Αρχική Αναδιάρθρωση ΕΟΤΆρθρο 11: Οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτωνΣχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς - Greenpeace | 29 Ιανουαρίου 2013, 11:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς - Greenpeace' | 29 Ιανουαρίου 2013, 11:14

    [Δεύτερη υποβολή] Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου ελάχιστη σχέση έχει με τον τίτλο του, καθώς επιχειρεί οριακής νομιμότητας και σκανδαλώδους περιβαλλοντικής επιβάρυνσης αλλοίωση της περί τον τουρισμό και τη δόμηση ισχύουσας νομοθεσίας. Κάποιες από τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο παρόν σχέδιο είχαν υποβληθεί τον Μάρτιο του 2012 στη Βουλή ως άρθρο 148 (με τίτλο «Χωροθέτηση οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων και άλλες σχετικές διατάξεις») του νόμου 4070/2012 του Υπουργείου Υποδομών, το οποίο είχε δικαιολογημένα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και είχε τελικά καταψηφιστεί. Τα άρθρα στα οποία εντοπίζουμε τις πλέον απαράδεκτες για το περιβαλλοντικό δίκαιο και τις προοπτικές βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης της χώρας είναι τα 10, 11, 15, 16, 21, 22, 23 και 30. Ειδικότερα όσον αφορά τα άρθρα 11 και 15, τα οποία τροποποιούν τον ισχύοντα χωροταξικό σχεδιασμό για τον τουρισμό, θεωρούμε σκανδαλώδη την παράκαμψη της ήδη δρομολογημένης από το αρμόδιο ΥΠΕΚΑ διαδικασίας αναθεώρησης τού σχετικού Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και της διαδικασίας εξέτασης των προτεινόμενων ρυθμίσεων από το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασμού, όπως σαφώς προβλέπεται από την ισχύουσα χωροταξική νομοθεσία. Η de facto πλέον αυτονόμηση τού Υπουργείου Τουρισμού στο πεδίο της πολεοδομικής και χωροταξικής νομοθεσίας για τις τουριστικές επενδύσεις και δραστηριότητες δημιουργεί μια χαοτική, πολιτικά ανερμάτιστη, νομικά επισφαλή και περιβαλλοντικά καταστροφική κατάσταση για τον φυσικό χώρο και τους φυσικούς πόρους. Εν κατακλείδι, θεωρούμε απολύτως αδικαιολόγητη την καταιγιστική πλέον απώλεια κρίσιμων περιβαλλοντικών κεκτημένων, όπως η νομοθεσία προστασίας του φυσικού χώρου και των φυσικών πόρων, στο όνομα μιας χαώδους, μακροπρόθεσμα μη βιώσιμης και σαφώς αμφισβητήσιμης με οικονομικούς όρους «ανάπτυξης». Ειδικά στην εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία της χώρας να αντιμετωπίσει για ιστορικά πρώτη φορά την εθνική ανάγκη για βιώσιμο αναπτυξιακό σχεδιασμό, βασισμένο στη διατήρηση τού φυσικού κεφαλαίου και την οικολογικά ορθή, κοινωνικά δίκαιη και νομικά ασφαλή τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας.