Είναι απαράδεκτο να μπαίνει αυθαίρετα ποσοστό υπαλλήλων που θα αξιολογούνται άριστα, μέτρια, άσχημα σε πείπεδο γεν. διεύθυνσης και με μη αντικειμενική αξιολόγηση από τους άμεσα προϊσταμένους τους (οι οποίοι έχουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό αρίστων). Έτσι σε μια μικρή γενική διεύθυνση με λίγους, σχετικά, υπαλλήλους, όπου όλοι (ή οι περισσότεροι) έχουν πολλά προσόντα, διορίσθηκαν μέσω ΑΣΕΠ και αποδίδουν πολύ πάνω από το μέσο όρο άλλων υπηρεσιών, καταδικάζονται να πάρουν μέτρια και κάτω βαθμολογία το 75% αυτών. Σε μια μεγάλη, διεφθαρμένη, αντιπαραγωγική, με υπαλλήλους κυρίως ΔΕ και ΤΕ, ελάχιστων τυπικών και ουσιαστικών προσόντων, διορισμένων με ρουσφέτια, ένα 25% θα βαθμολογηθεί με άριστα. Ποιες είναι τέτοιες υπηρεσίες; Π.χ. το Σώμα Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (1η περίπτωση) και μια Γεν. Δνση Μεταφορών & Επικοινωνιών μεγάλης (ή μικρής) περιφέρειας. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά. Υπάρχουν χιλιάδες προϊστάμενοι Τμημάτων, και Διευθύνσεων σε όλο το Δημόσιο που έχουν ελάχιστα προσόντα και κατέλαβαν τις θέσεις λόγω προϋπηρεσίας και κοματικών ή προσωπικών σχέσεων και χιλιάδες υπάλληλοι οι οποίοι αν κριθούν αντικειμενικά θα έπρεπε να αξιολογηθούν με 0. Η λύση βρίσκεται στην αντικειμενική αξιολόγηση μέσω εξετάσεων, τυπικών προσόντων και επίτευξης αντικειμενικών στόχων, που όμως θα είναι ισότιμοι για όλους. Η αξιολόγηση θα πρέπει να γίνει από εξωτερική (της κάθε υπηρεσίας) επιτροπή με βάση συγκεκριμμένα αντικειμενικά κριτήρια και όχι από τους προϊσταμένους. Οι τελευταίοι, όπως είναι προφανές, βλέπουν τους καλύτερους υπαλλήλους ως άμεσους ανταγωνιστές τους στην επόμενη κρίση και τους βαθμολογούν άσχημα, προωθώντας τους λιγότερο ικανούς, τους οποίους θεωρούν ευκολότερους αντιπάλους. Επίσης αν ισχύσει η ποσόστωση, όλοι οι αξιόλογοι θα προσπαθήσουν να μετατεθούν σε «κακές» υπηρεσίες για να έχουν περισσότερες πιθανότητες για καλή αξιολόγηση. Η ποσόστωση θα μπορούσε να ισχύσει μόνο γενικά (για όλο το δημόσιο) αλλά και αυτό δεν χρειάζεται από τη στιγμή που ήδη υπάρχει ποσόστωση στους βαθμούς. Εκείνο που χρειάζεται είναι αντικειμενική αξιολόγηση, με προκαθορισμένα αντικειμενικά και ισότιμα για όλους κριτήρια και στη συνέχεια να προάγονται λίγοι σε κάθε βαθμό. Το ποσοστό των προακτέων σε κάθε βαθμό πρέπει να ισχύει γενικά για όλο το δημόσιο και όχι ανά υπηρεσία. Επίσης είναι απαράδεςκτο σήμερα υπάλληλοι χαμηλών προσόντων (ΔΕ και ΤΕ) να μπορούν να καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Σήμερα ακόμη και πολλοί ΠΕ θα έπρεπε να αποκλείονται από αυτές τις θέσεις (π.χ. Θεολόγοι) γιατί οι σχολές που τελείωσαν είναι μόνο κατ' όνομα ανώτατες. Επίσης πρέπει κάποτε να γίνει διάκριση ανάμεσα σε αυτούς που εισάγονται με πανελλήνιες σε σχολές με υψηλή βάση και σε άλλους που μπαίνουν από το παράθυρο (π.χ. πολύτεκνους, μουσουλμάνους, μεταγραφές από εξωτερικό). Επίσης σχολές του εξωτερικού εντελώς υποβαθμισμένες παράγουν αποφοίτους με βαθμό πτυχίου 10, οι οποίοι παίρνουν τη μέγιστη μοριοδότηση και στο διαγωνισμό ΑΣΕΠ αλλά και για την κρίση προϊσταμένων, έχουν άριστη γνώση της ξένης γλώσσας (π.χ. βουλγαρικά) ενώ στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσαν ποτέ να εισαχθούν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές σε ελληνικό «σοβαρό» τμήμα ΑΕΙ (π.χ. ΕΜΠ). Η μόνη αντικειμενική μέθοδος είναι η γραπτή εξέταση των δημοσίων υπαλλήλων, με αδιάβλητο σύστημα, τύπου πανελληνίων, σε συνδυασμό με αντικειμενική αξιολόγηση των τυπικών προσόντων και της απόδοσής τους π.χ. ανά 3ετία.
