1. Από την έναρξη ισχύος του προεδρικού διατάγματος της παραγράφου 3 του άρθρου αυτού, το ν.π.δ.δ με την επωνυμία «Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.), που έχει συσταθεί με το άρθρο 9 του ν.δ. 3998/1959 (226 Α΄) με την ονομασία Κέντρο Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών, μετονομάσθηκε σε Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.) με τo β.δ. 502/1968 (168 Α΄) και τον α.ν. 539/1968 (203 Α΄) και αποτελείται από το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, σύμφωνα με την περίπτωση β΄ της παραγράφου 6 του άρθρου 5 του ν. 4051/2012 (40 Α΄), καταργείται ως αυτοτελές νομικό πρόσωπο και εντάσσεται ως ερευνητικό Ινστιτούτο με την ονομασία «Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.) στο ν.π.ι.δ. μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με την επωνυμία Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.), που συστάθηκε με το β.δ. 9-10-1958 (155 Α΄) με την επωνυμία «Βασιλικό Ίδρυμα Ερευνών» και μετονομάσθηκε σε Εθνικό ίδρυμα Ερευνών με το ν.δ. 572/1970 (125 Α΄). Αντικείμενο της ως άνω εντασσόμενης οργανικής μονάδας ορίζεται το αντικείμενο του προβλεπόμενου στο άρθρο 5 παράγραφος 6 στοιχεία α΄ και β΄ του ν. 4051/2012 Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών του υπό συγχώνευση Ε.Κ.Κ.Ε..
2. Από την έναρξη ισχύος του διατάγματος της παραγράφου 3, το Ε.Ι.Ε. μετονομάζεται σε Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών-Κέντρο Θετικών, Ιστορικών και Κοινωνικών Επιστημών.
3. Με διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Οικονομικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, εντός προθεσμίας δύο μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, τροποποιείται, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του παρόντος άρθρου, ο Οργανισμός του Ε.Ι.Ε. και καθορίζονται, ιδίως, τα όργανα διοίκησής του και ο τρόπος ανάδειξής τους η διάρθρωσή του σε υπηρεσιακές μονάδες, οι αρμοδιότητες των υπηρεσιών του, οι βασικές αρχές και οι βασικοί κανόνες του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας του, ο σκοπός του, το αντικείμενο των Ινστιτούτων του και η εσωτερική διάρθρωσή τους, τα ειδικότερα προσόντα που απαιτούνται για την πρόσληψη του ερευνητικού, τεχνικού και διοικητικού-βοηθητικού προσωπικού, η διαχείριση της περιουσίας του, και κάθε άλλο θέμα που σχετίζεται με την οργάνωση και τη λειτουργία του.
4. Από τη λήξη της θητείας των μελών του, σύμφωνα με την περίπτωση ε΄ της παραγράφου 6, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ε.Ι.Ε. διορίζεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού και αποτελείται από:
α. τον Διευθυντή του Ε.Ι.Ε. ως Πρόεδρο
β. τους Διευθυντές των ερευνητικών ινστιτούτων του πρώην Ε.Ι.Ε.
γ. έναν εκπρόσωπο των ερευνητών του πρώην Ε.Ι.Ε. που εκλέγεται μαζί με τον αναπληρωτή του, με μυστική ψηφοφορία, από το σύνολο των ερευνητών του πρώην Ε.Ι.Ε.
δ. έναν εκπρόσωπο των τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων του πρώην Ε.Ι.Ε. που εκλέγεται μαζί με τον αναπληρωτή του με μυστική ψηφοφορία από το σύνολο αυτών των υπαλλήλων του Ε.Ι.Ε.
ε. έναν επιστήμονα, με επιστημονικό έργο σε έναν από τους τομείς που περιλαμβάνονται στους σκοπούς του πρώην Ε.Ι.Ε., που ορίζεται από τον εποπτεύοντα Υπουργό
στ. τον διευθυντή της Υπηρεσίας «Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (Ε.Κ.Τ.)»
ζ. τον διευθυντή του Ινστιτούτου Ε.Κ.Κ.Ε. του Ε.Ι.Ε.
η. έναν εκπρόσωπο των ερευνητών του Ινστιτούτου Ε.Κ.Κ.Ε. του Ε.Ι.Ε. που εκλέγεται μαζί με τον αναπληρωτή του με μυστική ψηφοφορία, από το σύνολο των ερευνητών του Ινστιτούτου αυτού
θ. έναν εκπρόσωπο των τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων του Ινστιτούτου Ε.Κ.Κ.Ε, που εκλέγεται μαζί με τον αναπληρωτή του με μυστική ψηφοφορία, από το σύνολο αυτών των τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων του Ινστιτούτου αυτού. Το Διοικητικό Συμβούλιο εκλέγει, με μυστική ψηφοφορία, μεταξύ των μελών του έναν Αντιπρόεδρο. Για τη συγκρότηση, τη σύνθεση και τη λειτουργία του Διοικητικού Συμβουλίου εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2690/1999 (45 Α΄).
