Άρθρο 12: Πειθαρχικά – Αργία

Δηλαδή συνεχίζετε να δίνεται υπερ-εξουσίες στα πειθαρχικά συμβούλια ώστε να κάνουν ότι θέλουν και να καταπνίξουν κάθε πράξη αντίστασης του υπαλλήλου. Μπράβο Κύριε Μανιτάκη

Η ανάκληση της αργίας θα πρέπει να γίνεται μόνο αν συντρέχουν ουσιαστικοί λόγοι και με νόμιμη διαδικασία και όχι γιατί επιβάλλει το συμφέρον της υπηρεσίας. Γιατί τότε πάλι θα δημιουργηθεί το ίδιο καθεστώς παραμονής του με πολιτικές παρεμβάσεις.

Με αφορμή το συγκεκριμένο άρθρο, με το οποίο γίνεται σε διάστημα 14 μηνών αντικατάσταση της ίδιας διάταξης για τρίτη φορά, επισημαίνονται τα εξής:
Με το ν.4057/2012 (ΦΕΚ 54Α’/14-3-2012) αντικαταστάθηκε η περίπτωση γ΄ της παρ.3 του άρθρου 103 του ν. 3528/2007. Η ίδια περίπτωση ρυθμίστηκε διαφορετικά (αντικαταστάθηκε) με το ν.4093/2012 (ΦΕΚ 222 Α’/12-11-2012) και αντικαθίσταται εκ νέου με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου (Απρίλιος 2013).
Ο νομοθέτης μπορεί να έχει λόγους να τροποποιεί και να αντικαθιστά ρυθμίσεις που δεν επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Όμως, αν κατά την ψήφιση του ν.4057/2012 εφαρμόζονταν τα καθοριζόμενα στο ν.4048/2012 (ΦΕΚ 34 Α’/23-2-2012) «Αρχές καλής νομοθέτησης», περί ανάλυσης των συνεπειών της όποιας ρύθμισης, περί διοικητικών βαρών, περί ασφάλειας δικαίου, περί στάθμισης των εναλλακτικών επιλογών ρύθμισης κ.ο.κ. δεν θα εμφανίζονταν ο νομοθέτης να παλινδρομεί μεταξύ διαφορετικών ρυθμίσεων, χωρίς ανάλυση, χωρίς τεκμηρίωση και εν τέλει χωρίς ξεκάθαρο στόχο. Έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά και γενικότερα στο πλαίσιο της διαβούλευσης, δεν γνωστοποιούνται οι ειδικότεροι λόγοι που επιβάλλουν στον νομοθέτη την εκ νέου αντικατάσταση της όποιας περίπτωσης μιας συγκεκριμένης νομοθετικής διάταξης. Συνέπεια αυτού, είναι να μη γνωρίζουν αυτοί που καλούνται να το ψηφίσουν (ή να πουν την άποψή τους) τούς λόγους για τους οποίους οι προηγούμενες τροποποιήσεις (αντικαταστάσεις) δεν πέτυχαν το σκοπό τους, και τι είναι αυτό που διορθώνεται ώστε να διασφαλιστεί, εν τέλει, η επίτευξή του. Με τον τρόπο αυτό δεν εστιάζεται η προσοχή του νομοθέτη (ή του συμμετέχοντος στη διαβούλευση) στο κρίσιμο εκείνο στοιχείο που δεν ελήφθη υπόψη κατά τις προηγούμενες τροποποιήσεις – αντικαταστάσεις, το οποίο λαμβάνεται υπόψη με το νέο σχέδιο νόμου.
Η αποτίμηση των προηγούμενων ρυθμίσεων, ο εντοπισμός και η ανάλυση συγκεκριμένων αστοχιών και η εστίαση στην διόρθωσή τους, θα επέτρεπε σε όλους να συμβάλουν με την άποψη (ή την ψήφο) τους στη διαμόρφωση της βέλτιστης ρύθμισης, η οποία θα είναι επικεντρωμένη στην επίλυση των συγκεκριμένων αστοχιών και ασαφειών που επιδιώκεται να αρθούν.

Στις πειθαρχικές ποινές να συμπεριληφθεί και η ποινή της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ δηλαδή από το να κάνει ο τιμωρούμενος καθαριότητα σε δημόσια κτίρια μέχρι να προσφέρει υπηρεσίες σε κοινωφελή ιδρύματα.

Η αυτοδίκαιη αργία δεν μπορεί να επιβάλλεται για πλημεληματικού χαρακτήρα αδικήματα, τα οποία είναι άσχετα με την υπηρεσιακή δραστηριότητα του δημόσιου υπαλλήλου.

