Όταν χάνεται η λογική...
Στην 3η κατηγορία της βαθμολογίας από 1 έως 6 που «αξιολογείται
ποσοστό έως και 15% των υπαλλήλων» η λογική διατύπωση είναι ότι
θα «αξιολογείται τουλάχιστον 15% των υπαλλήλων», ώστε το άθροισμα των 3
κατηγοριών να είναι 100%.
Το ζήτημα είναι ότι αυτό το άρθρο έχει διατυπωθεί με ουσιαστικό στόχο
να δημιουργήσει μια δεξαμενή από αναλώσιμους υπαλλήλους (>15%) με
την «πειστική» αιτιολογία ότι έχουν κακή αξιολόγηση άρα είναι ανεπαρκείς.
Επιπλέον, θα διατηρήσει και την ομάδα των εκλεκτών (προϊσταμένων
και «αρίστων») που θα αποτελείται από τους «αρεστούς και ημετέρους». Στην
ενδιάμεση κατηγορία, οι «μέτριοι» θα είναι πάντα απαραίτητοι για να σέρνουν
το δυσκίνητο «κάρο» του δημοσίου.
Όμως, το κόστος αυτής της έμπνευσης θα είναι τεράστιο και θα
υποβαθμίσει, περαιτέρω, τη λειτουργία του δημοσίου τομέα. Το πνεύμα
συνεργασίας και το κλίμα ομάδας θα διαλυθούν καθώς όλοι θα βλέπουν τον
συνάδελφό τους ως «ανταγωνιστή» και θα προσπαθούν να επιτύχουν καλύτερη
βαθμολογία. Οι πελατειακές σχέσεις προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και η
άβουλη υποτέλεια των υφισταμένων θα γιγαντωθούν.
Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν πραγματικά για την αξιολόγηση και την
αξιοκρατία στον δημόσιο τομέα θα ενεργοποιούσε, άμεσα, τον ν.3839/
2010 «Σύστημα επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά
και αξιοκρατικά κριτήρια…». Τέσσερα χρόνια μετά την ψήφιση αυτού του
νόμου, οι προϊστάμενοι συνεχίζουν να καταλαμβάνουν τις θέσεις χωρίς
αξιολόγηση, με απευθείας ανάθεση.
Εκτιμώντας το πλήθος των αρνητικών και αιτιολογημένων σχολίων που
έχει συγκεντρώσει αυτό το άρθρο, η ψήφιση του θα αποδείξει όχι μόνο τις
προθέσεις της κυβέρνησης απέναντι στον δημόσιο τομέα αλλά και τη σημασία
που δίνει στην δημόσια διαβούλευση.
Όταν χάνεται η λογική... Στην 3η κατηγορία της βαθμολογίας από 1 έως 6 που «αξιολογείται ποσοστό έως και 15% των υπαλλήλων» η λογική διατύπωση είναι ότι θα «αξιολογείται τουλάχιστον 15% των υπαλλήλων», ώστε το άθροισμα των 3 κατηγοριών να είναι 100%. Το ζήτημα είναι ότι αυτό το άρθρο έχει διατυπωθεί με ουσιαστικό στόχο να δημιουργήσει μια δεξαμενή από αναλώσιμους υπαλλήλους (>15%) με την «πειστική» αιτιολογία ότι έχουν κακή αξιολόγηση άρα είναι ανεπαρκείς. Επιπλέον, θα διατηρήσει και την ομάδα των εκλεκτών (προϊσταμένων και «αρίστων») που θα αποτελείται από τους «αρεστούς και ημετέρους». Στην ενδιάμεση κατηγορία, οι «μέτριοι» θα είναι πάντα απαραίτητοι για να σέρνουν το δυσκίνητο «κάρο» του δημοσίου. Όμως, το κόστος αυτής της έμπνευσης θα είναι τεράστιο και θα υποβαθμίσει, περαιτέρω, τη λειτουργία του δημοσίου τομέα. Το πνεύμα συνεργασίας και το κλίμα ομάδας θα διαλυθούν καθώς όλοι θα βλέπουν τον συνάδελφό τους ως «ανταγωνιστή» και θα προσπαθούν να επιτύχουν καλύτερη βαθμολογία. Οι πελατειακές σχέσεις προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και η άβουλη υποτέλεια των υφισταμένων θα γιγαντωθούν. Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν πραγματικά για την αξιολόγηση και την αξιοκρατία στον δημόσιο τομέα θα ενεργοποιούσε, άμεσα, τον ν.3839/ 2010 «Σύστημα επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια…». Τέσσερα χρόνια μετά την ψήφιση αυτού του νόμου, οι προϊστάμενοι συνεχίζουν να καταλαμβάνουν τις θέσεις χωρίς αξιολόγηση, με απευθείας ανάθεση. Εκτιμώντας το πλήθος των αρνητικών και αιτιολογημένων σχολίων που έχει συγκεντρώσει αυτό το άρθρο, η ψήφιση του θα αποδείξει όχι μόνο τις προθέσεις της κυβέρνησης απέναντι στον δημόσιο τομέα αλλά και τη σημασία που δίνει στην δημόσια διαβούλευση.