« 4. Εφόσον έχει επιβληθεί αυτοδίκαιη αργία στις περιπτώσεις β`, γ`, δ` και ε` της παραγράφου 1, η οποία δεν έχει αρθεί σύμφωνα με την παράγραφο 2, και δεν έχει επιβληθεί στον υπάλληλο πειθαρχική ποινή οριστικής παύσης, το πειθαρχικό συμβούλιο στο οποίο εκκρεμεί η υπόθεση γνωμοδοτεί μετά την πάροδο ενός έτους από τη θέση του υπαλλήλου σε αυτοδίκαιη αργία και κάθε επόμενο έτος σχετικά με την τυχόν συνδρομή λόγων που καθιστούν μη αναγκαία τη συνέχιση της. Το όργανο που είναι αρμόδιο για το διορισμό του υπαλλήλου, εφόσον κρίνει μετά την ανωτέρω γνωμοδότηση του πειθαρχικού συμβουλίου ή μετά από γνωμοδότηση του ίδιου συμβουλίου που μπορεί να ζητηθεί οποτεδήποτε, ότι με βάση τις ιδιαίτερες περιστάσεις της υπόθεσης ή/ και το συμφέρον της υπηρεσίας δεν είναι αναγκαία η συνέχιση της αργίας, μπορεί να διατάσσει την αναστολή της και την επάνοδο του υπαλλήλου στα καθήκοντα του ή τη μετακίνηση του σύμφωνα με το άρθρο 66. Την αναστολή της αργίας, μπορεί να ζητήσει οποτεδήποτε και ο υπάλληλος με αίτησή του προς το αρμόδιο για το διορισμό όργανο, το οποίο αποφασίζει μετά την τήρηση της ως άνω διαδικασίας και εφόσον συντρέχουν οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις. Το πειθαρχικό συμβούλιο, γνωμοδοτεί το αργότερο σε προθεσμία τριάντα (30) ημερών από την περιέλευση σε αυτό του σχετικού αιτήματος. Σε περίπτωση άπρακτης παρέλευσης της ως άνω προθεσμίας, ο υπάλληλος παραμένει σε αργία.
Η αναστολή της αργίας μπορεί να διατάσσεται και για ορισμένο χρόνο και να ανακαλείται οποτεδήποτε, εφόσον επιβάλλεται από το συμφέρον της υπηρεσίας και ιδίως σε περίπτωση υποτροπής, που οφείλεται στην τέλεση οποιουδήποτε νέου παραπτώματος από τον υπάλληλο.»
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 13: Η παρ. 4 του άρθρου 107 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (Ν.3584/2007), όπως αντικαταστάθηκε με την περ.3 της υποπαραγράφου Ζ.3. άρθρου πρώτου Ν.4093/2012, αντικαθίσταται ως εξής:"
#1 Σχόλιο Από Βαγγέλης Στις 3 Μαΐου 2013 @ 05:08
Ένα άλλο σημείο (εκτός από αυτά που έγραψα σαν σχόλια στο άρθρο 7) είναι το εξής:
Κάθε νόμος και κάθε συγκεκριμένη παράγραφος αυτού, είναι υποχρεωτικό να τηρείται από όλους.
Για να έχει αξία ο νόμος, και για να τηρείται, πρέπει σε κάθε περίπτωση να προσδιορίζεται:
α) Ποιός είναι ο υπόλογος για την τήρηση του νόμου.
β) Ποια θα είναι η ποινή που (με βάση τον ίδιο τον νόμο) επιβάλλεται, σε περίπτωση που ο υπόλογος ΔΕΝ τον εφαρμόσει.
Π.χ. ο Νόμος λέει «Ο υπάλληλος υποχρεούται να δεχτεί την επίσκεψη του ελεγκτή ιατρού», αλλά δεν λέει: Αν δεν την δεχτεί, δηλαδή αν δεν ανοίγει την πόρτα, τι θα πάθει? Αν δεν πρόκειται να πάθει τίποτα, σιγουρα δεν θα σεβαστεί τον νόμο.
Παρακαλώ να λάβετε υπ’ όψη ότι τα σχόλια μου είναι «γενικά» και δεν αναφέρονται στις παραγράφους στις οποίες τα ενέταξα.]
Αλλά ενώ παλαιότερα είχατε πεδίο με τίτλο «σχόλια γενικά για το νόμο», το έχετε καταργήσει, και επιτρέπετε σχόλια μόνο σε συγκεκριμμένα άρθρα.
Τα ενέταξα στην τύχη.
#2 Σχόλιο Από Βαγγέλης Α. Μπούρμπος Στις 3 Μαΐου 2013 @ 09:10
Κι εδώ η αναστολή πρέπει να γίνεται για ουσιαστικούς λόγους και όχι γενικούς για το συμφέρον της υπηρεσίας.Ανοίγεται ¨παράθυρο» παραμονής με άλλης παρεμβάσεις.