Κύριε Υπουργέ

Όπως γνωρίζεται, ως λαός είμαστε δικομανείς. Ανά έτος υποβάλλονται γύρω στις 250.000 μηνύσεις. Βλέπουμε τηλεόραση και ο καθείς που διαπράτει μια αξιόποινη πράξη (βλ. Βουλευτής Γερμενής εναντίον Δημάρχου Αθηναίων και των αστυνομικών του) απειλεί ως πράξη εκβιασμού, με μηνύσεις προκειμένου να απεμπλακεί απο απο μία εγκληματική πράξη πλημελληματικού ή κακουργηματικού χαρακτήρα. Υπάλληλοι κυρίως ελεγκτικών μηχανισμών (πολεοδομιών, εφοριών, Δασαρχείων κ.λ.π) είναι βορρά εναντίον κάθε επιτήδιου αφού με μια ΄καταγγελία ή μία μήνυση ακόμη και για εξύβριση τίθεται σε αυτοδίκαιη αργία. Φανταστείτε ακόμη και μεταξύ υπαλλήλων (έχει γίνει ακόμη και αυτό) να αλληλομηνύονται ως πράξη αντιπερισπασμού….τότε θα εξολοθρευτεί όλο το Δημόσιο. Νομίζω οτι πρέπει να ξαναδείτε το θέμα του τεκμηρίου της αθωότητος ειδικά για τα πλημελλήματα αλλά και σε ότι αφορά αυτά που είναι κατηγορίες εκτός Υπηρεσίας,αλλα και να αποσύρετε ορισμένα υποκειμενικά αδικήματα όπως αναξιοπρεπή συμπεριφορά. Δηλαδή θα φτάσουμε στο σημείο να φοβόμαστε τη πεθερά μας αν χωρίσουμε τη κόρη της, ή τη γυναίκα μας. Σας θυμίζω ότι υπάρχουν και κληρονομικές διαφορές μεταξύ 1ου βαθμού συγγένειας και υποβάλλονται γι΄αυτό το λόγο πάρα πολλές μηνύσεις. Ειδικά τώρα ξέρουν πως μπορεί κάποιος να σκοτώσει ένα Δημόσιο Υπάλληλο!!!!! Ακόμη και σεις εάν ήσασταν Δ.Υ. (Τώρα απολαμβάνεται πλήρη ασυλία)θα είχατε πρόβλημα εάν σε μια υποτιθέμενη διαφωνία σας με τη Χρυσή αυγή σας έκανε μήνυση ο Κος Κασιδιάρης όπως τις υποβάλλουν με το κιλό!!!!
Για την ιστορία σας αναφέρω ένα δικό μου παράδειγμα, Νοίκιαζα μαζί με τα τρία αδέλφια μου το πατρικό μου ως επαγγελματικό χώρο, αγοράζει ο μισθωτής το 1 μερίδιο απο έναν αδελφό μου που είχε ανάγκη και μας στέλνει εξώδικο ότι δεν μας πληρώνει ενοίκιο επειδή είναι συνιδιοκτήτης και δήθεν δαπάνησε χρήματα για επισκευή του σπιτιού μου παρόλο που υπήρχε έγυρη συμφωνία ανάληψης υποχρέωσης εξόδων απ΄αυτόν. Στη προσπάθειά μας να του πουμε ότι είναι παράνομη η πράξη του μας απείλησε με μηνύσεις για διάφορες ανυπόστατες πράξεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα χάνω το πατρικό μου σπίτι για να έχω δουλειά για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Ετσι όπως μας έχετε εκτεθειμένους θα είμαστε βούτυρο στο ψωμί κάθε επίτήδιου!!!!

Να θυμηθούμε το Σύνταγμα της Ελλάδος

MEPOΣ ΔEYTEPO – Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα

‘Αρθρο 4: (Ισότητα των Ελλήνων)

1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

MEPOΣ ΔEYTEPO – Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα

‘Αρθρο 25: (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων)

**1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.

2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. H καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
4. Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.

Αντί των ανωτέρω:

θεσπίζεται το «Ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου» και η αυτοδίκαιη αποπομπή του υπαλλήλου από την εργασία του μέχρις ότου εξεταστεί η υπόθεση και αποφανθεί το αρμόδιο όργανο για τις κατηγορίες. Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη δημοκρατία και του νομικού μας πολιτισμού που το τεκμήριο της αθωότητας αντικαθίσταται από το τεκμήριο της ενοχής.

Αυτά προς απάντηση σε όσους θέτουν ως ύψιστο καθήκον τον σεβασμό προς το Σύνταγμα.

Ειδικά στο πειθαρχικό δίκαιο που προτείνατε φαίνεται ολοκάθαρα ότι εξαιτίας της χρόνιας ανικανότητας της διοίκησης (με ξεκάθαρη ευθύνη των πολιτικών και λοιπών προισταμένων)να εφαρμόσει τον νόμο και να τιμωρήσει τους παραβάτες σερνόσαστε τώρα απο τις περιστάσεις σε έναν διαγωνισμό πλειοδοσίας σε αυστηρότητα που σας οδηγεί σε υπερβολές και παραλογισμούς. Αυτό αποδεικνύεται και απο το γεγονός ότι μέσα σε ένα χρόνο έρχεστε για τρίτη φορά να διορθώσετε τον νόμο. Ίσως αν και ο εγωισμός σας ,σας το επιτρέψει την τέταρτη φορά φανείτε πιο συνετοί και μετριοπαθείς, όπως οφείλει να ειναι ένας νομοθέτης.

