Η κατάργηση της συγκεκριμένης άδειας είναι ένα μέτρο που στρέφεται κατά του εργαζόμενου φοιτητή. Ο εργαζόμενος φοιτητής είναι κατά κανόνα ένας άνθρωπος δραστήριος, εργατικός και προκομμένος. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ο τεμπέλης και αργόμισθος εναντίον του οποίου υποτίθεται ότι θέλει να νομοθετήσει η κυβέρνηση.
Οι εργαζόμενοι που σπουδάζουν συνήθως έχουν δουλειά και οικογένεια και προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν λίγο χρόνο για διάβασμα. Οι 2 μέρες άδεια ανά εξέταση (και 20 συνολικά το χρόνο), δίνει στο φοιτητή τη δυνατότητα να έχει μια μέρα διαβάσματος αλλά και να μην έχει τη μετακίνηση την ίδια μέρα με την εξέταση. Θεωρώ απαράδεκτη την επίθεση στη αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Δε μου κάνει όμως εντύπωση που δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι πολιτικοί, καθώς δεν γνωρίζω κανέναν τους που να ήταν ταυτόχρονα εργαζόμενος full time σε πρωινή δουλειά (δεν εννοώ να δουλεύει σε πιτσαρία σα φοιτητής), οικογενειάρχης και φοιτητής.
Προσωπικά, παράλληλα με τη δουλειά και την οικογένεια, είμαι στο πανεπιστήμιο Αθηνών μετά από κατατακτήριες εξετάσεις και προσπαθώ να πάρω το δεύτερο πτυχίο μου. Είναι πολλές οι 20 μέρες άδειας το χρόνο σε αυτή την προσπάθεια που κάνω;
Αυτό που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι ότι δεν γίνεται καμία απολύτως προσπάθεια για να περιοριστεί η «σκανδαλώδης» σε πολλές περιπτώσεις συνδικαλιστική άδεια. Ξεκινάει από 3 μέρες το μήνα και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει μέχρι και τις 15 μέρες ανά μήνα. Το περίεργο με αυτή την άδεια είναι ότι είναι η μοναδική που δεν χρειάζεται να αιτιολογηθεί με κάποιο χαρτί προς την υπηρεσία. Μήπως δε γνωρίζετε συνδικαλιστές που κολλάνε την άδεια στα Σαββατοκύριακα;
Η κυβέρνηση δεν κάνει καμία προσπάθεια να ελέγξει ή να περιορίσει τη συνδικαλιστική άδεια και αντιθέτως περιορίζει τη φοιτητική. Δείχνει δυστυχώς τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα: Δεν μπορούμε να επιτεθούμε στους ισχυρούς και θα επιτεθούμε σ’ αυτούς που μπορούμε είτε είναι δίκαιο είτε είναι άδικο. Πόσοι είναι αυτοί που σπουδάζουν;
Ας αναρωτηθεί η κυβέρνηση πόσες καταχρήσεις θεωρεί ότι γίνονται στις φοιτητικές και πόσες θεωρεί ότι γίνονται στις συνδικαλιστικές άδειες.
Η κατάργηση της συγκεκριμένης άδειας είναι ένα μέτρο που στρέφεται κατά του εργαζόμενου φοιτητή. Ο εργαζόμενος φοιτητής είναι κατά κανόνα ένας άνθρωπος δραστήριος, εργατικός και προκομμένος. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ο τεμπέλης και αργόμισθος εναντίον του οποίου υποτίθεται ότι θέλει να νομοθετήσει η κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι που σπουδάζουν συνήθως έχουν δουλειά και οικογένεια και προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν λίγο χρόνο για διάβασμα. Οι 2 μέρες άδεια ανά εξέταση (και 20 συνολικά το χρόνο), δίνει στο φοιτητή τη δυνατότητα να έχει μια μέρα διαβάσματος αλλά και να μην έχει τη μετακίνηση την ίδια μέρα με την εξέταση. Θεωρώ απαράδεκτη την επίθεση στη αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Δε μου κάνει όμως εντύπωση που δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι πολιτικοί, καθώς δεν γνωρίζω κανέναν τους που να ήταν ταυτόχρονα εργαζόμενος full time σε πρωινή δουλειά (δεν εννοώ να δουλεύει σε πιτσαρία σα φοιτητής), οικογενειάρχης και φοιτητής. Προσωπικά, παράλληλα με τη δουλειά και την οικογένεια, είμαι στο πανεπιστήμιο Αθηνών μετά από κατατακτήριες εξετάσεις και προσπαθώ να πάρω το δεύτερο πτυχίο μου. Είναι πολλές οι 20 μέρες άδειας το χρόνο σε αυτή την προσπάθεια που κάνω; Αυτό που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι ότι δεν γίνεται καμία απολύτως προσπάθεια για να περιοριστεί η «σκανδαλώδης» σε πολλές περιπτώσεις συνδικαλιστική άδεια. Ξεκινάει από 3 μέρες το μήνα και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει μέχρι και τις 15 μέρες ανά μήνα. Το περίεργο με αυτή την άδεια είναι ότι είναι η μοναδική που δεν χρειάζεται να αιτιολογηθεί με κάποιο χαρτί προς την υπηρεσία. Μήπως δε γνωρίζετε συνδικαλιστές που κολλάνε την άδεια στα Σαββατοκύριακα; Η κυβέρνηση δεν κάνει καμία προσπάθεια να ελέγξει ή να περιορίσει τη συνδικαλιστική άδεια και αντιθέτως περιορίζει τη φοιτητική. Δείχνει δυστυχώς τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα: Δεν μπορούμε να επιτεθούμε στους ισχυρούς και θα επιτεθούμε σ’ αυτούς που μπορούμε είτε είναι δίκαιο είτε είναι άδικο. Πόσοι είναι αυτοί που σπουδάζουν; Ας αναρωτηθεί η κυβέρνηση πόσες καταχρήσεις θεωρεί ότι γίνονται στις φοιτητικές και πόσες θεωρεί ότι γίνονται στις συνδικαλιστικές άδειες.