Είναι φανερό ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο αποπειράται μια μεγάλη ρήξη με το παρελθόν και μοιάζει να διαπνέεται από την άποψη ότι η άσκηση καθηκόντων προϊσταμένου (κατά βάση, αδιακρίτως επιπέδου) είναι κυρίως θέμα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και συνεπώς μικρή έως καθόλου σημασία αποδίδεται στη γνώση του ειδικότερου και ευρύτερου αντικειμένου της αντίστοιχης θέσης. Μια τέτοια άποψη είναι το λιγότερο υπερβολική, γιατί έλλειψη επαρκούς γνώσης ή τουλάχιστον κατανόησης του αντικειμένου της συγκεκριμένης θέσης προϊσταμένου, θα οδηγούσε τον συγκεκριμένο προϊστάμενο σε μεγάλο βαθμό εξάρτησης από τους υφισταμένους του ή/και σε έλλειψη "νομιμοποίησης" λόγω άγνοιας.
Δυστυχώς δηλαδή παρουσιάζεται για μια ακόμη φορά το φαινόμενο του εκκρεμούς με κίνηση προς την αντίθετη (από τις μέχρι σήμερα ρυθμίσεις) πλευρά, που στην προκείμενη περίπτωση οδηγεί στο να μην λαμβάνονται πρακτικώς υπόψη τα κάθε είδους τυπικά προσόντα ("στατικά", όπως χαρακτηρίζονται) των υποψηφίων. Εκτός αν ισχυρίζεται κανείς ότι αυτά αντανακλώνται και αξιολογούνται έμμεσα ως στοιχείο του εδ. 3.3α, πράγμα το οποίο όμως δεν προκύπτει σαφώς, δεν έχει προσδιορισμένη βαρύτητα και πάντως φαίνεται ότι και σ' αυτή την περίπτωση μικρό κλάσμα μόνον της όλης αξιολόγησης μέσω συνέντευξης θα αποτελεί.
Μετά το γενικό σχόλιο που προηγήθηκε επανέρχομαι στον κατά τη διαδοχή των προτεινόμενων διατάξεων σχολιασμό:
Αρθ. 84
Παρ. 2 : Η ισότιμη θεώρηση ΠΕ και ΤΕ βασίζεται στις προσεγγίσεις του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων κ.τ.τ., δηλαδή πλήρης εξίσωση στην πράξη; Αν δεν υπάρχει νομικό κώλυμα θεωρώ ότι χρειάζεται μια διαφοροποίηση, έστω και μικρή, λ.χ. με απαίτηση περισσοτέρων ετών υπηρεσίας για υπάλληλο κατηγορίας ΤΕ σε σχέση με ΠΕ.
Παρ. 3 : Ισχύουν ανάλογες παρατηρήσεις. Ειδικότερα η παροχή δυνατότητας σε υπαλλήλους κατηγορίας ΔΕ να επιλεγούν ως Τμηματάρχες, σε ισότιμη μάλιστα βάση με τους ΠΕ και ΔΕ κρίνεται υπερβολική (και πάντως δε συμβαδίζει με τη διαφορά επιπέδων του Εθν. Πλ. Προσόντων). Θα έπρεπε ίσως να διατηρηθεί η δυνατότητα για τους ΔΕ, εφόσον δεν υπάρχει επιλέξιμος ΠΕ ή ΤΕ. γενικά πάντως η 4ετής προϋπηρεσία θεωρείται μικρός χρόνος και θα έπρεπε να αυξηθεί σε 6-8 χρόνια.
Παρ. 7 Η προβλεπόμενη ρύθμιση για τους απόφοιτους της ΕΣΔΔΑ θεωρείται υπερβολική/καταχρηστική και επιβεβαιωτική της αντίληψης ότι η διοίκηση και η ηγεσία είναι ένα σύνολο ικανοτήτων, ανεξαρτήτως φορέα, αντικειμένου, γνωστικού τομέα κλπ.
