Η Δημόσια Διοίκηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Θα μπορούσαμε να πούμε αρκετά και να ρίξουμε ευθύνες σε πολλούς, αλλά μήπως όλοι μαζί βοηθήσαμε, στην υποβάθμισή της; Όμως θα πρέπει σε πρώτη προτεραιότητα να βάλουμε τη διάσωσή της ή ακόμα την αναγέννησή της. Πολλές φορές όταν φτάσεις στο χειρότερο σημείο στον «πάτο» όπως απλά αναφέρει ο λαός μας, σου δίνονται δύο δυνατότητες και μία από αυτές είναι με όλη σου τη δύναμη να σηκωθείς ψηλά.
Πολλοί από εμάς που αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος αυτού αναρωτιόμαστε, για το ρόλο μας, για τη συμβολή μας στην επίτευξη των στόχων, ίσως και για τη ματαιότητα όλων. Τι είναι αυτά που σε πρώτη φάση παρατηρούμε;
1) Την πολυνομία. Νόμοι και ξανά νόμοι, που δεν καλύπτουν τους προηγούμενους και που χρειάζονται διευκρινιστικές, τροποποιητικές, Διατάγματα, Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και χίλια δύο ακόμα που πραγματικά σε φέρνουν στην απόγνωση. Το νομικό τμήμα της εκάστοτε υπηρεσίας αρκετές φορές βρίσκεται στη πρώτη γραμμή για να αποφανθεί για τα αυτονόητα.
2) Επιλεκτική εφαρμογή των νόμων και των διατάξεων, διότι η πολυνομία φέρνει ασάφεια και δίνει την δυνατότητα στον ενεργούντα να πράξει κατά το δοκούν. Έχουμε υπηρεσίες να ενεργούν για την ίδια υπόθεση με διαφορετικό τρόπο που είναι δια μέτρου αντίθετος και να έχουν και η δύο αυτές υπηρεσίες θετική εξέλιξη. Έχουμε αρνητικές ή θετικές αποφάσεις από Επιτρόπους Ελεγκτικού Συνεδρίου σε διαφορετικές περιφέρειες για την επίλυση του ίδιου προβλήματος.
3) Αδυναμία αξιολόγησης εργατικού δυναμικού. Έχουμε αξιόλογο μόνιμο ή αορίστου χρόνου εργατικό δυναμικό, που βρίσκεται παροπλισμένο διότι δεν ανήκει σε κάποιο κόμμα και δεν του δίνεται η δυνατότητα πρωτοβουλίας και εξέλιξης.
4) Έχουμε επίσης αξιόλογο εργατικό προσωπικό που είχε την ατυχία να προσέλθει στον δημόσιο τομέα με Σύμβασή Μίσθωσής Έργου, ενώ καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Που έχει καταθέσει Αγωγή Ασφαλιστικών Μέτρων και που εκκρεμεί η τελεσίδική απόφαση του. Ξέρετε πόσος κόσμος βρίσκεται με αναβολές χρόνων;
5) Αυθαίρετη σύναψη συμβάσεων μίσθωσης ακινήτων.
6) Ανεκμετάλλευτη δημόσια περιουσία, είτε έχει να κάνει με γήπεδα, στάδια, αγροτεμάχια, που απλά μένει στο κτηματολόγιο και χαρακτηρίζεται Δημόσια στους τύπους.
Δε θα ήθελα να κουράσω κανέναν περισσότερο, γιατί ήδη έχω υπερβεί το χώρο και το χρόνο σας. Απλά όταν πρωτοδιορίστηκα και προερχόμενη από το ιδιωτικό τομέα είχα πολλά όνειρα, τώρα απλά ελπίδες κάνοντας πάντα την αυτοκριτική μου.
Αυτό που με δυναμώνει είναι ένα ρητό φιλόσοφού που έζησε πολλούς αιώνες πριν και λέει: «Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα» Λάο Τσε.