5. Με την έναρξη της ισχύος του προεδρικού διατάγματος της παραγράφου 4:
α) το μόνιμο και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ερευνητικό, τεχνικό και διοικητικό προσωπικό του Ε.Κ.Κ.Ε. μεταφέρεται, αυτοδικαίως, με την ίδια σχέση εργασίας, ή, αν πρόκειται για μόνιμο προσωπικό, με μετατροπή της σχέσης εργασίας του σε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, στο Ε.Ι.Ε. και καταλαμβάνει αντίστοιχες κατά κατηγορία ή εκπαιδευτική βαθμίδα, κλάδο, βαθμό και ειδικότητα κενές θέσεις, για τις οποίες κατέχει τα τυπικά προσόντα. Ειδικότερα, το προσωπικό που είναι ενταγμένο στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του υπό συγχώνευση Ε.Κ.Κ.Ε. εντάσσεται αυτοδικαίως στο Ινστιτούτο Ε.Κ.Κ.Ε. του Ε.Ι.Ε..
Αν δεν υπάρχουν κενές θέσεις, η μεταφορά γίνεται με ταυτόχρονη μεταφορά των θέσεων που κατείχαν στον υπό συγχώνευση φορέα, με την ίδια σχέση εργασίας, ή, αν πρόκειται για μόνιμο προσωπικό, με μετατροπή της σχέσης εργασίας του σε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Για τη μεταφορά του προσωπικού εκδίδεται διαπιστωτική πράξη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ε.Ι.Ε.
β) Η κυριότητα και κάθε άλλο εμπράγματο δικαίωμα επί της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ε.Κ.Κ.Ε. περιέρχονται, αυτοδικαίως, χωρίς την τήρηση οποιουδήποτε τύπου, πράξης ή συμβολαίου, στο Ε.Ι.Ε., με την επιφύλαξη των συνταγματικών διατάξεων περί δωρεών, κληρονομιών και κληροδοσιών, το οποίο έχει στο εξής την αποκλειστική χρήση και διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του καταργούμενου Ε.Κ.Κ.Ε., αλλά και την ευθύνη για τη διαφύλαξη και τη διαχείριση του υπάρχοντος αρχείου.
Μέσα σε ένα μήνα από την έναρξη ισχύος του ως άνω διατάγματος, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ε.Ι.Ε. συγκροτεί με απόφασή του τριμελή επιτροπή με αντικείμενο τη διενέργεια απογραφής όλων των κινητών και ακινήτων που κατά τις διατάξεις του παρόντος περιέρχονται στην κυριότητα και στην αποκλειστική χρήση και διαχείρισή του. Η έκθεση απογραφής εγκρίνεται με απόφαση του εποπτεύοντος Υπουργού.
γ) Το Ε.Ι.Ε. είναι καθολικός διάδοχος των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του Ε.Κ.Κ.Ε. και οι εκκρεμείς δίκες αυτού συνεχίζονται αυτοδικαίως από το Ε.Ι.Ε., χωρίς να επέρχεται βίαιη διακοπή τους και χωρίς να απαιτείται καμία άλλη διατύπωση για τη συνέχιση τους.
δ) Καθήκοντα προσωρινού Διευθυντή του Ινστιτούτου Ε.Κ.Κ.Ε. του Ε.Ι.Ε. ασκεί ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών του συγχωνευόμενου Ε.Κ.Κ.Ε., μέχρι τον διορισμό νέου. Αν δεν υπάρχει Διευθυντής, ορίζεται προσωρινός Διευθυντής, με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, ο αρχαιότερος ερευνητής του Ινστιτούτου.
ε) Από την έναρξη ισχύος του διατάγματος της παραγράφου 3 το Δ.Σ. που διοικεί το Ε.Ι.Ε., εξακολουθεί να διοικεί τον νέο φορέα έως τη λήξη της θητείας των μελών του και στη σύνθεσή του προστίθεται, ως μέλος, ο Διευθυντής ή ο προσωρινός Διευθυντής του Ινστιτούτου Ε.Κ.Κ.Ε.
στ) Η μίσθωση του ακινήτου, στο οποίο στεγάζονται οι υπηρεσίες του Ε.Κ.Κ.Ε. καταγγέλλεται σύμφωνα με την παράγραφο 7 του άρθρου 15, εκτός εάν το Δ.Σ. του Ε.Ι.Ε. αποφασίσει ότι εξακολουθεί να καλύπτει τις λειτουργικές ανάγκες του νέου φορέα.
6. Μέχρι την έναρξη ισχύος του διατάγματος της παραγράφου 3, τα υπό συγχώνευση νομικά πρόσωπα Ε.Κ.Κ.Ε. και Ε.Ι.Ε. εξακολουθούν να διέπονται από τις διατάξεις που ισχύουν για τη σύσταση και τη λειτουργία τους κατά τον χρόνο δημοσίευσης του παρόντος νόμου.
