Τροποποίηση του ν. 3861/2010 «Ενίσχυση της διαφάνειας με την υποχρεωτική ανάρτηση νόμων και πράξεων των κυβερνητικών, διοικητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο διαδίκτυο «Πρόγραμμα Διαύγεια» και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 112/Α΄/13.07.2010), όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 4057/2012 (ΦΕΚ Α΄ 54)
1. Το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής:
«Οι ρυθμίσεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται επίσης και σε πράξεις ή αποφάσεις που εκδίδουν όργανα, στα οποία τα αναφερόμενα στην παράγραφο αυτή όργανα έχουν χορηγήσει εξουσιοδότηση προς υπογραφή ή έχουν μεταβιβάσει αρμοδιότητα καθώς και οποιοδήποτε όργανο έχει από το νόμο την αρμοδιότητα έκδοσης πράξεων που υπάγονται στις ρυθμίσεις του νόμου αυτού.»
2. H περίπτωση 6 της παραγράφου 4 του άρθρου 2 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής:
«6) οι προϋπολογισμοί, απολογισμοί, ισολογισμοί των φορέων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος νόμου»
3. Στην παρ. 4 του άρθρου 2 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), προστίθεται περ. 6α ως εξής:
«6α) οι πράξεις της ανάληψης υποχρέωσης δαπάνης, της απόφασης έγκρισης δαπάνης και της οριστικοποίησης της πληρωμής που περιέχει το ακριβές ποσό που θα πληρωθεί για κάθε επιμέρους δαπάνη των φορέων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος νόμου.
4. Η παρ. 2 άρθρου 4 Ν. 3861/2010 αντικαθίσταται ως εξής:
«2. Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 ισχύουν από την ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις».
5. Στο άρθρο 4 προστίθεται παρ. 5 ως εξής:
«5. Οι πράξεις που είναι αναρτημένες στο διαδίκτυο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1 έως 6 του παρόντος νόμου, έχουν ισχύ ακριβούς αντιγράφου. Αρκεί η επίκληση του ΑΔΑ για την αυτεπάγγελτη αναζήτηση των αναρτημένων πράξεων, τόσο κατά τη διεκπεραίωση υποθέσεων των διοικουμένων, όσο και κατά την επικοινωνία μεταξύ των φορέων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος νόμου.»
6. Η παράγραφος 4 του άρθρου 4 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής:
«4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το τελευταίο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο.»
7. Η παράγραφος 2 του άρθρου 6 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής:
«2. Η Υπηρεσία Ανάπτυξης Πληροφορικής (Υ.Α.Π.) του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης είναι αρμόδια για τον επιχειρησιακό συντονισμό και τη διαχείριση της εφαρμογής του Προγράμματος Διαύγεια στους φορείς που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος νόμου.».
8. Η παράγραφος 4 του άρθρου 6 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής:
«4. Η Υπηρεσία Ανάπτυξης Πληροφορικής (Υ.Α.Π.) του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης έχει την ευθύνη της λειτουργίας του κεντρικού δικτυακού τόπου για την ανάρτηση των νόμων και πράξεων καθώς και της τήρησης κεντρικού αρχείου των αναρτημένων νόμων και πράξεων, το οποίο είναι προσιτό σε κάθε ενδιαφερόμενο με ηλεκτρονικά μέσα».
«Προτάσεις επαναδιατύπωσης του άρθρου 20 από το ΥΔΜΗΔ»
Με τις εν γένει προτεινόμενες αλλαγές του Ν. 3861/2010 αποσκοπείται η αντιμετώπιση των ερμηνευτικών και διαχειριστικών ζητημάτων που έχουν προκύψει μέχρι στιγμής κατά την εφαρμογή του νόμου και την υλοποίηση του προγράμματος Διαύγεια από τους φορείς που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του, αλλά και η ενίσχυση της ισχύος των αναρτημένων εγγράφων και της διαφάνειας.
Με την προτεινόμενη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 20 στόχος είναι να υπάρξει ομοιόμορφη ερμηνεία και εφαρμογή του Ν. 3861/2010, ενώ η επιφύλαξη υπέρ των κείμενων διατάξεων και των διαφορετικών προβλέψεων των ίδιων των πράξεων αφορά αποκλειστικά την έναρξη ισχύος της πράξης και όχι την υποχρεωτικότητα της ανάρτησης. Η επιφύλαξη εξασφαλίζει τις ειδικότερες περιπτώσεις κατά τις οποίες ο νομοθέτης ή η ίδια η πράξη προβλέπει διαφορετική έναρξη ισχύος, κάτι που αποτελεί συχνό και νόμιμο φαινόμενο που απαντάται και στους τυπικούς νόμους και στις πράξεις που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Με την τροποποίηση της παρ. 2 άρθρου 4 Ν. 3861/2010 ο νομοθέτης επιθυμεί να προβλέψει ότι, πλην των πράξεων που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, οι λοιπές πράξεις που αναρτώνται στο πρόγραμμα Διαύγεια ισχύουν από την ανάρτησή τους εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στις κείμενες διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις. Έτσι επιλύεται ένα σοβαρό ζήτημα που έχει δημιουργήσει η προηγούμενη διατύπωση της διάταξης σύμφωνα με την οποία οι συγκεκριμένες πράξεις «δεν εκτελούνται εάν δεν έχει προηγηθεί η ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο». Η διατύπωση αυτή είχε δημιουργήσει σημαντικές αμφισβητήσεις όσον αφορά την έναρξη εφαρμογής των συγκεκριμένων πράξεων τόσο από τους φορείς που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής του νόμου όσο και στο νομικό κόσμο της χώρας. Συγκεκριμένα μία μερίδα των εμπλεκόμενων φορέων ισχυρίζεται ότι οι πράξεις ισχύουν από την υπογραφή τους και η ανάρτηση είναι αναγκαίος όρος για την εκτέλεσή τους και άλλοι, όπως και η πρόσφατη γνωμοδότηση ΝΣΚ 46/2013, ότι τα έννομα αποτελέσματά τους αρχίζουν από την ανάρτησή τους στο διαδίκτυο.
Για την περαιτέρω θεσμική θωράκιση του Προγράμματος Διαύγεια, η σχετική διάταξη της παραγράφου 4 προτείνεται να επαναδιατυπωθεί ως κάτωθι:
«Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 αναρτώνται στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο και ισχύουν από την ανάρτησή τους, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά ως προς τον χρόνο έναρξης ισχύος τους σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις.»
Περαιτέρω η ρύθμιση της παραγράφου 6 προτείνεται να αποσυρθεί. Η συγκεκριμένη διάταξη δεν μεταβάλει στην ουσία την πρόβλεψη που υπήρχε στην ισχύουσα νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία: «Ως προς τις πράξεις που δεν δημοσιεύονται καθ` οποιονδήποτε άλλον τρόπο, εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένουτης πράξης ισχύει το τελευταίο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο”.