Στην ουσία τώρα με αφορμή την ρύθμιση αυτή θέλω να κάνω κριτική γενικά του Πειθαρχικού κώδικα.Για το αρθρ.103 του Υπαλληλικου Κώδικα, όπως αντικαταστάθηκε τελικά με την περ.1 της υποπαραγράφου Ζ.3. άρθρου πρώτου Ν.4093/2012, έχω να πω τα εξής: Η περ. 1.ε πρέπει να καταργηθεί σχεδόν ολόκληρη. Ειναι εξαιρετικά αυστηρή.Υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο-που φοβάμαι ότι το ξεπερνάτε- πέραν του οποίου ο φόβος δρα ανασταλτικά σε όποια προσπαθεια μειωνοντας τελικά την αποδοτικότητα. Τα μόνα πειθαρχικά παραπτώματα που θα δικαιολογούσαν την αυτοδικαιη θέση σε αργία του υπαλλήλου είναι:
– αυτό της περ.α του αρθρ. 107 (πράξεις με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην
Πατρίδα και τη Δημοκρατία)που πρέπει να οριστούν ποιες είναι,
– περ.γ (η παράβαση καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα
ή άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους),
– περ. δ (η απόκτηση οικονομικού οφέλους ή ανταλλάγματος προς όφελος του ιδίου του υπαλλήλου ή τρίτου προσώπου, κατά την άσκηση των καθηκόντων του ή εξαφορμής αυτών) μόνο όμως με την προυπόθεση ότι θα συγκεκριμενοποιηθεί και θα ποσοτικοποιηθεί το ύψος του ανταλλάγματος άνω του οποίου θα τίθεται η ποινή της αυτοδίκαιης αργίας (γιατι δεν μπορεί απο την μία να εισηγείστε τόσο αυστηρή ποινή και απο την άλλη με άλλη ρύθμιση να επιτρέπετε την εκδήλωση της ευγνωμοσύνης του πολίτη προς τον υπάλληλο με μη χρηματικό αντάλλαγμα,-δηλαδή εκείνη η δωροδοκία δεν διαφθείρει;;;) ,
– περ. ι (η αδικαιολόγητη αποχή από την εκτέλεση των καθηκόντων),και πάλι θα πρέπει να ποσοτικοποιηθεί το μέτρο και να οριστεί ένα κατώφλι π.χ 5 ημερών αδικαιολόγητης αποχής ,πέραν του οποίου θα τίθεται αυτοδικαια η ποινή της αργίας,
– περ. κγ (η φθορά λόγω ασυνήθιστης χρήσης, η εγκατάλειψη ή η παράνομη χρήση πράγματος το οποίο ανήκει στην υπηρεσία),επίσης εφόσον, αφενός συγκεκριμενοποιηθεί,αφετέρου αποδεικνύεται δόλος ή βαρεια αμέλεια του υπαλλήλου (σκεφτείτε μόνο ότι είναι πολύ εύκολο ένας υπάλληλος να συμμετέχει άθελά του στην φθορά ενός Η/Υ ή ενός δικτύου, χρησιμοποιώντας εν αγνοία του παράνομο λογισμικό που ήταν εγκατεστημένο απο πριν στον υπολογιστή του)

Όλα τα υπόλοιπα πειθαρχικά παραπτώματα θα πρέπει να τιμωρούνται μεν αλλά με άλλες ποινές και όχι τόσο εύκολα να τίθεται ο υπάλληλος σε αργία.Εφόσον για κάποια απο τα υπόλοιπα παράπτωματα υπάρχει και υποτροπή τότε ο υπάλληλος να μπορεί να τεθεί σε αργία.

Τέλος επειδή η σύγχυση λόγω της ασάφειας του νόμου δημιουργεί στην πράξη τέρατα μεσα σε μέρικά σκοτεινά κεφάλια , παρακαλώ διευκρινήστε οπωσδήποτε τα εξής:
1)Τι ακριβώς ορίζετε ώς «η αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας».Ποια είναι η κόκκινη γραμμή της δημοσιουπαλληλικής ηθικής;Πιστεύω ότι η εν λόγω διάταξη πρέπει ή να αντικατασταθεί με πολυ συγκεκριμένους περιορισμούς ή να φύγει ολόκληρη.
2)Όταν αποφασίζετε να τιμωρήσετε με αυστηρότερη ποινή (θεση σε αργία) το ήσσον – δηλαδή την περ. κζ) μη τήρηση του ωραρίου από τον υπάλληλο και παράλειψη του προϊσταμένου να ελέγχει την τήρησή
του -, ενώ τιμωρείτε με μικρότερη ποινή το μείζον – περ.κη) αμέλεια ή ατελής εκπλήρωση του υπηρεσιακού καθήκοντος -, θεωρείτε ότι νομοθετείτε σωστά και σύμφωνα με την αρχη της αναλογικότητας ή μήπως θέλετε απλά να είστε της μόδας;;;

