Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σταύρος Κυριαζής' | 7 Μαΐου 2013, 04:15

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1. Θα ήταν εξαιρετικά καθησυχαστικό, εάν ήσασταν στη θέση να μας διαβεβαιώσετε, ότι η εν λόγω ρύθμιση -υπό συγκεκριμένες συνθήκες και όρους- δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει προς εντελώς διαφορετική κατεύθυνση! Για να κατανοήσετε όλοι τι ακριβώς εννοώ, σας παραθέτω ένα χαρακτηριστικό και εξόχως "διδακτικό" παράδειγμα (προς αποφυγήν)… http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=144307. Δυστυχώς, είναι φύσει αδύνατο να δοθούν τέτοιες εγγυήσεις, αφού η ιστορία μας διδάσκει πως συνήθως ο πολιτικός χρόνος είναι κατά πολύ συντομότερος του χρόνου εφαρμογής και ωρίμανσης κάθε επιχειρούμενης αλλαγής. Προφανώς και δεν πιστεύει κανείς ότι κάτι τέτοιο συμπεριλαμβάνεται στις προθέσεις του νομοθέτη (αυτό άλλωστε, θα ήταν αδιανόητο για την κοινωνία μας)! Αλλά η αδυναμία να αποκλεισθεί ένα ακραίο και ανεπιθύμητο φαινόμενο, φρονώ ότι καθιστά επικίνδυνη -τουλάχιστον- την εν λόγω ρύθμιση. Και ιδιαίτερα, όταν ορισμένοι μάλλον θα ...εύχονταν να βρούν έτοιμη και ψηφισμένη μια τέτοια πρόβλεψη και «καλλιεργημένο» το τοπίο, ώστε να το εκμεταλλευθούν δεόντως! 2. Εκτός αυτού, με τις διατάξεις του άρθρου 7, αναβιώνει στη δημόσια διοίκηση και στον εργασιακό της χώρο, το φαινόμενο της "ιατρικοποίησης" (medicalization) της εργασίας. Οι επικίνδυνες αυτές θεωρήσεις αυτές μπορεί να γίνουν αντιληπτές ως προσεγγίσεις που στην ουσία υποστηρίζουν ότι η ιατρική παράγει «πειθήνια σώματα» (docile bodies) (βλ. Williams and Calnan, 1996). Επισημαίνεται, ότι πέρασαν ήδη 40 και πλέον χρόνια, που η σύγχρονη κοινωνιολογία με την οριστική καταδίκη του βιοιατρικού μοντέλου και την επικράτηση της ολιστικής προσέγγισης της υγείας και της ασθένειας, έχει απορρίψει την ως άνω πρακτική, ως αναχρονιστική και επικίνδυνη. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της άποψης, η ιατρική παρεμβαίνει και επηρεάζει αρνητικά ολοένα και περισσότερες πτυχές του καθημερινού βίου, με σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες και με επιπτώσεις ακόμη και σε ασφαλιστικά ζητήματα (βλ. "κοινωνικός Καιάδας"). Για παράδειγμα, μπορεί κάλλιστα να δοθεί αφορμή σε εταιρίες, ώστε να ζητούν αυξημένα ασφάλιστρα προκειμένουν να ασφαλίζουν εργαζόμενους ή/και δεν θα αποζημιώνουν εργαζομένους, που θα αποτελούν στην πράξη τα θύματα ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών. 3. Το σημαντικότερο όλων όμως, είναι ότι η εν λόγω διάταξη καταστρατηγεί την ισχύουσα νομοθεσία περί Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, η οποία -σημειωτέον- επιτάσσεται από Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις. Για την ακρίβεια, η διάταξη "επιβουλεύεται" την ίδια την λειτουργία θεσμών, όπως η Ιατρική της Εργασίας, ο Τεχνικός Ασφάλειας, οι Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας, αφού επιχειρείται η δια της πλαγιοκόπησης κατάργησή τους στην πράξη. 4. Τέλος, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός, ότι αρκετοί πρόθυμοι -που προφανώς "ορέγονται να βολευθούν" σε θέσεις ελεγκτικών επιτροπών ιατρονομικού τύπου- έσπευσαν να προτείνουν τροποποιήσεις της προκείμενης διάταξης, πράγμα που μπορεί εύκολα οποιοσδήποτε να διαπιστώσει διαβάζοντας προηγούμενα σχόλια. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το μόνο που στοχεύουν, είναι να την "φέρουν στα δικά τους μέτρα", δηλαδή όπως ακριβώς τους εξυπηρετεί. Καλό θα είναι λοιπόν, να προσεχθεί αυτό το τελευταίο, ώστε να μην τους γίνει τόσο εύκολα το ...χατήρι (κάτι που εύλογα μπορεί να εκληφθεί και ως "ρουσφετάκι").