Μια πολύ μεγάλη κατηγορία υπαλλήλων, διαθέτει τίτλους σπουδών ανώτερης εκπαιδευτικής βαθμίδας, από αυτή που υπηρετεί (π.χ. υπάλληλος ΔΕ κατέχει τίτλο σπουδών ΤΕ ή ΠΕ). Επειδή όμως οι οργανισμοί είναι πεπαλαιωμένοι και ΔΕΝ προβλέπουν την ειδικότητα του πτυχίου, τα υπηρεσιακά συμβούλια απορρίπτουν συλλήβδην τις αιτήσεις μετατάξεως σε ανώτερη κατηγορία, με το σκεπτικό ότι η ειδικότητα του πτυχίου δεν υπάρχει στον οργανισμό (άσχετα αν το Π.Δ. 50 - προσοντολόγιο - δέχεται ΚΑΘΕ τίτλο σπουδών, ειδικά σε διοικητικές θέσεις). Ακόμα χειρότερα, τα υπηρεσιακά δεν εγκρίνουν μετατάξεις σε ανώτερη κατηγορία σε άλλες υπηρεσίες, οι οποίες έχουν οργανισμό με την ακριβή περιγραφή της θέσεως εργασίας (τίτλος σπουδών), αποστερώντας έτσι τη μισθολογική και υπηρεσιακή ανέλιξη και εξέλιξη του υπαλλήλου. Με τον τρόπο αυτό, υπάλληλοι υψηλών μορφωτικών επιδόσεων, που είτε έχουν, είτε στη διάρκεια της υπηρεσιακής τους καριέρας αγωνίστηκαν, κοπίασαν και εξακολουθούν να κοπιάζουν, για να αποκτήσουν ένα η περισσότερα πτυχία, απαξιώνονται και μένουν σε αχρηστία, αντί να ιεραρχούνται βάσει της μορφωτικής τους εξέλιξης.Πρόκειται για μια χρόνια κακοδαιμονία του δημοσίου, που κατατάσσει αυτόματα σε πάγια στασιμότητα ανθρώπους που κοπιάζουν, για να αποκτήσουν εφόδια που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη εξέλιξη, την ανάπτυξη και τη βελτίωση του δημόσιου τομέα. Ακόμα χειρότερα, κατά καιρούς διενεργούνται διαγωνισμοί για την πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού και προσλαμβάνονται υπάλληλοι, με διαφορετική ευνοούμενη βαθμολογική εξέλιξη, με αποτέλεσμα την ανισότητα μεταξύ των υπαλλήλων που κατέχουν όμοια πτυχία. Αντιθέτως, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι ήδη πτυχιούχοι υπάλληλοι, επιφέροντας σημαντικό κέρδος στον οικονομικό προϋπολογισμό του κράτους. Τέτοιοι υπάλληλοι, ούτε καν ιεραρχούνται βάσει της συνθετότητας και της πολυπλοκότητας των δεξιοτήτων τους και εγκλωβίζονται στα καθημερινά καθήκοντα που τους είχαν από την αρχή ανατεθεί, στερούμενοι μάλιστα της βαθμολογικής εξέλιξης τους. Πρόκειται για μια ανισότητα, μια χρόνια κατάφωρη αδικία που θα πρέπει πάψει.
Π Ρ Ο Τ Α Σ Η : η άμεση και εκ νέου ενεργοποίηση της κατάλληλης νομοθεσίας που ήδη υπάρχει (Ν.2190/1994 άρθρο 32 παρ. 11), έστω σε προσωποπαγείς θέσεις.
Ευχαριστώ πολύ για το φιλόξενο βήμα που δίνεται προς τους ενδιαφερομένους υπαλλήλους.
Μια πολύ μεγάλη κατηγορία υπαλλήλων, διαθέτει τίτλους σπουδών ανώτερης εκπαιδευτικής βαθμίδας, από αυτή που υπηρετεί (π.χ. υπάλληλος ΔΕ κατέχει τίτλο σπουδών ΤΕ ή ΠΕ). Επειδή όμως οι οργανισμοί είναι πεπαλαιωμένοι και ΔΕΝ προβλέπουν την ειδικότητα του πτυχίου, τα υπηρεσιακά συμβούλια απορρίπτουν συλλήβδην τις αιτήσεις μετατάξεως σε ανώτερη κατηγορία, με το σκεπτικό ότι η ειδικότητα του πτυχίου δεν υπάρχει στον οργανισμό (άσχετα αν το Π.Δ. 50 - προσοντολόγιο - δέχεται ΚΑΘΕ τίτλο σπουδών, ειδικά σε διοικητικές θέσεις). Ακόμα χειρότερα, τα υπηρεσιακά δεν εγκρίνουν μετατάξεις σε ανώτερη κατηγορία σε άλλες υπηρεσίες, οι οποίες έχουν οργανισμό με την ακριβή περιγραφή της θέσεως εργασίας (τίτλος σπουδών), αποστερώντας έτσι τη μισθολογική και υπηρεσιακή ανέλιξη και εξέλιξη του υπαλλήλου. Με τον τρόπο αυτό, υπάλληλοι υψηλών μορφωτικών επιδόσεων, που είτε έχουν, είτε στη διάρκεια της υπηρεσιακής τους καριέρας αγωνίστηκαν, κοπίασαν και εξακολουθούν να κοπιάζουν, για να αποκτήσουν ένα η περισσότερα πτυχία, απαξιώνονται και μένουν σε αχρηστία, αντί να ιεραρχούνται βάσει της μορφωτικής τους εξέλιξης.Πρόκειται για μια χρόνια κακοδαιμονία του δημοσίου, που κατατάσσει αυτόματα σε πάγια στασιμότητα ανθρώπους που κοπιάζουν, για να αποκτήσουν εφόδια που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη εξέλιξη, την ανάπτυξη και τη βελτίωση του δημόσιου τομέα. Ακόμα χειρότερα, κατά καιρούς διενεργούνται διαγωνισμοί για την πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού και προσλαμβάνονται υπάλληλοι, με διαφορετική ευνοούμενη βαθμολογική εξέλιξη, με αποτέλεσμα την ανισότητα μεταξύ των υπαλλήλων που κατέχουν όμοια πτυχία. Αντιθέτως, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι ήδη πτυχιούχοι υπάλληλοι, επιφέροντας σημαντικό κέρδος στον οικονομικό προϋπολογισμό του κράτους. Τέτοιοι υπάλληλοι, ούτε καν ιεραρχούνται βάσει της συνθετότητας και της πολυπλοκότητας των δεξιοτήτων τους και εγκλωβίζονται στα καθημερινά καθήκοντα που τους είχαν από την αρχή ανατεθεί, στερούμενοι μάλιστα της βαθμολογικής εξέλιξης τους. Πρόκειται για μια ανισότητα, μια χρόνια κατάφωρη αδικία που θα πρέπει πάψει. Π Ρ Ο Τ Α Σ Η : η άμεση και εκ νέου ενεργοποίηση της κατάλληλης νομοθεσίας που ήδη υπάρχει (Ν.2190/1994 άρθρο 32 παρ. 11), έστω σε προσωποπαγείς θέσεις. Ευχαριστώ πολύ για το φιλόξενο βήμα που δίνεται προς τους ενδιαφερομένους υπαλλήλους.