Με τις προτεινόμενες διατάξεις του εν λόγω άρθρου περιγράφεται η απόλυτη θεσμική αρπαχτή και ο "βιασμός" της όποιας εναπομείνασας ανεξαρτησίας και επαγγελματισμού της διοικήσεως από τους πολιτικούς προϊσταμένους - δλδ διάφορους κομματάρχες και τυχάρπαστους παρατρεχάμενους, δίκτυα τυπικά και άτυπα που λυμαίνονται το δημόσιο και άλλες "υγιείς δυνάμεις".
Πώς επιχειρείται η νέα άλλωση του κράτους:
1. Λήγουν με τα ΠΔ των νέων οργανισμών οι θητείες και των προϊσταμένων που κρίθηκαν για πρώτη φορά αξιοκρατικά στην διοικητική ιστορία του τόπου με το σύστημα επιλογής του Ν. 3839/2010. Προσοχή: λήγουν οι θετείες ΧΩΡΙΣ να προκηρύσσονται νέες κρίσεις για επιλογή προϊσταμένων (όχι τυχαία, η λέξη "κρίσεις" απουσιάζει πλήρως από το νομοθέτημα).
2. Με την έκδοση των νέων οργανισμών ορίζουν προϊσταμένους όποιους θέλουν - κυριολεκτικά!
3. Νέες "κρίσεις" θα γίνουν κάποτε στο μέλλον. Δηλαδή αφού εκδοθεί το σχετικό ΠΔ. Ας γνωρίζουμε ότι για να εκδοθεί αυτό απαιτείται ο Υπουργός που υπογράφει το σχέδιο ΠΔ να βρίσκεται ο ίδιος στη θέση του και κατά την δημοσίευσή του, αφού δλδ έχει γίνει ήδη η νομοτεχνική επεξεργασία από το Συμβούλιο της Επικρατείας (διαρκεί περίπου εξάμηνο, αν όλα πάνε καλά).
4. Οι προϊστάμενοι θα είναι τόσο "προσωρινοί" όσο και η παραμονή όλων μας στον μάταιο τούτο κόσμο.
5. Στο υπό έκδοση (λέμε τώρα..) ΠΔ η κανονιστικώς δρώσα διοίκηση κάνει ό,τι επιθυμεί. Μέχρι και καταργεί, τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, τα ΣΕΠ, το ΕΙΣΕΠ, όλα τα συλλογικά όργανα. Μονοπρόσωπο όργανο πλέον θα "επιλέγει" (είπαμε: "κρίσεις" τέλος!).
Τα παραπάνω, που προκύπτουν από το υπό διαβούλευση "πόνημα" σημαίνουν:
1. Την θεσμοποίηση της αρπαχτής. Ο κανόνας επιμερισμού της "λείας", ο γνωστός μας ήδη ως 4-2-1 (ή 5-2-1, είναι δυναμικός κανόνας), θεσμοποιείται, παγιώνεται και μεταφέρεται και εντός της διοικητικής ιεραρχίας.
2. Οι νέοι προϊστάμενοι των υπηρεσιών - ακόμα κι αν κάποιοι είναι άξιοι άνθρωποι - ορίζονται πλέον μέσα από μια διαδικασία που δεν έχει την παραμικρή επίφαση αξιοκρατίας, αντικειμενικότητας ή αξιοπιστίας. Τους εφτελίζετε - ακόμα και τους άξιους - και μόνο που τους επιλέγετε με αυτόν τον τρόπο.
3. Υπογράφουν -λέει- και συμβόλαιο αποδότικότητας με βάση ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους. Με βάση ποια μετρήσιμα δεδομένα κύριοι? Έχουν οριστεί στόχοι, δείκτες μέτρησης, μετράμε το παραγόμενο έργο και τα αποτελέσματα των υπαλλήλων και των υπηρεσιών? Εφαρμόζεται κάποια σχετική διαδικασία? Προφανώς όχι! Επομένως, ανά διετία, όποιου Υπουργού του καπνίσει μπορεί να παύει όποιον προϊστάμενο θέλει... Και αυτό θα κάνει, αφού δεν επιλέχθηκε αξιοκρατικά αλλά αποτελεί επιλογή (βλ ρουσφέτι - για να μιλάω στη γλώσσα σας) του προηγούμενου.
