Άρθρο 08: Το άρθρο 56 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (Υπαλληλικός Κώδικας, ν. 3528/2007, ΦΕΚ 26/Α΄) αντικαθίσταται ως ακολούθως:

Φρονώ ότι στην §3 πρέπει να προβλεφθεί ως εξαίρεση για την απαίτηση γνωμάτευσης Δ/ντή κλινικής ή επικεφαλής μονάδας δημόσιου νοσοκομείου η περίπτωση της αντικειμενικής αδυναμίας μετακίνησης του ασθενούς σε νοσοκομείο (π.χ. παθήσεις οξέων κρίσεων οσφυαλγίας/παθήσεων σπονδυλικής κα)διότι σε άλλη περίπτωση α) θα γίνουν άδικες περικοπές β) θα επιφορτισθούν τα νοσοκομεία και το ΕΚΑΒ για τις μεταφορές των ασθενών και γ) οι ίδιοι οι ασθενείς θα υποβληθούν σε περαιτέρω ταλαιπωρία, προκειμένου να είναι δικαιολογημένη η απουσία του υπαλλήλου. Η επίκληση από πλευράς του υπαλλήλου αδυναμίας μετακίνησης δεν μπορεί εξάλλου να είναι ψευδής όταν θα απαιτείταικατά την έλευσή του στην αρμόδια υγειονομική επιτροπή όπως και ήδη γίνεται, η προσκόμμιση των απαραίτητων εξετάσεων (μαγνητική τομογραφία κ.λπ)όπου το πρόβλημα είναι ή όχι εμφανές.

Θεωρώ το «4.δ» εντελώς άδικο και αδικαιολόγητο. Καθένας έχει δικαίωμα επιλογής του πού θα χειρουργηθεί ή από ποιον (και ΔΕΝ χειρουργούν ΟΛΟΙ οι χειρουργοί σε δημόσια νοσοκομεία).

Στο ζητούμενο του «5»-δεύτερη περίπτωση όπου αναφέρεται ότι <> πρέπει να συνυπολογισθεί ότι αντικειμενικά, δυστυχώς, δεν είναι η μηχανοργάνωση στη χώρα μας στο επίπεδο που απαιτείται για να μπορεί η προϋπόθεση αυτή να λειτουργήσει εύκολα και δίχως λάθη. Πιστεύω ότι πρέπει να επανεκτιμηθεί ο ορίζοντας της 8ετίας, τουλάχιστον στο μισό (4ετία δλδ).

Στο «8» δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το εάν ο υπάλληλος μπορεί να παραμείνει εργαζόμενος αλλά σε ΑΛΛΗ αρμοδιότητα/πόστο, οπουδήποτε αλλού, έτσι ώστε να διατηρήσει την ικανότητά του για αξιοπρεπή διαβίωση. Ωθείται λοιπόν στην απόλυση τη στιγμή που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει άλλες ανάγκες (ακόμη και ως προσωπικό καθαριότητας/κλητήρα/θυρωρού). Η απόλυση δεν είναι πάντα λύση! Είναι απλώς η εύκολη λύση…

ΠΑΝΤΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ <>. ΤΙ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ?

Ισως κάτι να μη διαβάζω σωστά, αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι άμα εγχειριστώ σε ιδιωτική κλινική δεν δικαιούμαι αναρρωτική άδεια με πλήρεις αποδοχές.
Είναι αυτό δυνατόν ;
Τι δεν έχω καταλάβει σωστά;

Η μη περικοπή αποδοχών στη περίπτωση νοσηλείας ή χειρουργικής επέμβασης ισχύει μόνο σε δημόσιο νοσοκομείο! Δηλ. για όσους θα έχουν τη δυνατότητα να εισαχθούν σε ιδιωτικό για πολλούς και προφανείς λόγους (όλοι γνωρίζουν τι καταστάσεις υπάρχουν στα δημόσια νοσοκομεία!) σημαίνει ότι διαθέτουν χρήματα και δεν έχουν ανάγκη! Το να θέλουμε το καλύτερο δυνατό για την υγεία μας, χρησιμοποιώντας ότι έχουμε στην άκρη γι’ αυτό ακριβώς το λόγο σημαίνει ότι είμαστε και κατέχοντες!!! Το θεωρώ α π α ρ ά δ ε κ τ ο.

Γιατί οι γνωματεύσεις βάσει των οποίων δίνονται οι άδειες πρέπει να προέρχονται αποκλειστικά από ιατρούς Δημοσίων Νοσοκομείων; Και από που κι ως που είναι λογικό να επιβάλλεται να εγχειρίζονται οι Δημόσιοι Υπάλληλοι μόνο σε Δημόσια Νοσοκομεία; Είναι παράνομη η ιδιωτική υγεία στην χώρα μας; Ούτως η άλλως οι ιδιωτικές κλινικές αδειοδοτούνται λειτουργικά από τους αρμόδιους φορείς της Κεντρικής Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης, κατά συνέπεια τηρούν τις νόμιμες προδιαγραφές παροχής υπηρεσιών υγείας.
Είναι απαράδεκτο να στερείται από τους Δημοσίους Υπαλλήλους η πρόσβαση στις ιδιωτικές κλινικές εφόσον την επιθυμούν και έχουν την σχετική οικονομική δυνατότητα.
Λαμβανομένης υπόψη της κατάστασης της Δημόσιας Υγείας στην χώρα μας μία τέτοια ρύθμιση μάλλον ως βασανιστήριο και τιμωρία μπορεί να εκλειφθεί.
Εκτός και αν οι συντάκτες του σχεδίου νόμου υπονοούν ότι οι ιατροί των ιδιωτικών μονάδων παροχής υπηρεσιών υγείας είναι στο σύνολο τους διεφθαρμένοι και η γνωματεύσεις τους αναξιόπιστες σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους του Δημοσίου οι οποίοι είναι εκ προοιμίου πλήρως αξιόπιστοι…
Είναι προφανές ότι ο γνωματεύων ιατρός πρέπει να έχει την νομική ευθύνη της γνωμάτευσης του και τις αντίστοιχες επιπτώσεις σε περίπτωση ηθελημένου λάθους ασχέτως αν υπηρετεί στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιώς ή στο ιδιωτικό Metropolitan και προς αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί το όποιο νέο νομικό πλαίσιο.
Υποτίθεται ότι αυτού του τύπου οι νομοθετικές ρυθμίσεις έχουν σκοπό τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του Δημοσίου και όχι την αναπαραγωγή του μέχρι σήμερα κουτοπόνηρου τρόπου λειτουργίας όπου ο ελεγχόμενος δημόσιος υπάλληλος ή πολίτης θεωρείται εκ προοιμίου απατεώνας με αποτέλεσμα αυτός με την σειρά του να εκλαμβάνει το κράτος ως καταπιεστή που πρέπει – και δικαιούται ηθικά – να τον ξεγελάσει παντοιοτρόπως.
Αν αυτή η λογική δεν αλλάξει θα συνεχιστεί ο κύκλος της διαφθοράς. Είναι λίγο ως πολύ προφανές ότι ο καθένας θα προσπαθήσει να καλύψει το πρόβλημα υγείας του όσο καλύτερα μπορεί και να εξασφαλίσει την αναγκαία πιστοποίηση μέσω της γνωστής μικρού μεγέθους ταχυδρομικής συσκευασίας (φακελάκι).
Αυτή η κριτική ισχύει λίγο ως πολύ για όλα τα άρθρα του σχεδίου νόμου που ορίζουν ότι το 2013 σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μία κατηγορία εργαζομένων απαγορεύεται να αναζητήσει τις υπηρεσίες υγείας που επιθυμεί.

Άρθρο 8
Να μη ισχύει η περικοπή αποδοχών όταν η αναρρωτική χορηγείται συνεπεία εργατικού ατυχήματος.
3γ. και σε δημόσιο νοσοκομείο του εξωτερικού.
3δ. και σε ιδιωτικό νοσοκομείο εφόσον συνοδεύεται με 4ήμερη παραμονή σ’αυτό.
8. δεν έρχεται σε αντίθεση με τα οριζόμενα περί διαθεσιμότητας στο επόμενο άρθρο 9;

Στο άρθρο 8 στο σημείο – Μετα τη λήξη του ανώτατου χρονικού ορίου αναρρωτικής άδειας,- θα πρέπει να προστεθεί -ή και κατά την διάρκεια της αναρρωτικής άδειας- η υπηρεσία ή ο υπάλληλος με αιτησή του…………………………………………………………………………..

Είναι γνωστό σε όλους ότι για να κάνεις μία χειρουργική επέμβαση σε νοσοκομείο σήμερα θα πρέπει να κλείσεις ραντεβού και δεν θα γίνει άμεσα. Θα πρέπει να προστεθεί η φράση να μην περικόπτονται οι αποδοχές και στις περιπτώσεις αναρρωτικής άδειας μετά από χειρουργείο και σε ιδιωτική κλινική.

Σύμφωνα με το 3, εγώ προσωπικά που χρειάστηκε να πάρω 20 ημερών αναρρωτική φέτος λόγω σοβαρής πνευμονίας θα έπρεπε να μου κοπούν 3 ημερομίσθια από τα ψίχουλα του ενιαίου μισθολογίου. Γιατί βρε??? Εγώ ήθελα να πάθω πνευμονία?? ΆΝΘΡΩΠΟΣ είμαι και όχι μηχανή.
Όσον αφορά το 3 (γ), δηλ. για νοσηλεία 4 τουλάχιστον ημερών σε δημόσιο νοσοκομείο προκειμένου να μην κοπούν αποδοχές σας πληροφορώ ότι εγώ πήγα σε δημόσιο νοσοκομείο και μάλιστα σε κάποιο που θεωρείται κορωνίδα του ΕΣΥ στην Αθήνα και μου είπαν : «Κανονικά πρέπει να νοσηλευτείς στο νοσοκομείο αλλά κενά κρεβάτια δεν έχουμε. Εδώ περιμένουν περιστατικά ζωής και θανάτου και τους έχουμε στην αναμονή, σε εσένα θα κάνουμε εισαγωγή??? Κάτσε σπίτι σου με αντιβίωση και αν δεν περάσει βλέπουμε..!!!!»
Αυτά για τους φωστήρες που κάνουν πως δεν ξέρουν ότι το ΕΣΥ είναι παντελώς διαλυμένο (επί της ουσίας έχει καταρεύσει) και προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε σύστημα υγείας εφάμιλλο της Ελβετίας. Πρακτικά τι θα γίνει στο δια ταύτα?
Ο καθένας από εμάς θα είναι αναγκασμένος να δίνει φακελάκι στο διευθυντή της κλινικής για αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ και έτσι θα ανοίξουν κι άλλο οι «δουλειές» για του διευθυντές του ΕΣΥ. Σημειωτέον ότι αν κάποιος δώσει σε διευθυντή ΕΣΥ φακελάκι κάτω απο χίλια ευρώ (1000 €)θα τον πετάξει έξω από το γραφείο του με τις κλωτσιές. Αυτό το ξέρουμε όλοι όσοι έτυχε να ανακατευτούμε με νοσκομεία του ΕΣΥ είτε για εμάς προσωπικά είτε για συγγενικά μας πρόσωπα.
ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ !!!! Πως γίνεται ΠΑΝΤΑ αυτά που ξέρουν τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, αυτό είναι άλλη μια ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ!!!!

