Αρχική Αναδιοργάνωση Υπουργείου Τουρισμού και ΕΟΤΆρθρο 21: Θέματα ειδικών μορφών τουρισμού-Αγροτουρισμός ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ | 25 Φεβρουαρίου 2014, 21:37
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ' | 25 Φεβρουαρίου 2014, 21:37

    Αγροτουρισμός μόνο από τους κατ' επάγγελμα Αγρότες . 1.Ετσι δημιουργούμε ένα νέο κλειστό επάγγελμα , την ίδια περίοδο που γίνονται προσπάθειες για το άνοιγμα μια σειράς από κλειστά επαγγέλματα . 2. Στην ύπαιθρο δεν ζουν μόνο αγρότες αλλά και άλλοι επαγγελματίες από τους οποίους στερούμε την δυνατότητα να ασχοληθούν από αυτή τη δραστηριότητα 3.η διαφορετική φορολογική και ασφαλιστική αντιμετώπιση των αγροτών σε μία δραστηριότητα που δεν αφορά το βασικό τους επάγγελμα αλλά ένα επάγγελμα άλλου κλάδου για το οποίο όμως οι υπόλοιποι επιχειρηματίες έχουν άλλη αντιμετώπιση δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό και δεν είναι δίκαιο . 4. Η ανάπτυξη της υπαίθρου θα προκύψει από την δημιουργία προϋποθέσεων και υποδομών για την εγκατάσταση επιχειρήσεων από τον οποιοδήποτε και όχι μόνο από τους αγρότες , και είναι απορίας άξιον την στιγμή που γεμίζουμε την ύπαιθρο με ανεμογεννήτριες και ηλιακά από τον οποιοδήποτε να βάζουμε περιορισμούς σε ήπιες και σημαντικής αειφορίας επενδύσεις . ΠΡΟΤΑΣΗ Αν η έννοια αγροτουρισμού υπάρξει ως υποκατηγορία του τουρισμού τότε πρέπει να αρθεί ο περιορισμός των μη κατ επάγγελμα αγροτών για την δραστηριότητα αυτή . ΑΚΟΜΗ Από τις σημαντικές προϋποθέσεις για τον χαρακτηρισμό μιας επιχείρησης ως αγροτουρισμός είναι : Να ευρίσκεται εγκατεστημένη σε περιοχή χωροθετιμένη από την περιφέρεια Αν παρέχει διαμονή να μην υπερβαίνει τις 80 κλίνες . Να λειτουργεί 12 μήνες το χρόνο. Αν είναι και κατάλυμα και παρέχει διαμονή να παρέχει τουλάχιστο 2 υπηρεσίες η δραστηριότητες εκτός της διανυκτέρευσης ,άμεσα η έμμεσα μέσω συμπράξεων. Να προσφέρει το σύνολον των προϊόντων από το "καλάθι" των προϊόντων της περιφέρειας και από το σύνολον των προϊόντων διατροφής το 70% να είναι τοπικής παραγωγής τρόφιμα Τέλος πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για τις επιχειρήσεις που έχουν δημιουργηθεί ως επιχειρήσεις αγροτουρισμού η εναλλακτικού τουρισμού στην ύπαιθρο με την προσαρμογή τους στις προϋποθέσεις αυτού του νομοσχεδίου δίνοντας την ανάλογη χρονική δυνατότητα γιαυτό εφόσον σε κάτι υστερούν και δεν προβλεπόταν . Το μέγεθος του τουριστικού καταλύματος όλων των μορφών - το οποίο καθορίζεται μόνο από τον αριθμό των κλινών - θεωρούμε πως είναι από τα σημαντικότερα και τούτο διότι : Επιδίωξη δεν πρέπει να είναι μόνο η ίδρυση μιας επιχείρησης αλλά η βιωσιμότητα της . Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις τουριστικών καταλυμάτων και αυτές είναι οι κάτω των 40 κλινών δεν είναι βιώσιμες παρά μόνο σε περιοχές που είναι γνωστοί προορισμοί όπως είναι η Αράχοβα, το Πήλιο κ.