Αρχική Αναδιάρθρωση ΕΟΤΆρθρο 02: Μεταφορά των αρμοδιοτήτων της Ειδικής Υπηρεσίας του άρθρο 12 ν.4002/2011 του Ε.Ο.Τ. στο Υπουργείο Τουρισμού.Σχόλιο του χρήστη ΝΟΜΠΙΛΑΚΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ | 29 Ιανουαρίου 2013, 13:07
Υπουργείο Τουρισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΑΡΘΡΟ 2 Ειδική Υπηρεσία Προώθησης και αδειοδότησης Τουριστικών Επενδύσεων (ΕΥΠΑΤΕ) . Η σύσταση της Ειδικής Υπηρεσίας Προώθησης και Αδειοδότησης Τουριστικών Επενδύσεων (ΕΥΠΑΤΕ), σύμφωνα με άρθρο 12 του ν.4002/2011 και όπως τροποποιήθηκε με άρθρο 148 του ν.4070/2012, που την «χωροθετεί» στον ΕΟΤ, φανερώνει τη φυσική συνέχεια, με την λογική της αξιοποίησης της εμπειρίας, της δυνατότητας εφαρμογής της ευρείας τουριστικής νομοθεσίας και της ευχέρειας να λειτουργήσει με στελέχωση κυρίως από εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό του ΕΟΤ, που λόγω εμπειρίας και σωρευμένης εφαρμοστικής πρακτικής μπορεί να την κάνει να λειτουργήσει άμεσα , με οικονομίες κλίμακος, και αποτελεσματικά.. Ο ΕΟΤ με τις αρμοδιότητες και τις προσφερόμενες υπηρεσίες των Δ/νσεων Τουριστικών Εγκαταστάσεων και Μελετών και Επενδύσεων/Τμήμα Επενδύσεων ουσιαστικά ασκούν, ιστορικά, στο παρελθόν και μέχρι της σύστασής της ΕΥΠΑΤΕ, την αρμοδιότητα (διαδικασία εγκρίσεων και αδειοδότησης) για τις μεγάλες τουριστικές επενδύσεις και τα έργα ειδικής τουριστικής υποδομής, που ο νομοθέτης θέτει ως αντικείμενο σε αυτή την Ειδική Υπηρεσία. Ο νομοθέτης εμπλουτίζει τις αρμοδιότητες με νέα επενδυτικά σχήματα , όπως τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα, είδος τουριστικής επένδυσης που πρόσφατα θεσμοθετήθηκε. Επιπλέον, η υποστήριξη , στο παρελθόν, των μεγάλων και ολοκληρωμένων τουριστικών επενδύσεων, με τη θεσμοθέτηση των Περιοχών Ολοκληρωμένης (ιδιωτικής) Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ), κατ’ εξουσιοδότηση του αναπτυξιακού νόμου, έγινε από τις υπηρεσίες του ΕΟΤ. Πιο συγκεκριμένα οι υπηρεσίες του ΕΟΤ (Δ/νση Μελετών και Επενδύσεων και Τουριστικών Εγκαταστάσεων) συνεργάστηκαν για το καθορισμό των προδιαγραφών, διαδικασία προκήρυξης, εγκρίσεων, σύσταση επιτροπών για συνεργασία με συναρμόδιες υπηρεσίες εκτός τουρισμού, νομοθετική υποστήριξη και απεμπλοκή από σωρεία σκοπέλων, μέχρι τη λειτουργία και αδειοδότηση της πρώτης σχετικής επένδυσης, υλικό το οποίο εμπλουτίζει τη τεχνογνωσία του ΕΟΤ. Αυτή η παρακαταθήκη ενισχύει τη θέση για λειτουργία της ΕΥΠΑΤΕ στον ΕΟΤ. Η συνέχιση λειτουργίας της ΕΥΠΑΤΕ στον ΕΟΤ, με το υφιστάμενο και έμπειρο προσωπικό, αντί της προβλεπόμενης από το σχέδιο νόμου μεταφοράς της στο Υπουργείο, έχει λογική, κρίνεται ότι έχει τα εχέγγυα να είναι αποτελεσματική και μπορεί άριστα να εξυπηρετήσει την τουριστική επιχειρηματικότητα των μεγαλύτερων επενδυτικών σχεδίων, με την στρατηγική κατεύθυνση του Υπουργείου και την αγαστή συνεργασία, προς όφελος της ελληνικής οικονομίας. Η πρόθεση της μεταφοράς της ΕΥΠΑΤΕ στο Υπουργείο Τουρισμού, όπως προβλέπει το Σχέδιο Νόμου, είναι πέρα από κάθε λογική και πρακτική λειτουργίας κεντρικών υπηρεσιών Υπουργείου, θα έχει καθυστερήσεις στην εφαρμογή και αμφίβολη αποτελεσματικότητα λόγω μη προηγούμενης σχετικής εμπειρίας και ύπαρξης σχετικού τεχνικού προσωπικού . Η μεταφορά της στο Υπουργείο δείχνει και πάλι ότι αντιμετωπίζεται ως μια υπηρεσία ασύνδετη από τις υπόλοιπες εκτελεστικές και αδειοδοτικές δομές του Τουρισμού. Έχει συσταθεί πρόσφατα και έχει προβλεφθεί να λειτουργεί στον ΕΟΤ , ο οποίος κατάφερε να την ενεργοποιήσει άμεσα λόγω της ύπαρξης κατάλληλου και έμπειρου προσωπικού. Δεν βλέπουμε τι σκοπιμότητα θα εξυπηρετούσε η μεταφορά της στο Υπουργείο που δεν διαθέτει ιστορικά αντίστοιχη τεχνογνωσία. Το νομοσχέδιο διαπνέεται από ένα πνεύμα συρρίκνωσης των αρμοδιοτήτων του ΕΟΤ , δίχως να είναι ορατή κάποια αντικειμενική σκοπιμότητα ενώ δεν εμπλουτίζει τον Οργανισμό με κάποια σύγχρονα εργαλεία και άλλες αρμοδιότητες ώστε να κάνει το έργο του περισσότερο αποτελεσματικό, εάν αυτό του καταλογίζεται. Παράλληλα φαίνεται ότι επιχειρείται συγκέντρωση αρμοδιοτήτων στο Υπουργείο, σε μια εποχή που η φιλοσοφία της αποκέντρωσης έχει καθιερωθεί μέσω γενικότερων Νόμων της χώρας.