Αρθ. 85
Εδ. 1.1 (σε συνδυασμό με παρ. 2) : Οπως προαναφέρθηκε αποτελεί εσφαλμένη προσέγγιση η μη απευθείας αξιολόγηση των "στατικών" προσόντων από τον υπηρεσιακό φάκελο του υποψηφίου. Η προσέγγιση του Ν 3839/2010 (αλήθεια, ποιοί ευθύνονται για την αδρανοποίησή του;) ήταν πολύ πιο ισορροπημένη. Προτείνεται η αναζήτηση μιας "ενδιάμεσης οδού", σ' ότι αφορά στη στάθμιση των τριών συνιστωσών (τυπικά προσόντα - εξετάσεις - συνέντευξη), μεταξύ της προτεινόμενης τώρα και εκείνης του Ν. 3839.
Εδ. 2.1 : Και στο υπόψη εδάφιο επιβεβαιώνεται η αντίληψη περί των απαιτουμένων για τους Προϊσταμένους προσόντων. Τα περιγραφόμενα είναι τελείως γενικά, προσανατολισμένα σε υπαλλήλους Γεν. Δ/νσεων Διοικητικού-Οικονομικού, χωρίς επαρκή κάλυψη του ιδιαίτερου αντικειμένου της προκηρυσσόμενης θέσης. Αυτό θα μπορούσε να διορθωθεί σ' ένα βαθμό εφόσον στο επόμενο εδάφιο 2.2 , αντί "... δύναται να διεξάγεται...", τεθεί "...θα διεξάγεται...."
Κατά την άποψή μου είναι επίσης σκόπιμο είτε στο στάδιο της γραπτής εξέτασης είτε στο στάδιο της συνέντευξης να συμπεριλαμβάνονται ψυχομετρικές και συναφείς ασκήσεις. Εχει επισημανθεί και από άλλο σχολιαστή.
Εδ. 3.3γ: Από την εξειδικευμένη περιγραφή φαίνεται σαφώς ότι αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα στις αποκαλούμενες "διοικητικές' ικανότητες. Δεν καθορίζεται πάντως από ποιά στοιχεία θα προκύψει η κρίση του Συμβουλίου. Επίσης δεν καθορίζεται από πού θα προκύψει η αξιολόγηση της γνώσης του αντικειμένου του φορέα κλπ., ενώ δεν γίνεται αναφορά στη γνώση του αντικειμένου της συγκεκριμένης θέσης
Εδ. 3.5 : Θα πρότεινα τις ακόλουθες αλλαγές στους συντελεστές βαρύτητας :
α) Πρ. Γ.Δ. 25 - 35 - 40
β) Πρ. Δ. 30 - 35 - 35
γ) Πρ. Τμ. 35 - 35 - 30
Τίθεται επίσης κατά τη γνώμη μου το ζήτημα του κατά πόσον οι ικανότητες διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και πόρων είναι πιο κρίσιμες σε επίπεδο Διεύθυνσης, παρά Γεν. Δ/νσης. Για την τελευταία απαιτείται ικανότητα στρατηγικού σχεδιασμού, συντονισμού, αλλά και κατανόησης του διεθνούς/ευρύτερου περιβάλλοντος.
Εδ. 3.6 : Η διάταξη κρίνεται πολύ θετική
Αρθ. 86
Εδ. 6.α) : Κακά τα ψέμματα, οι συνεντεύξεις ήταν πάντα φορτωμένες με πολλές "αμαρτίες". Ακόμη και ως ¨δομημένες' (αν και όχι επαρκώς οριοθετημένες), όπως εμφανίζονται στο νομοσχέδιο δεν παρέχουν εμπιστοσύνη λόγω του εξαιρετικά υψηλού συντελεστή βαρύτητας. (Αρκεί μικρή επιρροή της βαθμολογίας για να αλλάξει η κατάταξη αρκετών υποψηφίων). Η συμπερίληψη των "στατικών" προσόντων στη βαθμολόγηση και οι σχετικά ισομερείς συντελεστές βαρύτητας (25-40%)θα εξισορροπούσε τα πράγματα.
