Αρχική Ανάπτυξη καταδυτικού τουρισμού, ρυθμίσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα, ρυθμίσεις για κολυμβητικές δεξαμενές εντός τουριστικών καταλυμάτων, σήμα πιστοποίησης glamping και λοιπές διατάξειςΆρθρο 8 Νεότερα ναυάγιαΣχόλιο του χρήστη Τηλέμαχος Μπεριάτος | 7 Μαρτίου 2020, 02:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τηλέμαχος Μπεριάτος' | 7 Μαρτίου 2020, 02:15

    Ο νόμος θα μπορούσε αντί να απαγορεύει τις καταδύσεις σε "ιστορικά" ναυάγια από ερασιτέχνες δύτες, να θέτει διαδικασίες ελέγχου: Να ελέγχει την προσωπική ικανότητα/επάρκεια των δυτών, όπως και τα μέσα/διαδικασίες υποστήριξης της κατάδυσης (εξοπλισμός ασφαλείας, σχέδιο έκτακτης ανάγκης, ασφάλεια αυτοδύτη, ενημέρωση αρχών με ηλεκτρονικό τρόπο και όχι χαρτιά κ.ά. τέτοιου είδους προβλέψεις). Θα πρέπει δηλαδή να ακολουθούνται καταρχήν οι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ (σύμφωνα και με τα διεθνή πρότυπα και πρακτικές) στις οποίες βασίζεται η ασφαλής κατάδυση αλλά και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς (ώστε να αποφεύγεται η αλλοίωση τους). Φυσικά πρέπει να υπάρχουν διαβαθμίσεις απαιτήσεων οι οποίες αφορούν τις κατηγορίες κατάδυσης σύμφωνα με την δυσκολία/απαιτήσεις όπως βάθος κλπ. συνθήκες που διαχωρίζουν για παράδειγμα την απλή, προχωρημένη, βαθιά, τεχνική κατάδυση, με CCR κλπ. Επομένως όλοι οι πιστοποιημένοι και επαρκείς αυτοδύτες θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι να επιλέξουν που θα καταδυθούν, εφόσον πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις. Εδώ τίθεται το θέμα ποια ναυάγια είναι "ιστορικά" και ποια όχι, το οποίο πρέπει να διευθετηθεί. Όπως και τα μνημεία στην ξηρά (<1830), πρέπει να υπάρχει ένα χρονικό σημείο το οποίο διαχωρίζει τα ιστορικά από τα μη ιστορικά, για τα θαλάσσια μνημεία ίσως να είναι καταλληλότερο το τέλος του Β'Π.Π. (1945). Νεότερα (από το οριζόμενο χρονικό σημείο) ναυάγια με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, θα μπορούσαν βεβαίως να προστατεύονται κατά περίπτωση (ακόμη και λόγω καλλιτεχνικής αξίας, σχεδιαστικής καινοτομίας, απώλειας ανθρώπινης ζωής κλπ.). Το θέμα είναι σημαντικό γιατί του ορισμού, χαρακτηρισμού και οριοθέτησης ενός μνημείου προηγείται η τεκμηρίωση. Αλλιώς πως θα είναι γνωστό που απαγορεύεται η κατάδυση με περιορισμούς και που όχι? Επομένως πριν συζητήσουμε για επιπλέον προστασία θα πρέπει να γίνει καταγραφή από το σύνολο της καταδυτικής κοινότητας (αλλιώς δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ με τους σημερινούς ρυθμούς), πριν μάλιστα την αλλοίωση των νεότερων (σε αντιδιαστολή με τα αρχαία) ναυαγίων, από την φθορά του χρόνου. Με τα σημερινά μέσα και την ελεύθερη κατάδυση με ίσως συλλογή οπτικοακουστικού υλικού και παρατηρήσεων από τους δύτες και (οικειοθελή) παράδοση στις αρχές, θα γίνει κάποια καταγραφή πριν τα ναυάγια αρχίσουν να εξαφανίζονται! Και τότε θα γνωρίζει και η πολιτεία ποια είναι τα ιστορικά ναυάγια έχοντας μια καλή εικόνα και μια βάση πληροφοριών. Και δύο απορίες: 1) το Υπουργείο έχει εξετάσει πρακτικές/νομοθεσία από άλλες χώρες που το έχουν αντιμετωπίσει πριν από μας? π.χ. 2) αφού προς το παρόν τουλάχιστον, διαθέτουμε οριοθετημένα μόνο Ε.Χ.Υ. (χωρικά ύδατα), μιλάμε προφανώς (αφού το θέμα είναι ισχύς ελληνικού νόμου) μόνο για τα εντός αυτών ναυάγια, δηλαδή μπορούμε να επισκεπτόμαστε ελεύθερα ναυάγια στα π.χ. 6,1 ν.μ. από την ακτή? Αναρωτιέμαι αν υπάρχει λόγος για κάποια ρύθμιση ή διευκρίνηση για αυτό εφόσον εκκρεμούν και άλλες θαλάσσιες ζώνες. Τηλέμαχος Μπεριάτος