Θεωρώ ότι το νομοσχέδιο 'κινείται' προς την σωστή κατεύθυνση και σαφώς εμπεριέχει νέες διαδικασίες όπως η συνέντευξη που πραγματικά μπορεί να αναδείξει (εφόσον πραγματοποιηθεί με την κατάλληλη μέθοδο, από κατάλληλους ανθρώπους) μοναδικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων που σχετίζονται -κυρίως- με την προσωπικότητα αυτών και τις δεξιότητές τους.
Oμως θεωρώ ότι ακόμη πιο αξιόπιστη, αποτελεσματική και δίκαιη θα ήταν μια διαδικασία επιλογής στην οποία εκτός της συνέντευξης θα συνυπολογιζόταν (με κάποιο σχετικό δείκτη βαρύτητας) και τα τυπικά προσόντα όπως για παράδειγμα μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών, διδακτορικό, επιμόρφωση κλπ.
ΚΥΡΙΩΣ όμως θα περίμενα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στο όνομα αυτής της επικαλούμενης προσπάθειας για την ανάδειξη των πιο άξιων και των πιο ικανών σε θέσης ευθύνης να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ και η προϋπηρεσία του υποψηφίου στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ εφόσον βέβαια αυτή έχει πραγματοποιηθεί σε θέσεις ευθύνης, διοίκησης και βεβαίως είναι πλήρως αποδεδειγμένη (βεβαιώσεις εργοδοτών, ασφαλιστικές εισφορές, βεβαιώσεις αποδοχών κά).
Η εμπειρία στη διοίκηση οργανικών μονάδων του δημοσίου, επιχειρήσεων και οργανισμών είναι κύριοι το ίδιο πράγμα, ουσιαστικά διοικείς δομές και κυρίως ανθρώπινο δυναμικό και ως αποτέλεσμα αυτής της κοινής παραδοχής πρέπει και οφείλετε στο όνομα της αξιοκρατίας και της ίσης μεταχείρισης να να προσμετράται και η προϋπηρεσία των υποψηφίων στον ιδιωτικό τομέα χωρίς περιορισμούς ως προς το συνολικό χρόνο που αυτοί έχουν πραγματοποιήσει.
Για ποιο λόγο ο δημόσιος τομέας θα πρέπει να αποκλείει την απόκτηση τεχνογνωσίας,πετυχημένων πρακτικών, σύγχρονων μεθόδων σχετικά με τη διοίκηση μέσω πεπειραμένων στελεχών που αποδεδειγμένα έχουν εργαστεί σε θέσεις ευθύνης μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών?
Θεωρώ ότι το νομοσχέδιο 'κινείται' προς την σωστή κατεύθυνση και σαφώς εμπεριέχει νέες διαδικασίες όπως η συνέντευξη που πραγματικά μπορεί να αναδείξει (εφόσον πραγματοποιηθεί με την κατάλληλη μέθοδο, από κατάλληλους ανθρώπους) μοναδικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων που σχετίζονται -κυρίως- με την προσωπικότητα αυτών και τις δεξιότητές τους. Oμως θεωρώ ότι ακόμη πιο αξιόπιστη, αποτελεσματική και δίκαιη θα ήταν μια διαδικασία επιλογής στην οποία εκτός της συνέντευξης θα συνυπολογιζόταν (με κάποιο σχετικό δείκτη βαρύτητας) και τα τυπικά προσόντα όπως για παράδειγμα μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών, διδακτορικό, επιμόρφωση κλπ. ΚΥΡΙΩΣ όμως θα περίμενα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στο όνομα αυτής της επικαλούμενης προσπάθειας για την ανάδειξη των πιο άξιων και των πιο ικανών σε θέσης ευθύνης να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ και η προϋπηρεσία του υποψηφίου στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ εφόσον βέβαια αυτή έχει πραγματοποιηθεί σε θέσεις ευθύνης, διοίκησης και βεβαίως είναι πλήρως αποδεδειγμένη (βεβαιώσεις εργοδοτών, ασφαλιστικές εισφορές, βεβαιώσεις αποδοχών κά). Η εμπειρία στη διοίκηση οργανικών μονάδων του δημοσίου, επιχειρήσεων και οργανισμών είναι κύριοι το ίδιο πράγμα, ουσιαστικά διοικείς δομές και κυρίως ανθρώπινο δυναμικό και ως αποτέλεσμα αυτής της κοινής παραδοχής πρέπει και οφείλετε στο όνομα της αξιοκρατίας και της ίσης μεταχείρισης να να προσμετράται και η προϋπηρεσία των υποψηφίων στον ιδιωτικό τομέα χωρίς περιορισμούς ως προς το συνολικό χρόνο που αυτοί έχουν πραγματοποιήσει. Για ποιο λόγο ο δημόσιος τομέας θα πρέπει να αποκλείει την απόκτηση τεχνογνωσίας,πετυχημένων πρακτικών, σύγχρονων μεθόδων σχετικά με τη διοίκηση μέσω πεπειραμένων στελεχών που αποδεδειγμένα έχουν εργαστεί σε θέσεις ευθύνης μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών?