Όλα τα συστήματα που έχουν εφαρμοστεί μέχρι τώρα, όπως όλοι γνωρίζουμε έχουν αποτύχει, διαφορετικά δεν θα συζητούσαμε για άλλη μια αλλαγή του νόμου για επιλογή προϊσταμένων οργανικών μονάδων. Ο τρόπος όμως σκέψης, όπως φαίνεται από το σχέδιο του παρόντος νόμου, αλλά και από τα σχόλια της διαβούλευσης βασίζονται στη διάκριση των πτυχίων, στα χρόνια υπηρεσίας και σε διάφορα άλλα μόρια. Ποιος έχει πει ότι η εμπειρία είναι όπως το κρασί, όσο πιο παλιό τόσο πιο καλό; Και γιατί για μια θέση προϊσταμένου π.χ. γραμματειακής υποστήριξης, κάποιος με μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών είναι καλύτερος από κάποιον που έχει ένα οποιοδήποτε πτυχίο με μεράκι για τη δουλειά αυτή και εμπειρία στη διαχείριση διαφορετικών τύπου υπαλλήλων που να τους συμπεριφέρεται ανάλογα και να τους κάνει να αποδίδουν στη δουλειά τους?
Αν αυτό το σύστημα της μοριοδότησης ήταν το πιο σωστό γιατί στις προσλήψεις υπαλλήλων σε υπηρεσίες Δημοσίου του εξωτερικού ή στον ιδιωτικό τομέα δεν βλέπουμε αγγελίες με μοριοδότηση?
Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα, τα οποία τα έχουμε τόσα χρόνια δοκιμάσει, ας επιλέξει το Υπουργείο μια από τις πολλές επιλογές που χρησιμοποιούν πετυχημένες εταιρείες ή υπηρεσίες Δημοσίου του εξωτερικού.
Π.χ. θα μπορούσε το Υπουργείο να προσδιορίσει την Περιγραφή της κάθε θέσης Εργασιας των Προϊσταμένων, τους στόχους που αυτή η θέση πρέπει να επιτύχει, καθώς και τα προσόντα που πρέπει να έχουν οι υποψήφιοι. Στη συνέχεια να αναθέσει σε ειδική υπηρεσία του Δημοσίου με εμπειρία στην αξιολόγηση και επιλογή προϊσταμένων, εάν υπάρχει, ή σε εταιρείες εξειδικευμένες για αξιολόγηση προϊσταμένων, (τουλάχιστον των Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών) οι οποίες εταιρείες θα δόσουν τα ονόματα π.χ. των 3 επικρατέστερων στο Υπουργείο για να επιλέξει τον κατάλληλο της κάθε θέσης. Λάθη και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να γίνουν, αλλά θα είναι λιγότερα από τον παραδοσιακό τρόπο της μοριοδότησης, με το πλεονέκτημα ότι τα λάθη θα μπορούν εύκολα να διορθωθούν.
Υπάρχουν και καλύτερες προτάσεις αρκεί να θέλουν οι υπεύθυνοι να αλλάξουν το Δημόσιο προς το συμφέρον των πολιτών και της εθνικής οικονομίας.
Όλα τα συστήματα που έχουν εφαρμοστεί μέχρι τώρα, όπως όλοι γνωρίζουμε έχουν αποτύχει, διαφορετικά δεν θα συζητούσαμε για άλλη μια αλλαγή του νόμου για επιλογή προϊσταμένων οργανικών μονάδων. Ο τρόπος όμως σκέψης, όπως φαίνεται από το σχέδιο του παρόντος νόμου, αλλά και από τα σχόλια της διαβούλευσης βασίζονται στη διάκριση των πτυχίων, στα χρόνια υπηρεσίας και σε διάφορα άλλα μόρια. Ποιος έχει πει ότι η εμπειρία είναι όπως το κρασί, όσο πιο παλιό τόσο πιο καλό; Και γιατί για μια θέση προϊσταμένου π.χ. γραμματειακής υποστήριξης, κάποιος με μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών είναι καλύτερος από κάποιον που έχει ένα οποιοδήποτε πτυχίο με μεράκι για τη δουλειά αυτή και εμπειρία στη διαχείριση διαφορετικών τύπου υπαλλήλων που να τους συμπεριφέρεται ανάλογα και να τους κάνει να αποδίδουν στη δουλειά τους? Αν αυτό το σύστημα της μοριοδότησης ήταν το πιο σωστό γιατί στις προσλήψεις υπαλλήλων σε υπηρεσίες Δημοσίου του εξωτερικού ή στον ιδιωτικό τομέα δεν βλέπουμε αγγελίες με μοριοδότηση? Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα, τα οποία τα έχουμε τόσα χρόνια δοκιμάσει, ας επιλέξει το Υπουργείο μια από τις πολλές επιλογές που χρησιμοποιούν πετυχημένες εταιρείες ή υπηρεσίες Δημοσίου του εξωτερικού. Π.χ. θα μπορούσε το Υπουργείο να προσδιορίσει την Περιγραφή της κάθε θέσης Εργασιας των Προϊσταμένων, τους στόχους που αυτή η θέση πρέπει να επιτύχει, καθώς και τα προσόντα που πρέπει να έχουν οι υποψήφιοι. Στη συνέχεια να αναθέσει σε ειδική υπηρεσία του Δημοσίου με εμπειρία στην αξιολόγηση και επιλογή προϊσταμένων, εάν υπάρχει, ή σε εταιρείες εξειδικευμένες για αξιολόγηση προϊσταμένων, (τουλάχιστον των Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών) οι οποίες εταιρείες θα δόσουν τα ονόματα π.χ. των 3 επικρατέστερων στο Υπουργείο για να επιλέξει τον κατάλληλο της κάθε θέσης. Λάθη και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να γίνουν, αλλά θα είναι λιγότερα από τον παραδοσιακό τρόπο της μοριοδότησης, με το πλεονέκτημα ότι τα λάθη θα μπορούν εύκολα να διορθωθούν. Υπάρχουν και καλύτερες προτάσεις αρκεί να θέλουν οι υπεύθυνοι να αλλάξουν το Δημόσιο προς το συμφέρον των πολιτών και της εθνικής οικονομίας.