Αναφορικά με το σχόλιο του κ. Ηλία Αλευρά (15 Ιανουαρίου 2014, 22:22 | ΗΛΙΑΣ ΑΛΕΥΡΑΣ – ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΟΤΑ Α’Β)
Συνάδελφε, δεν ξέρω τι συμβαίνει στη δική σας υπηρεσία όμως στις περισσότερες η βαθμολόγηση είναι εντελώς ανούσια. Γνωρίζει και το Υπουργείο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων βαμολογείται με συνθήκες σχεδόν "τυχαιότητας" με τις υψηλότερες βαθμολογίες. Θα συμφωνήσω σ' αυτό που λέτε, ότι δηλαδή το νομοσχέδιο λαμβάνει ως δεδομένο ότι προϊστάμενοι είναι «καλύτεροι» υπάλληλοι και «μπορούν» σε ποσοστό μέχρι 70 % να είναι άριστοι, ωστόσο, αναφορικά με τη βαθμολόγηση των υφισταμένων τους, υπάρχει πάντα σοβαρή (σοβαρότατη) περίπτωση οι υφιστάμενοι να "αναγκάζονται" να αντιμετωπίζουν ΠΑΝΤΟΤΕ, ΑΠΟΛΥΤΑ, ΚΑΘΕ ΖΗΤΗΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ Ή ΔΙΟΡΘΩΣΗ, για έναν απλό λόγο: στο δημόσιο υπάρχουν προϊστάμενοι "κατ' όνομα", "τύποις", δηλαδή, που ούτε γνωρίζουν την ακριβή φύση του αντικειμένου των υφισταμένων τους ούτε -κατά συνέπεια- είναι σε θέση να τους παράσχουν βοήθεια ή/και να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις. Συνεπώς, ναι, υπάρχουν υφιστάμενοι που "χωρίς βοήθεια" συχνά αντιμετωπίζουν "απόλυτα και κάθε ζήτημα" με "σχετική" -ας πούμε- αποτελεσματικότητα. Άρα, το βασικό ζήτημα είναι όχι το πώς θα βαθμολογούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά το πώς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα μπορέσει να λειτουργήσει το σύστημα ως όλον, αποτελεσματικά και χωρίς "σκιές". Και μέχρις εκείς θεωρώ ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Η αξιολόγηση σίγουρα δεν είναι το βασικό πρόβλημα στη λειτουργία του δημοσίου.
Αναφορικά με το σχόλιο του κ. Ηλία Αλευρά (15 Ιανουαρίου 2014, 22:22 | ΗΛΙΑΣ ΑΛΕΥΡΑΣ – ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΟΤΑ Α’Β) Συνάδελφε, δεν ξέρω τι συμβαίνει στη δική σας υπηρεσία όμως στις περισσότερες η βαθμολόγηση είναι εντελώς ανούσια. Γνωρίζει και το Υπουργείο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων βαμολογείται με συνθήκες σχεδόν "τυχαιότητας" με τις υψηλότερες βαθμολογίες. Θα συμφωνήσω σ' αυτό που λέτε, ότι δηλαδή το νομοσχέδιο λαμβάνει ως δεδομένο ότι προϊστάμενοι είναι «καλύτεροι» υπάλληλοι και «μπορούν» σε ποσοστό μέχρι 70 % να είναι άριστοι, ωστόσο, αναφορικά με τη βαθμολόγηση των υφισταμένων τους, υπάρχει πάντα σοβαρή (σοβαρότατη) περίπτωση οι υφιστάμενοι να "αναγκάζονται" να αντιμετωπίζουν ΠΑΝΤΟΤΕ, ΑΠΟΛΥΤΑ, ΚΑΘΕ ΖΗΤΗΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ Ή ΔΙΟΡΘΩΣΗ, για έναν απλό λόγο: στο δημόσιο υπάρχουν προϊστάμενοι "κατ' όνομα", "τύποις", δηλαδή, που ούτε γνωρίζουν την ακριβή φύση του αντικειμένου των υφισταμένων τους ούτε -κατά συνέπεια- είναι σε θέση να τους παράσχουν βοήθεια ή/και να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις. Συνεπώς, ναι, υπάρχουν υφιστάμενοι που "χωρίς βοήθεια" συχνά αντιμετωπίζουν "απόλυτα και κάθε ζήτημα" με "σχετική" -ας πούμε- αποτελεσματικότητα. Άρα, το βασικό ζήτημα είναι όχι το πώς θα βαθμολογούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά το πώς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα μπορέσει να λειτουργήσει το σύστημα ως όλον, αποτελεσματικά και χωρίς "σκιές". Και μέχρις εκείς θεωρώ ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Η αξιολόγηση σίγουρα δεν είναι το βασικό πρόβλημα στη λειτουργία του δημοσίου.