Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κοτσάκος Στέλιος' | 13 Μαΐου 2013, 19:46

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα σχόλια αφορούν όλο το νομοσχέδιο. Με τον νέο αυτό Νομοσχέδιο (Οργάνωση Δημόσιας Διοίκησης) δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά καμία από τις βασικές παθογένειες του Δημοσίου οι οποίες είναι: 1. Πολυνομοθεσία 2. Οργάνωση και δομή υπηρεσιών με ξεκάθαρες αρμοδιότητες 3. Αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων υπηρεσιών και φορέων του Δημοσίου 4. Αναξιοκρατία και κομματισμός 5. Μερική ως ελάχιστη εκμετάλλευση σύγχρονων τεχνολογιών 6. Γραφειοκρατία 7. Εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου για όλους. Επιγραμματικά για το κάθε ένα από τα παραπάνω αναφέρω το εξής: 1. Οι νόμοι που υπάρχουν και ισχύουν σήμερα με τις τροπολογίες, τις αλληλοαναιρέσεις και τις παραπομπές σε προηγούμενους νόμους, με τα Προεδρικά Διατάγματα, τις Υπουργικές Αποφάσεις και τις διευκρινιστικές Eγκυκλίους είναι πολύπλοκοι, ασαφείς (οι εύλογες δε διευκρινήσεις που ζητούνται από τα αρμόδια υπουργεία καθυστερούν μήνες), ευμετάβλητοι και πολλές φορές με φωτογραφικές διατάξεις. Θα πρέπει άμεσα να γίνει σε πρώτη φάση η κωδικοποίηση των νόμων (όπως ο Ιουστινιάνειος Κώδικας) και στην συνέχεια να γίνει η σύνταξη και ψήφιση από την Βουλή (σε συνεργασία με τους εμπλεκόμενους φορείς) νέων νόμων ανά τομέα, οι οποίοι να είναι μοναδικοί, καθολικοί, σαφείς και δίκαιοι και να έχουν ισχύ (χωρίς μεταβολές) τουλάχιστον 5 χρόνων (για σταθερό νομικό περιβάλλον). 2. Η Δημόσια διοίκηση (πλην Υπουργείων και Δήμων) στις τέως Νομαρχίες που ασκούνταν μόνον από τον Νομάρχη με ένα ολιγομελές Νομαρχιακό Συμβούλιο, από το 1995 και μετά στα πλαίσια της αποκέντρωσης διαχωρίστηκε σε αυτοδιοίκηση, αποκεντρωμένη διοίκηση και κεντρική διοίκηση (ΔΟΥ, Εκπαίδευση κλπ.) καθιστώντας την διοίκηση δυσκίνητη, πολύπλοκη, δαπανηρή και χρονοβόρα. Αυτοδιοίκηση ουσιαστικά δεν υφίσταται καθώς οι σημαντικές διοικητικές πράξεις είναι υπό την έγκριση των Αποκεντρωμένων διοικήσεων. Επομένως θα πρέπει όλες οι υπηρεσίες να υπαχθούν στην Αιρετή Περιφέρεια και να μεταβιβαστούν σε αυτήν όλες οι αρμοδιότητες-ευθύνες. Παράλληλα δε να γίνουν οι νέοι οργανισμοί των Περιφερειών οι οποίοι θα ανταποκρίνονται στις σημερινές συνθήκες με τις αυξημένες απαιτήσεις για παραγωγική και αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση και φυσικά να εξοπλισθούν και να στελεχωθούν με το απαραίτητο εξειδικευμένο προσωπικό. Επίσης θα πρέπει να γίνει κατάργηση – συγχώνευση των διαφόρων διοικητικών αρχών, οργανισμών, υπηρεσιών, οργανώσεων, φορέων, εταιρειών κλπ. οι αρμοδιότητες των οποίων να υπάγονται σε αντίστοιχες Διευθύνσεις των υπουργείων ή των περιφερειών, για να υπάρχει έλεγχος σε όλο το Δημόσιο τομέα και να ξεκαθαριστεί επιτέλους το αντικείμενο του κάθε εργαζόμενου στο Δημόσιο και ο πραγματικός αριθμός όλων όσων αμείβονται από αυτό. Η Δημόσια διοίκηση με τον τρόπο που ασκείται σήμερα και την πολυνομοθεσία έχει αυξήσει την γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητα τόσο πολύ, που το 60% τουλάχιστον του χρόνου των υπαλλήλων αφιερώνεται σε άχρηστη, χρονοβόρα και πολυδάπανη γραφειοκρατία (αρκεί να δει κανείς σε μια οποιαδήποτε απόφαση τα έχοντας υπόψη). Αντί λοιπόν το Δημόσιο να είναι μοχλός ανάπτυξης είναι δυστυχώς με την γενική κατάσταση που επικρατεί τροχοπέδη ανάπτυξης. 3. Με την σημερινή δομή των υπηρεσιών πολλοί φορείς του Δημοσίου ασκούν παράλληλες δραστηριότητες, ενώ θα έπρεπε οι παρεχόμενες υπηρεσίες να είναι διακριτές και ξεκάθαρες χωρίς αλληλοεπικαλύψεις και αυτό θα επιτευχθεί με την νέα δομή των υπηρεσιών (όπως παραπάνω 2). 