Στην παρούσα διάταξη λέτε ότι «Σε περίπτωση άπρακτης παρέλευσης της ως άνω προθεσμίας, ο υπάλληλος παραμένει σε αργία». Τέτοιες διατάξεις εισάγεται και σε πολλά άλλα σημεία και τις θεωρώ βαθειά αντιδημοκρατικες αφού υπονομεύουν τον δημόσιο έλεγχο μέσω της κατάργησης της λογοδοσίας και εμμεσα στρώνουν το έδαφος για τη σωρεία καταχρησεων και την ατιμωρησία της διοικησης.Εαν θέλετε να προστατευσετε την διοικηση απο την πιθανότητα κατάχρησης απο τον υπάλληλο του δικαιώματος του να αιτιάται την αναστολή της αργίας, τότε απλά περιορίστε το σε μία φορά το χρόνο ή το εξάμηνο. Μην απαλλάσετε όμως την διοικηση απο την υποχρέωση της να απαντήσει.

Τι να πω; Κουράστηκα . Το πειθαρχικό δίκαιο μπαζει απο παντού . Είναι και Πάσχα … Διαλέξατε τις ημέρες ,μπράβο σας.

Κύριε Μανιτάκη,
Είναι επικίνδυνο να δίνεται ευρεία διακριτική στα πειθαρχικά όργανα να ερμηνεύουν το πειθαρχικό δίκαιο χωρίς να συγκεκριμενοποιείται το πειθαρχικό αδίκημα (π.χ. το ποια είναι η αναξιοπρεπής συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας επιδέχεται πολλές ερμηνείες).
Επίσης, θα πρέπει να απαλειφθεί ως πειθαρχικό παράπτωμα η άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊστάμενης αρχής γιατί γίνεται κατάχρηση της ερμηνείας της και φιμώνονται οι ευσυνήδητοι υπάλληλοι (ενώ π.χ. η άσκηση κριτικής των πράξεων των υφισταμένων με χαρακτηριστικά απρεπή τρόπο δεν παγορεύεται). Αν θέλετε να περιοριστεί η διαφθορά επιβραβεύστε την κριτική των πράξεων της προϊστάμενης αρχής που γίνεται με ακριβή στοιχεία.
Επίσης, είναι προδήλως αντισυνταγματικό να καταστατηγείται το τεκμήριο της αθωότητας. Τη στιγμή που ένας υπάλληλος είναι αθώος ενώπιον του φυθσικού του Δικαστή μέχριτην έκδοση απόφασης δεν μπορεί πολύ περισσότερο να καταργείται το τεκμήριμ αυτό στα πλαίσια της Διοίκησης (που δεν έχει την τεχνογνωσία ενός Δικαστηρίου).
Τέλος, στα πειθαρχικά συμβούλια δεν μετέχουν πλέον συνδυκαλιστές εν ενεργεία, μετέχουν όμως πρώην συνδικαλιστές, με την ιδιότητα του προϊσταμένου. Δηλαδή όχι Γιάννη Γιαννάκη… Πρέπει να πάψει να υπάρχει πειθαρχικός έλεγχος από προϊσταμένους στο Δημόσια και να ασκείται αποκλειστικά από Δικαστές.

Πρέπει άμεσα να καταργηθεί η αυτοδίκαιη αργία, ειδικά αυτές τις εποχές όπου κανένας δεν εμπιστεύεται κανένα. Είμαι Μηχανικός σε Τεχνική Υπηρεσία. Μήπως γνωρίζετε πόσο εύκολο είναι να κατηγορηθώ για μία μεγάλη σειρά από παράλογες ευθύνες τις οποίες ο Νόμος μου έχει φορτώσει γιατί απλά κάποιος έπρεπε να τις έχει; Πιστεύω ότι έχετε περάσει στην άλλη πλευρά της ασυδοσίας όπου η δαμόκλειος σπάθη δρα αποτρεπτικά για την ανάληψη της οποιαδήποτε πρωτοβουλίας από πλευράς του υπαλλήλου. Γνωρίζω πολλούς υπαλλήλους που το τελευταίο διάστημα σταμάτησαν να παράγουν και ασχολούνται αποκλειστικά με το να προσπαθούν να καλύψουν τα νότα τους έναντι οποιασδήποτε κατηγορίας μπορεί να τους απαγγελθεί. Όποιος έχει μπλέξει έστω και μία φορά με τη δικαιοσύνη (χωρίς να φταίει στο παραμικρό) μπορεί να καταλάβει που μπορεί να οδηγήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση που υφιστάμεθα και αυτός ο πρωτοφανής ψυχολογικός πόλεμος που γίνεται ειδικά σε όσους έχουν θέσεις ευθύνης (όπως γιατροί, μηχανικοί κλπ).

