Α) Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου ως Προϊστάμενοι Τμήματος μπορεί να επιλεγούν υπάλληλοι ΠΕ, ΤΕ ή ΔΕ. Προτείνεται οι υπάλληλοι κατηγορίας ΔΕ (απόφοιτοι Λυκείου) να είναι δυνατόν να επιλέγονται ως Προϊστάμενοι Τμήματος μόνο στην περίπτωση που δεν έχουν υποβάλλει αίτηση υπάλληλοι ΠΕ ή ΤΕ.
Β) Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου "Υπάλληλος που κατέχει το βασικό τίτλο σπουδών, ο οποίος αποτελεί το τυπικό προσόν του κλάδου προϊσταμένου της προκηρυσσόμενης θέσης, δύναται να συμμετέχει στη διαδικασία επιλογής ανεξαρτήτως του κλάδου στον οποίο ανήκει". Το άρθρο χρειάζεται επαναδιατύπωση, καθώς έτσι όπως είναι γραμμένο φαίνεται ότι π.χ. σε μια θέση Προϊσταμένου Διεύθυνσης Πληροφορικής θα μπορεί να βάλει υποψηφιότητα πτυχιούχος Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ οποιασδήποτε άσχετης ειδικότητας. Με τι γνώσεις ένας π.χ. τεχνολόγος τροφίμων θα διοικήσει οργανική μονάδα με εξειδικευμένο αντικείμενο όπως πληροφορική. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τη δυνατότητα που δίνεται σε αποφοίτους της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης να καταλαμβάνουν θέσεις Προϊσταμένου Τμήματος ανεξαρτήτως κλάδου (ειδικότητας). Αυτό θα μπορούσε να ισχύει και στις 2 περιπτώσεις για Διευθύνσεις ή Τμήματα με γενικές διοικητικές αρμοδιότητες (π.χ. προσωπικού, διοίκησης, λογιστηρίου, προμηθειών κλπ.) και όχι για οργανικές μονάδες με εξειδικευμένο αντικείμενο όπως π.χ. Διευθύνσεις/Τμήματα Πληροφορικής, Τεχνικών Υπηρεσιών κλπ. στα οποία χρειάζεται οι επικεφαλής να κατέχουν αντίστοιχες επιστημονικές γνώσεις (π.χ. πληροφορικοί, μηχανικοί κλπ.).
Γ) Συμφωνώ με την κα ΜΑΡΙΑ ΛΙΑΡΟΥΣΗ ότι δεν μπορεί τα τυπικά προσόντα σπουδών και εμπειρίας να είναι αποκλειστικά on-off κριτήρια για το επιτρεπτό ή μη της συμμετοχής στη διαδικασία επιλογής, αλλά πρέπει κάπως να βαθμολογούνται. Σε διαφορετική περίπτωση αξιολογούνται μόνο στη διαδικασία της συνέντευξης με σχεδόν αποκλειστικά υποκειμενικό τρόπο (η συνέντευξη δομημένη ή μη είναι σε ένα μεγάλο βαθμό μη «αντικειμενικός» τρόπος επιλογής – πρέπει να υπάρχει, αλλά επειδή ζούμε στην Ελλάδα γνωρίζουμε όλοι πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί).
Δ) Ως προς το ρόλο του ΑΣΕΠ. Το ΑΣΕΠ μπορεί να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία της «αντικειμενικότητας» αλλά δεν φημίζεται για την επιλογή των καταλληλότερων υπαλλήλων. Η διαδικασία του γενικού γραπτού διαγωνισμού στυλ Πανελληνίων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητα κάθε θέσης φοβάμαι ότι θα οδηγήσει στην τοποθέτηση αρκετών γραφειοκρατών σε θέσεις ευθύνης.
Α) Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου ως Προϊστάμενοι Τμήματος μπορεί να επιλεγούν υπάλληλοι ΠΕ, ΤΕ ή ΔΕ. Προτείνεται οι υπάλληλοι κατηγορίας ΔΕ (απόφοιτοι Λυκείου) να είναι δυνατόν να επιλέγονται ως Προϊστάμενοι Τμήματος μόνο στην περίπτωση που δεν έχουν υποβάλλει αίτηση υπάλληλοι ΠΕ ή ΤΕ. Β) Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου "Υπάλληλος που κατέχει το βασικό τίτλο σπουδών, ο οποίος αποτελεί το τυπικό προσόν του κλάδου προϊσταμένου της προκηρυσσόμενης θέσης, δύναται να συμμετέχει στη διαδικασία επιλογής ανεξαρτήτως του κλάδου στον οποίο ανήκει". Το άρθρο χρειάζεται επαναδιατύπωση, καθώς έτσι όπως είναι γραμμένο φαίνεται ότι π.χ. σε μια θέση Προϊσταμένου Διεύθυνσης Πληροφορικής θα μπορεί να βάλει υποψηφιότητα πτυχιούχος Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ οποιασδήποτε άσχετης ειδικότητας. Με τι γνώσεις ένας π.χ. τεχνολόγος τροφίμων θα διοικήσει οργανική μονάδα με εξειδικευμένο αντικείμενο όπως πληροφορική. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τη δυνατότητα που δίνεται σε αποφοίτους της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης να καταλαμβάνουν θέσεις Προϊσταμένου Τμήματος ανεξαρτήτως κλάδου (ειδικότητας). Αυτό θα μπορούσε να ισχύει και στις 2 περιπτώσεις για Διευθύνσεις ή Τμήματα με γενικές διοικητικές αρμοδιότητες (π.χ. προσωπικού, διοίκησης, λογιστηρίου, προμηθειών κλπ.) και όχι για οργανικές μονάδες με εξειδικευμένο αντικείμενο όπως π.χ. Διευθύνσεις/Τμήματα Πληροφορικής, Τεχνικών Υπηρεσιών κλπ. στα οποία χρειάζεται οι επικεφαλής να κατέχουν αντίστοιχες επιστημονικές γνώσεις (π.χ. πληροφορικοί, μηχανικοί κλπ.). Γ) Συμφωνώ με την κα ΜΑΡΙΑ ΛΙΑΡΟΥΣΗ ότι δεν μπορεί τα τυπικά προσόντα σπουδών και εμπειρίας να είναι αποκλειστικά on-off κριτήρια για το επιτρεπτό ή μη της συμμετοχής στη διαδικασία επιλογής, αλλά πρέπει κάπως να βαθμολογούνται. Σε διαφορετική περίπτωση αξιολογούνται μόνο στη διαδικασία της συνέντευξης με σχεδόν αποκλειστικά υποκειμενικό τρόπο (η συνέντευξη δομημένη ή μη είναι σε ένα μεγάλο βαθμό μη «αντικειμενικός» τρόπος επιλογής – πρέπει να υπάρχει, αλλά επειδή ζούμε στην Ελλάδα γνωρίζουμε όλοι πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί). Δ) Ως προς το ρόλο του ΑΣΕΠ. Το ΑΣΕΠ μπορεί να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία της «αντικειμενικότητας» αλλά δεν φημίζεται για την επιλογή των καταλληλότερων υπαλλήλων. Η διαδικασία του γενικού γραπτού διαγωνισμού στυλ Πανελληνίων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητα κάθε θέσης φοβάμαι ότι θα οδηγήσει στην τοποθέτηση αρκετών γραφειοκρατών σε θέσεις ευθύνης.