Η Διοίκηση με Στόχους δεν είναι κάτι καινοφανές αλλά κάτι πολύ γνωστό εδώ και πολλά χρόνια (οι στρατιωτικές διοικήσεις λειτουργούσαν έτσι από την εποχή των ναπολεοντείων πολέμων...). Στη σύγχρονη όμως εκδοχή της διαφοροποιείται ριζικά από τις παλαιότερες κατά το ότι προϋποθέτει την επικοινωνία-συμφωνία των μερών που αναλαμβάνουν συγκεκριμένη δράση για επίτευξη στόχων . Με θεμελιωτή τον Peter Drucker , κατά τη δεκαετία του ’50, η σύγχρονη εκδοχή της Διοίκησης με Στόχους συνιστά ένα δυναμικό σύστημα παρακίνησης και υποκίνησης των εργαζομένων, μια διοικητική φιλοσοφία που αφενός δείχνει σεβασμό στο ανθρώπινο δυναμικό της οργάνωσης και αφετέρου επιδιώκει, μέσα από την επίτευξη των ξεχωριστών ατομικών στόχων την τελική επίτευξη των οργανωσιακών στόχων. Σύμφωνα με έναν πολύ περιεκτικό ορισμό, η διοίκηση με στόχους ή αποτελέσματα (Μanagement by Objectives-MbO) αποτελεί μια φιλοσοφία διοίκησης σύμφωνα με την οποία, η αποσαφήνιση των στόχων και των ενεργειών που απαιτούνται για την επίτευξη τους, όταν συνοδεύεται από συμμετοχή των εργαζομένων στη διαμόρφωση των στόχων, εξασφαλίζει υπευθυνότητα και αυτοέλεγχο των εργαζομένων καθώς και υψηλό επίπεδο υποκίνησής τους και οδηγεί σε αύξηση της αποτελεσματικότητας της οργάνωσης . Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ενεργός συμμετοχή των εργαζομένων κάθε επιπέδου συνιστά συστατικό στοιχείο του συστήματος.
Ως γνωστόν, από το 2004 που καθιερώθηκε έστω και με καθυστέρηση στη χώρα μας το συγκεκριμένο σύστημα, με τον ν.3230/2004, το αρμόδιο υπουργείο δεν έχει καταφέρει ακόμα (...) να πετύχει την εφαρμογή του. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, παρά την πρόβλεψη (άρθρο 9 παρ.1 νόμου), κανένας από τους τέσσερις πρωθυπουργούς που άσκησαν καθήκοντα από το 2004 μέχρι σήμερα δεν έλαβε έκθεση επί της υλοποίησης του νόμου. Πέραν των ερωτημάτων που εγείρονται για τις ευθύνες τόσο των πρωθυπουργών όσο και των αρμόδιων υπουργών, το θέμα που προκύπτει ως κύριο είναι η αποφασιστική προώθηση του κομβικού αυτού συστήματος, μέσω της εφαρμογής του συγκεκριμένου νόμου.
Με τις διατάξεις ωστόσο του ν/σ αντί να πιέζονται οι υπηρεσίες να εφαρμόσουν τον νόμο, αλλάζει πλήρως η φιλοσοφία του διοικητικού συστήματος και αυτό, αντί να είναι πλέον το γνωστό Διοίκηση με Στόχους που περιγράφηκε, μεταλλάσσεται σε αυταρχική διοίκηση με στόχους-νόρμες τύπου Στάλιν... Αντί της απαιτούμενης συναινετικής λογικής, οι προϊστάμενοι πλέον θα επιβάλλουν τους στόχους και οι υφιστάμενοι θα αρκούνται στο να (προσπαθούν να) τους υλοποιούν... Η τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου που πραγματοποιείται εδώ είναι κορυφαία! Η ποιοτική μεταβολή προς αυταρχικές και σαφέστατα αντιμεταρρυθμιστικές λογικές προφανής! Οχι μόνο δεν διευκολύνεται η εφαρμογή ενός μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος αλλά αντίθετα, εκπίπτουμε σε ξεπερασμένες και αναποτελεσματικές λογικές που η και η ιστορία και η διοικητική εμπειρία έχουν εδώ και χρόνια καταδικάσει...
Πρόταση: Να επιδιωχθεί με συστηματικό τρόπο, η εφαρμογή του ν.3230/2004 ως ισχύει σήμερα.
