Διαβάζοντας μερικά από τα προαναφερθέντα σχόλια θα ήθελα να επισημάνω οτι το Δημόσιο δεν μοιάζει και δεν θα μπορούσε να μοιάσει με μια κοινή ιδιωτική επιχείριση.
Σε μια ιδιωτική επιχείρηση ο εργοδότης είναι "αφεντικό". Δεν προσλαμβάνει αξιοκρατικά. Ούτε ψάχνει πάντα για τον καλύτερο. Ψάχνει για την καλύτερη σχέση απόδοσης - κόστους.
Το δημόσιο πρέπει να λειτουργεί αξιοκρατικά και να αποτελεί πρότυπο καθε μορφής εργασίας. Γιατί η γυναίκα του καίσαρα πρέπει και να είναι και να φαίνεται τίμια. Η συνέντευξη δεν διασφαλίζει την αξιοκρατία.
Οφείλει να διασφαλίσει ήρεμο πνεύμα συνεργασίας ανάμεσα σε υφισταμένους και προισταμένους για το καλό του φορέα που είναι το καλό όλης της κοινωνίας. Ο προιστάμενος θα πρέπει να είναι σεβαστός και αγαπητός από τους υφισταμένους και να αξιολογείται από αυτούς.
Ίσως ένα ποσοστό της επιλογής προισταμένου θα έπρεπε να δίδεται από αυτούς.
Οι γραπτές εξετάσεις έχουν σημεία αξιοκρατίας... Αλλά έτσι ουσιαστικά το ίδιο το κράτος αμφισβητεί το ίδιο το εκπαιδευτικό του σύστημα. Όταν αμφισβητείς την αξία του πτυχιούχου, του μεταπτυχιακού ή του διδακτορικού που παράγουν τα πανεπιστήμια της χώρας...
Και ένα τρίτο θέμα. Για ποιον ακριβώς λόγο θα πρέπει οι υποψήφιοι προιστάμενοι τμήματος να είναι μονο του ιδίου φορέα; Γιατί να στερείτε η δυνατότητα από υπαλλήλους όλου του δημόσιου τομέα, συναφούς εμπειρίας και ίσως καλύτερων προσόντων?
Διαβάζοντας μερικά από τα προαναφερθέντα σχόλια θα ήθελα να επισημάνω οτι το Δημόσιο δεν μοιάζει και δεν θα μπορούσε να μοιάσει με μια κοινή ιδιωτική επιχείριση. Σε μια ιδιωτική επιχείρηση ο εργοδότης είναι "αφεντικό". Δεν προσλαμβάνει αξιοκρατικά. Ούτε ψάχνει πάντα για τον καλύτερο. Ψάχνει για την καλύτερη σχέση απόδοσης - κόστους. Το δημόσιο πρέπει να λειτουργεί αξιοκρατικά και να αποτελεί πρότυπο καθε μορφής εργασίας. Γιατί η γυναίκα του καίσαρα πρέπει και να είναι και να φαίνεται τίμια. Η συνέντευξη δεν διασφαλίζει την αξιοκρατία. Οφείλει να διασφαλίσει ήρεμο πνεύμα συνεργασίας ανάμεσα σε υφισταμένους και προισταμένους για το καλό του φορέα που είναι το καλό όλης της κοινωνίας. Ο προιστάμενος θα πρέπει να είναι σεβαστός και αγαπητός από τους υφισταμένους και να αξιολογείται από αυτούς. Ίσως ένα ποσοστό της επιλογής προισταμένου θα έπρεπε να δίδεται από αυτούς. Οι γραπτές εξετάσεις έχουν σημεία αξιοκρατίας... Αλλά έτσι ουσιαστικά το ίδιο το κράτος αμφισβητεί το ίδιο το εκπαιδευτικό του σύστημα. Όταν αμφισβητείς την αξία του πτυχιούχου, του μεταπτυχιακού ή του διδακτορικού που παράγουν τα πανεπιστήμια της χώρας... Και ένα τρίτο θέμα. Για ποιον ακριβώς λόγο θα πρέπει οι υποψήφιοι προιστάμενοι τμήματος να είναι μονο του ιδίου φορέα; Γιατί να στερείτε η δυνατότητα από υπαλλήλους όλου του δημόσιου τομέα, συναφούς εμπειρίας και ίσως καλύτερων προσόντων?