Κύριε/κυρία διαχειριστή/στρια,
μην κόψετε το μήνυμά μου. Αναφέρω την αλήθεια όπως ακριβώς είναι και όπως ακριβώς την βιώνουμε όλοι μας. Παρακαλώ να μην κοπεί και να δημοσιευτεί ως ακριβώς έχει γιατί
κάνοντας ένα tour στην ιστοσελίδα διαπίστωσα ότι «βγάζεις λεπίδι» άκοπα.

θα πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα αίτησης αναρρωτικής από το πλησιέστερο συγγενικό πρόσωπο, γιατί σε περίπτωση που ο άλλος δεν είναι ικανός να γράψει (σπάσιμο χεριού) ή νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας ή δεν είναι ψυχικά υγειής πως θα ασχοληθεί με την αίτηση.

Αναρρωτική άδεια πέραν των δέκα (10) ημερών κατ` έτος χορηγείται από την υπηρεσία, ύστερα από γνωμάτευση Δ/ντη Κλινικής ή επικεφαλής μονάδας Δημόσιου Νοσοκομείου με την περικοπή των αποδοχών μίας (1) ημέρας για κάθε άδεια ως οκτώ (8) ημερολογιακές ημέρες…..
Δηλαδή η Υπηρεσία χορηγεί την άδεια χωρίς να την προωθήσει για έγκριση στην αρμόδια Επιτροπή; (καταργούνται οι Πρωτοβάθμιες;) Ακόμα και αν πρόκειται για άδεια πχ. 2 μηνών;
Και τι γίνεται αν κάποιος καλύψει τις 2 τριήμερες βραχυχρόνιες με ιατρική γνωμάτευση που δικαιούται και κατόπιν ασθενήσει μέσα στο έτος για άλλες 3 ημέρες; Με το ισχύον καθεστώς η ιατρική γνωμάτευση διαβιβαζόταν στην πρωτοβάθμια υγειονομική για έγκριση. Τώρα θα πρέπει να πάρει την άδεια άνευ αποδοχών; Δηλαδή είναι καλύτερα να πάρει (και να κάτσει) ιατρική γνωμάτευση για έξι πχ. μέρες, που δε θεωρείται βραχυχρόνια άδεια, για να μπορέσει να πληρωθεί;

Έχω την αίσθηση διαβάζοντας το άρθρο ότι ο νομοθέτης μάλλον δεν ξέρει τι σημαίνει Εθνικό Σύστημα Υγείας ? Μπορούμε επιτέλους σε αυτήν την χώρα να μην πηγαίνουμε από την μία άκρη στην άλλη αλλά να βρούμε τη περιβόητη αίσθηση του μέτρου ?

Θεωρώ λάθος να αντιμετωπίζεται ο δημόσιος υπάλληλος a priori ως εγκληματίας εάν νοσήσει και ο ιδιωτικός φορέας υπηρεσιών παροχής υγείας ως απατεώνας, άλλωστε πολλά νοσήματα διαγιγνώσκονται με εργαστηριακές εξετάσεις και υπάρχουν αδιάσειστα τεκμήρια. Σκεφτείτε κάποιον με οσφυ-ισχυαλγία να αναζητεί Δ/ντή κλινικής για γνωμάτευση!

Πρέπει να επανασχεδιαστεί ο τρόπος χορήγησης διευκόλυνσης προσελευσης ή αναχώρησης απο την υπηρεσία τους υπαλλήλων που κανουν χρηση του δικαιώματος λόγω αναπηρίας συγγενικών τους προσώπων . Ειναι πολλες οι περιπτώσεις που με ψευτικες πολλες φορες γνωματευσεις υγειονομικων επιτροπών οτι δηθεν π.χ. το παιδι εχει αναπηρια +67% ενω ειναι υγιεστατο το εκμεταλευονται και ταυτοχρονα καταχραζονται των ευνοικων διαταξεων . Τωρα να ελεγχθουν και να ελεγχονται τακτικά οι συγγενεις τους. Δικαιοσύνη στους πραγματικά ευνοούμενους του Νόμου

να δημιουργηθούν περισσότερα νοσοκομεία-ΚΥ-Γιατροί ΕΟΠΥ κλπ), ώστε να μπορούν οι ασθενούντες να εξετάζονται. Μα είναι σωστή η τόση γραφεικρατία κ με την έλλειψη μονάδων κ Γιατρών, να ζητάμε απ’ όλους να είναι ΑΘΑΝΑΤΟΙ-ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΙ-ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΖΟΜΠΙ, ώστε να πάνε στην δουλειά κάθε μέρα όπως κ δήποτε, μπορουν-δεν μπορουν.