Κατά τα λοιπά, ως γνωστόν, στις κατά νόμο δημοσιευτέες πράξεις (οι οποίες δημοσιεύονται στο ΦΕΚ, στο κατάστημα της υπηρεσίας, κλπ) η δημοσίευση είναι στοιχείο του υποστατού της πράξης. Η συγκεκριμένη διάταξη επαναλαμβάνει την προηγούμενη ρύθμιση απαλείφοντας την αυτονόητη πρόβλεψη για το καθεστώς των κατά νόμον δημοσιευτέων πράξεων το οποίο ρυθμίζεται στις ειδικές διατάξεις για τη δημοσίευση των διοικητικών πράξεων και την πάγια νομολογία. Σε κάθε περίπτωση η συγκεκριμένη τροποποίηση προτείνεται να απαλειφθεί, ως μη επιφέρουσα ουσιώδη μεταβολή στο ισχύον καθεστώς.
Ζητώ να καταργηθεί η παράγραφος 4 του άρθρου 20 και το άρθρο 6 του ίδιου νομοσχεδίου που ουσιαστικά φέρνει το τέλος της Δι@ύγειας αφού αποσυνδέει την δημοσίευση με την ισχύ κάθε πράξης και υπονομεύει οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρύθμισης προς την κατέυθυνση της διαφάνειας και της έντιμης διακυβέρνησης!!!!!
Η μη έγκαιρη ανάρτηση απόφασης θα επιτρέψει εκ νέου στις υπηρεσίες να κινήσουν διαδικασίες προμήθειας υπηρεσιών ή υλικών χωρίς να έχει γίνει ο τελικός έλεγχος νομιμότητας, διαθέσιμου υπολοίπου στον αντίστοιχο κωδικό του προϋπολογισμού και λοιπά, αλλά μόνο με προφορική εντολή του επικεφαλής αιρετού που θα το έπραττε χωρίς το άγχος της δημόσιας λογοδοσίας. Όποιο «λάθος» προέκυπτε στο κουβάρι της ελληνικής γραφειοκρατίας δεν θα είχε έναν ένοχο, αλλά την κρίση, τη γραφειοκρατία, την παρεξήγηση, την ασυνεννοησία, και λοιπά. Χωρίς τη Δι@ύγεια, οι ευθύνες χάνονται στην «κολοκυθιά».
Με την έγκαιρη ανάρτηση στη Δι@ύγεια, προτού ξεκινήσει οιαδήποτε ενέργεια που γεννάει οικονομικές ή άλλες υποχρεώσεις, η πράξη έχει συγκεκριμένο υπεύθυνο. Σε περίπτωση έκνομης ενέργειας ο τελικός υπογράφων και οι προϊστάμενοι που εισηγήθηκαν θετικά, είναι υπόλογοι. Έτσι, καθίσταται εκ των πραγμάτων μια δυναμική όπου οι υπηρεσίες ελέγχουν τον αιρετό και αντίστροφα. Αυτό πέτυχε το πρόγραμμα, και χθες παραλίγο να ακυρωθεί.
Χωρίς σαφή υπεύθυνο για μία έκνομη δαπάνη, αφού την απορρίψει το Ελεγκτικό Συμβούλιο, ο προμηθευτής θα ενθαρρυνθεί από την υπηρεσία να κινηθεί δικαστικά και (συνηγορούσης της υπηρεσίας) θα πληρωθεί ως γενόμενο έργο με δικαστική απόφαση. Δυστυχώς, χωρίς διοικητικά μέτρα σε συνέχεια της εκδίκασης, αφού το δικαστήριο θα έχει γίνει μόνο για την προσφυγή του προμηθευτή και όχι για την υπόθεση συνολικά.
Σε περίπτωση «άτυπης (προφορικής) ανάληψης υποχρέωσης» καθ’ υπέρβαση του προϋπολογισμού, η διοίκηση ή το διοικητικό συμβούλιο θα εξαναγκαστεί να δεχτεί την αναθεώρηση του προϋπολογισμού, αφού η όποια ένσταση θα οδηγούσε σε νομικές περιπέτειες που ούτε θέλει, ούτε καταλαβαίνει συνήθως ένα ΔΣ αιρετών. Ακόμα κι αν τελικά επεδίωκε κάποιος τη σύγκρουση εντός του ΔΣ, είναι τέτοιοι οι χρόνοι εκδίκασης που, συνδυαζόμενοι με το αβέβαιο της έκβασης, λειτουργούν αποτρεπτικά.
Περιττό να πει κανείς ότι αν υπήρχε η Δι@ύγεια στο άμεσο παρελθόν, δεν θα υπήρχαν Golden Boys/Girls με πενταψήφιες μηνιαίες αποδοχές. Εκτός, αν επιτρεπόταν να αναρτάς άλλο ποσό χωρίς προβλεπόμενη ποινή, αφού το χαρτί που έχεις στο συρτάρι σου ‒το πρωτότυπο‒ υπερισχύει νομικά του αναρτημένου. Το συγκεκριμένο ήταν ασαφές στη διατύπωσή του στον αρχικό νόμο, και δυστυχώς διατηρρείται, κι ας είχε εφαρμοστεί σωστά στην πράξη.
Οπότε, ένας αιρετός θα μπορεί εφεξής να αποφασίσει εν κρυπτώ μια αμφιλεγόμενη δαπάνη σήμερα, να την αφήσει σε εκκρεμότητα όσον αφορά τη Δι@ύγεια μέχρι να ξεχαστεί, και να την αναρτήσει τότε αναγράφοντας ακόμα και λάθος ποσό. Αν το ανακαλύψει κάποιος και το δημοσιοποιήσει (πώς άραγε;) η μόνη απάντηση θα ειναι «μας συγχωρείτε, λάθος». Αν αυτό είναι “πασοκικής προέλευσης κριτική” (σύμφωνα με τις απόψεις του υπουργού στα σημερινά Νέα), τότε η κατάργηση της Δι@γειας τίνος προέλευσης είναι;
Η λύση είναι απλή: «Πρωτότυπο» έγγραφο να θεωρείται μόνο αυτό που φέρει αριθμό ΑΔΑ (πρωτόκολλο ανάρτησης στο Δι@ύγεια). Όποια πληρωμή, υποχρέωση, διοικητική μεταβολή και λοιπά, να είναι νόμιμη μόνο βάσει αυτού και κανενός άλλου εγγράφου. Στην πράξη αυτό γινόταν, παρά την κακή διατύπωση στην αντίστοιχη παράγραφο του αρχικού νόμου. Να γίνει η διευκρίνηση με την τροπολογία, αλλά να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση ‒όχι την αντίστροφη. Αυτό θα σημάνει επίσης ότι δεν θα μπαίνουν πλέον «περιλήψεις» που ουδείς καταλαβαίνει τι αφορούν, ενισχύοντας έτσι τη λογοδοσία και τη διαφάνεια και αποκλείοντας κάθε περίπτωση «λάθους» με οικονομικές αλλά όχι νομικές συνέπειες για τον υπεύθυνο. Απλό δεν είναι;
ΥΓ: Όποιος πρότεινε τη συγκεκριμένη τροπολογία στον υπουργό πρέπει να απομακρυνθεί, είτε επειδή δεν ήξερε το πρακτικό αποτέλεσμα της εισήγησής του, είτε γιατί ήξερε (οπότε τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα). Εκτός αν δεν είναι στον εισηγητή το πρόβλημα.
