Αρχική ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ...ΜΕΡΟΣ Ε’ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΑΓΟΥ Άρθρο 32 ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Νίκος Παναγιώτου | 20 Ιουνίου 2024, 03:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Παναγιώτου' | 20 Ιουνίου 2024, 03:20

    Η νομοθεσία ίσως πράγματι χρειάζεται αναθεώρηση, αλλά σίγουρα οι προτεινόμενες εδώ αλλαγές δεν θα ευνοήσουν την ποιότητα των τουριστικών υπηρεσιών. Είναι σαφές ότι το νομοσχέδιο έρχεται να εξυπηρετήσει τα οικονομικά συμφέροντα των τουριστικών γραφείων για φτηνό εργατικό δυναμικό ώστε να μεγιστοποιούνται τα κέρδη των επιχειρήσεων. Παλαιό αίτημα των επιχειρηματιών του τουρισμού, που είχε εκπαραθυρώσει τους ξεναγούς παράτυπα από πολλά είδη εκδρομών και περιηγήσεων τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια. Μερικές διευκρινιστικές παρατηρήσεις στα επαινετικά για το νέο νομοσχέδιο σχόλια: Κατ' αρχάς υπάρχει μια σύγχυση του τουριστικού συνοδού με τον οδηγό βουνού. Το αντικείμενο της ειδικότητας του οδηγού βουνού (περιηγήσεις στη φύση, πεζοπορίες, ορειβασίες, αθλήματα στη φύση) ήταν σαφές και κατοχυρωμένο και ουδέποτε διεκδικήθηκε από τους ξεναγούς. Ανάλογα, ουδεμία σχέση έχει ο οδηγός βουνού με τον συνοδό. Επίσης, το ποιοι θα δικαιούνται να αναλάβουν τις ξεναγήσεις εκτός αρχαιολογικών περίκλειστων χώρων δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα. Και είναι σίγουρα βιαστικό εκ μέρους των πρακτόρων να ονομάζουν συνοδούς -επειδή αυτό υπάρχει ήδη στην αγορά- τους μη πιστοποιημένους ξεναγούς "μη οργανωμένων ιστορικών χώρων". Άλλωστε, στο αντικείμενο των τουριστικών συνοδών, όπως αυτό ορίζεται από την ίδια την ιδιωτική επαγγελματική σχολή των συνοδών, δεν περιλαμβάνεται η ξενάγηση/επεξήγηση/ερμηνεία. Άρα, το επιχείρημα περί διορθωτικής λειτουργίας του νόμου, ο οποίος δήθεν έρχεται για να διευκρινίσει το αντικείμενο των ξεναγών και των συνοδών, δεν ευσταθεί. Αντίστροφα, αφού η λέξη τουρ σημαίνει περιήγηση και τουρισμός περιηγητισμός, είναι κάπως παράλογο να παύει να θεωρείται μια περιπατητική περιήγηση σε μια πόλη αποκλειστικό και κατ' εξοχήν αντικείμενο του καταρτισμένου και πιστοποιημένου από το κράτος ξεναγού. Επίσης, είναι απόλυτα άστοχη η διατύπωση "μη οργανωμένος ιστορικός χώρος" για τις περισσότερες ελληνικές πόλεις και χωριά. Αν πάλι το πρόβλημα ήταν ο μικρός αριθμός των διπλωματούχων ξεναγών, η Υπουργός θα μπορούσε να αυξήσει τον αριθμό των εισακτέων στις ξεναγικές σχολές και να ενισχύσει την ξεναγική εκπαίδευση, της οποίας ο προϋπολογισμός μειώνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Το προφανές λοιπόν συμπέρασμα, παρά τα όσα αγνοούμε ακόμα, είναι ότι στόχος του νομοσχεδίου είναι να νομιμοποιήσει τις ξεναγήσεις στα ιστορικά κέντρα των πόλεων από μη καταρτισμένους και μη πιστοποιημένους ξεναγούς, δηλαδή από υποαμειβόμενους ερασιτέχνες, που θα επιτρέπουν στα τουριστικά γραφεία να παρακάμπτουν τις αμοιβές των διπλωματούχων ξεναγών. Μένει να μάθουμε ποιοι άλλοι πέραν των ξεναγών -αναμφίβολα πιο κακοπληρωμένοι, χωρίς πιστοποιημένη κατάρτιση και χωρίς κατοχυρωμένο εργασιακό/φορολογικό καθεστώς- θα έχουν επίσης τη δυνατότητα να ξεναγούν.