4. Η αναξιοκρατία και ο κομματισμός δυστυχώς μέχρι και σήμερα καταδυναστεύουν όλο το Δημόσιο. Το σημαντικότερο προσόν για την εξέλιξη – προαγωγή και κατάληψη θέσεων ευθύνης των υπαλλήλων είναι η κομματική ιδιότητα με τις γνωστές συνέπειες. Για να αντιμετωπιστεί αυτό πρέπει να εφαρμοστεί η νομοθεσία περί Στοχοθεσίας / Δείκτες Μέτρησης Αποδοτικότητας & Αποτελεσματικότητας. 5. Οι νέες τεχνολογίες εφαρμόζονται σήμερα σε όλους τους φορείς του Δημοσίου αποσπασματικά, απρογραμμάτιστα και χωρίς καμία συμβατότητα μεταξύ τους, ενώ παράλληλα δαπανώνται πολλά χρήματα και πολλές φορές γίνονται προμήθειες προγραμμάτων και συσκευών τα οποία μένουν αναξιοποίητα ή δεν υπάρχει η αναγκαία υποδομή για να εφαρμοστούν. Θα πρέπει επομένως όλοι ανεξαιρέτως οι φορείς του Δημοσίου να είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους online σε κοινό δίκτυο (όπως οι τράπεζες) και η αλληλογραφία – διεκπεραίωση να γίνεται ηλεκτρονικά με ευθύνη του κάθε υπαλλήλου (η έντυπη αλληλογραφία να παραμένει στο αρχείο της κάθε υπηρεσίας), κάνοντας χρήση μιας κοινής βιβλιοθήκης εγγράφων, έτσι ώστε η μορφή των εντύπων να είναι αναγνωρίσιμη και ενιαία για όλες τις υπηρεσίες. Με τον τρόπο αυτό ελέγχονται όλοι οι υπάλληλοι κάθε βαθμίδας και φυσικά η πορεία-εξέλιξη όλων των υποθέσεων. 6. Στις παραπάνω συνοπτικά περιγραφείσες παθογένειες οφείλεται κυρίως η απίστευτη γραφειοκρατία που αποτελεί σήμερα τροχοπέδη για κάθε μορφής αναπτυξιακή προσπάθεια και η οποία την τελευταία εικοσαετία έχει αυξηθεί δραματικά, με αποτέλεσμα διοικητικές πράξεις που θα έπρεπε να γίνουν το πολύ σε μια εβδομάδα διαρκούν μήνες ή και χρόνια (χωρίς υπερβολή). Η γραφειοκρατία οφείλετε κυρίως στις παραπάνω παθογένειες-δυσλειτουργίες και όχι στην απροθυμία για εργασία της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοσίων υπαλλήλων (όπως βολεύει πολλούς να λένε) και μπορεί να καταπολεμηθεί, εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση, εάν εφαρμοστούν τα παραπάνω. Μπορεί δε να περιοριστεί άμεσα εάν εφαρμοσθούν προθεσμίες στην έκδοση διοικητικών πράξεων, λήψη αποφάσεων, εγκρίσεων κλπ. και να καταλογίζονται άμεσα ευθύνες σε όσους καθυστερούν και υπερβαίνουν τις προθεσμίες. Είναι δε απαράδεκτο για πανομοιότυπες περιπτώσεις π.χ. εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων να ακολουθείται η ίδια χρονοβόρα διαδικασία, όταν εκ προοιμίου οι περιβαλλοντικοί όροι που εγκρίνονται θα είναι ίδιοι για κάθε παρόμοια περίπτωση. Θα πρέπει επίσης οι Δήμοι και οι Περιφέρειες να προβούν άμεσα στον χωροταξικό σχεδιασμό της περιοχής ευθύνης τους, να καθορίσουν επακριβώς τις χρήσεις γης και να εγκρίνουν τους όρους και τις προϋποθέσεις (για κάθε κατηγορία χρήσης), σύμφωνα με την οποία ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να δραστηριοποιείται-επιχειρεί. Οπότε σε κάθε περίπτωση ο πολίτης θα γνωρίζει τι δυνατότητες που υπάρχουν για κάθε θέση - περιοχή και τι όροι ισχύουν γι’ αυτήν και το σημαντικότερο δεν θα εξαρτάται από κανέναν υπάλληλο ή πολιτικό. 7. Σήμερα το μισθολόγιο μόνον ενιαίο δεν είναι. Θα πρέπει να καταρτιστεί ένα καθολικό μισθολόγιο για όλους όσους αμείβονται από το Δημόσιο είτε είναι υπάλληλοι κάθε κατηγορίας είτε είναι πολιτικοί και ο μισθός να είναι ανάλογος των προσόντων, ευθυνών, παραγωγικότητας (σύμφωνα με την στοχοθεσία), προϋπηρεσίας, εμπειρίας και θέσεως. Να καταργηθούν όλα τα προνόμια, επιδόματα, απαλλαγές κλπ. και οι μισθοί να μην διαφοροποιούνται ανάλογα με την υπηρεσία, για να είναι δυνατή η μετακίνηση υπαλλήλων ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες των υπηρεσιών. Η δε συνολική μισθοδοσία να μην ξεπερνά ένα ποσοστό επί του ΑΕΠ, το οποίο θα πρέπει να καθορίσει η Νομοθετική εξουσία. Τέλος θα πρέπει κάποτε η Ελλάδα να αποκτήσει Εθνικό Κτηματολόγιο, για να αποτελέσει την βάση πάνω στην οποία θα σχεδιαστεί η αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Το δε κόστος και ο χρόνος σύνταξης του είναι πολύ μικρότερα από αυτό που παρουσιάζουν όλοι αυτοί οι «ειδικοί» που στην πραγματικότητα δεν θέλουν να γίνει.