Ζητώ να καταργηθεί η παράγραφος 4 του άρθρου 20 που αναιρεί την καθολική και υποχρεωτική ανάρτηση διοικητικών πράξεων και υπονομεύει οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρύθμισης προς την κατέυθυνση της διαφάνειας και της έντιμης διακυβέρνησης
Για λόγους «Διαύγειας» δεν είναι δυνατόν να ισχύει μια πράξη χωρίς να έχει προηγουμένως αναρτηθεί. Θα μπορούσε το συγκεκριμένο ζήτημα της παραγράφου 4 του άρθρου 20 να λυθεί με την ακόλουθη διατύπωση:
«…οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 ισχύουν από την ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο, ή από μεταγενέστερη ημερομηνία εάν αυτή ορίζεται σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις»
ώστε να διασφαλιστεί ότι προηγείται η δημοσίευση σε όλες τις περιπτώσεις.
«Με την τροποποίηση της παρ. 2 άρθρου 4 Ν. 3861/2010 ο νομοθέτης επιθυμεί να προβλέψει ότι, πλην των πράξεων που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, οι λοιπές πράξεις που αναρτώνται στο πρόγραμμα Διαύγεια ισχύουν από την ανάρτησή τους εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στις κείμενες διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις. Έτσι επιλύεται ένα σοβαρό ζήτημα που έχει δημιουργήσει η προηγούμενη διατύπωση της διάταξης σύμφωνα με την οποία οι συγκεκριμένες πράξεις «δεν εκτελούνται εάν δεν έχει προηγηθεί η ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο». Η διατύπωση αυτή είχε δημιουργήσει σημαντικές αμφισβητήσεις όσον αφορά την έναρξη εφαρμογής των συγκεκριμένων πράξεων τόσο από τους φορείς που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής του νόμου όσο και στο νομικό κόσμο της χώρας. Συγκεκριμένα μία μερίδα των εμπλεκόμενων φορέων ισχυρίζεται ότι οι πράξεις ισχύουν από την υπογραφή τους και η ανάρτηση είναι αναγκαίος όρος για την εκτέλεσή τους και άλλοι, όπως και η πρόσφατη γνωμοδότηση ΝΣΚ 46/2013, ότι τα έννομα αποτελέσματά τους αρχίζουν από την ανάρτησή τους στο διαδίκτυο.»
Και πως θα λυθεί αυτό το σημαντικό ζήτημα; Δίνοντας την δυνατότητα να ισχύουν οι πράξεις όποτε θελήσει ο συντάκτης τους;
Αυτό δεν είναι λύση, είναι επιδείνωση του προβλήματος.
Λύση είναι να προβλέπεται ρητά ότι η ισχύς και η εκτέλεση των πράξεων ξεκινάει από την ανάρτησή τους στην Διαύγεια.
Συμφωνώ με προηγούμενα να σχόλια:
Η ανανεωμένη πρόταση για την διάταξη της παραγράφου 4 εξακολουθεί να αντιτίθεται στη διαφάνεια αφού επιτρέπει την έναρξη ισχύος αποφάσεων πριν τη δημοσίευσή τους στο Διαδίκτυο.
Προτείνω να τροποποιηθεί ως εξής (με κεφαλαία η προσθήκη):«Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 αναρτώνται στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο και ισχύουν από την ανάρτησή τους, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΡΟ χρόνο έναρξης ισχύος τους σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις.»
Για το 6. Η παράγραφος 4 του άρθρου 4 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), προτείνω να τροποποιηθεί ως εξής:
4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το πρώτο (δηλ. το κείμενο που αναρτήθηκε). Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο, το αργότερο εντός 24 ωρών από την ανάρτησή του. Σε περίπτωση υπέρβασης της προθεσμίας επιβάλλεται πειθαρχική κύρωση.»
Αντι να ενισχυθεί η Διαυγεια εφαρμόζωντας στα αναρτώμενα κείμενα τις συγχρονες τεχνικές αναπτυξης του λογισμικού (bug-tracking, version-control-systems)
βλεπουμε μια οπισθοχώρηση σε παλιοκομματικές τεχνικές με τα γνωστά «παραθυράκια».
Σας υπενθυμιζουμε πως ως πολιτες εχουμε αντίληψη του τι προτείνεται και γιατί, και καταλαβαίνουμε πόσο επικίνδυνες είναι οι αντιλήψεις αυτών που εισηγούνται τέτοιες αλλαγές.
Παρακαλούμε να ανακαλέσετε το άρθρο.
Ζητώ να καταργηθεί η παράγραφος 4 του Άρθρου 20 που καταργεί την ενημέρωση των πολιτών για τις πράξεις του Δημοσίου και επιτρέπει να ισχύσει πράξη του Ελληνικού Δημοσίου χωρίς να αναρτηθεί πρώτα στο Διαδίκτυο, γιατί καταργεί την ουσία της Δι@υγειας.
Όλη η παρ. 4 του αρθρου 20 πρέπει να καταργηθεί και να ισχύει η παλιά διατύπωση, αλλοιώς καταργείται έμμεσα η διαυγεια.
Επίσης να προβλέπεται ότι εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το πρώτο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο, το αργότερο εντός 24 ωρών από την ανάρτησή του.
Αν καταλαβαίνω καλά από την αιτιολογική έκθεση έχουν αναφυεί προβλήματα από την υφιστάμενη πρόβλεψη εκτελεσιμότητας πράξεων μετά την ανάρτησή τους στο διαδίκτυο.
Υποθέτω ότι υπάρχουν τρεις γενικές κατηγορίες τέτοιων πράξεων που δημιουργούν πρόβλημα:
1) Πράξεις που εκτελούνται πριν την ανάρτησή τους στο διαδίκτυο και ενδεχομένως έχουν εκτελεστεί πριν την υπογραφή τους ή κατά νόμο δημοσίευσή τους
2) Πράξεις, που κατά την ημερομηνία υπογραφής τους δεν είναι εκτελέσιμες, δεδομένου ότι δεν πληρούνται τα δημοσιονομικά προαπαιτούμενα, π.χ. ανακατανομή κονδυλίων, πρόσθετες πιστώσεις μη εισέτι εγκεκριμένες, κλπ.
3) Άλλες ειδικές περιπτώσεις.