Η Δημόσια Διοίκηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Θα μπορούσαμε να πούμε αρκετά και να ρίξουμε ευθύνες σε πολλούς, αλλά μήπως όλοι μαζί βοηθήσαμε, στην υποβάθμισή της; Όμως θα πρέπει σε πρώτη προτεραιότητα να βάλουμε τη διάσωσή της ή ακόμα την αναγέννησή της. Πολλές φορές όταν φτάσεις στο χειρότερο σημείο στον «πάτο» όπως απλά αναφέρει ο λαός μας, σου δίνονται δύο δυνατότητες και μία από αυτές είναι με όλη σου τη δύναμη να σηκωθείς ψηλά. Πολλοί από εμάς που αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος αυτού αναρωτιόμαστε, για το ρόλο μας, για τη συμβολή μας στην επίτευξη των στόχων, ίσως και για τη ματαιότητα όλων. Τι είναι αυτά που σε πρώτη φάση παρατηρούμε; 1) Την πολυνομία. Νόμοι και ξανά νόμοι, που δεν καλύπτουν τους προηγούμενους και που χρειάζονται διευκρινιστικές, τροποποιητικές, Διατάγματα, Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και χίλια δύο ακόμα που πραγματικά σε φέρνουν στην απόγνωση. Το νομικό τμήμα της εκάστοτε υπηρεσίας αρκετές φορές βρίσκεται στη πρώτη γραμμή για να αποφανθεί για τα αυτονόητα. 2) Επιλεκτική εφαρμογή των νόμων και των διατάξεων, διότι η πολυνομία φέρνει ασάφεια και δίνει την δυνατότητα στον ενεργούντα να πράξει κατά το δοκούν. Έχουμε υπηρεσίες να ενεργούν για την ίδια υπόθεση με διαφορετικό τρόπο που είναι δια μέτρου αντίθετος και να έχουν και η δύο αυτές υπηρεσίες θετική εξέλιξη. Έχουμε αρνητικές ή θετικές αποφάσεις από Επιτρόπους Ελεγκτικού Συνεδρίου σε διαφορετικές περιφέρειες για την επίλυση του ίδιου προβλήματος. 3) Αδυναμία αξιολόγησης εργατικού δυναμικού. Έχουμε αξιόλογο μόνιμο ή αορίστου χρόνου εργατικό δυναμικό, που βρίσκεται παροπλισμένο διότι δεν ανήκει σε κάποιο κόμμα και δεν του δίνεται η δυνατότητα πρωτοβουλίας και εξέλιξης. 4) Έχουμε επίσης αξιόλογο εργατικό προσωπικό που είχε την ατυχία να προσέλθει στον δημόσιο τομέα με Σύμβασή Μίσθωσής Έργου, ενώ καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Που έχει καταθέσει Αγωγή Ασφαλιστικών Μέτρων και που εκκρεμεί η τελεσίδική απόφαση του. Ξέρετε πόσος κόσμος βρίσκεται με αναβολές χρόνων; 5) Αυθαίρετη σύναψη συμβάσεων μίσθωσης ακινήτων. 6) Ανεκμετάλλευτη δημόσια περιουσία, είτε έχει να κάνει με γήπεδα, στάδια, αγροτεμάχια, που απλά μένει στο κτηματολόγιο και χαρακτηρίζεται Δημόσια στους τύπους. Δε θα ήθελα να κουράσω κανέναν περισσότερο, γιατί ήδη έχω υπερβεί το χώρο και το χρόνο σας. Απλά όταν πρωτοδιορίστηκα και προερχόμενη από το ιδιωτικό τομέα είχα πολλά όνειρα, τώρα απλά ελπίδες κάνοντας πάντα την αυτοκριτική μου. Αυτό που με δυναμώνει είναι ένα ρητό φιλόσοφού που έζησε πολλούς αιώνες πριν και λέει: «Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα» Λάο Τσε.