συμπληρωματικά: κι αυτό με την επίσκεψη Γιατρού στο σπίτι? γιατί μόνο στο σπίτι μου πρέπει να βρίσκομαι για να γίνω καλά κ όχι στο σπιτι της Μητέρας μου, της φίλης μου, του συγγενή μου ή όπου αλλού όπου ίσως είναι καλύτερα για μένα από κάθε άποψη? κι αν είμαι ασθενής για θα πρέπι να ανοίξω την πόρτα μου σε κάθε επισκέπτη? άσε που θα δημιουργηθεί κ ΤΑΓΜΑ επισκεπτων-Ιατρών με τεράστιο κόστος για τα Ταμεια !!!

Στην παράγγραφο 2 θα πρέπει να προστεθεί μετά τη λήξη της απουσίας του υπαλλήλου δεδομένου ότι ο υπάλληλος θα είναι σε θέση να κάνει την αίτηση εφόσον επιστρέψει στην υπηρεσία.
Περίπτώσεις γ και δ παραγράφου 3. Είναι αδιανοήτο να σε υποχρεώνει το κράτος να νοσηλευτείς και να χειρουργηθεί σε δημόσιο νοσοκομείο. Δεν είναι δικαίωμα του , δεν θα κάτσει να πεθάνει ο υπάλληλος για να υπακούσει στον όποιον υπαλληλικό κώδικα. Είναι ανέφισκτο με την κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων. Είναι γελείο να θεωρείται ότι οι γιατρόι των δημόσιων νοσοκομείων είναι έντιμοι και δεν χορηγούν ψεύτικα δικαιολογητικά ενώ των ιδιωτικών είναι όλοι εν δυνάμει απατεώνες. Όλα τα ψεύτικα διακιολογητικά με τα οποία οι υπαλληλοι λείπυν χρόνια από τη δουλειά τους με πλήρεις αποδοχές (και έχουμε όλοι υπόψη μας συγκεκριμένα παραδείγματα) είναι χωρίς καμιά εξαίρεση από δημόσια νοσοκομεία που έχουν στήσει βιοιμηχανία με αυτά.
Νοσηλεύτικα και χειρουργήθηκα σε ιδιωτικό νοσοκομείο και αν περίμενα στο δημόσιο θα έιχα πεθάνει και δεν μου έδωσαν μια μέρα άδεια παραπάνω από την απολύτως απαραίτητη ενω οι συνάδελφοιμε χλεύαζαν που δεν πήγε σε συγκεκριμένο δημόσιο να λείψω μήνες με το πρόβλημα που είχα.

Θεωρώ ότι η περίπτωση 3β πρέπει να γίνει:
«Λόγω προβλήματος κύησης, που διαπιστώνεται και βεβαιώνεται αποκλειστικά από υγειονομική επιτροπή ή από Δ/ντή Γυναικολογικής Κλινικής Δημόσιου νοσοκομείου επικυρωμένο από τον διοικητικό Δ/ντή του».

Είναι παράλογο και απαράδεκτο κάποιος που έχει κάνει σοβαρή εγχείρηση σε ιδιωτικό νοσοκομείο και έχει πάρει αναρρωτική πέραν των 10 ημερών να επιβάλλεται ποινή (περικοπή αποδοχών) μιας ημέρας ανά 8 ημέρες αναρρωτικής άδειας (άρθρο 8.