Είναι αυτά θέματα τροποποίησης του Ν. 3861/2010 ή βελτίωσης του τρόπου έκδοσης πράξεων;;; Και είναι δυνατόν η ανάρτηση ή μη να καθορίζεται από ειδικές διατάξεις (ποιές, ποιός και πότε θα τις βγάλει ή θα τις βγάζει;) ή ακόμη και από κάθε πράξη κατά περίπτωση και κατά το δοκούν;
Διατυπώσεις και αναδιατυπώσεις νομοθετικών διατάξεων δεν είναι ο τρόπος επίλυσης. Μπορεί η αιτιολογική έκθεση να γίνει συγκεκριμένη σε τι αναφέρεται και ποιό είναι το εξουσιοδοτικό εύρος κάθε επιφύλαξης που διατυπώνει η προτεινόμενη τροποποίηση;;; Ο νόμος καλής νομοθέτησης που έχει ψηφίσει η Βουλή εξακολουθεί να ισχύει;
Όσον αφορά στην προσθήκη περίπτωσης 6α στην παρ. 4 του άρθρου 2 του ν.3861/2010,
«6α) οι πράξεις της ανάληψης υποχρέωσης δαπάνης, της απόφασης έγκρισης δαπάνης και της οριστικοποίησης της πληρωμής που περιέχει το ακριβές ποσό που θα πληρωθεί για κάθε επιμέρους δαπάνη των φορέων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος νόμου.»
θα πρέπει να αποσαφηνιστεί τι θεωρείται πράξη «οριστικοποίησης της πληρωμής» και ποιο είναι το αναρτώμενο έγγραφο, καθώς επίσης το είδος πράξης και η θεματική ενότητα καταχώρισης.
Θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν, ότι στους Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού, στην πλειονότητα των περιπτώσεων η ονομαζόμενη «πρόταση ανάληψης υποχρέωσης» δεν αποτελεί εκτελεστή πράξη (και δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα στην υλοποίηση του προϋπολογισμού) καθώς υπόκειται στην έγκριση του αρμόδιου διατάκτη (οικονομική επιτροπή ή δημοτικό συμβούλιο). Συνεπώς δεν υπάρχει σκοπιμότητα ανάρτησής της.
Ο προσδιορισμός – αντιστοίχηση των αναρτώμενων πράξεων κατά είδος πράξης, κρίνεται επίσης απαραίτητος για το σύνολο των αναρτήσεων δεδομένης της δαιδαλώδους νομοθεσίας που διέπει του φορείς.
Να ενισχυθεί η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και στους υπόχρεους φορείς για ανάρτηση να συμπεριληφθούν και τα όλα ανεξαιρέτως τα Επικουρικά Ταμεία ανεξάρτητα δηλαδή απο την νομική τους μορφή (ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, Λογαριασμοι Αλληλοβοηθείας κλπ), αφού η επικουρική ασφάλιση είναι υποχρεωτική και επομένως υποκαθιστούν υποχρεώσεις του δημοσίου. Εκεί σε αυτά τα ταμεία ισχύει η πλήρης ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ. Είναι μεγάλη ευκαιρεία να ενσωματωθεί στο αρθρο 20.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω προς το επισπεύδον τις τροποποιήσεις των διατάξεων του Ν. 3861/2010 Υπουργείο την περίπτωση της παρ. 10 του άρθρου 5 του Ν. 3982/2011.
Κατά τη δημόσια διαβούλευση είχε επισημανθεί πως ο τρόπος που διατυπώνονταν οι αλλαγές του Ν. 6422/34 άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για κλείσιμο του επαγγέλματος του μηχανικού αντί για την απελευθέρωση.
Ο αρμόδιος Υπουργός είχε διαρρήξει τα ιμάτιά του ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός και δεν επρόκειτο να συμβεί κάτι τέτοιο.
Μέσα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής η «νομοτεχνική βελτίωση» της επίμαχης διάταξης πέρασε νύχτα στην κυριολεξία, καθώς ο τότε αρμόδιος Αναπληρωτής Υπουργός δεν έκρινε σκόπιμο να την επεξηγήσει, δεν ήταν από τις κύριες αλλαγές που θα γίνονται συνέχεια.
Το κλείσιμο του επαγγέλματος προς προνομιούχες ειδικότητες είναι γεγονός.
Η αλλαγή αυτή του νόμου και άλλων προβληματικών διατάξεων που αφορούν το επάγγελμα του μηχανικού είναι δέσμευση του Μνημονίου (Δεκ. 2013).
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Επιθυμώ να καταργηθεί η παράγραφος 4 του άρθρου 20 του νόμου.
Προτείνω την εξής αναδιατύπωση:
«4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το πρώτο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο, το αργότερο εντός 24 ωρών από την ανάρτησή του. Σε περίπτωση υπέρβασης της προθεσμίας επιβάλλεται πειθαρχική κύρωση.»
Η ανανεωμένη πρόταση για την διάταξη της παραγράφου 4 εξακολουθεί να αντιτίθεται στη διαφάνεια αφού επιτρέπει την έναρξη ισχύος αποφάσεων πριν τη δημοσίευσή τους στο Διαδίκτυο.
Προτείνεται να τροποποιηθεί ως εξής (με κεφαλαία η προσθήκη):
«Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 αναρτώνται στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο και ισχύουν από την ανάρτησή τους, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΡΟ χρόνο έναρξης ισχύος τους σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις.»
4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το πρώτο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο, το αργότερο εντός 24 ωρών από την ανάρτησή του. Σε περίπτωση υπέρβασης της προθεσμίας επιβάλλεται πειθαρχική κύρωση.»
Σε συνέχεια προηγούμενων αλλά και του ‘διαλόγου’ με τον κ. Αναγνωτόπουλο: κάθε ένας μπορεί να έχει συγκεκριμένα παραδείγματα για διοικητικές πράξεις που σκόπιμο θα ήταν να έχουν ισχύ πριν την ανάρτησή τους στην Διαύγεια, δεν είναι ο ρόλος ενός νόμου όμως να αναφέρει αυτά τα παραδείγματα καθώς η τροποποίηση/συμπλήρωσή του δεν είναι εύκολη, θα μπορούσε να προβλέπεται σχετικό παράρτημα τέτοιων πράξεων και παράλληλα εξουσιοδοτική για τροποποίηση/συμπλήρωσή του.
Επειδή ο κύριος στόχος του Νόμου 3861/2010, όπως ακριβώς τούτος αναφέρεται και εις την εισηγητική έκθεση, ήταν και είναι η ενίσχυση της διαφάνειας της δημόσιας δράσης ως και η απρόσκοπτη πρόσβαση του πολίτη στην πληροφόρηση, καθίσταται αναγκαίο, στην παρ. 4 του άρθρου 2 του Ν. 3861/2010, να προστίθενται και να ορίζονται με περισσότερη σαφήνεια, οι υποχρεωτικές προς ανάρτηση διοικητικές πράξεις, των Υπουργείων, κεντρικών και περιφερειακών δημόσιων υπηρεσιών, Ν.Π.Δ.Δ., φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και φορέων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού και ειδικότερα τα έξης δημόσια έγγραφα:
1. Συμβάσεις έργων, εργασιών, υπηρεσιών, προμηθειών.
2. Εντολές μετακινήσεις υπαλλήλων εκτός έδρας.
3. Κάθε άδεια λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος.
4. Άδεια διενέργειας διαφήμισης και κατάληψης κοινοχρήστων χώρων (των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού).
Τέλος, θέλω να επισημαίνω ότι είναι απαράδεκτη η προτεινόμενη τροποποίηση της παράγραφος 4 του άρθρου 4 του ν.3861/2010, εκ μέρους του Υπουργείο Σας, διότι στην ουσία με αυτό τον τρόπο καταργείται ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκε το πρόγραμμα ΔΙΑΥΓΕΙΑ.
Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει διάλογος ή αν επιτρέπεται αλλά αγαπητέ Θεοδωρή Παναγιώτη, αυτό που λες είναι απόλυτα σωστό και μπορεί να μπει για αυτά τα παραδείγματα μια φωτογραφική και όχι γενική διάταξη όπως επιχειρείται.
«Με την τροποποίηση της παρ. 2 άρθρου 4 Ν. 3861/2010 ο νομοθέτης επιθυμεί να προβλέψει ότι, πλην των πράξεων που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, οι λοιπές πράξεις που αναρτώνται στο πρόγραμμα Διαύγεια ισχύουν από την ανάρτησή τους εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στις κείμενες διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις. Έτσι επιλύεται ένα σοβαρό ζήτημα που έχει δημιουργήσει η προηγούμενη διατύπωση της διάταξης σύμφωνα με την οποία οι συγκεκριμένες πράξεις «δεν εκτελούνται εάν δεν έχει προηγηθεί η ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο». Η διατύπωση αυτή είχε δημιουργήσει σημαντικές αμφισβητήσεις όσον αφορά την έναρξη εφαρμογής των συγκεκριμένων πράξεων τόσο από τους φορείς που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής του νόμου όσο και στο νομικό κόσμο της χώρας. Συγκεκριμένα μία μερίδα των εμπλεκόμενων φορέων ισχυρίζεται ότι οι πράξεις ισχύουν από την υπογραφή τους και η ανάρτηση είναι αναγκαίος όρος για την εκτέλεσή τους και άλλοι, όπως και η πρόσφατη γνωμοδότηση ΝΣΚ 46/2013, ότι τα έννομα αποτελέσματά τους αρχίζουν από την ανάρτησή τους στο διαδίκτυο.»
Χωρίς να είμαι νομικός, θεωρώ πως το πρόβλημα υπάρχει μόνο όταν η πράξη αναρτάται μετά από πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος από την υπογραφή της. Αντί λοιπόν να νομιμοποιούμε την καθυστέρηση καλύτερα να βρούμε τρόπο να την εξαλείψουμε δεσμεύοντας το κράτος να μην μπορεί να εκτελέσει τίποτα αν πρώτα δεν έχει δημοσιευτεί. Συνεπώς η αρχική διατύπωση «δεν εκτελούνται εάν δεν έχει προηγηθεί η ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο» εξυπηρετούσε το πνεύμα του νόμου.
Φυσικά και πρέπει κάποιες αποφάσεις να δύναται να ισχύουν πριν πάρουν ΑΔΑ και σας δίνω προσωπικά παραδείγματα από τις υπηρσιακές μετακινήσεις: Γιατί ο οποιοσδήποτε να ξέρει εκ των προτέρων ότι κάποιες συγκεκριμένες μέρες θα λείπω από το σπίτι μου; Πώς μπορούν να γίνουν έλεγχοι αν οι ελεγχόμενοι παρακολουθώντας την διαύγεια μπορούν να γνωρίζουν πότε και σε ποιά περιοχή θα γίνουν οι έλεγχοι; Γιατί να εμφανίζονται στις αναρτώμενες αποφάσεις μετακινήσεων τα προϋπολογιζόμενα ποσά και όχι τα τελικά; Επιπλέον ως την πιο σωστή μεταρύθμιση βρίσκω το ότι η εκτύπωση θα είναι και ακριβές Φ/Α.
ΑΥΤΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΑΝΑΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡ. ΤΟΥ ΕΠΙΜΑΧΟΥ ΑΡ. 4
«Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 αναρτώνται στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο και ισχύουν από την ανάρτησή τους, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά ως προς τον χρόνο έναρξης ισχύος τους σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΤΟΥΣ.»
ΈΠΙΣΗΣ ΝΑ ΕΙΣΑΧΘΕΙ ΝΕΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ στο άρθρο
«ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΑΝ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΣΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΕΝΝΟΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ»
Όσον αφορά στην αντικατάσταση αυτή:
«4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το τελευταίο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο.»
Έχω τις εξής απορίες:
Τι γίνεται αν εσκεμμένα υπάρχουν λάθη ή παραλείψεις στη δημοσίευση π.χ. έχει παραληφθεί μια ολόκληρη παράγραφος ή άρθρο «κατά λάθος» στο copy-paste;
Σε πόσο χρόνο θα υποχρεούται ο υπεύθυνος για την ανάρτηση να το διορθώσει;
Πως θα διαφυλαχθεί η εμπιστοσύνη μας σε αυτό που διαβάζουμε;
Ο σκοπός πιστεύω είναι η διαύγεια να αποχτήσει ισχύ και όχι να τη χάσει. Το σωστό είναι το αντίστροφο δηλαδή η ανάρτηση να έχει τη μεγαλύτερη ισχύ. Δε βρίσκω το λόγο γιατί με μια απλή αντιγραφή από το κείμενο στην ανάρτηση να γίνουν λάθη. Απ’ το δημοτικό μαθαίνουμε αντιγραφή. Πιστεύω ότι υπάρχουν ικανοί άνθρωποι να φέρουν εις πέρας με τέτοια διαδικασία.
Με τις εν γένει προτεινόμενες αλλαγές του Ν. 3861/2010 αποσκοπείται η αντιμετώπιση των ερμηνευτικών και διαχειριστικών ζητημάτων που έχουν προκύψει μέχρι στιγμής κατά την εφαρμογή του νόμου και την υλοποίηση του προγράμματος Διαύγεια από τους φορείς που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του, αλλά και η ενίσχυση της ισχύος των αναρτημένων εγγράφων και της διαφάνειας.
Με την προτεινόμενη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 20 στόχος είναι να υπάρξει ομοιόμορφη ερμηνεία και εφαρμογή του Ν. 3861/2010, ενώ η επιφύλαξη υπέρ των κείμενων διατάξεων και των διαφορετικών προβλέψεων των ίδιων των πράξεων αφορά αποκλειστικά την έναρξη ισχύος της πράξης και όχι την υποχρεωτικότητα της ανάρτησης. Η επιφύλαξη εξασφαλίζει τις ειδικότερες περιπτώσεις κατά τις οποίες ο νομοθέτης ή η ίδια η πράξη προβλέπει διαφορετική έναρξη ισχύος, κάτι που αποτελεί συχνό και νόμιμο φαινόμενο που απαντάται και στους τυπικούς νόμους και στις πράξεις που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Με την τροποποίηση της παρ. 2 άρθρου 4 Ν. 3861/2010 ο νομοθέτης επιθυμεί να προβλέψει ότι, πλην των πράξεων που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, οι λοιπές πράξεις που αναρτώνται στο πρόγραμμα Διαύγεια ισχύουν από την ανάρτησή τους εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στις κείμενες διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις. Έτσι επιλύεται ένα σοβαρό ζήτημα που έχει δημιουργήσει η προηγούμενη διατύπωση της διάταξης σύμφωνα με την οποία οι συγκεκριμένες πράξεις «δεν εκτελούνται εάν δεν έχει προηγηθεί η ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο». Η διατύπωση αυτή είχε δημιουργήσει σημαντικές αμφισβητήσεις όσον αφορά την έναρξη εφαρμογής των συγκεκριμένων πράξεων τόσο από τους φορείς που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής του νόμου όσο και στο νομικό κόσμο της χώρας. Συγκεκριμένα μία μερίδα των εμπλεκόμενων φορέων ισχυρίζεται ότι οι πράξεις ισχύουν από την υπογραφή τους και η ανάρτηση είναι αναγκαίος όρος για την εκτέλεσή τους και άλλοι, όπως και η πρόσφατη γνωμοδότηση ΝΣΚ 46/2013, ότι τα έννομα αποτελέσματά τους αρχίζουν από την ανάρτησή τους στο διαδίκτυο.