Η πληθώρα των σχολίων στο περιώνυμο άρθρο 9 αποκαλύπτει περίτρανα ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει, σε τέτοιο τουλάχιστον βαθμό, χάσει τα αντανακλαστικά της, ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι λογικό, σκόπιμο και προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού του κράτους, ένα ερευνητικό Κέντρο να αποσπάται από τον ερευνητικό ιστό και να γίνεται αντικείμενο διαχείρισης εκτός κάθε σχεδιασμού και κάθε πολιτικής για την έρευνα της χώρας. Αυτό ακριβώς γίνεται με την κατάργηση της αυτοτέλειας του ΕΚΚΕ στο πλαίσιο γενικών συγχωνεύσεων.
Πραγματικά ακόμη και ο πλέον καλόπιστος πολίτης δεν αντιλαμβάνεται γιατί ενώ το Υπουργείο Παιδείας – και πριν το Υπουργείο Ανάπτυξης – τώρα και χρόνια δεν κατορθώνει να αποκρυσταλλώσει σοβαρή πολιτική για την έρευνα της χώρας, το θεσμικό της πλαίσιο και την προσήκουσα διάρθρωση των ερευνητικών της φορέων, προχωρά στην κατάργηση ενός Κέντρου της. Θα διορθωθεί τίποτα στην έρευνα με την θεσμική αυτή κίνηση?
Αντίθετα, πώς και πόσο επιτέλους θα έπρεπε να διαμαρτυρηθεί ολόκληρη η ερευνητική κοινότητα για την ανικανότητα του κράτους να χαράξει πολιτική, για τις παλινωδίες που υφίστανται με τον αέναο σχεδιασμό νέων σχεδίων νόμων, τα άπειρα παραδείγματα ανικανότητας της διοικητικής μηχανής να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του όποιου θεσμικού πλαισίου και τις άτακτες σπασμωδικές επιμέρους ρυθμίσεις. Τόση προχειρότητα και ανικανότητα έχει επιδείξει ο πολιτικός κόσμος και το κράτος απέναντι στην έρευνα ώστε να είναι ο μόνος τομέας, απ’ ό,τι γνωρίζουμε – τόσο το χειρότερο αν υπάρχουν και άλλα σχετικά παραδείγματα – όπου ένας νόμος ψηφίζεται αλλά η εφαρμογή του αναστέλλεται και επανασχεδιάζεται εκ νέου από άλλο Υπουργείο .. για να ξαναξεχαστεί. Και τα χρόνια περνούν. Αλλά, τι ζητάμε όταν ακόμη και σε ποιο Υπουργείο πρέπει να ανήκει η έρευνα δεν είναι σε θέση να αποφασίσουν με κάποια συνέπεια οι … αρμόδιοι!
Επιτέλους, η έρευνα δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι το κατεξοχήν πεδίο πειραματισμών, παραλείψεων, αυθαιρεσιών και επιμεριστικών ατελέσφορων επιλογών. Κάτι τέτοιο δεν γεννά παρά αδιαφορία ή ιδιοτελείς ατομικές στρατηγικές στο εσωτερικό της ερευνητικής κοινότητας.
Το ΕΚΚΕ δεν έφταιξε σε τίποτα για να το μεταχειρίζονται τώρα έτσι. Αντίθετα προσπάθησε να επιβιώσει όσο καλύτερα μπορούσε στο εχθρικό αυτό περιβάλλον και παρήγαγε όφελος για την ελληνική κοινωνία και τον πολιτισμό. Ας έχει τουλάχιστον το δικαίωμα να αντιμετωπιστεί επί ίσοις όροις, όπως αρμόζει στην πάνω από πενήντα χρόνια αυτοτελή ύπαρξή του, στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης – για άλλη μία φορά – αναδιάρθρωσης του ερευνητικού ιστού της χώρας στο εγγύς μέλλον.
΄Ερση Ζακοπούλου Διευθύντρια Ερευνών ΕΚΚΕ
Εύη Φαγαδάκη ΕΛΕ Β ΕΚΚΕ
http://www.ydmed.gov.gr/?p=3116
11.10.2012 ΥΔΜ&ΗΔ:
Aνακοίνωση Κύκλου Συναντήσεων του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, διάρκειας
http://www.ifa.gr/index.php/el/–a-/2010-06-12-08-40-15/1122-gouvernance
«ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ 2012. Διακυβέρνηση, ανάπτυξη, ανταλλαγές: μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε τα πάντα;»
Μήπως πρέπει να ξανασκεφθείτε ΤΑ ΠΑΝΤΑ ;;;
Συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις της Ένωσης Ελλήνων Ερευνητών.