Καλά, παρουσιάζετε την πλήρη αποδιάρθρωση (για να μην πω άλλη λέξη και με κόψει καμιά λογοκρισία) ως "μεταρρύθμιση"?
Πρόταση:
Έγιναν πράγματα και πριν από την δική σας θητεία, τα οποία αξίζει να μην ξηλώσετε, δεν είναι ντροπή. Ο Νόμος 3839/2010 προβλέπει ήδη επαρκή μοριοδότηση για όσους έχουν αρκετά προσόντα. Προβλέπει και διαδικασία κρίσης και επιλογής που είναι κρυστάλινη και δεν υπόκειται σε λαθροχειρίες. Οι προϊστάμενοι που κρίνονται με αυτόν είναι πραγματικά περίφανοι ότι επελέγησαν αξιοκρατικά και χαίρουν εκτίμησης (προφανώς - και ατυχώς - όχι από εσάς, προς το παρόν τουλάχιστον). Προβλέπει δομημένη και δημόσια συνέντευξη των υποψηφίων, καθώς και γραπτή εξέταση όπου πραγματικά προκρίνεται ο καλύτερος.
Βέβαια, ο νόμος αυτός "ταρακούνησε" τα κατεστημένα: οι Υπουργοί δεν μπόρεσαν να κάνουν προϊστάμενο τον κηπουρό τους (δικαίωμα που τους στέρησε κάποιος που οι ίδιοι ονομάζουν "κηπουρό"..) και χάθηκε ένα πεδίο άσκησης ρουσφετιών. Οι συντεχνίες του δημοσίου, διάφοροι συνδικάλες και παρεΐστικα δίκτυα αποστερήθηκαν "αντικείμενο εργασίας". Για αυτό και πολεμήθηκε. Πρώτα από τους προαναφερθέντες και τώρα - από ό,τι φαίνεται - από εσάς.
Να μην σας κατηγορούμε βέβαια αδίκως, πλην όμως όταν θεσμοθετείτε την "διαίσθηση" ως μοναδικό - και μάλλον αλάθητο - κριτήριο, τί νομίζετε ότι κάνετε?
Δεν περιγράφω άλλο...
Με τις προτεινόμενες διατάξεις του εν λόγω άρθρου περιγράφεται η απόλυτη θεσμική αρπαχτή και ο "βιασμός" της όποιας εναπομείνασας ανεξαρτησίας και επαγγελματισμού της διοικήσεως από τους πολιτικούς προϊσταμένους - δλδ διάφορους κομματάρχες και τυχάρπαστους παρατρεχάμενους, δίκτυα τυπικά και άτυπα που λυμαίνονται το δημόσιο και άλλες "υγιείς δυνάμεις". Πώς επιχειρείται η νέα άλλωση του κράτους: 1. Λήγουν με τα ΠΔ των νέων οργανισμών οι θητείες και των προϊσταμένων που κρίθηκαν για πρώτη φορά αξιοκρατικά στην διοικητική ιστορία του τόπου με το σύστημα επιλογής του Ν. 3839/2010. Προσοχή: λήγουν οι θετείες ΧΩΡΙΣ να προκηρύσσονται νέες κρίσεις για επιλογή προϊσταμένων (όχι τυχαία, η λέξη "κρίσεις" απουσιάζει πλήρως από το νομοθέτημα). 2. Με την έκδοση των νέων οργανισμών ορίζουν προϊσταμένους όποιους θέλουν - κυριολεκτικά! 3. Νέες "κρίσεις" θα γίνουν κάποτε στο μέλλον. Δηλαδή αφού εκδοθεί το σχετικό ΠΔ. Ας γνωρίζουμε ότι για να εκδοθεί αυτό απαιτείται ο Υπουργός που υπογράφει το σχέδιο ΠΔ να βρίσκεται ο ίδιος στη θέση του και κατά την δημοσίευσή του, αφού δλδ έχει γίνει ήδη η νομοτεχνική επεξεργασία από το Συμβούλιο της Επικρατείας (διαρκεί περίπου εξάμηνο, αν όλα πάνε καλά). 4. Οι προϊστάμενοι θα είναι τόσο "προσωρινοί" όσο και η παραμονή όλων μας στον μάταιο τούτο κόσμο. 