#3 Σχόλιο Από gthomakos Στις 5 Μαΐου 2013 @ 19:23
Προτείνω αναλογικά όσα έγραψα και στο σχόλιό μου στο άρθρο 12.
Επίσης θέλω να θέσω και το εξής θέμα.
Η διοίκηση οφείλει να λογοδοτεί ή όχι;
Γιατί φαίνεται ότι αυτή η υποχρέωση εστιάζεται αποκλειστικά στον υπάλληλο. Ο προιστάμενος δηλαδή, μπορεί όποτε του την βαράει, να τυλίγει έναν υπάλληλο σε μια κόλλα χαρτί, για υπαρκτούς ή ανύπαρκτους λόγους, και να τον παραπέμπει στο πειθαρχικό -βάζοντας την μοίρα του σε περιπέτειες -, δεν πρέπει να λογοδοτεί για τις πράξεις του;; Γιατί του ζητάτε λογοδοσία μόνο ενα παραλείψει να κυνηγήσει πειθαρχικά έναν υπάλληλο;; Δεν θα έπρεπε να λογοδοτήσει και εαν αποδειχθεί τελικά ότι λανθασμένα καικατ΄επανάληψη παραπέμπει τους υπαλλήλους στο πειθαρχικό συμβουλιο;;
Όπως είπα και αλλού αυτό το πνεύμα της -εσκεμμένης;- ασάφειας ως προς τις ευθύνες των ισχυρών διατρέχει όλο το πειθαρχικό δικαιο, και όχι μόνο. Μου θυμίζετε την ρήση του Σόλωνα. Ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Συγκρατεί τα ελαφρά,τα βαριά όμως τον διαπερνούν.
#4 Σχόλιο Από ιωάννης τσιωνάς Στις 6 Μαΐου 2013 @ 14:47
Την τυχόν αδυναμία του πειθαρχικού να αποφασίσει εντός προθεσμίας την πληρώνει ο υπάλληλος!!! Αυτός που έχει τεθεί σε αργία ΧΩΡΙΣ να έχει κριθεί η ενοχή του!
#5 Σχόλιο Από ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Στις 8 Μαΐου 2013 @ 20:23
1ον. Υποχρεωτικά λγοδοσία της Διοίκησης αλλιως θα εχουμε φαινόμενα της δεκαετίας 80 και εντεύθεν… δηαλδή θα γίνουμε όλοι έρμαια των αιρατών και των εκαστοτε προσκείμενων στη Διοίκηση Προϊσταμενων.
2ον. Να ορσιθουν οι υπόλογοι για τη τήρηση του Νόμου καθως και η ποινη του εφόσον δεν εφαρμοσθουν τα δέοντα.
3ον. Το πειθαρχικό συμβούλιο, γνωμοδοτεί το αργότερο σε προθεσμία τριάντα (30) ημερών από την περιέλευση σε αυτό του σχετικού αιτήματος. Σε περίπτωση άπρακτης παρέλευσης της ως άνω προθεσμίας, ο υπάλληλος παραμένει σε αργία.
Το αντίθετο αθ έπρεπε να ισχύει. Ειναι γνωστό ότι πολλές φορες «παραπέφτουν» έγγραφα και φακελοι και αλλαζουν σειρα. Εδω δεν υπάρχει δικαιοσύνη και διαφανεια.
4ον. Αν συνεχίσετε να δίνεται – μεσω του Πειθαρχικου δικαίου – περισσότερες εξουσίες σε αιρετους και προσκήμενους σε αυτους προϊσταμενους, πολυ απλα, το πελατοκεντρικό Κρατος θα συνεχιστεί. Αυτό είναι το ζητούμενο;;
#6 Σχόλιο Από Κωνσταντίνος Σταμούλης Στις 10 Μαΐου 2013 @ 14:49
Τα πειθαρχικά πως θα ελέγχονται για την αμερόληπτη και έγκαιρη συνεδρίασή τους. Γιατί ο υπάλληλος πρέπει συνεχώς να βρίσκεται κάτω από την απειλή παραπομπής η οποία δεν μπορεί να μην εξετάζεται εγκαίρως. Θέλουμε απλά ευθυνόφοβους υπαλλήλους.
#7 Σχόλιο Από ΧΡΗΣΤΟΣ Στις 14 Μαΐου 2013 @ 01:06
πρέπει να εξαιρέσετε από τις αυτοδίκαιες αργίες κατηγορίες κρίσιμες για την δημόσια ασφάλεια, όπως αστυνομικοί, εξωτερικοί φρουροί φυλακών, στρατιωτικοί.Είναι εκτεθιμένοι απέναντι σε ψευδείς καταμηνύσεις λόγω της μορφής του επαγγέλματός τους.