Γιάννης Ράπτης
Ερευνητής Β
ΕΚΕΦΕ «Δ»
11.10.2012 ΥΔΜ&ΗΔ:
Aνακοίνωση Κύκλου Συναντήσεων του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, διάρκειας 2 μηνών με θέμα
«ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ 2012. Διακυβέρνηση, ανάπτυξη, ανταλλαγές: μήπως πρέπει να
ξανασκεφτούμε τα πάντα;»
Μήπως πρέπει να ξανασκεφθείτε ΤΑ ΠΑΝΤΑ ;;;
Πριν ακόμη ολοκληρωθεί η διαδικασία διαβούλευσης εκδόθηκε η υπ. αριθμ. 13191/ 8.10.2012 (ΑΔΑ: Β4349-Θ6Ε) Υπουργική Απόφαση, του Υπουργού Παιδείας κ. Κ. Αρβανιτόπουλου με θέμα «Υπαγωγή Ινστιτούτων των Ερευνητικών Κέντρων υπό την εποπτεία της ΓΓΕΤ στην αρμοδιότητα των ΤΕΣ» με βάση την οποία στην αρμοδιότητά του ΤΕΣ Κοινωνικών Επιστημών υπάγονται τα εξής ερευνητικά Ινστιτούτα: α) Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) και β) Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών).
Όπως αναγράφεται στο άρθρο 3 του π.δ 226/1989΄(ΦΕΚ Α΄107) του ΕΙΕ το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης – ΕΚΤ αποτελεί υπηρεσία του ΕΙΕ που έχει ως αντικείμενο «τη συγκέντρωση και οργάνωση και ροή σε εθνικό επίπεδο των επιστημονικών και τεχνολογικών πληροφοριών» και μάλιστα όλων των επιστημονικών πεδίων και κλάδων.
Είναι εντυπωσιακή η μετατροπή υπηρεσίας σε ερευνητικό ινστιτούτο και μάλιστα ερευνητικό ινστιτούτο που υπάγεται στον τομέα των κοινωνικών επιστημών.
Την ίδια στιγμή που ο κατ’ εξοχήν ιστορικός ερευνητικός φορέας για την κοινωνική έρευνα – το ΕΚΚΕ – καταργείται και «διασώζεται» το αντικείμενό του συρρικνούμενο σε ένα Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών που «εντάσσεται» αορίστως στο ΕΙΕ, η υπηρεσία του ΕΙΕ, Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης – ΕΚΤ, να «αναβαθμίζεται» σε ερευνητικό ινστιτούτο και μάλιστα στο πεδίο των κοινωνικών επιστημών και νομιμοποιείται ως ισοδύναμη με το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του ΕΚΚΕ ;
Τι μπορεί να σημαίνει μια τέτοια βεβιασμένη απόφαση; Τι σχέση μπορεί να έχει με την επιχειρούμενη κατάργηση – συγχώνευση του ΕΚΚΕ;
Τσίγκανου Ιωάννα – Θανοπούλου Μαρία
Διευθύντριες Ερευνών – ΕΚΚΕ
Οι υπάλληλοι του ΕΚΚΕ, τους τελευταίους μήνες, παρακολουθούμε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας το «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου». Και εξηγούμε γιατί χρησιμοποιούμε τον όρο:
α) Χάνεται η διακριτή ονομασία του ΕΚΚΕ με την αναγνωρισιμότητα που συνεπάγεται στη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
β) Συγχωνεύεται με ένα οργανισμό που θεραπεύει διαφορετικό αντικείμενο (ανθρωπιστικές επιστήμες).
γ) Μετατρέπεται η σχέση εργασίας του προσωπικού του από μόνιμη σε αορίστου χρόνου και για τη σύνταξη του κανονισμού λειτουργίας του νέου φορέα, σύμφωνα με το εδάφιο 10 α΄του άρθρου 15: «Ως παράλληλος γνώμονας χρησιμοποιείται η εκτίμηση, κατ’ αντικειμενικό τρόπο, των αναγκών σε προσωπικό κάθε φορέα με ανακαθορισμό του αριθμού των οργανικών θέσεών τους στο αναγκαίο για την ορθολογική τους οργάνωση μέγεθος». Ανοίγει δηλ. η κερκόπορτα των απολύσεων στο δημόσιο, χωρίς να δίνεται η δυνατότητα μετάταξης!
δ) Αλλάζει το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς.
Οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΚΚΕ
Α. Δανέλη, Α. Γυπαράκη, Ευ. Καρανίκας, Ειρ. Κοσμά
Συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ερευνητικών Κέντρων – Ιδρυμάτων και της Ένωσης Ελλήνων Ερευνητών.
Γιάννης Φραγκόπουλος
Επίκουρος Καθηγητής
Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης, ΑΠΘ
Συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ερευνητικών Κέντρων – Ιδρυμάτων και της Ένωσης Ελλήνων Ερευνητών.
