Εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας στον προτεινόμενο τρόπο αξιολόγησης με ποσόστωση. Η αξιολόγηση με ποσόστωση καταργεί πλήρως την ίδια την έννοια της αξιολόγησης καθώς το αποτέλεσμα της αξιολόγησης καθορίζεται εκ των προτέρων από την ποσόστωση. Η αξιολόγηση με ποσόστωση αντιστρατεύεται τους σκοπούς του ίδιου του ΠΔ. 318/1992, το άρθρο 1 του οποίου ορίζει σαφώς ότι η αξιολόγηση «αποβλέπει τόσο στην αντικειμενική και αμερόληπτη στάθμιση της επαγγελματικής ικανότητας και καταλληλότητας των υπαλλήλων σε σχέση με το αντικείμενο της εργασίας τους και τα καθήκοντα που ασκούν».
Η αξιολόγηση των υπαλλήλων πρέπει να πραγματοποιείται με αντικειμενικό και αμερόληπτο τρόπο για όλους ανεξαιρέτως τους υπαλλήλους επί τη βάσει σαφούς και ορθολογικής στοχοθεσίας και όχι με ποσοστώσεις που κατανέμονται με απόφαση του Προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης στα Τμήματα οδηγώντας σε αποτελέσματα της αξιολόγησης που είναι απόρροια της τύχης και της συγκυρίας !!!
Επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 12 του ΠΔ. 318/1992 κατά τους τελευταίους μήνες κάθε ημερολογιακού έτους προηγείται διαδικασία στοχοθεσίας. Μάλιστα, με το Ν. 3230/2004 (ΦΕΚ 44/Α/11.2.2004) για την καθιέρωση του Συστήματος «Διοίκησης Μέσω Στόχων» στην ελληνική δημόσια διοίκηση ορίζεται αναλυτικότερα και η διαδικασία στοχοθέτησης κάθε φορέα. Οι στόχοι αυτοί, οι οποίοι αναλύονται και προσωποποιούνται αποσκοπούν στην αύξηση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας των υπηρεσιών και των υπαλλήλων τους. Μάλιστα, οι στόχοι θα πρέπει να διαθέτουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (να είναι συγκεκριμένοι, μετρήσιμοι, συμφωνημένοι, ρεαλιστικοί και χρονικά προσδιορισμένοι). Θέση μας είναι ότι αξιολόγηση που δεν βασίζεται σε στοχοθεσία με τα παραπάνω χαρακτηριστικά δεν μπορεί να είναι παρά υποκειμενική.
Η προτεινόμενη αξιολόγηση με ποσόστωση είναι βέβαιο ότι θα έχει τα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Θα οδηγήσει σε νέα μορφή πελατειακών σχέσεων, θα αναπτύξει τον ανήθικο ανταγωνισμό μεταξύ των υπαλλήλων, θα δημιουργήσει «επιθυμητά» και «ανεπιθύμητα» Τμήματα μέσα στις Γενικές Διευθύνσεις, θα αποδυναμώσει την ομαδική εργασία, θα καταργήσει κάθε έννοια συνεργατικότητας και εν τέλει θα καταστήσει την εργασία των δημοσίων υπαλλήλων πλήρως αντιπαραγωγική και το καθεστώς εργασίας «ανθρωποφάγο».
Ο προσδιορισμός του προτεινόμενου τρόπου αξιολόγησης ως μεταβατικού αποτελεί ομολογία αποτυχίας της προτεινόμενης αξιολόγησης με ποσόστωση. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μοναδικό σκοπό έχει τη δημιουργία μια συνεχώς ανανεούμενης δεξαμενής υπαλλήλων προς απόλυση η οποία θα περιλαμβάνει ετησίως το 15% των υπαλλήλων προκειμένου να ικανοποιηθούν οι εκάστοτε μνημονιακές δεσμεύσεις. Μόνον έτσι μπορούν να εξηγηθούν :
- Η σπουδή να εφαρμοστεί η ποσόστωση αναδρομικά για την αξιολόγηση του έτους 2013.
Είναι πέραν από κάθε έννοια δίκαιης αξιολόγησης των κρινόμενων η εκ των υστέρων αλλαγή του πλαισίου αξιολόγησής τους. Η εφαρμογή της αξιολόγησης που ορίζει ένα πλαίσιο αξιολόγησης που τροποποιείται πρέπει να ξεκινά τουλάχιστον ένα χρόνο μετά την τροποποίησή του ώστε κάθε αξιολογούμενος να γνωρίζει από την πρώτη στιγμή της χρονικής περιόδου αξιολόγησής του τους κανόνες αξιολόγησης.
- Η διαφοροποίηση των ποσοστώσεων για τους Προϊσταμένους σε σχέση με τους αξιολογούμενους υπαλλήλους.
