Η σημερινή διάταξη του άρθρου 4 παρ. 2 λέει τα εξής:
"Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις που κατά τον παρόντα νόμο αναρτώνται στο Διαδίκτυο ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ τους στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο."
Για παράδειγμα, μία σχετική εγκύκλιος (ΥΠΟΙΚ Δ6 1127865/ΕΞ 2010/30-9-2010) διευκρινίζει τα εξής: "υπενθυμίζεται ότι η ισχύς των πράξεων:
α) οι οποίες δημοσιεύονται, κατά νόμο, στην Εφημερίδα τnς Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) αρχίζει από της δημοσιεύσεώς τους στο ΦΕΚ, εκτός αν στο νόμο ή στη δημοσιευθείσα πράξη ορίζεται διαφορετική έναρξη ισχύος αυτών και όχι από της αναρτήσεώς τoυς στο διαδίκτυο (άρθρο 4 παρ. 1 του ίδιου νόμου).
β) όταν δεν προβλέπεται δημοσίευση τους στο ΦΕΚ, η μη ανάρτηση τους στο διαδίκτυο ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥΣ. Τούτο σημαίνει ότι στην περίπτωση αυτή η εκτελεστότητα της συγκεκριμένης πράξης συναρτάται άμεσα με την ανάρτησή της στο Διαδίκτυο, αφού η ανάρτηση ανάγεται σε όριο εκτέλεσης της πράξης (άρθρο 4 παρ. 2 του ίδιου νόμου)...."
Με την προτεινόμενη διάταξη, προστίθεται η επιφύλαξη ότι τα παραπάνω ισχύουν "εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις". Συνεπώς, εάν υιοθετηθεί, θα είναι δυνατόν μία πράξη να «ορίζει διαφορετικά», και να προβλέπει την ισχύ ή εκτέλεσή τους ΠΡΙΝ την ανάρτηση στο Διαδίκτυο. Έτσι, τίποτα στον ν. 3861/2010 δεν θα εμποδίζει μία υπηρεσία να αναρτά την πράξη πολλές βδομάδες - ή μήνες – μετά την θέση της σε ισχύ ή την εκτέλεσή της, αποσιωπώντας (de facto)την ύπαρξή της.
Τα παραπάνω ενισχύουν την αδιαφάνεια, ιδίως των πράξεων που δεν δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (π.χ., εγκύκλιοι), ή δημοσιεύονται με απηρχαιωμένους τρόπους (δασικές αστυνομικές διατάξεις, πράξεις χαρακτηρισμού), και παρεμποδίζουν την ενημέρωση των πολιτών και την ευχερή άσκηση των δικαιωμάτων τους.
Ιδιαίτερα βλαπτική θα είναι η προτεινόμενη διάταξη σε περιβαλλοντικά θέματα, γιατί σε αυτά η ενδεχόμενη ζημιά από την εκτέλεση μίας αναρτητέας πράξης μπορεί να είναι άμεση και ανεπανόρθωτη, και ενδέχεται να έχει συντελεστεί πριν ενημερωθούν οι πολίτες από την ανάρτηση.
Η σημερινή διάταξη του άρθρου 4 παρ. 2 λέει τα εξής: "Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις που κατά τον παρόντα νόμο αναρτώνται στο Διαδίκτυο ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ τους στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο." Για παράδειγμα, μία σχετική εγκύκλιος (ΥΠΟΙΚ Δ6 1127865/ΕΞ 2010/30-9-2010) διευκρινίζει τα εξής: "υπενθυμίζεται ότι η ισχύς των πράξεων: α) οι οποίες δημοσιεύονται, κατά νόμο, στην Εφημερίδα τnς Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) αρχίζει από της δημοσιεύσεώς τους στο ΦΕΚ, εκτός αν στο νόμο ή στη δημοσιευθείσα πράξη ορίζεται διαφορετική έναρξη ισχύος αυτών και όχι από της αναρτήσεώς τoυς στο διαδίκτυο (άρθρο 4 παρ. 1 του ίδιου νόμου). β) όταν δεν προβλέπεται δημοσίευση τους στο ΦΕΚ, η μη ανάρτηση τους στο διαδίκτυο ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥΣ. Τούτο σημαίνει ότι στην περίπτωση αυτή η εκτελεστότητα της συγκεκριμένης πράξης συναρτάται άμεσα με την ανάρτησή της στο Διαδίκτυο, αφού η ανάρτηση ανάγεται σε όριο εκτέλεσης της πράξης (άρθρο 4 παρ. 2 του ίδιου νόμου)...." Με την προτεινόμενη διάταξη, προστίθεται η επιφύλαξη ότι τα παραπάνω ισχύουν "εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις". Συνεπώς, εάν υιοθετηθεί, θα είναι δυνατόν μία πράξη να «ορίζει διαφορετικά», και να προβλέπει την ισχύ ή εκτέλεσή τους ΠΡΙΝ την ανάρτηση στο Διαδίκτυο. Έτσι, τίποτα στον ν. 3861/2010 δεν θα εμποδίζει μία υπηρεσία να αναρτά την πράξη πολλές βδομάδες - ή μήνες – μετά την θέση της σε ισχύ ή την εκτέλεσή της, αποσιωπώντας (de facto)την ύπαρξή της. Τα παραπάνω ενισχύουν την αδιαφάνεια, ιδίως των πράξεων που δεν δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (π.χ., εγκύκλιοι), ή δημοσιεύονται με απηρχαιωμένους τρόπους (δασικές αστυνομικές διατάξεις, πράξεις χαρακτηρισμού), και παρεμποδίζουν την ενημέρωση των πολιτών και την ευχερή άσκηση των δικαιωμάτων τους. Ιδιαίτερα βλαπτική θα είναι η προτεινόμενη διάταξη σε περιβαλλοντικά θέματα, γιατί σε αυτά η ενδεχόμενη ζημιά από την εκτέλεση μίας αναρτητέας πράξης μπορεί να είναι άμεση και ανεπανόρθωτη, και ενδέχεται να έχει συντελεστεί πριν ενημερωθούν οι πολίτες από την ανάρτηση.