Αρχική Θεματικός τουρισμός – Ειδικές μορφές τουρισμούΆρθρο 10 – Πολιτιστικός τουρισμόςΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Νόιφελτ | 26 Ιουνίου 2018, 03:37
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Νόιφελτ' | 26 Ιουνίου 2018, 03:37

    Το 1998 η Ελλάδα προώθησε τον εαυτό στο εξωτερικό της λέγοντας κατά λέξη: “The longest running theatrical event… Musical shows, theatrical plays and other cultural events (are) featured each summer in the land that is the birthplace of the dramatic arts” (Hughes, 2000 p51). Την ίδια χρονιά και ενώ η διεθνής καμπάνια ήταν εκτενής, είχε κοστίσει εκατομμύρια σε δραχμές αλλά και σε σημερινά ευρώ, το Υπουργείο Πολιτισμού μόλις που κατέβαλε σε παραγωγές των παραστατικών τεχνών το 6,8% του προϋπολογισμού για τις τέχνες και τον πολιτισμό δηλαδή αναλογικά “ψίχουλα”. Σήμερα, είναι αλήθεια και το γνωρίζουμε πως κάθε ευρώ που επενδύεται στον πολιτισμό και την πολιτιστική κληρονομιά αποφέρει μεγάλες επιστροφές στην πολιτεία με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι τραγικό λάθος πολιτικής η συμβολή του πολιτισμού να είναι τέτοια και τόσο μεγάλη σε τομείς όπως ο τουρισμός και τα καθαρά οικονομικά στοιχεία να παραμένουν σε μια γκρίζα ζώνη σε σηματοδότηση με γκρίζα γράμματα. Θα πρέπει ο νομοθέτης να αναγνωρίσει τη συμβολή του πολιτισμού στον τουρισμό σε επίπεδο οικονομίας και συμβολής και να εντάξει στο πλαίσιο την προβλεψη της οικονομικής στήριξης του Υπουρείου Τουρισμού προς τους Πολιτιστικούς Φορείς και καλλιτέχνες μέσα από τον ΕΟΤ ή από άλλο μηχανισμό αν υπάρχει (ήδη γίνεται με επιτυχία στον ΕΟΤ αλλά και με περιορισμούς). Πρόταση: Επιπλέον αύξηση του προϋπολογισμού (από το Υπουργείο Οικονομικών) υπέρ του Υπουργείου Τουρισμού κατά τουλάχιστον 2% από το σύνολο του ετήσιου προϋπολογισμού για το Υπουργείο Τουρισμού, ενώ το 1% από αυτό να διοχετεύεται σε προγράμματα στήριξης πολιτιστικού έργου. Θα είναι ψευδοδίλημματική η σκέψη πως κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε αθέμιτη παρέμβαση στο έργο του Υπουργείου Πολιτισμού καθώς υπάρχει θέλοντας και μη τεχνική και ουσιαστική σχέση του τουρισμού με τους δρώντες στους κλάδους του πολιτισμού. Τα όποια ποσά συγκεντρωθούν θα μπορούσαν να δοθούν απευθείας στους δημιουργικούς τομείς και το υπόλοιπο 1% να διοχετεύεται στις πολιτιστικές δραστηριότητες του Υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ, κατά τα πρότυπα της ΕΕ. Κατά αυτόν τον τρόπο το Υπουργείο Τουρισμού ενεργά θα συμβάλλει στη στήριξη των κλάδων του πολιτισμού και θα μπορούσε γίνει αρωγός στο ελάχιστο, που όμως αυτό το ελάχιστο είναι τόσο αναγκαίο για τους δημιουργούς και τους πολιτιστικούς φορείς. Μια αγαστή συνεργασία ανάμεσα στα Υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού σε επίπεδο κοινής πολιτικής θα επηρέαζε τις αποφάσεις του Υπουργείου Οικονομικών αλλά και των Υπουργείων Εξωτερικών και Ανάπτυξης. Μια τέτοια συνεργασία θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε πολλά θέματα πολιτιστικής διαχείρισης και σε οικονομικά κενά των τομέων του πολιτισμού. Άρα ο νομοθέτης είναι απαραίτητο να συμπεριλάβει και τη σχέση Υπουργείου Πολιτισμού με το Υπουργείο Τουρισμού στο πλαίσιο.