Αρχική Κινηματογραφική ΤέχνηΆρθρο 1 Γενικές αρχέςΣχόλιο του χρήστη ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΧΑΓΙΑΣ | 4 Νοεμβρίου 2010, 10:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΧΑΓΙΑΣ' | 4 Νοεμβρίου 2010, 10:36

    Μασκαρεμένη αντικειμενικότητα Ως προς το πρώτο σκέλος, το οποίο αφορά τον τρόπο χρηματοδότησης μιας ταινίας, υιοθετείται το σύστημα της «μασκαρεμένης αντικειμενικότητας». Με άλλα λόγια δημιουργείται μία κλίμακα μοριοδότησης με βάση τους συντελεστές του έργου, η οποία όμως υπακούει σαφώς σε ανθρώπινα-υποκειμενικά κριτήρια. Ακόμη περισσότερο ενισχύεται αυτή η υποκειμενικότητα από την υπερεξουσία που αποκτά ο γενικός διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, καθώς αυτός είναι ο φορέας μέσω του οποίου θα πραγματοποιείται η συγκεκριμένη οικονομική ενίσχυση προς τις ταινίες. Επίσης ενίσχυση προς τις ταινίες προβλέπεται από τα έσοδα του ειδικού φόρου σε ποσοστό 8% επί της τιμής των εισιτηρίων με ανάλογο συντελεστή «υποκειμενικής αντικειμενικότητας». Κύριο ρόλο σε αυτόν παίζει και ο αριθμός των εισιτηρίων ενός έργου, πλην όμως με αντιστρόφως ανάλογη κατανομή των χρημάτων. Όσο για το περίφημο 1,5% από τον ετήσιο κύκλο εργασιών τους που οφείλουν να καταβάλουν τα δημόσια και τα ιδιωτικά κανάλια για την παραγωγή ελληνικών ταινιών, ουδεμία ουσιαστική αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν παρατηρείται. Ελάχιστη τόλμη και ελάχιστες πιθανότητες να εισπραχθούν αυτά τα χρήματα, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαεπτά χρόνια. Υπερδομές και υπερεξουσίες Εκτός από το διευθυντή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ο οποίος εμφανίζεται με δικτατορικού τύπου εξουσίες στο υπό κατάθεση σχέδιο νόμου για τον κινηματογράφο, καμία άλλη σημαντική τομή δεν παρουσιάζεται στο σκοπό και στον τρόπο λειτουργίας του ΕΚΚ. Πώς δημιουργείται αυτή η υπερεξουσία; Με την κατάργηση κάθε αιρετού μέλους στο διοικητικό συμβούλιο του Κέντρου. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι τα επτά μέλη του Δ.Σ., διορισμένα από τον υπουργό, ελάχιστη πιθανότητα έχουν να αντιδικήσουν με τον επίσης διορισμένο από τον υπουργό γενικό διευθυντή. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Δεν είναι όμως ο μόνος γενικός διευθυντής-δικτάτωρ στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ανάλογες και ίσως πιο αυξημένες αρμοδιότητες δίνονται στην αντίστοιχη θέση που προβλέπεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Εκεί, όπου υποτίθεται ότι οικονομικοί λόγοι επέβαλαν τη συγχώνευσή του με το Μουσείο Κινηματογράφου, δημιουργούνται πέντε(!) καλοπληρωμένες διευθυντικές θέσεις έναντι των υπαρχουσών δύο. Ειδικότερα κάτω από το γενικό διευθυντή (ο οποίος αποκτά δικαίωμα ζωής ή θανάτου επί υφισταμένων διευθυντών και υπαλλήλων) υπάγονται οι διοικούντες της επιμέρους διεύθυνσης του Διεθνούς Φεστιβάλ, του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, του Μουσείου Κινηματογράφου και του Οικονομικού τμήματος. Όλοι οι διευθυντές οφείλουν να έχουν πλήρη και αποκλειστική απασχόληση και να λογοδοτούν στο Γ.Δ. (Γενικό Δερβέναγα). Για γαρνιτούρα στο Γ.Δ. τοποθετείται επταμελές διοικητικό συμβούλιο, επίσης διορισμένο από τον υπουργό, άρα ανίκανο για ουσιαστικό έλεγχο. Εν ολίγοις πρόκειται για ένα νομοσχέδιο μάλλον άτολμο, που μεταβιβάζει στα πρόσωπα την αδυναμία του και την αδυναμία των θεσμών να λύσουν τα ουσιαστικά προβλήματα του κινηματογράφου στην Ελλάδα. Μία κερκόπορτα για την είσοδο δικτατόρων, εκεί όπου επί χρόνια τα προβλήματα δημιουργούσαν το ξεχείλισμα και το ξεχείλωμα της δημοκρατίας. Σαν τους κακούς διαιτητές που διορθώνουν το λάθος με άλλο λάθος… ________________________________________ Βασίλης Κεχαγιάς Υ.Γ. Όλα τα προαναφερόμενα αφορούν σε όσα είναι δυνατόν να αναγνώσει κάποιος στο σχέδιο νόμου. Πιο σημαντικά, όμως, είναι τα όσα δεν μπορεί κάποιος να αναγνώσει. Διότι απουσιάζουν παντελώς οι λέξεις ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ και ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ. Μήπως, τελικά, ο χρόνος για τον ελληνικό κινηματογράφο κυλάει ανάποδα και πάει πίσω από το 1986, έτος κατά το οποίο συντάχθηκε ο έως τώρα ισχύων νόμος ;