Πάνος Χατζηπροκοπίου
διδάσκων, Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας & Ανάπτυξης, ΑΠΘ
Δείτε το άρθρο των προέδρων ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος, ΕΛΚΕΘΕ, Εθν. Αστεροσκοπείο Αθηνών και ΕΚΚΕ, το οποίο αφορά και το αντικείμενο της παρούσας διαβούλευσης ( link http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_06/10/2012_497821).
MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 06-10-12
Αντιαναπτυξιακά μέτρα και πρόχειρα
Των Νικου Κανελλοπουλου, Θωμα Μαλουτα, Κωστα Συνολακη, Καναρη Τσιγκανου*
Εχουμε επανειλημμένα εκφράσει την αντίθεσή μας στη λογική των οριζόντιων μέτρων που παγιδεύουν τη χώρα σε διαρκή ύφεση και υποθηκεύουν τις προοπτικές εξόδου της από την κρίση για πολλά χρόνια.
Οι λειτουργοί στον χώρο της παιδείας και της έρευνας δεν επέλεξαν, προφανώς, αυτόν τον δρόμο για να πλουτίσουν. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την εξοντωτική υποβάθμιση των αποδοχών τους -οι οποίες έμειναν καθηλωμένες όλη την προηγούμενη δεκαετία και έχουν ήδη περικοπεί σε μεγάλο βαθμό- υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Με τις επερχόμενες περικοπές παγιώνεται η άνιση μεταχείριση σε σχέση με άλλες κατηγορίες δημόσιων λειτουργών, έστω και αν τα προσόντα και ο χρόνος που απαιτείται για την απόκτησή τους είναι σημαντικά μεγαλύτερος για τους λειτουργούς στην έρευνα και την ανώτατη εκπαίδευση. Επίσης, βαθαίνει επικίνδυνα το χάσμα των αμοιβών, ακόμη και ως προς τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, κάτι που ενισχύει τις κεντρόφυγες δυνάμεις που ωθούν υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό προς ιδρύματα του εξωτερικού (brain drain).
Ο αντιαναπτυξιακός χαρακτήρας αυτών των οριζόντιων μέτρων συμπληρώνεται σήμερα από μια βιαστική κίνηση στον χώρο των Ερευνητικών Κέντρων (ΕΚ), που αφορά συγχωνεύσεις οι οποίες δεν τεκμηριώνονται τόσο όσον αφορά τη σκοπιμότητα όσο και τις επιπτώσεις τους. Βιαστική, αλλά και πρωθύστερη κίνηση, αφού επίκειται η συνολική αναδιάρθρωση του ερευνητικού χώρου με συντεταγμένες διαδικασίες που θα γίνουν με συντονισμό του αρμόδιου φορέα, δηλαδή της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας.
Οι πρόχειρες αυτές συγχωνεύσεις ΕΚ, που είχαν υποδειχθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, προωθούνται από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, παρά το ότι δεν τεκμηριώνεται θετικό οικονομικό ή λειτουργικό αποτέλεσμα και ενώ η εναντίωση της ερευνητικής και ακαδημαϊκής κοινότητας είναι ομόφωνη. Επιπλέον, στο κατατεθέν νομοσχέδιο για τη συγχώνευση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) με το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) περιλαμβάνεται διάταξη με πολύ ευρύτερες συνέπειες, η οποία μετατρέπει τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους του πρώτου σε υπαλλήλους με σύμβαση αορίστου χρόνου ώστε να υπαχθούν στο δεύτερο. Η «αθώα» διαδικαστική αυτή πρόβλεψη ανοίγει, εκ των πραγμάτων, τον δρόμο στην άρση συνταγματικών εμποδίων όσον αφορά τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, δημιουργώντας προηγούμενο το οποίο προκαταλαμβάνει τη συζήτηση για την ενδεδειγμένη θεσμική υπόσταση των ερευνητικών φορέων, αλλά και τις εξελίξεις στον πολύ ευρύτερο χώρο των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου.
Aντί της απολύτως ασυντόνιστης, πρόχειρης και ατελέσφορης ενοποίησης ορισμένων ερευνητικων φορέων, θα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα συντεταγμένες διαδικασίες για την αναδιάρθρωση του ερευνητικού ιστού με στόχο να δημιουργηθεί κρίσιμη μάζα και επικέντρωση σε τομείς εθνικής σημασίας, ώστε τα Ερευνητικά Κέντρα να μπορέσουν παίξουν τον σημαντικό ρόλο τους στην εθνική προσπάθεια για ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή.
