Ο προτεινόμενος τρόπος καθορισμού δράσεων στο πλαίσιο μιας υπηρεσίας και αξιολόγησης της απόδοσης των υπαλλήλων αυτής, σε σχέση με την αποτελεσματικότητα που επιδεικνύουν στην καθημερινή τους εργασία, πάσχει από πολλές πλευρές, κάτι που στην ουσία τον καθιστά πλήρως ανεφάρμοστο, στην ελληνική δημόσια διοίκηση. Στην καθημερινή διοικητική πραγματικότητα είναι απολύτως αδύνατος ο καθορισμός των δράσεων των υπαλλήλων, έτσι όπως περιγράφεται στο συγκεκριμένο άρθρο. Επίσης, η ορολογία που χρησιμοποιείται (π.χ. παραδοτέα) είναι τουλάχιστον ατυχής και δημιουργεί απόλυτη σύγχυση. Τέλος, λείπει κάθε αναφορά σε ποσοτικοποίηση των αποτελεσμάτων και στον καθορισμό μετρήσιμων δεικτών απόδοσης, βάσει των οποίων μπορεί να κριθεί η αποτελεσματικότητα ενός υπαλλήλου. Γενικά, το άρθρο αυτό φαίνεται να έχει συνταχθεί από στελέχη που δεν έχουν σαφή εικόνα της πραγματικότητας της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Επαναλαμβάνουμε ότι πρέπει απαραίτητα να προηγηθεί η εφαρμογή συστήματος στοχοθεσίας και μέτρησης της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας ενός φορέα, βάσει δεικτών και στη συνέχεια να επιχειρηθεί η αξιολόγηση της συνεισφοράς των υπαλλήλων του φορέα (σε όποια ιεραρχική βαθμίδα και αν ανήκουν) στην επίτευξη των στόχων, αφού πρώτα εντοπιστούν οι αντικειμενικοί (εσωτερικοί και εξωτερικοί) παράγοντες που επηρεάζουν την λειτουργία του φορέα (π.χ. πολιτικές αλλαγές, έλλειψη σαφούς καθοδήγησης, έλλειψη προσωπικού, έλλειψη απαιτούμενων πόρων, τεχνολογική και άλλη υποδομή κ.α.).
Ο προτεινόμενος τρόπος καθορισμού δράσεων στο πλαίσιο μιας υπηρεσίας και αξιολόγησης της απόδοσης των υπαλλήλων αυτής, σε σχέση με την αποτελεσματικότητα που επιδεικνύουν στην καθημερινή τους εργασία, πάσχει από πολλές πλευρές, κάτι που στην ουσία τον καθιστά πλήρως ανεφάρμοστο, στην ελληνική δημόσια διοίκηση. Στην καθημερινή διοικητική πραγματικότητα είναι απολύτως αδύνατος ο καθορισμός των δράσεων των υπαλλήλων, έτσι όπως περιγράφεται στο συγκεκριμένο άρθρο. Επίσης, η ορολογία που χρησιμοποιείται (π.χ. παραδοτέα) είναι τουλάχιστον ατυχής και δημιουργεί απόλυτη σύγχυση. Τέλος, λείπει κάθε αναφορά σε ποσοτικοποίηση των αποτελεσμάτων και στον καθορισμό μετρήσιμων δεικτών απόδοσης, βάσει των οποίων μπορεί να κριθεί η αποτελεσματικότητα ενός υπαλλήλου. Γενικά, το άρθρο αυτό φαίνεται να έχει συνταχθεί από στελέχη που δεν έχουν σαφή εικόνα της πραγματικότητας της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Επαναλαμβάνουμε ότι πρέπει απαραίτητα να προηγηθεί η εφαρμογή συστήματος στοχοθεσίας και μέτρησης της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας ενός φορέα, βάσει δεικτών και στη συνέχεια να επιχειρηθεί η αξιολόγηση της συνεισφοράς των υπαλλήλων του φορέα (σε όποια ιεραρχική βαθμίδα και αν ανήκουν) στην επίτευξη των στόχων, αφού πρώτα εντοπιστούν οι αντικειμενικοί (εσωτερικοί και εξωτερικοί) παράγοντες που επηρεάζουν την λειτουργία του φορέα (π.χ. πολιτικές αλλαγές, έλλειψη σαφούς καθοδήγησης, έλλειψη προσωπικού, έλλειψη απαιτούμενων πόρων, τεχνολογική και άλλη υποδομή κ.α.).