Αρχική Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας6. ΟΣΔ που ασκούν τα δικαιώματα δημόσιας εκτέλεσηςΣχόλιο του χρήστη ΕΝΩΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ( Μαρίνου Αντύπα 41 - 45, Ν. Ηράκλειο, 210.2705.011) | 9 Ιανουαρίου 2012, 14:18
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ( Μαρίνου Αντύπα 41 - 45, Ν. Ηράκλειο, 210.2705.011)' | 9 Ιανουαρίου 2012, 14:18

    Σε συνέχεια των όσων αναφέραμε στο σημείο 5, σε σχέση με το δικαίωμα των αλλοδαπών οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, που δεν συνδέονται με απολύτως κανένα τρόπο με τους εγχώριους ΟΣΔ, να εισπράττουν- διεκδικούν απευθείας την προβλεπόμενη στο άρθρο 49 παρ. 1 του Ν. 2121/1993 εύλογη αμοιβή από τους έλληνες χρήστες, για τη ραδιοφωνική μετάδοση /παρουσίαση στο κοινό έργων που ανήκουν στο ρεπερτόριό τους (ίδετε ad hoc από 16.7.2008 απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην υπόθεση CISAC), ομολογείται από το ΥΠΠολ η δραστηριοποίηση αλλοδαπών ΟΣΔ στην Ελλάδα. Όπως επισημάναμε, υπάρχει σωρεία αλλοδαπών ΟΣΔ, χωρών εντός και εκτός ΕΕ (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ), που δεν εκπροσωπούνται ούτε συνδέονται συμβατικά με τους εν λόγω ΟΣΔ (Grammo, Απόλλων, Ερατώ- Gea), οι οποίοι δύνανται να διεκδικήσουν από τους έλληνες χρήστες την προβλεπόμενη στο άρθρο 49 παρ. 1 του Ν. 2121/1993 «εύλογη αμοιβή», γεγονός που καθιστά ανεφάρμοστο στην πράξη το πρόσφατα θεσπισθέν, με το άρθρο 46 παρ. 3 του Ν. 3905/2010, «αμάχητο τεκμήριο» υπέρ των ΟΣΔ συγγενικών δικαιωμάτων. Στο σημείο αυτό επισημαίνουμε ότι η υποχρεωτική κοινή άσκηση των δικαιωμάτων των διαφόρων δικαιούχων θα πρέπει να σέβεται τη βασική διάκριση μεταξύ απόλυτου δικαιώματος (πνευματικού δικαιώματος), οπότε οι δικαιούχοι δικαιούνται να επιτρέψουν ή να απαγορεύσουν τη σκοπούμενη χρήση, και εύλογης αμοιβής η οποία προβλέπεται είτε σε περιπτώσεις νόμιμης (αναγκαστικής) άδειας εκμετάλλευσης, όπου η χρήση είναι «ελεύθερη» από τον νόμο, οφείλεται όμως για αυτήν εύλογη αμοιβή στους δικαιούχους (π.χ. άρθρο 49 Ν.212/93) ή σε περιπτώσεις ενιαίας εκ του Νόμου αμοιβής για, κατ’ εξαίρεση χωρίς άδεια των δικαιούχων, επιτρεπόμενη από τον Νόμο χρήση (π.χ άρθρο 18 του Ν.2121/93, αμοιβή για ιδιωτική αναπαραγωγή). Στις τελευταίες περιπτώσεις, όπου η αμοιβή είναι μία και ενιαία για όλους τους δικαιούχους, η υποχρεωτική από κοινού άσκηση του σχετικού δικαιώματος από έναν ενιαίο Οργανισμό - «ομπρέλα», στον οποίο θα συμμετέχουν κατ’ αναλογία συμμετοχής τους στην αμοιβή, όλοι οι ενδιαφερόμενοι ΟΣΔ, πρέπει να είναι υποχρεωτική, όπως συμβαίνει σε πλήθος άλλων χωρών. Εντούτοις η ενιαία αμοιβή μπορεί και πρέπει να επιβάλλεται μόνον όσον αφορά όμοια δικαιώματα, σε καμία δηλαδή περίπτωση δεν πρέπει να καταλαμβάνει χρήσεις για τις οποίες απαιτείται η άδεια των δικαιούχων (όπως σε περίπτωση άσκησης του απόλυτου δικαιώματος του δημιουργού ή άλλου δικαιούχου). Στην περίπτωση της «εύλογης αμοιβής» του αρ.49 του Ν. 2121/1993, η υιοθέτηση μίας ενιαίας ρύθμισης είναι επιβεβλημένη καθώς πρόκειται για εκ του Νόμου ενιαία και αδιαίρετη αμοιβή, που αξιώνεται και για τις τρεις κατά νόμο κατηγορίες δικαιούχων.