Τα προβλήματα της χώρας είναι, προφανώς, υπαρκτά και μεγάλα. Οι λύσεις, όμως, δεν μπορεί να δίνονται με το επικοινωνιακό κριτήριο της κατ’ επίφαση μείωσης του Δημοσίου, χωρίς κανένα μετρήσιμο δημοσιονομικό όφελος και με περιστασιακά εξιλαστήρια θύματα ΕΚ με ιστορία και δυναμικό παρόν. Η έλλειψη δημιουργικής φαντασίας των κυβερνώντων για εξορθολογισμό παραπέμπει στα στερεότυπα που οι ίδιοι επικαλούνται ότι καταπολεμούν. Βαδίζουμε σε ένα δρόμο παράλογων, βιαστικών και αντιαναπτυξιακών επιλογών που μοιάζουν να υπαγορεύουν οι δανειστές και η κυβέρνηση να ακολουθεί σαν υπνωτισμένη. Η κατάργηση των «κόκκινων γραμμών» ακόμη και όσον αφορά την κοινή λογική θα μας αφήσει έκθετους σε όλα εκείνα τα δεινά που η συνετή πολιτική υποτίθεται ότι προσπαθεί να αποφύγει.
* O κ. Νίκος Κανελλόπουλος είναι πρόεδρος ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, ο κ. Θωμάς Μαλούτας, πρόεδρος ΕΚΚΕ, ο κ. Κώστας Συνολάκης, πρόεδρος ΕΛΚΕΘ και ο κ. Κανάρης Τσίγκανος, πρόεδρος Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Αυτολεξεί από την παρ. 5 του αρθρ. 9: « ή, αν πρόκειται για μόνιμο προσωπικό, με μετατροπή της σχέσης εργασίας του σε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου,».
Πρόκειται για πράξη απόλυσης.
Ας μετατρέψει ο υπουργός τις σχέσεις των καθηγητών πανεπιστημίου σε ιδιωτικού δικαίου και ας ισχυριστεί οτι δεν πρόκειται για πράξη απόλυσης…
Όταν οι απολύσεις στο δημόσιο ξεκινάν με οριζόντιο τρόπο από το ερευνητικό δυναμικό, και μάλιστα με ευθύνη πανεπιστημιακού τον οποίο έχει τοποθετήσει στην πολιτική θέση του κόμμα της Αριστεράς, υπάρχει σοβαρό, πολύ σοβαρό πρόβλημα αξιών.
Δημήτρης Λουκάς
Πρώην Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ερευνητών
Ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στο εισαγωγικό σημείωμά του στο πλαίσιο της δημόσια διαβούλευσης του σχεδίου νόμου αναφέρει ότι: «σκοπός του συγκεκριμένου νομοσχεδίου είναι η οικονομικότερη και αποδοτικότερη λειτουργία των δημόσιων οργανισμών που εξυπηρετούν δημόσια αγαθά και παρέχουν αναγκαίες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο, με όσο το δυνατόν λιγότερο δημοσιονομικό κόστος και μικρότερη επιβάρυνση του έλληνα φορολογούμενου». Εάν πραγματικά είναι αυτός ο σκοπός θα πρέπει να αποσυρθούν τα άρθρα 7 και 9 που αναφέρονται στα ερευνητικά κέντρα ΕΚΚΕ και ΚΕΤΕΑΘ, που αποτελούν παραγωγικούς φορείς του ελληνικού δημοσίου προσφέροντας θέσεις εργασίας και σημαντικές εισροές στο Κράτος από ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα.
Εάν πραγματικά θέλει το ελληνικό κράτος να προχωρήσει στην ορθολογική αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης προς όφελος του κοινωνικού συνόλου θα πρέπει να το κάνει συντεταγμένα με επιστημονική και οικονομική τεκμηρίωση. Ειδικότερα δεν θα πρέπει να ξεχνούν οι συντάκτες του νομοσχεδίου ότι τα ερευνητικά κέντρα (Ν1514/85) όπως και τα ΑΕΙ διέπονται από συγκεκριμένους νόμους διαφορετικούς από τις υπόλοιπες δημόσιες υπηρεσίες.
Επιπλέον υπάρχει το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας (Ε.Σ.Ε.Τ), το ανώτατο γνωμοδοτικό όργανο της Πολιτείας αρμόδιο για τη διαμόρφωση και υλοποίηση της εθνικής πολιτικής Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας. Η ερευνητική κοινότητα διερωτάται εάν ζητήθηκε η γνώμη του ΕΣΕΤ για τις συγχωνεύσεις αυτές και αν ναι ποια είναι αυτή.
Κύρια Ερευνήτρια, ΕΚΕΦΕ «Δ»
Το τότε ‘’ΚΚΕ Αθηνών’’ που μετεξελίχθηκε σε ‘’ΕΚΚΕ’’ δημιουργήθηκε σε μία συγκυρία όπου η αισιοδοξία και η δημιουργικότητα ήταν χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Η κοινωνία αυτή ήθελε να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, συνέπεια του παγκόσμιου και εμφύλιου πολέμου. Φωτισμένοι άνθρωποι έκαναν πράξη την παγκόσμια αποδεκτή διαπίστωση ότι η έξοδος από την κρίση και την οπισθοδρόμηση που αυτή συνεπάγεται, είναι η απόκτηση ‘’εργαλείων’’ μελέτης της κοινωνικής πραγματικότητας, χωρίς παρωπίδες και οποιουδήποτε είδους σκοπιμότητες. Προϋπόθεση ενός τέτοιου εγχειρήματος η ανεξαρτησία και η αυτοδιοίκηση, ώστε η πρωτογενής και εφαρμοσμένη έρευνα να είναι απαλλαγμένες από κάθε είδους επιρροές. Να αποτελούν δηλαδή ένα αξιόπιστο εργαλείο στο οποίο να μπορούν οι κυβερνόντες να στηρίξουν τους αναπτυξιακούς και άλλους σχεδιασμούς τους.