Άρθρο 56
Ως γενική παρατήρηση θα μπορούσε να λεχθεί ότι ο συντάκτης του άρθρου δεν έχει γνώση του τρόπου οργάνωσης και της κατάστασης που επικρατεί στο ΕΣΥ.
Ειδικότερα,
3: «Αναρρωτική άδεια πέραν των δέκα (10) ημερών κατ` έτος χορηγείται από την υπηρεσία, ύστερα από γνωμάτευση Δ/ντη Κλινικής ή επικεφαλής μονάδας Δημόσιου Νοσοκομείου με την περικοπή των αποδοχών μίας (1) ημέρας για κάθε άδεια ως οκτώ (8) ημερολογιακές ημέρες».
Σήμερα, σχεδόν οι μισοί νοσοκομειακοί γιατροί του ΕΣΥ έχουν βαθμό Δ/ντή. Εννοεί τους Δ/ντές ΕΣΥ γενικά, ή τους συντονιστές Δ/ντές, που είναι αυτοί που έχουν τη διοικητική ευθύνη της κλινικής; Αν εννοεί τους δεύτερους θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αυτοί δεν κάνουν εφημερίες στα ΤΕΠ, άρα είναι αδύνατον να τους βρεί ένας ασθενής με οξύ πρόβλημα που θα καταφύγει στο ΤΕΠ δημόσιου νοσοκομείου. Αν εννοεί τους πρώτους και πάλι δεν βρίσκονται συνεχώς στα ΤΕΠ. Η σύνθεση της εφημερίας στο ΤΕΠ μπορεί να περιλαμβάνει αλλά, το πιο σύνηθες, να μην περιλαμβάνει ιατρό με βαθμό Δ/ντή. Τι θα κάνει τότε ο ταλαίπωρος ασθενής; Που θα βρεί Δ/ντή να του γράψει τη γνωμάτευση; Αυτή η εμμονή στους Δ/ντές δείχνει ότι ο συντάξας θεωρεί όλες τις άλλες βαθμίδες ιατρών αναξιόπιστες ή ενδεχομένως και διεφθαρμένες. Επίσης, τι νόημα έχουν τα χρονικά όρια; Αν κάποιος, σε ένα χρόνο, κάνει δύο ιογενείς λοιμώξεις (γεγονός όχι ασύνηθες) και μία γαστρεντερίτιδα, πρέπει να τιμωρηθεί με κατακράτηση μισθού;
3α: Ποία είναι τα νοσήματα που δεν γίνονται καλά σε 9 ημέρες και γίνονται καλά σε π.χ. 13 ημέρες και επομένως είναι «δυσίατα»; Διερωτάται κανείς, ρώτησαν κανένα γιατρό πριν γράψουν αυτές τις αυθαιρεσίες;
3γ: Με ποία επιστημονικά κριτήρια τίθεται το όριο νοσηλείας των 4 ημερών; Και πάλι, ρώτησαν κανένα γιατρό που να έχει δουλέψει σε νοσοκομείο του ΕΣΥ;
3δ: Απίστευτη, παράνομη, αντιδεοντολογική, αντισυνταγματική και «non-ethical» διάταξη.
10: «Ο υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να παρουσιάζεται για ιατρική εξέταση, με αποκλειστικά δική του ευθύνη και μέσα, εφόσον το ζητήσει η επιτροπή. Η υπηρεσία οφείλει να διευκολύνει τον υπάλληλο προκειμένου να παρουσιαστεί ενώπιον της επιτροπής.» Εάν είναι κατάκοιτος, πως θα το κάνει αυτό; Θα καλέσει το ΕΚΑΒ να τον φέρει ενώπιον της επιτροπής. Και αν τον φέρει μετά από μερικές ώρες (πράγμα σύνηθες, για μη επείγοντα περιστατικά) ποίος θα φταίει; Μάλλον για να είναι σίγουρος θα πληρώσει ιδιωτικό ασθενοφόρο για τη μεταφορά του.

Πρέπει να προστεθεί οτι και το άρθρο 63 του Ν.3584/2007 Κώδικα κατάστασης Δημοτικών Υπαλλήλων αντικαθίσταται ως ακολούθως….

Για τις περιπτώσεις 3β,3γ και 3δ θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και ο ιδιώτης γιατρός καθώς και η ιδιωτικη κλινική. Πολλοί άνθρωποι νοσηλεύονται ή χειρουργούνται ή γεννάνε σε ιδιωτικά νοσοκομεία καθώς ο γιατρός που τους παρακολουθεί δεν εργάζεται σε δημόσιο νοσοκομείο αλλά σε ιδιωτική κλινική.
Και πολλές φορές αναγκάζονται να πάνε σε ιδιωτικό γιατί είναι μεγάλη η λίστα αναμονής για μία επέμβαση στα δημόσια.
Για ποιο λόγο να γίνεται διάκριση του γιατρού που δουλεύει σε δημόσιο νοσοκομείο από αυτόν που εργάζεται σε ιδιωτικό; Και στις δύο περιπτώσεις δεν πρόκειται για γιατρούς πτυχιούχους με άδεια άσκησης επαγγέλματος; Με αυτή τη λογική θα πρέπει να γίνονται δεκτές και οι εξετάσεις-γνωματεύσεις (π.χ. μανγητικές) μόνο από δημόσια νοσοκομεία!..

Λάβετε υπόψη σας ότι η ύπαρξη της άδειας με υπεύθυνη δήλωση του υπαλλήλου δεν δημιουργήθηκε τυχαία από τους προηγούμενους νομοθέτες.
Θα είμαι τελείως ωμή στην περιγραφή μου όπως ωμό είναι και το υφος του νομοθέτη που την ακυρώνει.
Ας λάβουμε υπόψη μια γυναίκα που υποφέρει από δυσμηνόρροια (κοινώς βαριά περίοδο). Θα τρέχει στο γιατρό του νοσοκομείου για να της γράφει τι? Άδεια λόγω περιόδου?Θα την στείλει από εκεί που ήρθε!!!
Δοκιμάσατε ποτέ να κλείσετε ραντεβού σε γιατρό του ΕΟΠΥΥ στην επαρχία?
Τουλάχιστον 15 μέρες θες να δεις παθολόγο…πόσο μάλλον γυναικολόγο!
Άρα πρέπει να πας στα επείγοντα του νοσοκομείου που μπορεί να απέχει και χιλιόμετρα από το μέρος που μένεις και να τους πεις..»δεν φταίω εγώ ρε παιδιά..ο νομοθέτης».Θα απασχολείς τον γιατρό μόνο και μόνο για να σου γράψει την άδεια ενώ είναι πολύτιμος σε πραγματικά περιστατικά. ΕΛΕΟΣ πια !!4 ημέρες σε ένα χρόνο ήταν.Ανθρωποι είμαστε όχι ζώα!!Ψάξτε τους επαγγελματίες κοπανατζήδες και θα είμαστε μαζί σας αλλά σεβαστείτε μας.Πόσα να ανεχτούμε πια εμείς οι υπάλληλοι!!!