Η διαφοροποίηση αυτή δημιουργεί ανισότητες ασύμβατες με την έννοια ενός δίκαιου πλαισίου αξιολόγησης, όπου όλοι κρίνονται με βάση τους ίδιους κανόνες.
- Η αξιολόγηση από έναν μόνον αξιολογητή
Είναι ακατανόητο να μην χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση δύο αξιολογητές όταν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Η ύπαρξη ενός μόνο αξιολογητή γίνεται απλά και μόνο για να εξυπηρετήσει τη διευκόλυνση της λογιστικής επίτευξης των ποσοστώσεων της αξιολόγησης. Είναι προς όφελος της ενδυνάμωσης της αντικειμενικότητας της αξιολόγησης και της μείωσης της εξάρτησής της από πελατειακές σχέσεις η αξιολόγηση από δύο αξιολογητές και όχι μόνον από έναν.
- Ο αόριστος ρόλος του εισηγητή
Είναι εντελώς ασαφής η βαρύτητα της εισήγησης του άμεσου προϊσταμένου στη διαμόρφωση της αξιολόγησης από τον αξιολογητή.
- Ο χαρακτηρισμός ως πειθαρχικού παραπτώματος της μη τήρησης των ποσοστών
Με τον τρόπο αυτό η συνείδηση και η κρίση του αξιολογητή που αποτελούν αναντικατάστατο συστατικό στη διαδικασία αξιολόγησης μετατρέπονται σε πειθαρχικό παράπτωμα !!! Ο αξιολογητής οφείλει να αξιολογεί με ανεπηρέαστη την κρίση του.
- Ο περαιτέρω περιορισμός του δικαιώματος ενστάσεων
Ο αξιολογούμενος πρέπει να έχει σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα της ένστασης.
Καλούμε το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης να αποσύρει από το νομοσχέδιο το Κεφάλαιο Γ’ για την Αξιολόγηση του Προσωπικού των Δημόσιων Υπηρεσιών και να εργαστεί για τη δημιουργία πλαισίου αξιολόγησης επί τη βάσει αφενός σαφούς και ορθολογικής στοχοθεσίας και αφετέρου αμφίδρομης αξιολόγησης αξιολογούμενων και αξιολογητών. Είμαστε στη διάθεση του Υπουργείου να συνδράμουμε στην διαμόρφωση ενός τέτοιου πλαισίου αξιολόγησης συμμετέχοντας στις αρμόδιες επιτροπές και υποβάλλοντας σχετικές ρεαλιστικές προτάσεις.
Εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας στον προτεινόμενο τρόπο αξιολόγησης με ποσόστωση. Η αξιολόγηση με ποσόστωση καταργεί πλήρως την ίδια την έννοια της αξιολόγησης καθώς το αποτέλεσμα της αξιολόγησης καθορίζεται εκ των προτέρων από την ποσόστωση. Η αξιολόγηση με ποσόστωση αντιστρατεύεται τους σκοπούς του ίδιου του ΠΔ. 318/1992, το άρθρο 1 του οποίου ορίζει σαφώς ότι η αξιολόγηση «αποβλέπει τόσο στην αντικειμενική και αμερόληπτη στάθμιση της επαγγελματικής ικανότητας και καταλληλότητας των υπαλλήλων σε σχέση με το αντικείμενο της εργασίας τους και τα καθήκοντα που ασκούν». Η αξιολόγηση των υπαλλήλων πρέπει να πραγματοποιείται με αντικειμενικό και αμερόληπτο τρόπο για όλους ανεξαιρέτως τους υπαλλήλους επί τη βάσει σαφούς και ορθολογικής στοχοθεσίας και όχι με ποσοστώσεις που κατανέμονται με απόφαση του Προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης στα Τμήματα οδηγώντας σε αποτελέσματα της αξιολόγησης που είναι απόρροια της τύχης και της συγκυρίας !!! Επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 12 του ΠΔ. 318/1992 κατά τους τελευταίους μήνες κάθε ημερολογιακού έτους προηγείται διαδικασία στοχοθεσίας. Μάλιστα, με το Ν. 3230/2004 (ΦΕΚ 44/Α/11.2.2004) για την καθιέρωση του Συστήματος «Διοίκησης Μέσω Στόχων» στην ελληνική δημόσια διοίκηση ορίζεται αναλυτικότερα και η διαδικασία στοχοθέτησης κάθε φορέα. Οι στόχοι αυτοί, οι οποίοι αναλύονται και προσωποποιούνται αποσκοπούν στην αύξηση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας των υπηρεσιών και των υπαλλήλων τους. Μάλιστα, οι στόχοι θα πρέπει να διαθέτουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (να είναι συγκεκριμένοι, μετρήσιμοι, συμφωνημένοι, ρεαλιστικοί