λ.π ,όπου και με 20 κλίνες ένα αρχοντικό στο Πήλιο με τιμές υψηλές και παρέχοντας μόνο διαμονή και πρωινό είναι βιώσιμη επιχείρηση , το ίδιο συμβαίνει και σε αστικά κέντρα όπως και γνωστά θέρετρα π. χ. Ελούντα . Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και σε απομακρυσμένες περιοχές στον Ψηλορείτη , τα Λευκά Όρη η τα Αστερούσια και τα Λασηθιώτικα βουνά όπου οι περιοχές είναι μειονεκτικές τα χωριά υπό εγκατάλειψη και δεν υπάρχει κανείς που να προσφέρει κάποιες υπηρεσίες και δραστηριότητες και είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν , άλλως δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τουρίστα να τις επισκεφτεί . Σας παραθέτω ένα παράδειγμα που είναι με πραγματικά στοιχεία και προκύπτει από την εμπειρία μας : -η μέση πληρότητα των καταλυμάτων αυτών είναι κάτω του 40% η συμμετοχή σε δραστηριότητες δεν υπερβαίνει το 25% των κάθε φορά διαμενόντων, ακόμη και στα γεύματα η συμμετοχή είναι στα ίδια επίπεδα η μέση τιμή ανά κλίνη με πρωινό είναι κάτω των 20 ευρώ (τα στοιχεία είναι από 30 αντιπροσωπευτικά καταλύματα της Κρήτης ) Με απλή αριθμητική σε ένα κατάλυμα με το ανώτατο όριο που θέτετε τις 40 κλίνες ,αν πετύχει 100% πληρότητα και αυτό θα γίνει 3 με 4 φορές το χρόνο , θα φάνε 10 άτομα και θα συμμετάσχουν σε άλλες δραστηριότητες άλλα 10 πώς και από πού θα βγει το κόστος του μάγειρα , πως και από πού θα πληρωθεί ένας οδηγός πεζοπορίας που πρέπει να είναι και γλωσσομαθής και αυτά στην καλύτερη περίπτωση που θα έχει πληρότητα 100% στις 40 κλίνες , αν πάρουμε τους πραγματικούς μέσους όρους τότε θα τον ταΐσουμε φαγητό πολλών ημερών και δεν θα έχουμε καμιά δραστηριότητα , διότι δεν βγαίνει κοστολογικά , άρα δεν υπάρχει λόγος να μας επισκευτεί ο τουρίστας , και αν από τύχη έλθει θα φύγει δυσαρεστημένος και δεν θα ξανάρθει . Και τα παραπάνω με μεγάλες και σοβαρές επενδύσεις σε κτηριακά που προβλέπονται από νόμο και με επίσης υψηλές λειτουργικές δαπάνες . Είναι αδιανόητο λοιπόν να οριοθετούμε σε τέτοια επίπεδα επιχειρήσεις βάζοντας τους ταφόπλακα από την δημιουργία τους ,αν κάποιος ξεγελαστεί και κάμει μια τέτοια επένδυση . Από τις υπάρχουσες επιχειρήσεις στην Κρήτη βιώσιμες είναι μόνο όσες έχουν σημαντικό αριθμό κλινών και μπορούν να δημιουργούν πολλές δραστηριότητες ,όλες ξεκίνησαν από 30- 40 κλίνες και αναγκάστηκαν για να δημιουργήσουν οικονομίες κλίμακας να αυξήσουν το αριθμό κλινών , όλες δε ανήκουν σε επαγγελματίες που δεν είναι αγρότες. Θεωρούμε λοιπόν πως πρέπει τα προς τα πάνω όρια να είναι οι 80 κλίνες και σε κάθε περίπτωση αυτό να γίνεται με σχετική έγκριση της περιφέρειας παίρνοντας υπόψη τις ιδιομορφίες και την φέρουσα ικανότητα της περιοχής που είναι εγκατεστημένη η επιχείρηση . Αυτό που προέχει σε ένα νόμο του υπουργείου τουρισμού είναι να νομοθετεί με βάσει την ανάπτυξη και την