Θεωρώ ότι η παρ.3 του άρθρου 56 είναι απαράδεκτη και καταστροφική για τους υπαλληλους με προβλήματα υγείας.Πιστεύω ότι δεν πρέπει να περικόπτονται οι αποδοχές των υπαλλήλων που τυγχάνει να αρρωστήσουν πέραν το προβλεπόμενου ορίου. Είναι άδικο.Ο ασθενής πρέπει να προστατεύεται απο την νομοθεσία και όχι να τιμωρείται επειδή αρρώστησε.
Για τις περιπώσεις 3β, 3γ, και 3δ να γίνεται δεκτή και γνωμάτευση Δ/ντη Ιδιωτικού Νοσοκομείου ή να υπάρχει ενναλκτικά και η δυνατότητα προσκόμισης γμωμάτευσης από αρμόδια υγειονομική επιτροπή.Το ΕΣΥ έχει τεράστια προβλήματα και με τις αλλαγές στις ανναρωτικές των δημοσίων υπαλλήλων θα επιφορτιστεί με επιπλέον δουλειά.

Στη παραγρ. 3 προτείνω μετά την φράση «… ή επικεφαλής μονάδας Δημόσιου Νοδοκομείου…» να προστεθεί η φράση » ή Διευθυντή Νομαρχιακής Μονάδας Υγείας ΕΟΠΥΥ….» προκειμένου να αποσυμφορηθεί η κατάσταση στα Δημόσια Νοσοκομεία και να διευκολυνθούν οι ασθενείς. Εκτιμώ επίσης ότι θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι ως επικεφαλής μονάδας Δημόσιου Νοσοκομείου δεν είναι ο Διευθυντής όλου του Νοσοκομείου αλλά ο Διευθυντής της κάθε κλινικής (π.χ. ορθοπαιδικής, χειρουργικής κ.λ.π.)όπου υπηρετεί και ο θεράπων ιατρός του ασθενούς. Ακόμα πρέπει να διευκρινισθεί ότι Δ/ντης Κλινικής είναι ο Δ/ντης Δημόσιας ή Ιδιωτικής Κλινικής. Ειδάλως βλέπω ότι η ταλαιπωρία των πραγματικά ασθενούντων που παρακολουθούνται από ιατρούς Ιδιωτικών Κλινικών συμβεβλημμένων με τον ΕΟΠΥΥ θα είναι απίθανα τεράστια χωρίς να ικανοποιείται και το πνεύμα του παρόντος Νομοσχεδίου που θέλει να πατάξει τους «μαϊμού» ασθενείς.

Στην παράγραφο 3γ, 3δ πρέπει οπωσδήποτε να προβλέπεται νοσηλεία και
χειρουργική επέμβαση και σε ιδιωτικη κλινική.

«Η αίτηση για αναρρωτική άδεια να υποβάλλεται εντός 7 ημερών από την απουσία του υπαλλήλου»: Με ποιό τρόπο? Με fax, email, η πρέπει να έχουμε κάποιον διαθέσιμο να την πάει? Έχετε υπόψη σας ότι υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν να τους βοηθήσει?
Παρ. 3: δεν φτάνει που νοσείς θα υποστείς και περικοπή μισθού!!!!
Αν δεν έχει κριθεί από την αρμόδια επιτροπή το δυσίατο νόσημα, γιατί δεν προέκυψε εξάντληση των ημερών αναρρωτικής άδειας όπως προβλεπόταν μέχρι τώρα, τι θα γίνει?
Επίσης γνωρίζετε ότι υπάρχουν νοσήματα που δεν χρήζουν νοσηλείας, ενώ χρήζουν πολυήμερης αναρρωτικής άδειας? Π.Χ. σκλήρυνση κατά πλάκας: σε περίπτωση κρίσης (ώσης), μπορείς να παραμείνεις σπίτι σου, να κάνεις χρήση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής, χωρίς να είναι απαραίτητο να νοσηλευτείς! Επίσης όταν πάσχεις από οσφυο-ισχυαλγία είναι αυτονόητο ότι δεν χρήζεις νοσηλείας, σε αυτή την περίπτωση τι πρέπει να κάνει ο ασθενής? Να νοσηλευτεί σε Δημόσιο νοσοκομείο, -σε πόσους μήνες θα βρει κρεββάτι?- λόγω του νομοσχεδίου…
Όσον αφορά τις χειρουργικές επεμβάσεις: γνωρίζετε ότι κάποιες δεν πραγματοποιούνται σε Δημόσια Νοσοκομεία??? π.χ. εμβολισμός εγκεφαλικού ανευρύσματος το 2009 δεν πραγματοποιούνταν σε Δημόσιο Νοσοκομείο, δεν ξέρω αν υπήρξε κάποια πρόοδος σε αυτό! Νοσηλεύτηκα σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, έπαθα ισχαιμικό επεισόδιο και ο γιατρός που χορήγησε 3 μήνες αναρρωτική άδεια. Με βάση το νομοσχέδιο έπρεπε να πάρω άδεια άνευ αποδοχών ή να απολυθώ? Δηλαδή εισάγεται ο «καιάδας» στους υπαλλήλους του Δημοσίου! Φταίω που νόσησα? Δεν φτάνει η αρρώστεια μας…. πρέπει να τεθούμε σε διαθεσιμότηα ή να απολυθούμε! Για να μη μιλήσω για τους ασθενείς με καρκίνο! Άποροι και άρρωστοι, ίσον θάνατος! Ούτε καν συνταξιοδότηση ή μέριμνα του «Κράτους πρόνοιας». Είναι αυτονόητο ότι πριν την οριστικοποίηση του νομοσχεδίου θα πρέπει συνεργαστείτε με ιατρούς από όλες τις ειδικότητες, για να τεθούν οι αντίστοιχοι όροι αναρρωτικής άδειας ή να εισαχθεί η αποστολή ελεγκτή ιατρού αντίστοιχης ειδικότητας στο σπίτι του ασθενούς, που θεωρώ ότι πιο δίκαιο και ανέξοδο για τον ασθενή, στις εποχές που ζούμε. Επίσης συνυπολογίστε την πραγματική κατάσταση του ΕΣΥ. Αυτό θα έκανε ένα κράτος «Δικαίου». Αναλογιστείτε ότι για μια απλή γρίππη, ο υπάλληλος εξετάζεσαι μετά από 2-3 μήνες από την αρμόδια επιτροπή. Το βρίσκετε λογικό? Ο θεσμός του ελεγκτή ιατρού είναι η πιο δίκαιη ρύθμιση!