και χρονικά προσδιορισμένοι). Θέση μας είναι ότι αξιολόγηση που δεν βασίζεται σε στοχοθεσία με τα παραπάνω χαρακτηριστικά δεν μπορεί να είναι παρά υποκειμενική. Η προτεινόμενη αξιολόγηση με ποσόστωση είναι βέβαιο ότι θα έχει τα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Θα οδηγήσει σε νέα μορφή πελατειακών σχέσεων, θα αναπτύξει τον ανήθικο ανταγωνισμό μεταξύ των υπαλλήλων, θα δημιουργήσει «επιθυμητά» και «ανεπιθύμητα» Τμήματα μέσα στις Γενικές Διευθύνσεις, θα αποδυναμώσει την ομαδική εργασία, θα καταργήσει κάθε έννοια συνεργατικότητας και εν τέλει θα καταστήσει την εργασία των δημοσίων υπαλλήλων πλήρως αντιπαραγωγική και το καθεστώς εργασίας «ανθρωποφάγο». Ο προσδιορισμός του προτεινόμενου τρόπου αξιολόγησης ως μεταβατικού αποτελεί ομολογία αποτυχίας της προτεινόμενης αξιολόγησης με ποσόστωση. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μοναδικό σκοπό έχει τη δημιουργία μια συνεχώς ανανεούμενης δεξαμενής υπαλλήλων προς απόλυση η οποία θα περιλαμβάνει ετησίως το 15% των υπαλλήλων προκειμένου να ικανοποιηθούν οι εκάστοτε μνημονιακές δεσμεύσεις. Μόνον έτσι μπορούν να εξηγηθούν : - Η σπουδή να εφαρμοστεί η ποσόστωση αναδρομικά για την αξιολόγηση του έτους 2013. Είναι πέραν από κάθε έννοια δίκαιης αξιολόγησης των κρινόμενων η εκ των υστέρων αλλαγή του πλαισίου αξιολόγησής τους. Η εφαρμογή της αξιολόγησης που ορίζει ένα πλαίσιο αξιολόγησης που τροποποιείται πρέπει να ξεκινά τουλάχιστον ένα χρόνο μετά την τροποποίησή του ώστε κάθε αξιολογούμενος να γνωρίζει από την πρώτη στιγμή της χρονικής περιόδου αξιολόγησής του τους κανόνες αξιολόγησης. - Η διαφοροποίηση των ποσοστώσεων για τους Προϊσταμένους σε σχέση με τους αξιολογούμενους υπαλλήλους. Η διαφοροποίηση αυτή δημιουργεί ανισότητες ασύμβατες με την έννοια ενός δίκαιου πλαισίου αξιολόγησης, όπου όλοι κρίνονται με βάση τους ίδιους κανόνες. - Η αξιολόγηση από έναν μόνον αξιολογητή Είναι ακατανόητο να μην χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση δύο αξιολογητές όταν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Η ύπαρξη ενός μόνο αξιολογητή γίνεται απλά και μόνο για να εξυπηρετήσει τη διευκόλυνση της λογιστικής επίτευξης των ποσοστώσεων της αξιολόγησης. Είναι προς όφελος της ενδυνάμωσης της αντικειμενικότητας της αξιολόγησης και της μείωσης της εξάρτησής της από πελατειακές σχέσεις η αξιολόγηση από δύο αξιολογητές και όχι μόνον από έναν. - Ο αόριστος ρόλος του εισηγητή Είναι εντελώς ασαφής η βαρύτητα της εισήγησης του άμεσου προϊσταμένου στη διαμόρφωση της αξιολόγησης από τον αξιολογητή. - Ο χαρακτηρισμός ως πειθαρχικού παραπτώματος της μη τήρησης των ποσοστών Με τον τρόπο αυτό η συνείδηση και η κρίση του αξιολογητή που αποτελούν αναντικατάστατο συστατικό στη διαδικασία αξιολόγησης μετατρέπονται σε πειθαρχικό παράπτωμα !!! Ο αξιολογητής οφείλει να αξιολογεί με ανεπηρέαστη την κρίση του. - Ο περαιτέρω περιορισμός του δικαιώματος ενστάσεων Ο αξιολογούμενος πρέπει να έχει σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα της ένστασης. Καλούμε το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης να αποσύρει από το νομοσχέδιο το Κεφάλαιο Γ’ για την Αξιολόγηση του Προσωπικού των Δημόσιων Υπηρεσιών και να εργαστεί για τη δημιουργία πλαισίου αξιολόγησης επί τη βάσει αφενός σαφούς και ορθολογικής στοχοθεσίας και αφετέρου αμφίδρομης αξιολόγησης αξιολογούμενων και αξιολογητών. Είμαστε στη διάθεση του Υπουργείου να συνδράμουμε στην διαμόρφωση ενός τέτοιου πλαισίου αξιολόγησης συμμετέχοντας στις αρμόδιες επιτροπές και υποβάλλοντας σχετικές ρεαλιστικές προτάσεις.