Η Διοίκηση με Στόχους δεν είναι κάτι καινοφανές αλλά κάτι πολύ γνωστό εδώ και πολλά χρόνια (οι στρατιωτικές διοικήσεις λειτουργούσαν έτσι από την εποχή των ναπολεοντείων πολέμων...). Στη σύγχρονη όμως εκδοχή της διαφοροποιείται ριζικά από τις παλαιότερες κατά το ότι προϋποθέτει την επικοινωνία-συμφωνία των μερών που αναλαμβάνουν συγκεκριμένη δράση για επίτευξη στόχων . Με θεμελιωτή τον Peter Drucker , κατά τη δεκαετία του ’50, η σύγχρονη εκδοχή της Διοίκησης με Στόχους συνιστά ένα δυναμικό σύστημα παρακίνησης και υποκίνησης των εργαζομένων, μια διοικητική φιλοσοφία που αφενός δείχνει σεβασμό στο ανθρώπινο δυναμικό της οργάνωσης και αφετέρου επιδιώκει, μέσα από την επίτευξη των ξεχωριστών ατομικών στόχων την τελική επίτευξη των οργανωσιακών στόχων. Σύμφωνα με έναν πολύ περιεκτικό ορισμό, η διοίκηση με στόχους ή αποτελέσματα (Μanagement by Objectives-MbO) αποτελεί μια φιλοσοφία διοίκησης σύμφωνα με την οποία, η αποσαφήνιση των στόχων και των ενεργειών που απαιτούνται για την επίτευξη τους, όταν συνοδεύεται από συμμετοχή των εργαζομένων στη διαμόρφωση των στόχων, εξασφαλίζει υπευθυνότητα και αυτοέλεγχο των εργαζομένων καθώς και υψηλό επίπεδο υποκίνησής τους και οδηγεί σε αύξηση της αποτελεσματικότητας της οργάνωσης . Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ενεργός συμμετοχή των εργαζομένων κάθε επιπέδου συνιστά συστατικό στοιχείο του συστήματος. Ως γνωστόν, από το 2004 που καθιερώθηκε έστω και με καθυστέρηση στη χώρα μας το συγκεκριμένο σύστημα, με τον ν.3230/2004, το αρμόδιο υπουργείο δεν έχει καταφέρει ακόμα (...) να πετύχει την εφαρμογή του. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, παρά την πρόβλεψη (άρθρο 9 παρ.1 νόμου), κανένας από τους τέσσερις πρωθυπουργούς που άσκησαν καθήκοντα από το 2004 μέχρι σήμερα δεν έλαβε έκθεση επί της υλοποίησης του νόμου. Πέραν των ερωτημάτων που εγείρονται για τις ευθύνες τόσο των πρωθυπουργών όσο και των αρμόδιων υπουργών, το θέμα που προκύπτει ως κύριο είναι η αποφασιστική προώθηση του κομβικού αυτού συστήματος, μέσω της εφαρμογής του συγκεκριμένου νόμου. Με τις διατάξεις ωστόσο του ν/σ αντί να πιέζονται οι υπηρεσίες να εφαρμόσουν τον νόμο, αλλάζει πλήρως η φιλοσοφία του διοικητικού συστήματος και αυτό, αντί να είναι πλέον το γνωστό Διοίκηση με Στόχους που περιγράφηκε, μεταλλάσσεται σε αυταρχική διοίκηση με στόχους-νόρμες τύπου Στάλιν... Αντί της απαιτούμενης συναινετικής λογικής, οι προϊστάμενοι πλέον θα επιβάλλουν τους στόχους και οι υφιστάμενοι θα αρκούνται στο να (προσπαθούν να) τους υλοποιούν... Η τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου που πραγματοποιείται εδώ είναι κορυφαία! Η ποιοτική μεταβολή προς αυταρχικές και σαφέστατα αντιμεταρρυθμιστικές λογικές προφανής! Οχι μόνο δεν διευκολύνεται η εφαρμογή ενός μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος αλλά αντίθετα, εκπίπτουμε σε ξεπερασμένες και αναποτελεσματικές λογικές που η και η ιστορία και η διοικητική εμπειρία έχουν εδώ και χρόνια καταδικάσει... Πρόταση: Να επιδιωχθεί με συστηματικό τρόπο, η εφαρμογή του ν.3230/2004 ως ισχύει σήμερα.