Για την περαιτέρω θεσμική θωράκιση του Προγράμματος Διαύγεια, η σχετική διάταξη της παραγράφου 4 προτείνεται να επαναδιατυπωθεί ως κάτωθι:
«Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 αναρτώνται στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο και ισχύουν από την ανάρτησή τους, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά ως προς τον χρόνο έναρξης ισχύος τους σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις.»
Περαιτέρω η ρύθμιση της παραγράφου 6 προτείνεται να αποσυρθεί. Η συγκεκριμένη διάταξη δεν μεταβάλει στην ουσία την πρόβλεψη που υπήρχε στην ισχύουσα νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία: «Ως προς τις πράξεις που δεν δημοσιεύονται καθ` οποιονδήποτε άλλον τρόπο, εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης ισχύει το τελευταίο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο”.
Κατά τα λοιπά, ως γνωστόν, στις κατά νόμο δημοσιευτέες πράξεις (οι οποίες δημοσιεύονται στο ΦΕΚ, στο κατάστημα της υπηρεσίας, κλπ) η δημοσίευση είναι στοιχείο του υποστατού της πράξης. Η συγκεκριμένη διάταξη επαναλαμβάνει την προηγούμενη ρύθμιση απαλείφοντας την αυτονόητη πρόβλεψη για το καθεστώς των κατά νόμον δημοσιευτέων πράξεων το οποίο ρυθμίζεται στις ειδικές διατάξεις για τη δημοσίευση των διοικητικών πράξεων και την πάγια νομολογία.
Σε κάθε περίπτωση η συγκεκριμένη τροποποίηση προτείνεται να απαλειφθεί, ως μη επιφέρουσα ουσιώδη μεταβολή στο ισχύον καθεστώς.
Α) Το μόνο κίνητρο για δημοσίευση και ΑΔΑ είναι η έναρξη ισχύος της απόφασης. Διαφορετικά, ακόμα και αν είναι υποχρεωτική η ανάρτηση, αυτή δεν θα γίνεται όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα καθώς δεν υπάρχουν κυρώσεις για την μη ανάρτηση ή ακόμα και αν υπάρξουν δεν θα επιβάλλονται.
β) ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Αποφάσεις παίρνουν ΑΔΑ, δημοσιεύονται για λίγο, και κατεβαίνουν προφανώς γιατί δεν συμφέρει κάποιους…Θα πρέπει ΑΡΘΡΟ να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την ΑΠΟΣΥΡΣΗ τους από την ΔΙΑΥΓΕΙΑ (μόνο ορθή επανάλληψη να επιτρέπεται) και σε κάθε περίπτωση η ΑΠΟΣΥΡΣΗ της ΝΑ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ την ΠΡΑΞΗ/ ΑΠΟΦΑΣΗ και τις συνέπειες αυτής.
Αν η πράξη μπορει να αυτοεξαιρεθεί απο τη Διαυγεια ειναι τραγικό σα σύλληψη. Εκτος αν εννοει οχι οτι δεν αναρταται στο διαδικτυο αλλα οτι η ισχυς της μπορει να μην ξεκινα απο την αναρτηση της αλλα απο αλλη ημερομηνια. Τοτε ειναι οκ…
Υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος για τον οποίο θέλετε να εξαιρέσετε οποιονδήποτε από την υποχρέωση να αναρτά αποφάσεις; αντί να την επεκτείνετε συζητάτε να την αφαιρέσετε; και μάλιστα με αρχικό χρόνο διαβούλευσης μία μέρα; υπάρχει λογικός άνθρωπος που δε βλέπει σκοπιμότητες πίσω από μια τέτοια κίνηση;
Κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε ως «αστείοι». Αν δεν έχει συμβεί ακόμα δηλαδή. Ο τόπος απαιτεί βήματα προς τα εμπρός και εσείς βάζετε παντού τρικλοποδιές. Τέτοιου είδους τροποποιήσεις είναι προσβολή στη νοημοσύνη μας.
Η κατάργηση της Διαύγειας είναι ακατανόητη και ΥΠΟΠΤΗ.
Συμφωνώ απόλυτα με τον σχολιαστή που έγραψε.
1. Γιατί εξαιρείται η Βουλή από την Διαύγεια;Προτείνω να προστεθεί στο άρθρο 20 κείμενο που να υποχρεώνει ΟΛΟΥΣ τους φορείς του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένης και της Βουλής, να υπαχθούν στο καθεστώς της διαύγειας.
2. Όσον αφορά διαφορές μεταξύ εντύπου και on-line, η πρακτική είναι να υπερισχύει το on-line. Π.χ. (α) ότι και να λέει το βιβλιάριο του ταμιευτηρίου, ο λογαριασμός έχει ότι λέει το on-line σύστημα, (β) σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ βιβλίων επιχείρησης και δηλώσεων TaxisNet, η εφορία θεωρεί ότι τα στοιχεία του TaxisNet είναι τα σωστά έως ότου ο φορολογούμενος υποβάλει τροποποιητική δήλωση και πληρώσει πρόστιμο.
Συμφωνώ απόλυτα με Γιώργος Κρόγια και Ιωάννη Αναγνωτόπουλο που γράφουν:
Η παράγραφος 4 του άρθρου 4 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής:
4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το τελευταίο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο.»Απαράδεκτη τροποποίηση. Η δύναμη του συστήματος έγκειται στην ισχύ της αναρτημένης πράξης. Αν αλλάξει όπως προτείνεται, η Διαύγεια αποκτά τυπικό και γραφειοκρατικό χαρακτήρα που εύκολα θα παρακαμφθεί.
2. Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 ισχύουν από την ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις».Και πως διαφυλάσσεται πως κάθε πράξη δεν θα μπορεί να αυτοεξαιρείται; Απαράδεκτη τροποποίηση επίσης.
Συμφωνώ μέχρι κεραίας με τον Ιωάννη Αναγνωτόπουλο που γράφει:
6. Η παράγραφος 4 του άρθρου 4 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής:
«4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το τελευταίο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο.»
Απαράδεκτη τροποποίηση. Η δύναμη του συστήματος έγκειται στην ισχύ της αναρτημένης πράξης. Αν αλλάξει όπως προτείνεται, η Διαύγεια αποκτά τυπικό και γραφειοκρατικό χαρακτήρα που εύκολα θα παρακαμφθεί.
