Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 26 Αυγούστου 2011, 18:30 | ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΣΕΠΕ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μέσα της καλής νομοθέτησης είναι KAI η υποχρεωτική αποτύπωση, ανάλυση και σύγκριση, αντίστοιχων νομοθετικών ρυθμίσεων και διατάξεων, τουλάχιστον 3 κρατών μελών της ΕΕ, (διαμέσου των δικτύων ανταλλαγής πληροφοριών των ελληνικών υπουργείων με τα υπουργεία των κρατών μελών της ΕΕ) καθώς και η λεπτομερής εξέταση ΠΟΡΙΣΜΑΤΩΝ μικτών ευρωπαϊκών ελεγκτικών μηχανισμών που διενεργούν επιθεωρήσεις στα ελληνικά υπουργεία.
  Επίσης, συμφωνώ απόλυτα με το αρχικό σχόλιο του Yiannis Kapa

• 26 Αυγούστου 2011, 10:15 | Θανάσης Παπαγεωργίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Επιπλέον κάθε νόμος θα πρέπει:
  (α)* να ορίζει σαφώς την ευθύνη,
  (β)* να ορίζει ποιος έχει την ευθύνη,
  και (γ) να ορίζει την ποινή για μη εφαρμογή για τη μη εφαρμογή του νόμου [για το (γ) μπορεί να υπάρξει γενική νομοθεσία που να το ορίζει, ώστε να μην χρειάζεται σε κάθε νόμο, απλά κάθε νόμος να κάνει αναφορά στη γενική νομοθεσία]

  * στην αγγλική ορολογία τα (α) και (β) είναι το accountability, δηλαδή το να μπορείς να βρεις ποιος φταίει.

• 26 Αυγούστου 2011, 10:36 | Θανάσης Παπαγεωργίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Επίσης, θα πρέπει να είναι σωστά ορισμένοι (δηλ. όχι αόριστοι).

  Για παράδειγμα, στον N3979-2011-ΦΕΚ A 138 – 16.06.2011, άρθρο 12 (αλλά υπάρχει και σε άλλα άρθρα του νόμου):
  «Με την επιφύλαξη ειδικών ρυθμίσεων …» και δεν αναφέρονται οι ρυθμίσεις! Με άλλα λόγια πρέπει κάποιος να ξέρει όλη τη σχετική νομοθεσία και να ερμηνεύσει αν υπάρχουν ειδικές ρυθμίσεις που επηρεάζουν την εφαρμογή του νόμου. Απορώ αν ακόμα και ένας δικαστής μπορεί να πει με βεβαιότητα τόσο ποιες είναι οι ρυθμίσεις, όσο και πως πρέπει να γίνει η ερμηνεία.

• 16 Αυγούστου 2011, 09:01 | BAIA ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα επιμέρους μέσα της καλής νομοθέτησης περιγράφονται στα παρακάτω άρθρα ως εξής:
  α)ανάλυση συνεπειών ρυθμίσεων : άρθρο 6,
  β)η απλούστευση: άρθρο 9,
  γ)η κωδικοποίηση: άρθρο 10 ,
  δ)η αναμόρφωση του δικαίου : δεν έχει άρθρο με τον ίδιο τίτλο
  ε) η διαβούλευση: άρθρο 8,
  στ) η αιτιολογική έκθεση των νόμων: δεν έχει άρθρο με τον ίδιο τίτλο και
  ζ)η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων εφαρμογής των ρυθμίσεων: άρθρο 7.

  Η όλη διάρθρωση του νομοσχεδίου στο σημείο αυτό με μπερδεύει. Τελικά το άρθρο 5 αναλύεται παρακάτω από τα επόμενα άρθρα και αν ναι, γιατί αυτό δεν γίνεται σε όλα τα » μέσα’ και μάλιστα με τη σειρά που αναφέρονται ;

• 4 Αυγούστου 2011, 14:56 | Βασίλης Καραβίτης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κυρίως είναι αναγκαία η διερεύνηση της δυνατότητας εφαρμογής, στην πράξη, νομοθετήματος που μπορεί να φαίνεται ότι λύνει κάποια προβλήματα, αλλά που ενδέχεται να είναι αδύνατη η εφαρμογή του. Υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα, στον χώρο της υγείας!

  Αν και παρέλκει, θα επισημάνω ότι τα νομοθετήματα δεν πρέπει να είναι αντισυνταγματικά ή να παραβιάζουν κοινοτική νομοθεσία, μιά και έχουν πλείστα όσα τέτοια εκδοθεί, για να ικανοποιηθούν πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες!

• 3 Αυγούστου 2011, 22:53 | Yiannis Kapa

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ως μέσο καλής νομοθέτησης θα μπορούσαν ενδεχομένως να υπαχθούν οι αντίστοιχες νομοθεσίες των χωρών κρατών της ΕΕ ή των ΗΠΑ. Επίσης ως ένα δεύτερο συμπληρωματικό μέσο θα μπορούσαν να είναι οι γνωμοδοτήσεις συγκεκριμένων φορέων προ της τελικής μορφής του Νόμου. Για παράδειγμα, η ΟΚΕ, η ΓΣΕΕ, τα ΑΕΙ θα μπορούσαν να έχουν μία δυνατότητα επεξεργασίας και υποβολής προτάσεων σε δεσμευτικές ημερομηνίες επί του σχεδίου, προ της τελικής μορφής και συζήτησης στο Υπουργικό Συμβούλιο.