Τα πράγματα είναι εντελώς απλά:
1. Τα πτυχία χρειάζονται αλλά δεν αρκούν από μόνα τους. Θα έχουμε για προϊσταμένους - και μάλιστα στα Υπουργεία!! - αστοιχείωτους ανθρώπους που δεν ξέρουν στοιχειωδώς μια ξένη γλώσσα, υπολογιστές, το κοινοτικώς νομοθετείν, τον κύκλο μιας δημόσιας πολιτικής? Αν έφαγες τα χρόνια σου στα θρανία και στην μελέτη, επένδυσες στη γνώση και στην προσωπική σου ανάπτυξη αυτό σε συνοδεύει και σε χαρακτηρίζει (δεν είναι "στατικό"). Είσαι ο ίδιος άνθρωπος εάν απλά έχεις ένα πτυχίο και ο ίδιος εάν έχεις μεταπτυχιακές σπουδές, ειδικές γνώσεις, επιμορφώσεις, δημοσιεύσεις κλπ? Το δημόσιο δεν πρέπει αυτό να το εκμεταλλευτεί? Άρα, δεν πρέπει και να αποτιμήσει τα επαγγελματικά, τεχνικά, ακαδημαϊκά προσόντα με συγκεκριμένη βαρύτητα??
2. Η γραπτή εξέταση είναι αναγκαία για να διαπιστωθεί ότι πράγματι ο υποψήφιος προϊστάμενος ξέρει τα οριζόντια θέματα διοικητικής επιστήμης και δημόσιας πολιτικής που θα κληθεί να εφαρμόσει(ανεξαρτήτως των λοιπών σπουδών του και προσόντων του).
3. Η συνέντευξη (δομημένη, δημόσια κλπ) επίσης χρειάζεται, πλην όμως έχει από τη φύση της αδυναμίες και, ιδίως στην Ελλάδα, την έχουμε δοκιμάσει επί σειρά ετών και έχει αποδειχτεί εργαλείο λαθροχειρίας. Δεν υπάρχει, δικαιολογημένα, η αναγκαία εμπιστοσύνη και δεν μπορείς να την επαναφέρεις με τρόπο ισοπεδωτικό έναντι των άλλων δύο κριτηρίων. Ναι, όταν κυβερνούν ως κομματάρχες του 4-2-1, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, λυπούμεθα αυτή είναι η πραγματικότητα που έχετε διαμορφώσει και εντός αυτής μας έχετε αναγκάσει να ζούμε και να εργαζόμαστε.
Χρειάζεται λοιπόν ένας συνδυασμός των τριών αυτών κριτηρίων.
Μόνο που αυτό ισχύει ήδη (ν. 3839/10) και, προφανώς, δεν σας αρέσει.
Πάμε να δούμε τί σας αρέσει:
Το Υπουργείο μας λέει ότι του αρκεί, μεταβατικά, μόνη απόφαση Υπουργού. Δηλαδή, θα διορίσει ο κάθε Υπουργός όποιον θέλει. Τόσο απλά και ... αξιοκρατικά!
Ερώτηση: πχ οι θέσεις των Τμηματαρχών σε όλα τα Υπουργεία που θα οριστούν με αυτόν τον τρόπο, πότε θα προκηρυχθούν? Εννοώ όλες οι θέσεις, όχι απλά των υποστηρικτικών δομών (οι οποίες θα προκηρυχθούν - λέει - γρηγορότερα από τις άλλες). Συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, κοστολογημένο, δεσμευτικό για τις Υπηρεσίες, με άλλα λόγια, αξιόπιστο, υπάρχει? Ρητορικό ερώτημα, δυστυχώς.
Επιπλέον, όποτε και εάν, εν πάσει περιπτώσει, εφαρμοστεί το πάγιο σύστημα που προτείνει τώρα το Υπουργείο, κυρίαρχο κριτήριο θα είναι η συνέντευξη.
Συγγνώμη, αλλά διοικείτε την ελληνική Διοίκηση, όχι την γαλλική. Επίσης, μας κυβερνά το ελληνικό πολιτικό σύστημα όχι πχ το βελγικό. Κοινώς, δεν μπορείτε να αγνοείτε το περιβάλλον (θεσμικό, διοικητικό, πολιτικό, ιστορικό, πολιτισμικό κ.ο.κ.) εντός του οποίου νομοθετείτε. Ιδίως, εάν, όπως διατυμπανίζετε, θέλετε να το αλλάξετε. Όμως, προφανώς και δεν το αγνοείτε. Γι' αυτό και, προφανέστατα, οι πραγματικοί στόχοι της συγκεκριμένης παρέμβασής σας είναι εντελώς άλλοι από αυτούς που διακηρύσσετε.
Διακηρύσσετε την αξιοκρατία, ενώ θεσμοθετείτε απευθείας αναθέσεις και συνεντεύξεις. Μην κουράζεστε λοιπόν, να πείσετε κανέναν. Ξέρετε, αυτά μαζί δεν πάνε ούτε στην επιστήμη, ούτε στο μυαλό μας, ούτε και στο δικό σας.
Ευχαριστώ προκαταβολικά τους διαχειριστές για την δημοσίευση του σχολίου μου.