«2. Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 ισχύουν από την ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις».
Και πως διαφυλάσσεται πως κάθε πράξη δεν θα μπορεί να αυτοεξαιρείται; Απαράδεκτη τροποποίηση επίσης.
Kατάργηση της παραγράφου 4 του Άρθρου 20 γιατί με τη διατύπωση που έχει καταργεί στην πράξη το πρόγραμμα Διαύγεια (και είναι κρίμα).
Κατάργηση παραγράφου 4
1. Γιατί εξαιρείται η Βουλή από την Διαύγεια;
Προτείνω να προστεθεί στο άρθρο 20 κείμενο που να υποχρεώνει ΟΛΟΥΣ τους φορείς του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένης και της Βουλής, να υπαχθούν στο καθεστώς της διαύγειας.
2. Όσον αφορά διαφορές μεταξύ εντύπου και on-line, η πρακτική είναι να υπερισχύει το on-line. Π.χ. (α) ότι και να λέει το βιβλιάριο του ταμιευτηρίου, ο λογαριασμός έχει ότι λέει το on-line σύστημα, (β) σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ βιβλίων επιχείρησης και δηλώσεων TaxisNet, η εφορία θεωρεί ότι τα στοιχεία του TaxisNet είναι τα σωστά έως ότου ο φορολογούμενος υποβάλει τροποποιητική δήλωση και πληρώσει πρόστιμο.
1. Γιατί εξαιρείται η Βουλή από τη Διαύγεια;
Προτείνω να προστεθεί στο άρθρο 20 κείμενο που να υποχρεώνει ΟΛΟΥΣ τους φορείς του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένης και της Βουλής, να υπαχθούν στο καθεστώς της διαύγειας.
2. Όσον αφορά διαφορές μεταξύ εντύπου και on-line, η πρακτική είναι να υπερισχύει το on-line. Π.χ. (α) ότι και να λέει το βιβλιάριο του ταμιευτηρίου, ο λογαριασμός έχει ότι λέει το on-line σύστημα, (β) σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ βιβλίων επιχείρησης και δηλώσεων TaxisNet, η εφορία θεωρεί ότι τα στοιχεία του TaxisNet είναι τα σωστά έως ότου ο φορολογούμενος υποβάλει τροποποιητική δήλωση και πληρώσει πρόστιμο.
Η διαύγεια θα πρέπει να καταργηθεί ώστε το φαγοπότι να μην φαίνεται. Διαύγεια είναι δημοκρατία όποτε πρέπει να καταργηθεί. Τώρα έρχονται και εκλογές (δημοτικές εκτός και σας ενοχλούν οπότε να αναβληθούν). Με διαύγεια και υπήρχαν Offshore κλπ, χωρίς διαύγεια τρικούβερτο πάρτι. Διαφάνεια βλάπτει σοβαρά τους κολλητούς και συνεργαζόμενους. Προς τι η διαβούλευση, το σύστημα σας λειτουργεί με Πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Πάτε να τα χαλάστε όλα, ντροπή.
Η διαύγεια θα πρέπει να καταργηθεί ώστε το φαγοπότι να μην φαίνεται. Διαύγεια είναι δημοκρατία όποτε πρέπει να καταργηθεί. Τώρα έρχονται και εκλογές (δημοτικές εκτός και σας ενοχλούν οπότε να αναβληθούν). Με διαύγεια και υπήρχαν Offshore κλπ, χωρίς διαύγεια τρικούβερτο πάρτι. Διαφάνεια βλάπτει σοβαρά τους κολλητούς και συνεργαζόμενους.
Να μην γίνουν τροποποιήσεις στο νόμο για τη Διαύγεια.
Αντιθέτως πρέπει να εξελιχθεί και να γίνει πιο λειτουργική και χρηστική για το χρήστη π.χ να αναρτώνται τα συνημμένα. Ακόμη θα πρότεινα να οριστεί ακριβώς το ποιες πράξεις αποτελούν προσωπικά δεδομένα, γιατί μ’ αυτή τη δικαιολογία περί προσωπικών δεδομένων, σε πολλές υπηρεσίες δεν αναρτούν αποφάσεις πληρωμών (συνήθως) γιατί ισχυρίζονται ότι είναι προσωπικά δεδομένα. Δεν είναι δυνατόν να μην ενημερώνεται ο έλληνας πολίτης που πάνε τα λεφτά του δημοσίου και ποιες αποφάσεις λαμβάνονται στις διάφορες υπηρεσίες του κράτους.
Να αφαιρεθούν τα άρθρα 4 & 6 που είναι -το λιγότερο- σκοτεινά και ύποπτα.
Αφενός, με το άρθρο 6, αφήνεται στην ευχέρεια των υπόχρεων φορέων να επιλέγουν ή όχι την ανάρτηση της πράξης στη Δι@ύγεια και αφετέρου με τη ρύθμιση του άρθρου 6 κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη Διοίκηση.
Η Δι@ύγεια είναι δικαίωμα και κεκτημένο.
6. Η παράγραφος 4 του άρθρου 4 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής:
«4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το τελευταίο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο.»
Απαράδεκτη τροποποίηση. Η δύναμη του συστήματος έγκειται στην ισχύ της αναρτημένης πράξης. Αν αλλάξει όπως προτείνεται, η Διαύγεια αποκτά τυπικό και γραφειοκρατικό χαρακτήρα που εύκολα θα παρακαμφθεί.
«2. Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 ισχύουν από την ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις».
Και πως διαφυλάσσεται πως κάθε πράξη δεν θα μπορεί να αυτοεξαιρείται; Απαράδεκτη τροποποίηση επίσης.
Θεωρώ τον όποιο περιορισμό ή και καταργηση της διαύγειας μια κίνηση που καταπατά τα δικαιώματα μου σαν ελληνιδα πολίτης,μιας χώρας που μαζί με τόσους βιώνω τα προβλήματα της με καρτερικότητα, προσπάθεια και ελπίδα να ξεπεράσουμε αυτή τη κρίση. Θα είχα την «απαίτηση» σαν, και, Ευρωπαία πολίτης να επεκταθεί η εμβέλεια της και μέσα σ αυτά που αναρτώνται να μπορώ να ενημερώθω για θέματα υπουργείωνμ βουλευτών και υπουργών καθώς και για θέματα ευρωπαικής ένωσης και της σχέση κάποιων αποφασέων με αυτή. Θεωρώ λοιπόν το περιρισμός της ή και την κατάργηση καταπάτηση των δικαιωμάτων, εμού, της οικογένειας μου καθώς και του εκάστοτε Ελληνα πολίτη που προσπαθεί με μόχθο πια να είναι φορολογικά και ασφαλιστικά ενήμερος. Η όποια τετοια κίνηση θεωρώ ότι απλά καταπατά και συνταγματικά δικαιώματα σε μία χώρα που στα πλάισια της Δημοκρατίας ψήφισε μία κυβέρνηση να την υπηρετεί και όχι να την «υποβιβάζει» και συγχρόνως να την υποτιμά. Η ενημέρωση στα πλάισια τόσο της εποχής που διανύουμε όσο και της υποτιθέμενη Ευρωπαικής κοινότητα είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη που βιώνει μία καθημερίνοτητα στα πλαίσια της Δημοκρατίας και της Ισονομίας για τα οποία κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους και πάνω στο αίμα τους γράφτηκε το σύνταγμα μας!!!!