Κ. Μανιτάκη,
Oι δημόσιοι λειτουργοί αφήνονται εκτεθειμένοι σε οιονδήποτε επιθυμεί την οικονομική και κοινωνική τους εξόντωση.
Μια κακόβουλη καταγγελία ή μήνυση είναι αρκετή για να τους επιβληθεί το ιδιαίτερα εξοντωτικό μέτρο της Αργίας.
Χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η πειθαρχική διαδικασία, χωρίς απολογία, αυτόματα και με συνοπτικές διαδικασίες, ο εργαζόμενος που θα δεχθεί μια καταγγελία εις βάρος του, η οποία να εμπεριέχεται στη γενική κατηγορία της «παράβασης καθήκοντος», στιγματίζεται
και απομακρύνεται από τη θέση του, με τις αποδοχές του να μειώνονται άμεσα.
Η Αυτοδίκαιη Αργία ενεργοποιείται, από την καταγγελία άρνησης αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία, τη φθορά λόγω ασυνήθιστης χρήσης πράγματος το οποίο ανήκει στην υπηρεσία, την απώλεια ενός εγγράφου, την ανάρμοστη για υπάλληλο
συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας, του οποιουδήποτε προχωρήσει σε ένδικα μέσα προκειμένου να θέσει ένα δημόσιο λειτουργό σε ομηρία.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα σκληρό διοικητικό μέτρο αλλά για τιμωρία του πειθαρχικώς ελεγχόμενου υπαλλήλου, που προσβάλλει βάναυσα το τεκμήριο αθωότητας.
Εκείνο που απαιτείται είναι:
• Να καταργηθεί η επιβολή της Αυτοδίκαιης Αργίας για τα πειθαρχικά παραπτώματα όπως αυτά ορίζονται στην παράγραφο 1 περίπτωση ε του ν.4093/12 (παράβαση καθήκοντος, αναξιοπρεπή συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας, κλπ τα οποία δεν έχουν τελεσιδικήσει)
• Να διαχωριστεί πλήρως η έναρξη της πειθαρχικής δίωξης εναντίον συναδέλφων από την αντίστοιχη ποινική δίωξη για το παράπτωμα της παράβασης καθήκοντος
• Η Δυνητική Αργία να ενεργοποιείται μόνο για τις πράξεις εκείνες οι οποίες επιφέρουν σύμφωνα με το πειθαρχικό δίκαιο την ποινή της αργίας εφόσον τελεσιδικήσει.

Αξιότιμε κε Υπουργέ,

Το τεκμήριο της αθωότητας καταστρατηγείται στο πλαίσιο των ρυθμίσεων περί αυτοδίκαιης αργίας. Κανείς δεν θα έπρεπε να τίθεται σε αργία χωρίς απόφαση πειθαρχικού σμυβουλίου ιδίως για αδικήματα που εύκολα μπορούν να παρερμηνευθούν όπως η αναξιοπρεπής συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας ή βάσει καταγγελίας ενός πολίτη ο οποίος έχει ενδεχομένως προσωπική εμπάθεια με τον υπάλληλο.

Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΔΙΚΟΜΑΝΗΣ,ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΗ ΑΡΓΙΑ, ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ ΑΠΟ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ..!(ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΑ ΕΠΙΣΕΙΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΟΙΝΗ)…ΚΙ ΕΔΩ ΤΙΘΕΤΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ «ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΑΪΣΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗΣΕΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ??»

Η πιθανότητα της αυτοδίκαιης αργίας θα έχει ως αποτέλεσμα την κυριαρχία του φόβου στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και την πλημελή άσκηση των καθηκόντων τους μπροστά στον κίνδυνο οποιασδήποτε κακόβουλης ή αστήριχτης καταγγελίας. Το μέτρο αυτό το θεωρώ άδικο αλλά κυρίως επικίνδυνο όχι μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους αλλά και για το σύνολο της κοινωνίας την οποία εξ αντικειμένου υπηρετούν.

Κύριε Υπουργέ,
εύχομαι να λάβετε υπόψη τις ρεαλιστικές παρατηρήσεις των προηγούμενων συναδέρφων δημοσίων-κρατικών υπαλλήλων: ΧΑΡΗΣ ΔΡΙΚΟΣ, eva, gthomakos,Αποστόλης, Aρναούτης Ιωάννης, Κωνσταντίνος Παπαίωάννου, ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ, Γρηγόρης Λεβέτσιος, με τους οποίους συμφωνώ απόλυτα.
Επίσης, θα ήθελα να προσθέσω τα παρακάτω:
Εργάζομαι σε δασική υπηρεσία της επαρχίας, και αναρωτιέμαι αν γνωρίζετε πόσες σύννομες αποφάσεις παίρνουμε που όμως, δεν εξυπηρετούν τα προσωπικά συμφέροντα κάποιων πολιτών;
Αν δεν αλλάξει τίποτε από το παραπάνω άρθρο, θα είμαστε, πραγματικά, «δημόσιοι υπάλληλοι υπό διωγμό», βορά στον κάθε εμπαθή πολίτη, καθώς επίσης και στον κάθε εμπαθή συνάδερφο! Και έτσι θα ξεκινήσει ένας φαύλος κανιβαλικός κύκλος, γιατί και ο τιμωρημένος υπάλληλος σε αργία, που θα καταδικάζεται πριν ακόμη κριθεί(!!!)από το αρμόδιο πειθαρχικό όργανο, θα ενεργεί με παρόμοιο τρόπο!
Ένας εύκολος τρόπος για τη δημιουργία καινούργιου εμφυλίου και φυσικά μιας «κοινωνίας του χάους»…

