Για να έχει κανείς συγκεκριμένη και χρήσιμη εντέλει άποψη θα πρέπει να υπάρχει σαφής ιεράρχηση των ενεργειών (το αποτέλεσμα εξαρτάται όπως σε όλα τα έργα από το ποιοί ακριβώς, πότε ακριβώς και με τι στόχο και με πόσο κόστος θα αξιολογήσουν). Πώς να κρίνει κανείς την αξιολόγηση θεωρητικά όταν μάλιστα δεν είναι καν πιστοποιημένη και δεν ακολουθεί έστω ένα μοντέλο αυτοβελτιούμενο? Οι θεωρίες μας έχουν λείψει ή οι ιδέες? Πότε ακριβώς θα εφαρμοστεί? μετά την αναμόρφωση του δημόσιου τομέα όπου οι αναξιοκρατικές (το λιγότερο) διοικήσεις αποφασίζουν ποιές δ/νσεις και τμήματα είναι απαραίτητα (σε ποιόν??? στους πολίτες ή στους πελάτες και στους κολλητούς τους???) ή μήπως μετά το τέστ 80 ερωτήσεων που θα κληθώ να απαντήσω και εγώ με τα πτυχία, την επιμόρφωση, την προϋπηρεσία στο αντικείμενο (ναι στο αντικείμενο!!! και στον ιδιωτικό τομέα), τις ξένες γλώσσες κλπ. και την αντικειμενική και αξιοκρατική πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ μαζί με τα κολλητάρια, τους άεργους προϊσταμένους και τους βαθιά αλλοτριωμένους απο την έλλειψη της παραμικρής σχέσης με την έννοια της αξιολόγησης και της αποδοτικότητας (σε κάτι που αποτελεί ζητούμενο και όχι απόδοση ιδίου οφέλους) και που το πιθανότερο να μην είναι καν αδιάβλητο? Θα πρότεινα για αρχή απλό σύστημα αξιολόγησης (π.χ. σύστημα αξιολόγησης για προσλήψεις στην ευρωπαϊκή ένωση) μόνο που θα πρέπει να αποσκοπεί στην ριζική αλλαγή ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. Αυτή η αξιολογημένη διοίκηση (είθε, μακάρι και άμποτε!) θα κάνει όλα τα άλλα...
Για να έχει κανείς συγκεκριμένη και χρήσιμη εντέλει άποψη θα πρέπει να υπάρχει σαφής ιεράρχηση των ενεργειών (το αποτέλεσμα εξαρτάται όπως σε όλα τα έργα από το ποιοί ακριβώς, πότε ακριβώς και με τι στόχο και με πόσο κόστος θα αξιολογήσουν). Πώς να κρίνει κανείς την αξιολόγηση θεωρητικά όταν μάλιστα δεν είναι καν πιστοποιημένη και δεν ακολουθεί έστω ένα μοντέλο αυτοβελτιούμενο? Οι θεωρίες μας έχουν λείψει ή οι ιδέες? Πότε ακριβώς θα εφαρμοστεί? μετά την αναμόρφωση του δημόσιου τομέα όπου οι αναξιοκρατικές (το λιγότερο) διοικήσεις αποφασίζουν ποιές δ/νσεις και τμήματα είναι απαραίτητα (σε ποιόν??? στους πολίτες ή στους πελάτες και στους κολλητούς τους???) ή μήπως μετά το τέστ 80 ερωτήσεων που θα κληθώ να απαντήσω και εγώ με τα πτυχία, την επιμόρφωση, την προϋπηρεσία στο αντικείμενο (ναι στο αντικείμενο!!! και στον ιδιωτικό τομέα), τις ξένες γλώσσες κλπ. και την αντικειμενική και αξιοκρατική πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ μαζί με τα κολλητάρια, τους άεργους προϊσταμένους και τους βαθιά αλλοτριωμένους απο την έλλειψη της παραμικρής σχέσης με την έννοια της αξιολόγησης και της αποδοτικότητας (σε κάτι που αποτελεί ζητούμενο και όχι απόδοση ιδίου οφέλους) και που το πιθανότερο να μην είναι καν αδιάβλητο? Θα πρότεινα για αρχή απλό σύστημα αξιολόγησης (π.χ. σύστημα αξιολόγησης για προσλήψεις στην ευρωπαϊκή ένωση) μόνο που θα πρέπει να αποσκοπεί στην ριζική αλλαγή ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. Αυτή η αξιολογημένη διοίκηση (είθε, μακάρι και άμποτε!) θα κάνει όλα τα άλλα...