Πραγματικά αποτελεί μάστιγα για τον μέσο δημόσιο υπάλληλο και τον μέσο πολίτη η προσπάθεια να διαβάσει και τελικά να κατανοήσει ένα κείμενο νόμου που μονίμως παραπέμπει σε προγενέστερα άρθρα νόμων που είτε καταργούνται είτε τροποποιούνται χωρίς να έχει πάντοτε στην διάθεσή του τα προηγούμενα κείμενα και χωρίς να μπορεί ούτε καν να τα βρει. Οπότε είναι απαραίτητο να ενσωματόνονται αυτούσιες οι ρυθμίσεις που παραμένουν, καθώς και ολόκληρη η ρύθμιση όπως διαμορφώνεται. Παράδειγμα λόγω της ακροτελεύτιας διάταξης της κωδικοποίησης της Διοικητικής Δικονομίας με την οποία καταργήθηκαν όποιες ρυθμίσεις ρητά δεν συμπερίληφθηκαν στην κωδικοποίηση ανακλύφθηκαν λάθος χειρισμοί από τη δημόσια διοίκηση μετά από 5-6 έτη από την εφαρμογή της κωδικοποίησης και μάλιστα ούτε τα ίδια τα Διοικητικά Δικαστήρια δεν είχαν αντιληθφεί άμεσα την αλλαγή της διαδικασίας.
Περαιτέρω κατά τη γνώμη μου η συνεχής παροχή εξουσιοδοτήσεων για την ρύθμιση λεπτομερειών από Υπουργικές Αποφάσεις ή ΠΔ έχει δημουργήσει πιο πολλά προβλήματα από ότι έχει λύσει. Παρατηρούνται υπερβάσεις της εξουσιοδότησης οι οποίες κρίνονται μεταγενέστερα από τα Διοικητικά Δικαστήρια και εν τέλει από το ΣτΕ μετά από δεκαετή εφαρμογή των ρυθμίσεών τους και τη γέννεση έννομων αποτελεσμάτων σε βάρος των διοικούμενων αλλά και του ίδιου του κράτους. Όπως παρατηρείται και αυτό που αναφέρθηκε σε προγενέστερο σχόλιο η μη έδκοση τους με αποτέλεσμα ο νόμος να παραμένει ανενεργός.
Η προχειρότητα στην σύνταξη των νόμων καθώς και οι αδιαφορία των νομοθετών μας κατά την άσκηση του νομοθετικού τους έργου όπου σίγουρα δεν είναι πάντοτε ενημερωμένοι για το τι ψηφίζουν, έχουν δημιουργήσει το τέρας της πολυνομίας και της ασάφειας των νόμων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά.
Τέλος η δημόσια διαβούλευση είναι σίγουρα ένα βήμα προόδου αλλά θα πρέπει η διαβούλευση να επετκατθεί και μέσα στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες κάθετα σε επίπεδο οργαντικής μονάδας αφού οπωσδήποτε αυτοί που καλούνται να εφαρμόσουν τους νόμους από πλευράς διοίκησης (οι απλοί υπάλληλοι δηλαδή) έχουν διαφορφώσει και άποψη από την καθημερινή πρακτική και η εμπεριία τους θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύτιμο βοήθημα.
Πραγματικά αποτελεί μάστιγα για τον μέσο δημόσιο υπάλληλο και τον μέσο πολίτη η προσπάθεια να διαβάσει και τελικά να κατανοήσει ένα κείμενο νόμου που μονίμως παραπέμπει σε προγενέστερα άρθρα νόμων που είτε καταργούνται είτε τροποποιούνται χωρίς να έχει πάντοτε στην διάθεσή του τα προηγούμενα κείμενα και χωρίς να μπορεί ούτε καν να τα βρει. Οπότε είναι απαραίτητο να ενσωματόνονται αυτούσιες οι ρυθμίσεις που παραμένουν, καθώς και ολόκληρη η ρύθμιση όπως διαμορφώνεται. Παράδειγμα λόγω της ακροτελεύτιας διάταξης της κωδικοποίησης της Διοικητικής Δικονομίας με την οποία καταργήθηκαν όποιες ρυθμίσεις ρητά δεν συμπερίληφθηκαν στην κωδικοποίηση ανακλύφθηκαν λάθος χειρισμοί από τη δημόσια διοίκηση μετά από 5-6 έτη από την εφαρμογή της κωδικοποίησης και μάλιστα ούτε τα ίδια τα Διοικητικά Δικαστήρια δεν είχαν αντιληθφεί άμεσα την αλλαγή της διαδικασίας. Περαιτέρω κατά τη γνώμη μου η συνεχής παροχή εξουσιοδοτήσεων για την ρύθμιση λεπτομερειών από Υπουργικές Αποφάσεις ή ΠΔ έχει δημουργήσει πιο πολλά προβλήματα από ότι έχει λύσει. Παρατηρούνται υπερβάσεις της εξουσιοδότησης οι οποίες κρίνονται μεταγενέστερα από τα Διοικητικά Δικαστήρια και εν τέλει από το ΣτΕ μετά από δεκαετή εφαρμογή των ρυθμίσεών τους και τη γέννεση έννομων αποτελεσμάτων σε βάρος των διοικούμενων αλλά και του ίδιου του κράτους. Όπως παρατηρείται και αυτό που αναφέρθηκε σε προγενέστερο σχόλιο η μη έδκοση τους με αποτέλεσμα ο νόμος να παραμένει ανενεργός. Η προχειρότητα στην σύνταξη των νόμων καθώς και οι αδιαφορία των νομοθετών μας κατά την άσκηση του νομοθετικού τους έργου όπου σίγουρα δεν είναι πάντοτε ενημερωμένοι για το τι ψηφίζουν, έχουν δημιουργήσει το τέρας της πολυνομίας και της ασάφειας των νόμων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά. Τέλος η δημόσια διαβούλευση είναι σίγουρα ένα βήμα προόδου αλλά θα πρέπει η διαβούλευση να επετκατθεί και μέσα στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες κάθετα σε επίπεδο οργαντικής μονάδας αφού οπωσδήποτε αυτοί που καλούνται να εφαρμόσουν τους νόμους από πλευράς διοίκησης (οι απλοί υπάλληλοι δηλαδή) έχουν διαφορφώσει και άποψη από την καθημερινή πρακτική και η εμπεριία τους θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύτιμο βοήθημα.