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ! Ο καθένας καταλαβαίνει ότι με το άρθρο 20, παρ. 4 πάτε να καταργήσετε την «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» την οποία στηρίζει όλος ο κόσμος.
Α). Να ισχύει ΠΑΝΤΑ η δημοσίευση. Ζητώ ΑΜΕΣΑ να καταργηθεί η παράγραφο 4 του άρθρου 20 που γράφει: «4. Η παρ. 2 άρθρου 4 Ν. 3861/2010 αντικαθίσταται ως εξής: «2. Με εξαίρεση τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου, οι λοιπές πράξεις του άρθρου 2 ισχύουν από την ανάρτηση τους στο Διαδίκτυο κατά τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε ειδικές διατάξεις ή στις ίδιες τις πράξεις».
και…Β). Να ισχύει ΠΑΝΤΑ το δημοσιευμένο κείμενο. Ζητώ ΑΜΕΣΑ να καταργηθεί η παράγραφο 6 του άρθρου 20 που γράφει: «6.Η παράγραφος 4 του άρθρου 4 του ν.3861/2010 (ΦΕΚ Α/112), αντικαθίσταται ως εξής: «4. Εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ του κειμένου που αναρτήθηκε και του κειμένου της πράξης, ισχύει το τελευταίο. Με ευθύνη του προσώπου ή οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη γίνονται αμελλητί οι αναγκαίες διορθώσεις στο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο δικτυακό τόπο.
ητώ την κατάργηση της παραγράφου 4 από το Άρθρο 20, όπως διατυπώνεται και παράκατω, καθώς ουσιαστικά καταργεί στην ουσία την διαφάνεια του προγράμματος Διαύγεια. χρειαζετε αυστηροτερη τηρηση τησ υποχρεωσησ αναρτησησ των αποφασεων και οχι χαλαρωση η καταργησησ τησ
Ζητώ να καταργηθεί η παράγραφος 4 του άρθρου 20 που αναιρεί την καθολική και υποχρεωτική ανάρτηση διοικητικών πράξεων και υπονομεύει οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρύθμισης προς την κατέυθυνση της διαφάνειας και της έντιμης διακυβέρνησης.
Εχθές ο κύριος υπουργός παραβρέθηκε στο κτίριο της παλαιάς Βουλής στην ημερίδα με τίτλο «Ψηφιακή Δημοκρατία». Εκεί μεταξύ άλλων ανέφερε την ανάγκη «επαναπροσδιορισμού του OpenGov και της Διαύγειας».
Ελπίζω ο «επαναπροσδιορισμός» αυτός να μην περιλαμβάνει τη γνωστή συνταγή «κλείνω για να εξυγειάνω», όπως καταφανέστατα προβλέπεται στο άρθρο 20 του παρόντος.
Χωρίς τη Διαύγεια, ο μοναδικός τρόπος ελέγχου του νομοθετικού έργου από τους πολίτες απομένει ουσιαστικά η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ). Πρόβλεψη για την οποία, μετά τα παραπάνω, δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως υπάρχει πολιτική βούληση να διατηρηθεί σε ενδεχόμενη συναγματική αναθεώρηση.
Θα πρέπει κάποια στιγμή οι υπουργοί και οι σύμβουλοι που τους πλαισιώνουν να αποκτήσουν τη δέουσα σοβαρότητα στον τρόπο χειρισμού τόσο σημαντικών θεμάτων. Μόνο έτσι θα αρχίσει να τους αντιμετωπίζει και ο κόσμος με την αντίστοιχη σοβαρότητα.
Είναι μία διάταξη που όντως έπρεπε να διορθωθεί γιατί από ειδικότερες διατάξεις κάποιες ατομικές διοικητικές είναι εκτελεστές από την κοινοποίησή τους στον διοικούμενο ή άλλες από την έκδοσή τους και δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να περιμένουν την ανάρτηση. Ήταν ένα λάθος του ν.3861/10. και από τότε για παραδειγμα τρέχει προθεσμία για να τις προσβάλλει ο διοικούμενος. Ωστόσο και το «ισχύουνκαταρχήν» που μπαίνει τώρα καταρχήν δημιουργεί ερμηνευτικό πρόβλημα. Αλλο η υποχρέωση ανάρτησης και άλλο η έναρξη ισχύος της πράξης δηλ. τελικά η εκτελεστότητά της.Δεν μπορεί να συνδέονται κατά την άποψή μου.
Η «Διαύγεια» όχι μόνο δεν πρέπει να καταργηθεί αλλά να ισχυροποιηθεί επιπλέον και ενδεχομένως να «διασφαλιστεί» και συνταγματικά, αφού αποτελεί έναν από τους πιο δημοκρατικούς και σημαντικούς νόμους για την εξυγίανση του κράτους, νομίζω, της μεταπολίτευσης και ίσως έναν από τους βασικό στοιχείο της προσπάθειας επανάκτησης της εμπιστοσύνης του λαού στο κράτος.
I demand the deletion of paragraph 4 of Article 20,which eliminates the program’s clarity.
Η διαύγεια στην οικονομική διαχείρηση του δημοσίου θα έχει τουλάχιστον δύο θετικά αποτελέσματα στην οικονομία μακροπρόθεσμα:
1. Την ελαχιστοποίηση σπαταλών και κακοδιαχείρησης στο δημόσιο τομέα με θετικές συνέπειες στον περιορισμό των δημοσίων δαπανών.
2. Την σταδιακή δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και δημοσίου, απαραίτητη προϋπόθεση για επενδύσεις από πολίτες και περιορισμό της φοροδιαφυγής.
Οι αλλαγές που προτείνονται στην παρ.2/άρθρο 4 του Ν. 3861/2010 θα οδηγήσουν σε επιλεκτική εφαρμογή του νόμου ακυρώνοντας τις θετικές επιπτώσεις του με αποτέλεσμα ο νόμος να μην ανταποκρίνεται πλέον στον αρχικό στόχο της διαύγειας και να μη δύναται να επιτύχει οποιοδήποτε θετικό αποτέλεσμα.
Προτείνω την κατάργηση των συγκεκριμένων αλλαγών.
Να καταργηθεί ή επαναδιατυπωθεί η παραγράφος 4 από το Άρθρο 20, όπως διατυπώνεται και παράκατω, καθώς ουσιαστικά καταργεί την διαφάνεια του προγράμματος Διαύγεια και ουσιαστικά όλο το σύστημα Διαύγεια. θα ήταν προτιμότερο και πρακτικότερο αντί να καταργηθεί, να αυτοματοποιηθεί η διαδικασία ανάρτησης εγγράφων στο Διαύγεια, και όχι «χειροκίνητα» όπως γίνεται μέχρι σήμερα, και να βελτιστοποιηθεί η μηχανή αναζήτητης που έχει ενσωματωθεί!