Είναι φανερό ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο αποπειράται μια μεγάλη ρήξη με το παρελθόν και μοιάζει να διαπνέεται από την άποψη ότι η άσκηση καθηκόντων προϊσταμένου (κατά βάση, αδιακρίτως επιπέδου) είναι κυρίως θέμα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και συνεπώς μικρή έως καθόλου σημασία αποδίδεται στη γνώση του ειδικότερου και ευρύτερου αντικειμένου της αντίστοιχης θέσης. Μια τέτοια άποψη είναι το λιγότερο υπερβολική, γιατί έλλειψη επαρκούς γνώσης ή τουλάχιστον κατανόησης του αντικειμένου της συγκεκριμένης θέσης προϊσταμένου, θα οδηγούσε τον συγκεκριμένο προϊστάμενο σε μεγάλο βαθμό εξάρτησης από τους υφισταμένους του ή/και σε έλλειψη "νομιμοποίησης" λόγω άγνοιας. Δυστυχώς δηλαδή παρουσιάζεται για μια ακόμη φορά το φαινόμενο του εκκρεμούς με κίνηση προς την αντίθετη (από τις μέχρι σήμερα ρυθμίσεις) πλευρά, που στην προκείμενη περίπτωση οδηγεί στο να μην λαμβάνονται πρακτικώς υπόψη τα κάθε είδους τυπικά προσόντα ("στατικά", όπως χαρακτηρίζονται) των υποψηφίων. Εκτός αν ισχυρίζεται κανείς ότι αυτά αντανακλώνται και αξιολογούνται έμμεσα ως στοιχείο του εδ. 3.3α, πράγμα το οποίο όμως δεν προκύπτει σαφώς, δεν έχει προσδιορισμένη βαρύτητα και πάντως φαίνεται ότι και σ' αυτή την περίπτωση μικρό κλάσμα μόνον της όλης αξιολόγησης μέσω συνέντευξης θα αποτελεί. Μετά το γενικό σχόλιο που προηγήθηκε επανέρχομαι στον κατά τη διαδοχή των προτεινόμενων διατάξεων σχολιασμό: Αρθ. 84 Παρ. 2 : Η ισότιμη θεώρηση ΠΕ και ΤΕ βασίζεται στις προσεγγίσεις του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων κ.τ.τ., δηλαδή πλήρης εξίσωση στην πράξη; Αν δεν υπάρχει νομικό κώλυμα θεωρώ ότι χρειάζεται μια διαφοροποίηση, έστω και μικρή, λ.χ. με απαίτηση περισσοτέρων ετών υπηρεσίας για υπάλληλο κατηγορίας ΤΕ σε σχέση με ΠΕ. Παρ. 3 : Ισχύουν ανάλογες παρατηρήσεις. Ειδικότερα η παροχή δυνατότητας σε υπαλλήλους κατηγορίας ΔΕ να επιλεγούν ως Τμηματάρχες, σε ισότιμη μάλιστα βάση με τους ΠΕ και ΔΕ κρίνεται υπερβολική (και πάντως δε συμβαδίζει με τη διαφορά επιπέδων του Εθν. Πλ. Προσόντων). Θα έπρεπε ίσως να διατηρηθεί η δυνατότητα για τους ΔΕ, εφόσον δεν υπάρχει επιλέξιμος ΠΕ ή ΤΕ. γενικά πάντως η 4ετής προϋπηρεσία θεωρείται μικρός χρόνος και θα έπρεπε να αυξηθεί σε 6-8 χρόνια. Παρ. 7 Η προβλεπόμενη ρύθμιση για τους απόφοιτους της ΕΣΔΔΑ θεωρείται υπερβολική/καταχρηστική και επιβεβαιωτική της αντίληψης ότι η διοίκηση και η ηγεσία είναι ένα σύνολο ικανοτήτων, ανεξαρτήτως φορέα, αντικειμένου, γνωστικού τομέα κλπ. Αρθ. 85 Εδ. 1.1 (σε συνδυασμό με παρ. 2) : Οπως