Γνωρίζετε ότι με τον ΕΟΠΥΥ η επιβάρυνση του ασθενούς για συνταγογράφηση είναι 10-20 € ανά μήνα? Πόσο μάλον για κατ’ οίκον επίσκεψη! Με την κατάργηση του 0% για χρόνια νοσήματα η προσωπική μου επιβάρυνση είναι περί τα 20€ το μήνα?
Γνωρίζετε τις πραγματικές συνθήκες στις οποίες διαβιώνει η κοινωνία?

΄Αγνοια… ωραιοποίηση του ΕΣΥ? Άγνοια του τι σημαίνει ασθενής? Και από ποιά αιτία? Υπάρχουν πιο εύκολοι τρόποι να βρεθούν οι «μαϊμούδες» ασθενείς! Μην αντιμετωπίζετε όλους τους αθενείς υπαλλήλους με τον ίσιο τρόπο!

Είναι άδικο να σου κόβουν τα χρήματα όταν ξεπερνάς τις 8 ημέρες ασθένειας.Ασθενής είσαι και όχι κλέφτης.Είναι παράλογο να τιμωρείται ο ασθενής.Τι λογική είναι αυτή?Σε τιμωρούμε επειδή αρρώστησες?Απίστευτο και απαράδεκτο!

Άρθρο 8:

Με αυτό το άρθρο αντικαθίσταται το άρθρο 56 του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων.

Στην παρ. 8 του υπό αντικατάσταση άρθρου αναφέρεται: 8. Μετά τη λήξη του ανωτάτου χρονικού ορίου αναρρωτικής άδειας η υπηρεσία ή ο υπάλληλος μετά από αίτησή του, μπορούν να απευθύνονται, εφόσον κρίνεται σκόπιμο, στην αρμόδια ειδική υγειονομική επιτροπή για γνωμοδότηση περί του ιασίμου ή μη της νόσου. Στη δεύτερη περίπτωση και αφού η γνωμάτευση γίνει οριστική , ο υπάλληλος απολύεται κατά τα οριζόμενο στο άρθρο 153.

Πριν τοποθετηθούμε επί του ανωτέρω εδαφίου παραθέτουμε το άρθρο 153 του ν. 3528/2007 του οποίου ζητούμε την τροποποίηση ή και κατάργησή του.

Άρθρο 153: Απόλυση για σωματική ή πνευματική ανικανότητα

1. Ο υπάλληλος απολύεται ύστερα από απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου, αν διαπιστωθεί σωματική ή πνευματική ανικανότητα, σύμφωνα με τα άρθρα 100, 165 και 167 του παρόντος. Δεν απολύεται ο υπάλληλος αν η ανικανότητά του επιτρέπει την άσκηση άλλων καθηκόντων. 2. Ο υπάλληλος που απολύεται σύμφωνα με την παρ. 1 του παρόντος άρθρου αναδιορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 21 του παρόντος Κώδικα.

Ζητούμε καταρχήν την κατάργηση του άρθρου 153 καθώς και κάθε ανάλογης διάταξης που εμπεριέχεται στο παρόντα νόμο (π.χ παρ. 10 του άρθρου 8 του παρόντος νόμου) και στον Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων (π.χ. άρθρο 165 «Υγειονομικές Επιτροπές» παρ. 2 περ. β. όπως αντικαθίσταται με το άρθο 10 του παρόντος ν/σ ) και αναφέρεται στην απόλυση υπαλλήλου λόγω σωματικής και πνευματικής ανικανότητας.

