Αν το ζητούμενο είναι να επιλεγούν οι καταλληλότεροι για την κατάληψη θέσεων ευθύνης θα πρέπει να αναζητηθεί ένα σύστημα επιλογής που θα εστιάζει στη δυνατότητα όσων επιλεγούν να παίξουν το ρόλο που θα τους ανατεθεί. Η δυνατότητα αυτή δεν συναρτάται με το πλήθος των πτυχίων που κατέχει το προσωπικό της Διοίκηση αλλά με τις πραγματικές ικανότητες του καθενός. Το όποιο σύστημα επιλογής, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να αναζητά αυτές ακριβώς τις ικανότητες και να στηρίζεται στην ουσιαστική αξιολόγηση του προσωπικού και όχι στο πλήθος των τίτλων. Ελάχιστο χρόνο (λίγες μόνο ημέρες) πριν την αποχώρησή μου από τη Διοίκηση και έχοντας υπηρετήσει σε νευραλγική θέση ευθύνης τα τελευταία δεκατρία έτη, έχω καταλήξει στην άποψη ότι ικανοί άνθρωποι υπάρχουν παντού και ότι τα τυπικά στοιχεία δεν καθιστούν οπωσδήποτε τον κάτοχό τους ικανό για την κατάληψη θέσεων ευθύνης. Προφανώς για την κατάληψη θέσεων ευθύνης πρέπει κάποιος να διαθέτει τυπικά στοιχεία αλλά αυτά θα πρέπει να αποτελούν το ελάχιστο προαπαιτούμενο και όχι το κρίσιμο στοιχείο της αξιολόγησης.
Ας τολμήσει επιτέλους το Δημόσιο να επιλέξει τους ικανότερους καθιερώνοντας ένα σύστημα επιλογής όπου το 25% της μοριοδότησης θα στηρίζεται στα τυπικά στοιχεία των υπαλλήλων, το 15% σε προφορική συνέντευξη (για ευνόητους λόγους) και το 60% σε εξετάσεις στις οποίες θα μπορούν να λάβουν μέρος όσοι κατέχουν τα προαπαιτούμενα ελάχιστα τυπικά στοιχεία και έναν ελάχιστο χρόνο υπηρεσίας (π.χ. 5 έτη)και οι οποίες θα δίνουν τη δυνατότητα αξιολόγησης των πραγματικών ικανοτήτων των υπαλλήλων που επιθυμούν να καταλάβουν θέσεις ευθύνης. Μέθοδοι ουσιαστικής αξιολόγησης υπάρχουν αλλά για να υιοθετηθούν πρέπει να ξεφύγουμε όλοι από λογικές που εξυπηρετούν μόνο μικροσυντεχνιακά συμφέροντα και επιδιώξεις.
Αν το ζητούμενο είναι να επιλεγούν οι καταλληλότεροι για την κατάληψη θέσεων ευθύνης θα πρέπει να αναζητηθεί ένα σύστημα επιλογής που θα εστιάζει στη δυνατότητα όσων επιλεγούν να παίξουν το ρόλο που θα τους ανατεθεί. Η δυνατότητα αυτή δεν συναρτάται με το πλήθος των πτυχίων που κατέχει το προσωπικό της Διοίκηση αλλά με τις πραγματικές ικανότητες του καθενός. Το όποιο σύστημα επιλογής, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να αναζητά αυτές ακριβώς τις ικανότητες και να στηρίζεται στην ουσιαστική αξιολόγηση του προσωπικού και όχι στο πλήθος των τίτλων. Ελάχιστο χρόνο (λίγες μόνο ημέρες) πριν την αποχώρησή μου από τη Διοίκηση και έχοντας υπηρετήσει σε νευραλγική θέση ευθύνης τα τελευταία δεκατρία έτη, έχω καταλήξει στην άποψη ότι ικανοί άνθρωποι υπάρχουν παντού και ότι τα τυπικά στοιχεία δεν καθιστούν οπωσδήποτε τον κάτοχό τους ικανό για την κατάληψη θέσεων ευθύνης. Προφανώς για την κατάληψη θέσεων ευθύνης πρέπει κάποιος να διαθέτει τυπικά στοιχεία αλλά αυτά θα πρέπει να αποτελούν το ελάχιστο προαπαιτούμενο και όχι το κρίσιμο στοιχείο της αξιολόγησης. Ας τολμήσει επιτέλους το Δημόσιο να επιλέξει τους ικανότερους καθιερώνοντας ένα σύστημα επιλογής όπου το 25% της μοριοδότησης θα στηρίζεται στα τυπικά στοιχεία των υπαλλήλων, το 15% σε προφορική συνέντευξη (για ευνόητους λόγους) και το 60% σε εξετάσεις στις οποίες θα μπορούν να λάβουν μέρος όσοι κατέχουν τα προαπαιτούμενα ελάχιστα τυπικά στοιχεία και έναν ελάχιστο χρόνο υπηρεσίας (π.χ. 5 έτη)και οι οποίες θα δίνουν τη δυνατότητα αξιολόγησης των πραγματικών ικανοτήτων των υπαλλήλων που επιθυμούν να καταλάβουν θέσεις ευθύνης. Μέθοδοι ουσιαστικής αξιολόγησης υπάρχουν αλλά για να υιοθετηθούν πρέπει να ξεφύγουμε όλοι από λογικές που εξυπηρετούν μόνο μικροσυντεχνιακά συμφέροντα και επιδιώξεις.