Θεωρω οτι πρεπει να αποσυρθει το αρθρο σχετικα με την αργια υπαλληλου σε περιπτωση τελεσης πλημμεληματικου χαρακτηρα αδικηματος.ειναι πολυ σημαντικο γιατι ο καθε υπαλληλος θα εκβιαζεται απο τον οποιονδηποτε πολιτη ο οποιος μπορει να εχει και προσωπικο συμφερον απο την συγκεκριμενη κινηση.θεωρω επισης οτι τιθεται θεμα επιβιωσης τοσο του ιδιου του υπαλληλου αλλα και της οικογενειας του.ευχαριστω.

Πρέπει οπωσδήποτε να εξαιρεθούν ορισμένα επαγγέλματα από το νέο πειθαρχικό, διότι αν εφαρμοστεί σε αυτά, τότε το ελληνικό κράτος πολύ σύντομα θα αρχίσει να αναρωτιέται που πήγαν οι υπάλληλοι του, οι οποίοι άνετα θα μπορούν να πέφτουν θύματα ψευδών καταμηνύσεων και να πηγαίνουν σπίτι τους.
Τρανταχτά παραδείγματα οι Εξωτερικοί Φρουροί των φυλακών και οι σωφρονιστικοί οι οποίοι έχουν να κάνουν με ποινικούς κρατούμενους καθημερινά, οι οποίοι θα τους καταγγείλουν για ένα σωρό ψευδή πράγματα και θα τους στέλνουν σπίτι τους για πλάκα.Όμοια και για τους αστυνομικούς.
Δεν πρόκειται για κατηγορίες απλών δημοσίων υπαλλήλων, που έρχονται σε καθημερινή επαφή με απλούς νομοταγείς πολίτες.Πρόκειται για τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής του μετώπου της Πολιτείας απέναντι στο έγκλημα.
Η λύση βρίσκεται στην εξαίρεσή τους από τα νέα πειθαρχικά συμβούλια και τους νέους πειθαρχικούς κανόνες.
Για αυτούς πρέπει να ισχύει και στο μέλλον, ότι ίσχυε στο παρελθόν και να επανενεργοποιηθούν τα παλιά πειθαρχικά συμβούλιά τους.
Δεν μπορεί να βγαίνουν σε αργία έτσι απλά, όλοι αυτοί οι ένστολοι που δέχονται βροχή τις μηνύσεις κάθε ημέρα, από τους εγκληματίες που πιάνουν ή που φρουρούν, μόνο και μόνο επει΄δή αυτοί οι τελευταίοι θέλουν να τους κάνουν κακό, για λόγους εκδίκησης, επειδή τους έπιασαν ή τους φρουρούν για να μην ξαναβλάψουν τους υπόλοιπους πολίτες.
Είναι απλά άδικο και παράλογο.
Σκεφτείτε το!

Πρέπει να εξαιρεθούν ορισμένα επαγγέλματα από το νέο πειθαρχικό, όπως οι Εξωτερικοί Φρουροί των φυλακών και οι σωφρονιστικοί που έχουν να κάνουν με ποινικούς κρατούμενους καθημερινά, οι οποίοι θα τους καταγγείλουν για ένα σωρό ψευδή πράγματα και θα τους στέλνουν σπίτι τους για πλάκα.
Δεν έχουμε να κάνουμε με απλούς δημοσίους υπαλλήλους, που έρχονται σε καθημερινή επαφή με απλούς νομοταγείς πολίτες.
Η λύση βρίσκεται στην εξαίρεσή τους από τα νέα πειθαρχικά συμβούλια και τους νέους πειθαρχικούς κανόνες.
Για αυτούς πρέπει να ισχύει και στο μέλλον, ότι ίσχυε στο παρελθόν και να επανενεργοποιηθούν τα παλιά πειθαρχικά συμβούλιά τους.
Δεν μπορεί να βγαίνουν σε αργία, όλοι αυτοί οι ένστολοι που δέχονται βροχή τις μηνύσεις κάθε ημέρα, από τους εγκληματίες που πιάνουν ή που φρουρούν,για να τους εκδικηθούν,είναι αδιανόητο!!!

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΑΣ ΛΕΩ ΟΤΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ!!!!