προαναφέρθηκε αποτελεί εσφαλμένη προσέγγιση η μη απευθείας αξιολόγηση των "στατικών" προσόντων από τον υπηρεσιακό φάκελο του υποψηφίου. Η προσέγγιση του Ν 3839/2010 (αλήθεια, ποιοί ευθύνονται για την αδρανοποίησή του;) ήταν πολύ πιο ισορροπημένη. Προτείνεται η αναζήτηση μιας "ενδιάμεσης οδού", σ' ότι αφορά στη στάθμιση των τριών συνιστωσών (τυπικά προσόντα - εξετάσεις - συνέντευξη), μεταξύ της προτεινόμενης τώρα και εκείνης του Ν. 3839. Εδ. 2.1 : Και στο υπόψη εδάφιο επιβεβαιώνεται η αντίληψη περί των απαιτουμένων για τους Προϊσταμένους προσόντων. Τα περιγραφόμενα είναι τελείως γενικά, προσανατολισμένα σε υπαλλήλους Γεν. Δ/νσεων Διοικητικού-Οικονομικού, χωρίς επαρκή κάλυψη του ιδιαίτερου αντικειμένου της προκηρυσσόμενης θέσης. Αυτό θα μπορούσε να διορθωθεί σ' ένα βαθμό εφόσον στο επόμενο εδάφιο 2.2 , αντί "... δύναται να διεξάγεται...", τεθεί "...θα διεξάγεται...." Κατά την άποψή μου είναι επίσης σκόπιμο είτε στο στάδιο της γραπτής εξέτασης είτε στο στάδιο της συνέντευξης να συμπεριλαμβάνονται ψυχομετρικές και συναφείς ασκήσεις. Εχει επισημανθεί και από άλλο σχολιαστή. Εδ. 3.3γ: Από την εξειδικευμένη περιγραφή φαίνεται σαφώς ότι αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα στις αποκαλούμενες "διοικητικές' ικανότητες. Δεν καθορίζεται πάντως από ποιά στοιχεία θα προκύψει η κρίση του Συμβουλίου. Επίσης δεν καθορίζεται από πού θα προκύψει η αξιολόγηση της γνώσης του αντικειμένου του φορέα κλπ., ενώ δεν γίνεται αναφορά στη γνώση του αντικειμένου της συγκεκριμένης θέσης Εδ. 3.5 : Θα πρότεινα τις ακόλουθες αλλαγές στους συντελεστές βαρύτητας : α) Πρ. Γ.Δ. 25 - 35 - 40 β) Πρ. Δ. 30 - 35 - 35 γ) Πρ. Τμ. 35 - 35 - 30 Τίθεται επίσης κατά τη γνώμη μου το ζήτημα του κατά πόσον οι ικανότητες διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και πόρων είναι πιο κρίσιμες σε επίπεδο Διεύθυνσης, παρά Γεν. Δ/νσης. Για την τελευταία απαιτείται ικανότητα στρατηγικού σχεδιασμού, συντονισμού, αλλά και κατανόησης του διεθνούς/ευρύτερου περιβάλλοντος. Εδ. 3.6 : Η διάταξη κρίνεται πολύ θετική Αρθ. 86 Εδ. 6.α) : Κακά τα ψέμματα, οι συνεντεύξεις ήταν πάντα φορτωμένες με πολλές "αμαρτίες". Ακόμη και ως ¨δομημένες' (αν και όχι επαρκώς οριοθετημένες), όπως εμφανίζονται στο νομοσχέδιο δεν παρέχουν εμπιστοσύνη λόγω του εξαιρετικά υψηλού συντελεστή βαρύτητας. (Αρκεί μικρή επιρροή της βαθμολογίας για να αλλάξει η κατάταξη αρκετών υποψηφίων). Η συμπερίληψη των "στατικών" προσόντων στη βαθμολόγηση και οι σχετικά ισομερείς συντελεστές βαρύτητας (25-40%)θα εξισορροπούσε τα πράγματα.