Θεωρώ ότι είναι κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να δημιουργούνται εντυπώσεις εξορθολογισμού της λειτουργίας του Δημόσιου τομέα και εξοικονόμησης δαπανών, εργατοωρών και πόρων εις βάρος της υπεράνθρωπης πολλές φορές και αξιέπαινης προσπάθειας ενός εργαζόμενου στο Δημόσιο να μπορέσει να ανταποκριθεί τόσο στις εργασιακές όσο και στις φοιτητικές του υποχρεώσεις.
Προσωπικά, παράλληλα με την πρωινή μου εργασία είμαι τεταρτοετής για τη λήψη δεύτερου πτυχίου και δευτεροετής για τη λήψη τρίτου μεταπτυχιακού σε πανεπιστήμιο άλλης πόλης από αυτήν στην οποία εργάζομαι, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΩΣΤΑΩ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΕΤΗ! Κι όλα αυτά χωρίς να υπάρχει το παραμικρό παράπονο από την υπηρεσία μου και μάλιστα χρησιμοποιώντας τις γνώσεις που λαμβάνω από τα επιστημονικά αντικείμενα, τα οποία σπουδάζω, καθημερινά στη δουλειά μου.
Για να με επιβραβεύσει, λοιπόν, αυτό το καθ' όλα "υποδειγματικό" κράτος, μου περιορίζει τον μισθό, ώστε να μην μπορώ εύκολα να πληρώσω τις δαπάνες μετακινήσεων στο πανεπιστήμιο, δε μου χορηγεί βιβλία λόγω κατοχής ήδη ενός πανεπιστημιακού τίτλου και το αποκορύφωμα ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ 20ΗΜΕΡΗ ΑΔΕΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ με αποτέλεσμα να μην μπορώ ούτε καν να δώσω τα μαθήματα εκάστου έτους που είναι πάνω από δέκα.
Θα ήταν εντιμότερο πιστεύω να έλεγαν οι ιθύνοντες ότι επιθυμούν στο Δημόσιο εργαζόμενους χωρίς ουσιαστικές γνώσεις, χωρίς κρίση, χωρίς άποψη, εύκολα χειραγωγούμενους και ετεροκαθοριζόμενους, παρά να μας διαβεβαιώνουν προφορικά για το αντίθετο και με τέτοιου είδους πράξεις να επιβεβαιώνουν έτι μία φορά την αναξιοπιστία τους, κάνοντας τη νέα γενιά εργαζομένων φοιτητών να λυπάται που έτυχε να γεννηθεί σε αυτήν τη χώρα.
Θεωρώ ότι είναι κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να δημιουργούνται εντυπώσεις εξορθολογισμού της λειτουργίας του Δημόσιου τομέα και εξοικονόμησης δαπανών, εργατοωρών και πόρων εις βάρος της υπεράνθρωπης πολλές φορές και αξιέπαινης προσπάθειας ενός εργαζόμενου στο Δημόσιο να μπορέσει να ανταποκριθεί τόσο στις εργασιακές όσο και στις φοιτητικές του υποχρεώσεις. Προσωπικά, παράλληλα με την πρωινή μου εργασία είμαι τεταρτοετής για τη λήψη δεύτερου πτυχίου και δευτεροετής για τη λήψη τρίτου μεταπτυχιακού σε πανεπιστήμιο άλλης πόλης από αυτήν στην οποία εργάζομαι, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΩΣΤΑΩ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΕΤΗ! Κι όλα αυτά χωρίς να υπάρχει το παραμικρό παράπονο από την υπηρεσία μου και μάλιστα χρησιμοποιώντας τις γνώσεις που λαμβάνω από τα επιστημονικά αντικείμενα, τα οποία σπουδάζω, καθημερινά στη δουλειά μου. Για να με επιβραβεύσει, λοιπόν, αυτό το καθ' όλα "υποδειγματικό" κράτος, μου περιορίζει τον μισθό, ώστε να μην μπορώ εύκολα να πληρώσω τις δαπάνες μετακινήσεων στο πανεπιστήμιο, δε μου χορηγεί βιβλία λόγω κατοχής ήδη ενός πανεπιστημιακού τίτλου και το αποκορύφωμα ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ 20ΗΜΕΡΗ ΑΔΕΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ με αποτέλεσμα να μην μπορώ ούτε καν να δώσω τα μαθήματα εκάστου έτους που είναι πάνω από δέκα. Θα ήταν εντιμότερο πιστεύω να έλεγαν οι ιθύνοντες ότι επιθυμούν στο Δημόσιο εργαζόμενους χωρίς ουσιαστικές γνώσεις, χωρίς κρίση, χωρίς άποψη, εύκολα χειραγωγούμενους και ετεροκαθοριζόμενους, παρά να μας διαβεβαιώνουν προφορικά για το αντίθετο και με τέτοιου είδους πράξεις να επιβεβαιώνουν έτι μία φορά την αναξιοπιστία τους, κάνοντας τη νέα γενιά εργαζομένων φοιτητών να λυπάται που έτυχε να γεννηθεί σε αυτήν τη χώρα.