Γενικότερα στην Ελλάδα υπάρχει κρίση της ίδιας της Αξιακής Δημοκρατίας. Στα πλαίσια αυτά και ενώ δεν νοείται και δεν πρέπει να υπάρχουν κρατικές Εξουσίες, Θεσμοί και Φορείς που να είναι υπεράνω της ίδιας της Δημοκρατίας, δηλαδή υπεράνω του ίδιου του Λαού, στην πραγματικότητα έχει δημιουργηθεί μια θεσμική εκτροπή, με οικονομικές όμως διαστάσεις και συνέπειες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μεγάλη εκτροπή των κρατικών Εξουσιών και των διαφόρων Θεσμών και Φορέων η λειτουργία των οποίων όχι μόνον δεν έχει την ανάλογη απήχηση στην Δημοκρατία και εναρμόνιση με αυτήν, αλλά ευρίσκεται σε αέναη διάσταση και σύγκρουση με την ιστορική υφή αυτού του νοήματος της Δημοκρατίας. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της εκτροπής είναι η επικρατούσα νοοτροπία του κάθε δημόσιου λειτουργού που ενώ στην ακραία μορφή της αναπαράγει την διαφθορά, στην συνηθισμένη της μορφή χαρακτηρίζεται από την αδιαφορία στην εκπλήρωση της αποστολής ή του λειτουργήματος, αλλά με έντονο ενδιαφέρον στην εξυπηρέτηση ατομικών, οικογενειακών και συντεχνιακών συμφερόντων. Επακόλουθο αυτής της εκτροπής είναι ο πολίτης να έχει χάσει την εμπιστοσύνη του σε Εξουσίες, θεσμούς και φορείς.
Το πρόβλημα της νοοτροπίας στην Ελλάδα είναι κοινωνικό και πρωτίστως ζήτημα παιδείας.
Για να επιλυθεί χρειάζεται πολιτική βούληση, στρατηγική, μακροχρόνια προσπάθεια και επιμονή. Σίγουρα όμως δεν λύνεται με νέους θεσμούς και σχήματα αλλά χρειάζεται ανθρώπους με διαφορετική παιδεία και νοοτροπία και χωρίς ομφάλιους λώρους με πολιτικούς πατρόνες και συμφέροντα.
Εκείνο που θα πρέπει να εξετασθεί πρωτίστως είναι η στελέχωση αυτών των ανεξάρτητων αρχών συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας επιλογής ξένων ειδικών.
Γενικότερα στην Ελλάδα υπάρχει κρίση της ίδιας της Αξιακής Δημοκρατίας. Στα πλαίσια αυτά και ενώ δεν νοείται και δεν πρέπει να υπάρχουν κρατικές Εξουσίες, Θεσμοί και Φορείς που να είναι υπεράνω της ίδιας της Δημοκρατίας, δηλαδή υπεράνω του ίδιου του Λαού, στην πραγματικότητα έχει δημιουργηθεί μια θεσμική εκτροπή, με οικονομικές όμως διαστάσεις και συνέπειες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μεγάλη εκτροπή των κρατικών Εξουσιών και των διαφόρων Θεσμών και Φορέων η λειτουργία των οποίων όχι μόνον δεν έχει την ανάλογη απήχηση στην Δημοκρατία και εναρμόνιση με αυτήν, αλλά ευρίσκεται σε αέναη διάσταση και σύγκρουση με την ιστορική υφή αυτού του νοήματος της Δημοκρατίας. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της εκτροπής είναι η επικρατούσα νοοτροπία του κάθε δημόσιου λειτουργού που ενώ στην ακραία μορφή της αναπαράγει την διαφθορά, στην συνηθισμένη της μορφή χαρακτηρίζεται από την αδιαφορία στην εκπλήρωση της αποστολής ή του λειτουργήματος, αλλά με έντονο ενδιαφέρον στην εξυπηρέτηση ατομικών, οικογενειακών και συντεχνιακών συμφερόντων. Επακόλουθο αυτής της εκτροπής είναι ο πολίτης να έχει χάσει την εμπιστοσύνη του σε Εξουσίες, θεσμούς και φορείς. Το πρόβλημα της νοοτροπίας στην Ελλάδα είναι κοινωνικό και πρωτίστως ζήτημα παιδείας. Για να επιλυθεί χρειάζεται πολιτική βούληση, στρατηγική, μακροχρόνια προσπάθεια και επιμονή. Σίγουρα όμως δεν λύνεται με νέους θεσμούς και σχήματα αλλά χρειάζεται ανθρώπους με διαφορετική παιδεία και νοοτροπία και χωρίς ομφάλιους λώρους με πολιτικούς πατρόνες και συμφέροντα. Εκείνο που θα πρέπει να εξετασθεί πρωτίστως είναι η στελέχωση αυτών των ανεξάρτητων αρχών συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας επιλογής ξένων ειδικών.