Σχέδιο Δράσης OGP OGP

Αρχική Οργάνωση Δημόσιας ΔιοίκησηςΆρθρο 12: Πειθαρχικά – ΑργίαΣχόλιο του χρήστη ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΟΣ | 16 Μαΐου 2013, 19:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΟΣ' | 16 Μαΐου 2013, 19:00

    Αξιότιμε κ. Υπουργέ, Με αφορμή τη συγκεκριμένη τροποποίηση του άρθρου 103 του Υπαλληλικού Κώδικα Υ.Κ.. το οποίο σημειωτέον έχει εφαρμογή και στη ΔΕΗ ΑΕ σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ν. 4093/2012, παρακαλούμε όπως λάβετε υπόψη τα ακόλουθα σχόλιά μας για ενδεχόμενη πρόσθετη τροποποίηση του εν λόγω άρθρου. 1. Στο εδάφιο α’ της παρ. 2 του άρθρου 103 του Υ.Κ. ορίζεται ότι υπάλληλος, ο οποίος τέθηκε σε αργία στις περιπτώσεις α’ έως γ’ της παρ. 1 του ίδιου ως άνω άρθρου, ασκεί εκ νέου τα καθήκοντά του αν αθωωθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Κατόπιν αυτού και με δεδομένο ότι για τις περιπτώσεις β’ και γ΄ προβλέπεται υπό προϋποθέσεις η αναστολή της θέσης σε αυτοδίκαιη αργία, ανακύπτει το ερώτημα πότε θα λήξει η αργία στην οποία τέθηκε μισθωτός συνεπεία της προαναφερόμενης περίπτωσης α΄ της παρ.1 του άρθρου 103 του Υ.Κ., εφόσον εκδοθεί από το ποινικό δικαστήριο καταδικαστική απόφαση, η οποία δεν δικαιολογεί, κατά την κρίση του αρμόδιου πειθαρχικού συμβουλίου, την επιβολή της πειθαρχικής ποινής της οριστικής απόλυσης του μισθωτού. Από τα παραπάνω καθίσταται αντιληπτό ότι υφίσταται κενό νόμου και επιπλέον ότι ο μισθωτός δεν μπορεί να παραμένει σε καθεστώς αργίας και να συνεχίζεται επί μακρόν ή επ’ αόριστον η καταβολή μειωμένων αποδοχών, παρότι αυτός δεν θα παρέχει την εργασία του, γεγονός καθόλα ασύμφορο για μια ανώνυμη εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, όπως η ΔΕΗ ΑΕ. 2. Η γραμματική διατύπωση της διάταξης της περ. α΄ της παρ.1 του άρθρου 103 του Υ.Κ. ορίζει ότι τίθεται αυτοδίκαια σε αργία «ο υπάλληλος που στερήθηκε την προσωπική του ελευθερία ύστερα από πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια απόφαση ποινικού δικαστηρίου ή ένταλμα προσωρινής κράτησης». Επομένως, κατά την άποψή μας, απαραίτητη προϋπόθεση για να τεθεί ο μισθωτός σε αυτοδίκαιη αργία είναι, σύμφωνα με τη γραμματική διατύπωση του νόμου, να στερήθηκε εν τοις πράγμασι την προσωπική του ελευθερία (φυσική παρουσία στη φυλακή) και όχι να του επιβλήθηκε ποινή στερητική της ελευθερίας. Ως εκ τούτου, παραμένοντας στη γραμματική διατύπωση του νόμου, δεν μπορεί να τεθεί σε αργία μισθωτός στον οποίο επιβλήθηκε μεν στερητική της ελευθερίας ποινή, μετατράπηκε δε αυτή σε χρηματική ή και σε κοινωφελή εργασία, ή ανεστάλη η εκτέλεσή της, ή παραγράφηκε και δεν εκτελέστηκε κατά τα ειδικώς οριζόμενα στο άρθρο 2 του ν.4043/2012, καθόσον εν προκειμένω δεν συντρέχει η ως άνω προϋπόθεση της πραγματικής αποστέρησης της ελευθερίας. Παρά ταύτα, εάν ο μισθωτός τίθεται σε αυτοδίκαιη αργία συνεπεία και των προαναφερόμενων περιπτώσεων, ανακύπτει το αναφερόμενο στην παρ. 1 του παρόντος ερώτημα που αφορά τη λήξη αυτής. Ενδεικτικά αναφέρεται το παράδειγμα μισθωτού στον οποίο επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι μηνών με αναστολή εκτέλεσής της, η οποία επιπλέον παραγράφηκε εκ του ν. 4043/2012 και συνεπώς η μη