Ειμαι υπάλληλος κατηγορίας ΠΕ και κλάδου Διοικητικού-Οικονομικού. Διοριστηκα στο Δημόσιο, αρχές του 1984, κατόπιν γραπτου διαγωνισμού και δίνω έμφαση σε αυτό. Έχω συμπληρώσει 29 έτη υπηρεσίας και απο το 1999 κατέχω θέση ευθύνης(Προισταμένη Τμήματος), κατόπιν επιλογής απο το Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Υπουργείου. Καθόλη την πορεία του εργασιακού μου βίου, είτε απο τη θέση της εισηγήτριας, είτε απο τη θέση της Προισταμένης, υπηρετώ σε θέσεις πρώτης γραμμής με φόρτο εργασίας και έχω δώσει τον καλύτερο εαυτό μου με φιλοτιμία και θυσιάζοντας χρόνο απο την προσωπική μου μου ζωή, αφού εργάζομαι και πέραν του ωραρίου εργασίας μου και συχνα παίρνω εργασία και στο σπίτι.Όλα αυτά τα χρόνια, λόγω των απιτήσεων του αντικειμένου εργασίας μου, αλλά και την εκ χαρακτήρος υπέρμετρη ευσυνειδησία και συνέπεια, έδινα προτεραιότητα στις υπηρεσιακές μου υποχρεώσεις,με συνέπεια να μην ολοκληρώσω τις σπουδες μου στη Νομική Αθηνών, στερούμενη του δεύρερου πτυχίου για 7 μόνο μαθήματα, ενώ με μεγάλη δυσκολία κατάφερνα να συμμετάσχω σε περιορισμένο αριθμό σεμιναρίων στο ΙΝΕΠ.
Ύστερα απο εργασία τόσων ετών, συνειδητοποιώ ξαφνικά ότι η΄μόνη ανταμοιβή είναι η απαξίωση. Η απαξίωση του κόπου, της προσπάθειας, αλλά και της εμπειρίας. Στην ουσία εγώ και όλοι οι παλαιοί συνάδελφοι, που διοριστήκαμε σε εποχές που το Πανεπιστημιακό πτυχίο βάρυνε και αποτελούσε κύρια προυπόθεση υπηρεσιακής εξέλιξης, καλούμαστε σήμερα να συγκριθούμε με υπαλλήλους που σπούδασαν μεταγενέστερα, σε εποχές που κυριαρχούν τα μεταπτυχιακά και η Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, η οποία επι των ημερών μας δεν υπήρχε καν.
Δηλαδή, θα καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, υπάλληλοι με μόνο γνώμονα τα αυξημένα τυπικά προσόντα, ενώ στελέχη που ανάλωσαν τη ζωή τους προσφέροντας στην Υπηρεσία και έχοντας τεράστια εμπειρία, θα πεταχθούν στο περιθώριο.
Σαφώς και απαιτείται αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης και προώθηση των ικανότερων και πλέον καταρτισμένων στελεχών! Αυτή ήταν πάντα η πεποίθησή μου και διαφαίνεται εκ του γεγονότος ότι, διορίστηκα στο Δημόσιο κατόπιν γραπτού διαγωνισμού. Ωστόσο γιατί η ικανότητα και οι γνώσεις να περιορίζονται στην κατοχή μεταπτυχιακών τίτλων, που ώς γνωστό πολλές φορές λαμβάνονται με εντελώς αδιαφανείς τρόπους?Γιατί τόση απαξίωση στην υπηρεσιακή εμπειρία?
Ειμαι υπάλληλος κατηγορίας ΠΕ και κλάδου Διοικητικού-Οικονομικού. Διοριστηκα στο Δημόσιο, αρχές του 1984, κατόπιν γραπτου διαγωνισμού και δίνω έμφαση σε αυτό. Έχω συμπληρώσει 29 έτη υπηρεσίας και απο το 1999 κατέχω θέση ευθύνης(Προισταμένη Τμήματος), κατόπιν επιλογής απο το Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Υπουργείου. Καθόλη την πορεία του εργασιακού μου βίου, είτε απο τη θέση της εισηγήτριας, είτε απο τη θέση της Προισταμένης, υπηρετώ σε θέσεις πρώτης γραμμής με φόρτο εργασίας και έχω δώσει τον καλύτερο εαυτό μου με φιλοτιμία και θυσιάζοντας χρόνο απο την προσωπική μου μου ζωή, αφού εργάζομαι και πέραν του ωραρίου εργασίας μου και συχνα παίρνω εργασία και στο σπίτι.Όλα αυτά τα χρόνια, λόγω των απιτήσεων του αντικειμένου εργασίας μου, αλλά και την εκ χαρακτήρος υπέρμετρη ευσυνειδησία και συνέπεια, έδινα προτεραιότητα στις υπηρεσιακές μου υποχρεώσεις,με συνέπεια να μην ολοκληρώσω τις σπουδες μου στη Νομική Αθηνών, στερούμενη του δεύρερου πτυχίου για 7 μόνο μαθήματα, ενώ με μεγάλη δυσκολία κατάφερνα να συμμετάσχω σε περιορισμένο αριθμό σεμιναρίων στο ΙΝΕΠ. Ύστερα απο εργασία τόσων ετών, συνειδητοποιώ ξαφνικά ότι η΄μόνη ανταμοιβή είναι η απαξίωση. Η απαξίωση του κόπου, της προσπάθειας, αλλά και της εμπειρίας. Στην ουσία εγώ και όλοι οι παλαιοί συνάδελφοι, που διοριστήκαμε σε εποχές που το Πανεπιστημιακό πτυχίο βάρυνε και αποτελούσε κύρια προυπόθεση υπηρεσιακής εξέλιξης, καλούμαστε σήμερα να συγκριθούμε με υπαλλήλους που σπούδασαν μεταγενέστερα, σε εποχές που κυριαρχούν τα μεταπτυχιακά και η Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, η οποία επι των ημερών μας δεν υπήρχε καν. Δηλαδή, θα καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, υπάλληλοι με μόνο γνώμονα τα αυξημένα τυπικά προσόντα, ενώ στελέχη που ανάλωσαν τη ζωή τους προσφέροντας στην Υπηρεσία και έχοντας τεράστια εμπειρία, θα πεταχθούν στο περιθώριο. Σαφώς και απαιτείται αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης και προώθηση των ικανότερων και πλέον καταρτισμένων στελεχών! Αυτή ήταν πάντα η πεποίθησή μου και διαφαίνεται εκ του γεγονότος ότι, διορίστηκα στο Δημόσιο κατόπιν γραπτού διαγωνισμού. Ωστόσο γιατί η ικανότητα και οι γνώσεις να περιορίζονται στην κατοχή μεταπτυχιακών τίτλων, που ώς γνωστό πολλές φορές λαμβάνονται με εντελώς αδιαφανείς τρόπους?Γιατί τόση απαξίωση στην υπηρεσιακή εμπειρία?