διαφοροποίηση του τουριστικού προϊόντος καθώς και την αύξηση της ελκυστικότητας και ανταγωνιστικότητας του , και μέσα από αυτό θα επιτευχθεί και η ανάπτυξη της υπαίθρου ,που πρέπει και είναι ευθύνη όλων των επιχειρηματικών κλάδων και όχι μόνο των αγροτών . Αν πρέπει οι αγρότες να τύχουν ιδιαίτερης μέριμνας αυτό πρέπει να γίνει μέσα από το υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης και όχι από το υπουργείο τουρισμού .Με βάσει αυτή τη λογική θεωρούμε πως η διαφορετική φορολογική και ασφαλιστική αντιμετώπιση των αγροτών σε μια δραστηριότητα που δεν αφορά το κύριο επάγγελμα τους αλλά ένα άλλο κλάδο όπου επιχειρούν και άλλοι ,όμως αντιμετωπίζονται διαφορετικά ,δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό και είναι άδικο . Από το νομοσχέδιο απουσιάζει πλήρως η αποσαφήνιση της έννοιας ύπαιθρος και η όποια αναφορά στη χωροθέτηση των επιχειρήσεων του αγροτουρισμού , όπως και ότι θέμα αφορά στην άσκηση δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων. H χωροθέτηση , ο καθορισμός των περιοχών που θα αναπτύσσονται δραστηριότητες τουρισμού υπαίθρου ,πρέπει να γίνεται από την εκλεγμένη περιφέρεια , αφού προηγουμένως γίνουν περιφερειακές διαβουλεύσεις στις οποίες θα κληθούν να συμμετέχουν τα συναρμόδια περιφερικά όργανα , τα επιμελητήρια και όλοι οι φορείς που έχουν δημιουργηθεί και τους αφορά το αντικείμενο αυτό .Υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες στον ελληνικό χώρο γιαυτο οι πλέον αρμόδιοι που γνωρίζουν καλά το χώρο τους είναι τα περιφερικά συμβούλια , γιαυτό και πρέπει αυτά να καθορίζουν τις περιοχές ανάπτυξης τουριστικών επιχειρήσεων και δραστηριοτήτων υπαίθρου. ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΕΞΗΣ ΕΙΣ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΚΛΙΝΕΣ Ένα δωμάτιο ανάλογα με το μέγεθος του και τον τύπο του καταλύματος μπορεί να διαθέτει από 1 έως και 3 κλίνες . Ένα μικρό παλιό αγροτόσπιτο που έχει 4 δωμάτια και αναπαλαιωθεί θα έχει από 7 έως και 10 κλίνες . Τούτο σημαίνει ότι αν κάποιος θελήσει να πάρει μια εγκαταλελειμμένη γειτονιά με 8 σπίτια , σε ένα χωριό στον Ψηλορείτη και τα αναπαλαιώσει , και αυτός θα έπρεπε να είναι στόχος του νομοσχεδίου , θα αδιοδοτηθεί με περίπου 60-80 κλίνες , πράγμα που τον αποκλείει από το να χαρακτηριστεί ως αγροτουριστικό κατάλυμα . Από την λίστα με τις 30 μεγαλύτερες επιχειρήσεις αυτής της μορφής τουρισμού στη Κρήτη σήμερα , που είναι οι σημαντικότερες και είναι αυτές που λειτουργούν όλο το χρόνο , και σηκώνουν το βάρος ανάπτυξης αυτού του κλάδου στη Κρήτη σήμερα καμία δεν ανήκει σε κατ επάγγελμα αγρότη καθώς επίσης στο σύνολο τους σχεδόν διαθέτουν περισσότερες των 40 κλινών , άρα είναι ζήτημα αν 2-3 θεωρηθούν αγροτουρισμός . Για τον ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Β .ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