εκτελεσθείσα για το λόγο αυτό απόφαση τέθηκε στο αρχείο. Επιπρόσθετα δε, ο πειθαρχικός έλεγχος του εν λόγω μισθωτού ολοκληρώθηκε, έχοντας ληφθεί υπόψη η ποινική καταδικαστική απόφαση από το αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο, το οποίο δεν έκρινε το μισθωτό απολυτέο, αλλά του επέβαλε πειθαρχική ποινή προσωρινής παύσης. Εάν η αυτοδίκαιη αργία του ν.4093/12 ισχύει και στην περίπτωση του υπόψη μισθωτού, τίθεται το ερώτημα πότε θα λήξει αυτή ώστε να επανέλθει ο μισθωτός στα καθήκοντά του, δεδομένου ότι εν προκειμένω δεν αναμένεται έκδοση αθωωτικής δικαστικής απόφασης. Συνεπώς θα ήταν δόκιμο η συγκεκριμένη διάταξη να τροποποιηθεί ως εξής «τίθεται αυτοδίκαια σε αργία ο υπάλληλος που στερήθηκε εν τοις πράγμασι την προσωπική του ελευθερία ύστερα από πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια απόφαση ποινικού δικαστηρίου ή ένταλμα προσωρινής κράτησης». Επιπροσθέτως των ανωτέρω θέτουμε υπόψη σας και τον προβληματισμό μας όσον αφορά το άρθρο 105 του Υ.Κ. στη διάταξη του οποίου ορίζονται οι αποδοχές που θα λαμβάνει υπάλληλος που τέθηκε σε αργία και το οποίο άρθρο έχει εφαρμογή και στη ΔΕΗ ΑΕ. Στην παρ. 2 του άρθρου 105 του Υ.Κ., όπως αυτό ισχύει σύμφωνα με το ν. 4057/12 ορίζεται ότι καταβάλλεται κατ’ εξαίρεση το 1/4 των αποδοχών για την περίπτωση του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 103. Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 103, όπως ίσχυε σύμφωνα με το ν. 4057/12, αφορούσε την περίπτωση υπαλλήλου που παραπέμφθηκε αμετάκλητα σε ποινικό δικαστήριο. Το άρθρο 103 του ως άνω νόμου αντικαταστάθηκε όμως με την περίπτωση 1 της υποπαραγράφου Ζ3 άρθρου πρώτου του ν. 4093/12, της οποίας το δεύτερο εδάφιο αφορά την περίπτωση υπαλλήλου κατά του οποίου εκδόθηκε ένταλμα προσωρινής κράτησης και στη συνέχεια ήρθη η προσωρινή κράτησή του ή αντικαταστάθηκε με περιοριστικούς όρους. Μετά την πλήρη αναμόρφωση της παραγράφου 1 του άρθρου 103 του Υ.Κ με το ν. 4093/12, θα πρέπει να υπάρξει και αντίστοιχη αναμόρφωση του άρθρου 105 του Υ.Κ. ώστε να διασαφηνίζεται πλήρως η βούληση του νομοθέτη για την περίπτωση εκείνη που οι τελούντες σε αργία θα λαμβάνουν εξαιρετικά μόνο το ¼ των αποδοχών τους, το οποίο δεν προκύπτει με σαφήνεια κατά την ισχύουσα διατύπωση της διάταξης του νόμου. Επιπλέον στο εδάφιο 2 της παρ. 2 του άρθρου 105 του Υ.Κ., όπως αυτό ισχύει σύμφωνα με το ν. 4057/2012, ορίζεται ότι «Το υπόλοιπο των αποδοχών του ή μέρος αυτού μπορεί να αποδοθεί στον υπάλληλο, μετά από αιτιολογημένη απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου, εφόσον δεν τεθεί σε αργία σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παρ.1 του άρθρου 103 ή απαλλαγεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση». Δεδομένου ότι το τελευταίο εδάφιο της παρ.1 του άρθρου 103 του Υ.Κ., όπως ίσχυε σύμφωνα με το ν. 4057/2012, όριζε «Ο υπάλληλος ασκεί εκ νέου τα καθήκοντά του αν αθωωθεί με τελεσίδικη αθωωτική απόφαση», μετά την πλήρη αναμόρφωση της εν λόγω διάταξης με το ν. 4093/2012, εύλογα τίθεται προβληματισμός ποιο είναι το τελευταίο εδάφιο αυτής, στο οποίο αναφέρεται η ως άνω διάταξη του άρθρου 105 του Υ.Κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ Α.Ε.