Τα πράγματα είναι εντελώς απλά: 1. Τα πτυχία χρειάζονται αλλά δεν αρκούν από μόνα τους. Θα έχουμε για προϊσταμένους - και μάλιστα στα Υπουργεία!! - αστοιχείωτους ανθρώπους που δεν ξέρουν στοιχειωδώς μια ξένη γλώσσα, υπολογιστές, το κοινοτικώς νομοθετείν, τον κύκλο μιας δημόσιας πολιτικής? Αν έφαγες τα χρόνια σου στα θρανία και στην μελέτη, επένδυσες στη γνώση και στην προσωπική σου ανάπτυξη αυτό σε συνοδεύει και σε χαρακτηρίζει (δεν είναι "στατικό"). Είσαι ο ίδιος άνθρωπος εάν απλά έχεις ένα πτυχίο και ο ίδιος εάν έχεις μεταπτυχιακές σπουδές, ειδικές γνώσεις, επιμορφώσεις, δημοσιεύσεις κλπ? Το δημόσιο δεν πρέπει αυτό να το εκμεταλλευτεί? Άρα, δεν πρέπει και να αποτιμήσει τα επαγγελματικά, τεχνικά, ακαδημαϊκά προσόντα με συγκεκριμένη βαρύτητα?? 2. Η γραπτή εξέταση είναι αναγκαία για να διαπιστωθεί ότι πράγματι ο υποψήφιος προϊστάμενος ξέρει τα οριζόντια θέματα διοικητικής επιστήμης και δημόσιας πολιτικής που θα κληθεί να εφαρμόσει(ανεξαρτήτως των λοιπών σπουδών του και προσόντων του). 3. Η συνέντευξη (δομημένη, δημόσια κλπ) επίσης χρειάζεται, πλην όμως έχει από τη φύση της αδυναμίες και, ιδίως στην Ελλάδα, την έχουμε δοκιμάσει επί σειρά ετών και έχει αποδειχτεί εργαλείο λαθροχειρίας. Δεν υπάρχει, δικαιολογημένα, η αναγκαία εμπιστοσύνη και δεν μπορείς να την επαναφέρεις με τρόπο ισοπεδωτικό έναντι των άλλων δύο κριτηρίων. Ναι, όταν κυβερνούν ως κομματάρχες του 4-2-1, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, λυπούμεθα αυτή είναι η πραγματικότητα που έχετε διαμορφώσει και εντός αυτής μας έχετε αναγκάσει να ζούμε και να εργαζόμαστε. Χρειάζεται λοιπόν ένας συνδυασμός των τριών αυτών κριτηρίων. Μόνο που αυτό ισχύει ήδη (ν. 3839/10) και, προφανώς, δεν σας αρέσει. Πάμε να δούμε τί σας αρέσει: Το Υπουργείο μας λέει ότι του αρκεί, μεταβατικά, μόνη απόφαση Υπουργού. Δηλαδή, θα διορίσει ο κάθε Υπουργός όποιον θέλει. Τόσο απλά και ... αξιοκρατικά! Ερώτηση: πχ οι θέσεις των Τμηματαρχών σε όλα τα Υπουργεία που θα οριστούν με αυτόν τον τρόπο, πότε θα προκηρυχθούν? Εννοώ όλες οι θέσεις, όχι απλά των υποστηρικτικών δομών (οι οποίες θα προκηρυχθούν - λέει - γρηγορότερα από τις άλλες). Συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, κοστολογημένο, δεσμευτικό για τις Υπηρεσίες, με άλλα λόγια, αξιόπιστο, υπάρχει? Ρητορικό ερώτημα, δυστυχώς. Επιπλέον, όποτε και εάν, εν πάσει περιπτώσει, εφαρμοστεί το πάγιο σύστημα που προτείνει τώρα το Υπουργείο, κυρίαρχο κριτήριο θα είναι η συνέντευξη. Συγγνώμη, αλλά διοικείτε την ελληνική Διοίκηση, όχι την γαλλική. Επίσης, μας κυβερνά το ελληνικό πολιτικό σύστημα όχι πχ το βελγικό. Κοινώς, δεν μπορείτε να αγνοείτε το περιβάλλον (θεσμικό, διοικητικό, πολιτικό, ιστορικό, πολιτισμικό κ.ο.κ.) εντός του οποίου νομοθετείτε. Ιδίως, εάν, όπως διατυμπανίζετε, θέλετε να το αλλάξετε. Όμως, προφανώς και δεν το αγνοείτε. Γι' αυτό και, προφανέστατα, οι πραγματικοί στόχοι της συγκεκριμένης παρέμβασής σας είναι εντελώς άλλοι από αυτούς που διακηρύσσετε. Διακηρύσσετε την αξιοκρατία, ενώ θεσμοθετείτε απευθείας αναθέσεις και συνεντεύξεις. Μην κουράζεστε λοιπόν, να πείσετε κανέναν. Ξέρετε, αυτά μαζί δεν πάνε ούτε στην επιστήμη, ούτε στο μυαλό μας, ούτε και στο δικό σας. Ευχαριστώ προκαταβολικά τους διαχειριστές για την δημοσίευση του σχολίου μου.