Είχα το μοναδικό προνόμιο να υπάρξω μέλος της πρώτης εκείνης ομάδας και δε θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω τη δημιουργικότητα, την επιστημονική αυστηρότητα και το κέφι με το οποίο μελετήσαμε και αναδείξαμε παθογένειες που έπλητταν την τότε κοινωνία μας και που δυστυχώς δεν έχουν ακόμη εκλείψει. Η παιδική εγκληματικότητα, παθογένειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος, η μετανάστευση, η πορνεία, το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας, κτλ, κτλ, κτλ.
Η ‘’χαμένη άνοιξη’’, όπως την ονόμασε ο Στρατής Τσίρκας, τέλειωσε για μένα ένα πρωί της 23ης Οκτωβρίου του 1967 όταν ο Μπάμπαλης και ο Σπανός (της Ασφάλειας και όχι της ΕΣΑ) με υποδέχθηκαν στο γραφείο του Ηλία Δημητρά, που με είχε καλέσει για να μου τους …συστήσει. Αυτό αποτέλεσε και το τέλος της ‘’χαμένης άνοιξης’’ για το Κέντρο, το οποίο ανέστειλε τις εργασίες του, μεγάλο μέρος του προσωπικού του βρέθηκε στη φυλακή, στη παρανομία ή στο εξωτερικό. Ξανάνοιξε πάλι ως Εθνικό Κέντρο με νέα, εν πολλοίς, σύνθεση. Αυτό υπήρξε και το πρώτο καίριο πλήγμα για τον οργανισμό.
Η μεταπολίτευση επανέφερε σε τάξη το Κέντρο αλλά χωρίς να του δώσει, κατά τη γνώμη μου, την ηθική και υλική στήριξη που έπρεπε, ώστε να καταστεί ένας ουσιαστικός παράγοντας χάραξης αναπτυξιακής πολιτικής.
Τώρα επιχειρείται μια επιπλέον αποδυνάμωσή του. Η συγχώνευση δύο επιστημονικών οργανισμών, που με ευθύνη της Πολιτείας, την τελευταία δεκαετία έχουν μετατραπεί σε ‘’αποπαίδια’’. Χωρίς στοιχειώδη μέσα για να επιτελούν το έργο τους. Με τη δημιουργία επαναλαμβανόμενων αβεβαιοτήτων. Χωρίς τη χάραξη πλαισίου και στόχων. Δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα. Ούτε καν να πείσουν τους δανειστές μας ότι κάτι κάνουμε προς την κατεύθυνση του εξορθολογισμού της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού.
Ως πολίτης της χώρας αυτής συμπαρίσταμαι στο προσωπικό του Κέντρου και στα μέλη της επιστημονικής κοινότητας που εναντιώνονται σε μία άσκοπη κίνηση εντυπώσεων και απευθυνόμενος στον εκ των συναρμοδίων υπουργών, με τον οποίων σε δύσκολες στιγμές βρεθήκαμε στα ίδια χαρακώματα, έχω να του πω: Αντώνη δεν το ξανασκέφτεσαι;
Γεράσιμος Νοταράς
Πρώην μέλος του προσωπικού του Κέντρου Κοινωνικών Επιστημών
Σήμερα Επικεφαλής του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας
Προς τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης,
Αποτελεί κοινή πεποίθηση όλης της επιστημονικής κοινότητας, ότι οι
επιλεκτικά προωθούμενες συγχωνεύσεις ερευνητικών φορέων είναι πρόχειρες και ατεκμηρίωτες, χωρίς μελέτη των επιπτώσεών τους και δεν πρόκειται να έχουν κανένα θετικό οικονομικό αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να διαχωριστούν τα ερευνητικά ιδρύματα από τις λοιπές διαδικασίες συγχωνεύσεων φορέων του δημοσίου.
Επίσης με το ίδιο άρθρο προωθείται η άρση της συνταγματικά κατοχυρωμένης μονιμότητας του υπηρετούντος ερευνητικού, επιστημονικού, τεχνικού και διοικητικού προσωπικού.
Σήμερα που τα κοινωνικά προβλήματα διογκώνονται και η ελληνική κοινωνία μαστίζεται από τη φτώχεια, την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό δεν θα πρέπει να καταργηθεί δια της συγχωνεύσεως ένα καταξιωμένο ερευνητικό Κέντρο, το ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ (ΕΚΚΕ), που επί 60 χρόνια υπηρετεί την κοινωνική έρευνα και διερευνά με τεκμηρίωση και εμπειρικά την ελληνική κοινωνία και συμβάλει στην κατανόηση των σύνθετων κοινωνικών προβλημάτων που συντελούνται στη χώρα μας.
Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος Μ-Η Μηχ. Διπλ. ΕΜΠ
Ξενοκράτους 31
GR-106 76 Αθήνα
e-mail: kalexop @tee.gr
Προς τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Σήμερα που τα κοινωνικά προβλήματα διογκώνονται και η ελληνική κοινωνία μαστίζεται από τη φτώχεια, την ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, που οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται και η οικονομική κρίση πλήττει σε μεγαλύτερο βαθμό τις γυναίκες η τριμερής κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει δια της συγχωνεύσεως το ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ (ΕΚΚΕ), που επί 60 χρόνια αποτελεί το μοναδικό φορέα για την υλοποίηση ακαδημαϊκής έρευνας και τεκμηριωμένης ανάλυσης των συντελούμενων κοινωνικών αλλαγών στη χώρα
μας, σπαταλώντας έτσι το τεράστιο επιστημονικό κεφάλαιο που εργάζεται
σε αυτό σήμερα.
Επίσης, με το ίδιο άρθρο προωθείται η άρση της συνταγματικά κατοχυρωμένης μονιμότητας του υπηρετούντος ερευνητικού, επιστημονικού, τεχνικού και διοικητικού προσωπικού. Για άλλη μια φορά, μέσα από βεβιασμένες πολιτικές αποφάσεις, χωρίς δημοσιονομικό όφελος, επιχειρείται να σταματήσει το μακρόχρονα δημιουργικό έργο του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Ενός ανεξάρτητου και αντικειμενικού μελετητή των σύνθετων κοινωνικών προβλημάτων της χώρας μας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας»,1920-2012.
L.women-rights@otenet.gr
Η ερευνα δεν μπορει παρα να ειναι δημοσια Το εν λόγω άρθρο εξαλείφει από την κοινωνική έρευνα το Δημόσιο χαρακτήρα της.
Προς τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Η κατάργηση δια της συγχωνεύσεως της αυτοτέλειας ενός φορέα με μακροχρόνια παράδοση, για την κοινωνική έρευνα όπως είναι το «Ε.Κ.Κ.Ε.», με την αυθαίρετη «μεταφορά» του σε άλλο ερευνητικό φορέα, με άλλα όλως διαφορετικά αντικείμενα ερευνητικού έργου, καταδεικνύει για μια ακόμη φορά τον κακό σχεδιασμό των «ιθυνόντων» και την αέναη προχειρότητα των αποφάσεων. Σήμερα που τα κοινωνικά προβλήματα διογκώνονται και η ελληνική κοινωνία μαστίζεται από τη φτώχεια, την ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, που οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται και η οικονομική κρίση πλήττει σε μεγαλύτερο βαθμό τις γυναίκες η τριμερής κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει δια μιας το ΕΚΚΕ, σπαταλώντας έτσι το τεράστιο επιστημονικό κεφάλαιο που
εργάζεται σε αυτό σήμερα.
Για άλλη μια φορά , μέσα από βεβιασμένες πολιτικές αποφάσεις και χωρίς ουσιαστική εξοικονομιση πόρων, επιχειρείται να σταματήσει το
μακρόχρονα δημιουργικό έργο του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών που επί 60 χρόνια συμβάλει στην εμπειρική διερεύνηση των κοινωνικών ζητημάτων καιπροβλημάτων που συντελούνται στη χώρα μας
E. Kουράκου , Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβούλιου του «Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας», evkour@gmail.com
Μετά απο 60 χρόνια λειτουργίας το μοναδικό δημόσιο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών της χώρας ουσιαστικά καταργείται. Καθόλου παράδοξο εφόσον το μόνο πού δεν χρειάζεται τώρα στους κυβερνώντες είναι να φωτίζονται και να αναλύονται τα τεράστια κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα της χώρας. Εφόσον η κοινωνία οδηγείται σε διάλυση γιατί να υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις της πορείας καταστροφής της?
Το εξαιρετικό επιστημονικό εργο του ΕΚΚΕ και η εμπειρία των ερευνητών
του, αποτελούν εγγύηση για σημαντική συνεισφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης,εφόσον αυτό είναι επιθυμητό από την Πολιτεία. Αλλά είναι? Η αλλαγή των αποφάσεων για το ΕΚΚΕ θα αποτελούσε τουλάχιστον κάποια ένδειξη ενδιαφέροντος, αλλά και σεβασμού σ ενα φορέα που ούτε η δικτατορία τόλμησε να αγγίξει.
Χάρις Συμεωνίδου
πρώην διευθύντρια ερευνών ΕΚΚΕ,επισκέπτρια καθηγήτρια κοινωνικής δημογραφιας Paris III,Sorbonne Nouvelle