‘Αρθρο 4: (Ισότητα των Ελλήνων)
1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

MEPOΣ ΔEYTEPO – Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
‘Αρθρο 25: (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων)

Σε ποιό επαγγελματικό κλάδο χάνει κάποιος την επαγγελαμτική του ιδιότητα μέχρι να τελσιδικίσει μια απόφαση???

Χανει την ιδιότητά του ο Συνάδελφός σας Δικηγόρος Κύριε Μανιτάκη?? χάνει την επαγγελματική του ιδιότητα ο Μηχανικός ελ.επαγγελματίας??? ο γιατρός που νομιμοποιήσατε το φαξελλάκι?? και καλά κάνατε γιατι και γω έχω δώσει απο καρδίας όταν χειρουργήθηκε επιτυχώς συγγενικό μου πρόσωπο ως πράξη μέγιστης ευγνωμοσύνης.

Ξαναδιαβάστε τα άρθρα σας στην εφημερίδα Αυγή που σας θαυμάζαμε, γιατι αυτό που εκπροσωπείτε σήμερα δεν σας αντοπροσωπεύει…

Σεβασμός στο Σύνταγμα, δεν είναι κουρελόχαρτο!!!

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Με αφορμή τη συγκεκριμένη τροποποίηση του άρθρου 103 του Υπαλληλικού Κώδικα Υ.Κ.. το οποίο σημειωτέον έχει εφαρμογή και στη ΔΕΗ ΑΕ σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ν. 4093/2012, παρακαλούμε όπως λάβετε υπόψη τα ακόλουθα σχόλιά μας για ενδεχόμενη πρόσθετη τροποποίηση του εν λόγω άρθρου.

1. Στο εδάφιο α’ της παρ. 2 του άρθρου 103 του Υ.Κ. ορίζεται ότι υπάλληλος, ο οποίος τέθηκε σε αργία στις περιπτώσεις α’ έως γ’ της παρ. 1 του ίδιου ως άνω άρθρου, ασκεί εκ νέου τα καθήκοντά του αν αθωωθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Κατόπιν αυτού και με δεδομένο ότι για τις περιπτώσεις β’ και γ΄ προβλέπεται υπό προϋποθέσεις η αναστολή της θέσης σε αυτοδίκαιη αργία, ανακύπτει το ερώτημα πότε θα λήξει η αργία στην οποία τέθηκε μισθωτός συνεπεία της προαναφερόμενης περίπτωσης α΄ της παρ.1 του άρθρου 103 του Υ.Κ., εφόσον εκδοθεί από το ποινικό δικαστήριο καταδικαστική απόφαση, η οποία δεν δικαιολογεί, κατά την κρίση του αρμόδιου πειθαρχικού συμβουλίου, την επιβολή της πειθαρχικής ποινής της οριστικής απόλυσης του μισθωτού. Από τα παραπάνω καθίσταται αντιληπτό ότι υφίσταται κενό νόμου και επιπλέον ότι ο μισθωτός δεν μπορεί να παραμένει σε καθεστώς αργίας και να συνεχίζεται επί μακρόν ή επ’ αόριστον η καταβολή μειωμένων αποδοχών, παρότι αυτός δεν θα παρέχει την εργασία του, γεγονός καθόλα ασύμφορο για μια ανώνυμη εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, όπως η ΔΕΗ ΑΕ.

