληλος παραβεί τους κανόνες, υπάρχουν ήδη πειθαρχικές διατάξεις που μπορούν να εγερθούν προκειμένου να διωχθεί πειθαρχικά. Δεν είναι δυνατόν να θωρείται εν δυνάμει πειθαρχικό παράπτωμα η εργασία εκτός δημοσίου για έναν άνθρωπο που θα πάει να βγάλει ένα μεροκάματο για να αναπλήρωσει αυτά που του κόψανε από το δημόσιο! Ούτε είναι δυνατό να περιμένει ένας άνθρωπος 3 μήνες να αποφασίσει το Υπηρεσιακό Συμβούλιο αν μπορεί να εργαστεί ως σερβιτόρος σε καφετέρια τα σαββατοκύριακα!! (το οποίο υπηρεσιακό μπορεί και να αποφασίσει και αρνητικά ανάλογα με την περίσταση και χωρίςαιτιολογία!)