5. Στο υπό έκδοση (λέμε τώρα..) ΠΔ η κανονιστικώς δρώσα διοίκηση κάνει ό,τι επιθυμεί. Μέχρι και καταργεί, τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, τα ΣΕΠ, το ΕΙΣΕΠ, όλα τα συλλογικά όργανα. Μονοπρόσωπο όργανο πλέον θα "επιλέγει" (είπαμε: "κρίσεις" τέλος!). Τα παραπάνω, που προκύπτουν από το υπό διαβούλευση "πόνημα" σημαίνουν: 1. Την θεσμοποίηση της αρπαχτής. Ο κανόνας επιμερισμού της "λείας", ο γνωστός μας ήδη ως 4-2-1 (ή 5-2-1, είναι δυναμικός κανόνας), θεσμοποιείται, παγιώνεται και μεταφέρεται και εντός της διοικητικής ιεραρχίας. 2. Οι νέοι προϊστάμενοι των υπηρεσιών - ακόμα κι αν κάποιοι είναι άξιοι άνθρωποι - ορίζονται πλέον μέσα από μια διαδικασία που δεν έχει την παραμικρή επίφαση αξιοκρατίας, αντικειμενικότητας ή αξιοπιστίας. Τους εφτελίζετε - ακόμα και τους άξιους - και μόνο που τους επιλέγετε με αυτόν τον τρόπο. 3. Υπογράφουν -λέει- και συμβόλαιο αποδότικότητας με βάση ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους. Με βάση ποια μετρήσιμα δεδομένα κύριοι? Έχουν οριστεί στόχοι, δείκτες μέτρησης, μετράμε το παραγόμενο έργο και τα αποτελέσματα των υπαλλήλων και των υπηρεσιών? Εφαρμόζεται κάποια σχετική διαδικασία? Προφανώς όχι! Επομένως, ανά διετία, όποιου Υπουργού του καπνίσει μπορεί να παύει όποιον προϊστάμενο θέλει... Και αυτό θα κάνει, αφού δεν επιλέχθηκε αξιοκρατικά αλλά αποτελεί επιλογή (βλ ρουσφέτι - για να μιλάω στη γλώσσα σας) του προηγούμενου. Καλά, παρουσιάζετε την πλήρη αποδιάρθρωση (για να μην πω άλλη λέξη και με κόψει καμιά λογοκρισία) ως "μεταρρύθμιση"? Πρόταση: Έγιναν πράγματα και πριν από την δική σας θητεία, τα οποία αξίζει να μην ξηλώσετε, δεν είναι ντροπή. Ο Νόμος 3839/2010 προβλέπει ήδη επαρκή μοριοδότηση για όσους έχουν αρκετά προσόντα. Προβλέπει και διαδικασία κρίσης και επιλογής που είναι κρυστάλινη και δεν υπόκειται σε λαθροχειρίες. Οι προϊστάμενοι που κρίνονται με αυτόν είναι πραγματικά περίφανοι ότι επελέγησαν αξιοκρατικά και χαίρουν εκτίμησης (προφανώς - και ατυχώς - όχι από εσάς, προς το παρόν τουλάχιστον). Προβλέπει δομημένη και δημόσια συνέντευξη των υποψηφίων, καθώς και γραπτή εξέταση όπου πραγματικά προκρίνεται ο καλύτερος. Βέβαια, ο νόμος αυτός "ταρακούνησε" τα κατεστημένα: οι Υπουργοί δεν μπόρεσαν να κάνουν προϊστάμενο τον κηπουρό τους (δικαίωμα που τους στέρησε κάποιος που οι ίδιοι ονομάζουν "κηπουρό"..) και χάθηκε ένα πεδίο άσκησης ρουσφετιών. Οι συντεχνίες του δημοσίου, διάφοροι συνδικάλες και παρεΐστικα δίκτυα αποστερήθηκαν "αντικείμενο εργασίας". Για αυτό και πολεμήθηκε. Πρώτα από τους προαναφερθέντες και τώρα - από ό,τι φαίνεται - από εσάς. Να μην σας κατηγορούμε βέβαια αδίκως, πλην όμως όταν θεσμοθετείτε την "διαίσθηση" ως μοναδικό - και μάλλον αλάθητο - κριτήριο, τί νομίζετε ότι κάνετε? Δεν περιγράφω άλλο...