2. Η γραμματική διατύπωση της διάταξης της περ. α΄ της παρ.1 του άρθρου 103 του Υ.Κ. ορίζει ότι τίθεται αυτοδίκαια σε αργία «ο υπάλληλος που στερήθηκε την προσωπική του ελευθερία ύστερα από πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια απόφαση ποινικού δικαστηρίου ή ένταλμα προσωρινής κράτησης». Επομένως, κατά την άποψή μας, απαραίτητη προϋπόθεση για να τεθεί ο μισθωτός σε αυτοδίκαιη αργία είναι, σύμφωνα με τη γραμματική διατύπωση του νόμου, να στερήθηκε εν τοις πράγμασι την προσωπική του ελευθερία (φυσική παρουσία στη φυλακή) και όχι να του επιβλήθηκε ποινή στερητική της ελευθερίας. Ως εκ τούτου, παραμένοντας στη γραμματική διατύπωση του νόμου, δεν μπορεί να τεθεί σε αργία μισθωτός στον οποίο επιβλήθηκε μεν στερητική της ελευθερίας ποινή, μετατράπηκε δε αυτή σε χρηματική ή και σε κοινωφελή εργασία, ή ανεστάλη η εκτέλεσή της, ή παραγράφηκε και δεν εκτελέστηκε κατά τα ειδικώς οριζόμενα στο άρθρο 2 του ν.4043/2012, καθόσον εν προκειμένω δεν συντρέχει η ως άνω προϋπόθεση της πραγματικής αποστέρησης της ελευθερίας.
Παρά ταύτα, εάν ο μισθωτός τίθεται σε αυτοδίκαιη αργία συνεπεία και των προαναφερόμενων περιπτώσεων, ανακύπτει το αναφερόμενο στην παρ. 1 του παρόντος ερώτημα που αφορά τη λήξη αυτής. Ενδεικτικά αναφέρεται το παράδειγμα μισθωτού στον οποίο επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι μηνών με αναστολή εκτέλεσής της, η οποία επιπλέον παραγράφηκε εκ του ν. 4043/2012 και συνεπώς η μη εκτελεσθείσα για το λόγο αυτό απόφαση τέθηκε στο αρχείο. Επιπρόσθετα δε, ο πειθαρχικός έλεγχος του εν λόγω μισθωτού ολοκληρώθηκε, έχοντας ληφθεί υπόψη η ποινική καταδικαστική απόφαση από το αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο, το οποίο δεν έκρινε το μισθωτό απολυτέο, αλλά του επέβαλε πειθαρχική ποινή προσωρινής παύσης. Εάν η αυτοδίκαιη αργία του ν.4093/12 ισχύει και στην περίπτωση του υπόψη μισθωτού, τίθεται το ερώτημα πότε θα λήξει αυτή ώστε να επανέλθει ο μισθωτός στα καθήκοντά του, δεδομένου ότι εν προκειμένω δεν αναμένεται έκδοση αθωωτικής δικαστικής απόφασης.
Συνεπώς θα ήταν δόκιμο η συγκεκριμένη διάταξη να τροποποιηθεί ως εξής «τίθεται αυτοδίκαια σε αργία ο υπάλληλος που στερήθηκε εν τοις πράγμασι την προσωπική του ελευθερία ύστερα από πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια απόφαση ποινικού δικαστηρίου ή ένταλμα προσωρινής κράτησης».

Επιπροσθέτως των ανωτέρω θέτουμε υπόψη σας και τον προβληματισμό μας όσον αφορά το άρθρο 105 του Υ.Κ. στη διάταξη του οποίου ορίζονται οι αποδοχές που θα λαμβάνει υπάλληλος που τέθηκε σε αργία και το οποίο άρθρο έχει εφαρμογή και στη ΔΕΗ ΑΕ. Στην παρ. 2 του άρθρου 105 του Υ.Κ., όπως αυτό ισχύει σύμφωνα με το ν. 4057/12 ορίζεται ότι καταβάλλεται κατ’ εξαίρεση το 1/4 των αποδοχών για την περίπτωση του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 103.
Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 103, όπως ίσχυε σύμφωνα με το ν. 4057/12, αφορούσε την περίπτωση υπαλλήλου που παραπέμφθηκε αμετάκλητα σε ποινικό δικαστήριο. Το άρθρο 103 του ως άνω νόμου αντικαταστάθηκε όμως με την περίπτωση 1 της υποπαραγράφου Ζ3 άρθρου πρώτου του ν. 4093/12, της οποίας το δεύτερο εδάφιο αφορά την περίπτωση υπαλλήλου κατά του οποίου εκδόθηκε ένταλμα προσωρινής κράτησης και στη συνέχεια ήρθη η προσωρινή κράτησή του ή αντικαταστάθηκε με περιοριστικούς όρους. Μετά την πλήρη αναμόρφωση της παραγράφου 1 του άρθρου 103 του Υ.Κ με το ν. 4093/12, θα πρέπει να υπάρξει και αντίστοιχη αναμόρφωση του άρθρου 105 του Υ.Κ. ώστε να διασαφηνίζεται πλήρως η βούληση του νομοθέτη για την περίπτωση εκείνη που οι τελούντες σε αργία θα λαμβάνουν εξαιρετικά μόνο το ¼ των αποδοχών τους, το οποίο δεν προκύπτει με σαφήνεια κατά την ισχύουσα διατύπωση της διάταξης του νόμου.
Επιπλέον στο εδάφιο 2 της παρ. 2 του άρθρου 105 του Υ.Κ., όπως αυτό ισχύει σύμφωνα με το ν. 4057/2012, ορίζεται ότι «Το υπόλοιπο των αποδοχών του ή μέρος αυτού μπορεί να αποδοθεί στον υπάλληλο, μετά από αιτιολογημένη απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου, εφόσον δεν τεθεί σε αργία σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παρ.1 του άρθρου 103 ή απαλλαγεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση». Δεδομένου ότι το τελευταίο εδάφιο της παρ.1 του άρθρου 103 του Υ.Κ., όπως ίσχυε σύμφωνα με το ν. 4057/2012, όριζε «Ο υπάλληλος ασκεί εκ νέου τα καθήκοντά του αν αθωωθεί με τελεσίδικη αθωωτική απόφαση», μετά την πλήρη αναμόρφωση της εν λόγω διάταξης με το ν. 4093/2012, εύλογα τίθεται προβληματισμός ποιο είναι το τελευταίο εδάφιο αυτής, στο οποίο αναφέρεται η ως άνω διάταξη του άρθρου 105 του Υ.Κ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΟΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ Α.Ε.