Αυτές οι διατάξεις έρχονται σε αντίθεση με :

• Τη Διεθνή Σύμβαση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία η οποία κυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με την ψήφιση του ν. 4074/2012 και τις προσπάθειες εφαρμογής του κοινωνικού μοντέλου της αναπηρίας στη χώρα μας, μέσω των οποίων προωθείται η ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην εργασία.
• Το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης – 2000 και συγκεκριμένα με το άρθρο 26 «Ένταξη των ατόμων με αναπηρίες» του «Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης», ο οποίος ανακηρύχτηκε στις 7 Δεκεμβρίου του 2000 στη Νίκαια από το Συμβούλιο, το Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, «Η Ένωση αναγνωρίζει και σέβεται το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρίες να επωφελούνται μέτρων που θα τους εξασφαλίζουν την αυτονομία, την κοινωνική και επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή στον κοινοτικό βίο». Επιπρόσθετα, αναφέρουμε και το άρθρο 21 παρ. 1 του Χάρτη όπου προβλέπεται η απαγόρευση όλων των μορφών διάκρισης.
• Την ευρωπαϊκή οδηγία 2000/78/Εκ του Συμβουλίου της 27ης Νοεμβρίου 2000 για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση όπως έχει ενσωματωθεί στο ν. 3304/2005: Ειδικότερα διατάξεις που αναφέρονται στην απόλυση λόγω σωματικής ή πνευματικής ανικανότητας έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τον ανωτέρω νόμο.

Σχόλιο: Αξίζει να επισημανθεί ότι η προστασία του ν.3304/2005 περιλαμβάνει και την απόλυση ή δυσμενή, εν γένει, μεταχείριση προσώπου, η οποία εκδηλώνεται ως αντίμετρο σε καταγγελία ή αίτημα παροχής έννομης προστασίας, για τη διασφάλιση τήρησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης (παρ.2, άρθρο 13).

Επομένως, και βάσει των ανωτέρω, ο Κώδικας Δημοσίων Υπαλλήλων θα πρέπει να λάβει υπόψη του την νέα κοινωνική προσέγγιση της αναπηρίας και να καταργήσει διατάξεις μέσω των οποίων γίνεται ευθεία αναφορά σε απόλυση λόγω σωματικής ή πνευματικής ανικανότητας. Τέτοιου είδους διατάξεις επιστρέφουν τη χώρα χρόνια πίσω στο αναχρονιστικό ιατρικό μοντέλο της αναπηρίας.

Ο αποκλεισμός και μη αναγνωριση των μη δημόσιων νοσοκομείων και παρόχων υγείας από το να δίδουν έγκυρες γνωνατευσεις και παροχή ιατρικών υπηρεσιών και θεραπείας ειδικά για τους Δημόσιους Υπαλλήλους, είναι προφανές ότι είναι μη συνταγματικά. Είναι πχ δυνατόν η ιατρική πραξη που ασκειται από ιδιώτες ιατρούς και εν γενει οι ιδιώτες ιατροί να μην αναγνωρίζονται ως ισότιμοι με αυτούς του Δημοσίου; Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθήνας και κατα το παρελθόν έχει παρεμβη στο θέμα τηα δαικρισης αυτής. Δλδ οι ιδιώτες ιατροί θεωρούνται κατα το συγκεκριμενο σχεδιο δυναμει απατεώνες; Η μήπως οι Δημόσιοι Υπάλληλοι που ζητούν ιατρική φροντίδα από ιδιώρτες γιατρούς αυτοί είναι δυναμει απατεώνες κατα το πνευμα του νπαρόντος Σ/Ν και κοπανατζήδες οι οποίοι θα χρηματίσουν τους εν λόγω ιατρούς προκειμενου να παρουν ψευδή ιατρική γνωματευση απουσίας από την υπηρεσία τους; Τέλος, αποτελει ειρωνία την στιγμή που οι πολιτικές που εφαρμ΄ζοονται στην Ελλ΄δα τα τελεταυια χρόνια ουσιαστικά απαξιώνουν και διαλύουν το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας υπερ της ιδωτικοποίησης των παρόχων υγείας, να στελνετε (με βαση το παρόν Σ/Ν) στα διαλυόεμνα και συρρικνούμενα δημόσια νοσοκομεία και τους δημ΄σοιους υπαλλήλους που εχουν πχ μια ίωση ή λουμπάγκο να στήνονται επί 2 και 3 ώρες στα επείγοντα ιατρεία για να λάβουν 2 ημερες αναρρωτικής την οποια το μεχρι στιγμής ισχύον νομικό πλαίσιο τους δινει την δυνατότητα με υπευθυνη δηλωση να απουσιάσουν νομίμως από την υπηρεσία τους. Προφανώς ο εμνευστής αυτής της διαταξης κατα κάποιον τρόπο φαίνεται σαν να μισεί τους δημ΄σοιους λειτουργούς και, μεσα στην ασθένειά τους, θελει επί πλεον να τους τιμωρήσει με την περαιτέρω ταλαιπωρία των ιδίων, των οικείων τους και των εξαιρετικά ήδη φορτωμενων ιατρείων επειγόντων των δημόσιων νοσοκομείων. Μήπως ίσως πάλι, ενδεχομενως να θέλει περαν της απλής ίωσης να κολλήσουν και άλλες νοσοκομειακές ιώσεις; Παρακαλώ να ληφθούν σοβαρά υπ όψιν τα παραπανω και να αποσυρθούν οι σχετικές διαταξεις του Σ/Ν.