Είναι απαράδεκτο να μπαίνει αυθαίρετα ποσοστό υπαλλήλων που θα αξιολογούνται άριστα, μέτρια, άσχημα σε πείπεδο γεν. διεύθυνσης και με μη αντικειμενική αξιολόγηση από τους άμεσα προϊσταμένους τους (οι οποίοι έχουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό αρίστων). Έτσι σε μια μικρή γενική διεύθυνση με λίγους, σχετικά, υπαλλήλους, όπου όλοι (ή οι περισσότεροι) έχουν πολλά προσόντα, διορίσθηκαν μέσω ΑΣΕΠ και αποδίδουν πολύ πάνω από το μέσο όρο άλλων υπηρεσιών, καταδικάζονται να πάρουν μέτρια και κάτω βαθμολογία το 75% αυτών. Σε μια μεγάλη, διεφθαρμένη, αντιπαραγωγική, με υπαλλήλους κυρίως ΔΕ και ΤΕ, ελάχιστων τυπικών και ουσιαστικών προσόντων, διορισμένων με ρουσφέτια, ένα 25% θα βαθμολογηθεί με άριστα. Ποιες είναι τέτοιες υπηρεσίες; Π.χ. το Σώμα Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (1η περίπτωση) και μια Γεν. Δνση Μεταφορών & Επικοινωνιών μεγάλης (ή μικρής) περιφέρειας. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά. Υπάρχουν χιλιάδες προϊστάμενοι Τμημάτων, και Διευθύνσεων σε όλο το Δημόσιο που έχουν ελάχιστα προσόντα και κατέλαβαν τις θέσεις λόγω προϋπηρεσίας και κοματικών ή προσωπικών σχέσεων και χιλιάδες υπάλληλοι οι οποίοι αν κριθούν αντικειμενικά θα έπρεπε να αξιολογηθούν με 0. Η λύση βρίσκεται στην αντικειμενική αξιολόγηση μέσω εξετάσεων, τυπικών προσόντων και επίτευξης αντικειμενικών στόχων, που όμως θα είναι ισότιμοι για όλους. Η αξιολόγηση θα πρέπει να γίνει από εξωτερική (της κάθε υπηρεσίας) επιτροπή με βάση συγκεκριμμένα αντικειμενικά κριτήρια και όχι από τους προϊσταμένους. Οι τελευταίοι, όπως είναι προφανές, βλέπουν τους καλύτερους υπαλλήλους ως άμεσους ανταγωνιστές τους στην επόμενη κρίση και τους βαθμολογούν άσχημα, προωθώντας τους λιγότερο ικανούς, τους οποίους θεωρούν ευκολότερους αντιπάλους. Επίσης αν ισχύσει η ποσόστωση, όλοι οι αξιόλογοι θα προσπαθήσουν να μετατεθούν σε «κακές» υπηρεσίες για να έχουν περισσότερες πιθανότητες για καλή αξιολόγηση. Η ποσόστωση θα μπορούσε να ισχύσει μόνο γενικά (για όλο το δημόσιο) αλλά και αυτό δεν χρειάζεται από τη στιγμή που ήδη υπάρχει ποσόστωση στους βαθμούς. Εκείνο που χρειάζεται είναι αντικειμενική αξιολόγηση, με προκαθορισμένα αντικειμενικά και ισότιμα για όλους κριτήρια και στη συνέχεια να προάγονται λίγοι σε κάθε βαθμό. Το ποσοστό των προακτέων σε κάθε βαθμό πρέπει να ισχύει γενικά για όλο το δημόσιο και όχι ανά υπηρεσία. Επίσης είναι απαράδεςκτο σήμερα υπάλληλοι χαμηλών προσόντων (ΔΕ και ΤΕ) να μπορούν να καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Σήμερα ακόμη και πολλοί ΠΕ θα έπρεπε να αποκλείονται από αυτές τις θέσεις (π.χ. Θεολόγοι) γιατί οι σχολές που τελείωσαν είναι μόνο κατ' όνομα ανώτατες. Επίσης πρέπει κάποτε να γίνει διάκριση ανάμεσα σε αυτούς που εισάγονται με πανελλήνιες σε σχολές με υψηλή βάση και σε άλλους που μπαίνουν από το παράθυρο (π.χ. πολύτεκνους, μουσουλμάνους, μεταγραφές από εξωτερικό). Επίσης σχολές του εξωτερικού εντελώς υποβαθμισμένες παράγουν αποφοίτους με βαθμό πτυχίου 10, οι οποίοι παίρνουν τη μέγιστη μοριοδότηση και στο διαγωνισμό ΑΣΕΠ αλλά και για την κρίση προϊσταμένων, έχουν άριστη γνώση της ξένης γλώσσας (π.χ. βουλγαρικά) ενώ στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσαν ποτέ να εισαχθούν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές σε ελληνικό «σοβαρό» τμήμα ΑΕΙ (π.χ. ΕΜΠ). Η μόνη αντικειμενική μέθοδος είναι η γραπτή εξέταση των δημοσίων υπαλλήλων, με αδιάβλητο σύστημα, τύπου πανελληνίων, σε συνδυασμό με αντικειμενική αξιολόγηση των τυπικών προσόντων και της απόδοσής τους π.χ. ανά 3ετία.